Τι προβλέπει το σχέδιο Συντάγματος της Συρίας - Θα αλλάξει όνομα η χώρα;

Για πρώτη φορά, σε μια χώρα όπου οι πολιτικοί ισλαμιστές έχουν καταλάβει την εξουσία με επανάσταση ή βία, δεν θα καθιερωθεί η Σαρία και δεν θα γραφτεί στο Σύνταγμά της ότι «η κρατική θρησκεία είναι το Ισλάμ». Φυσικά, εάν γίνει αποδεκτό το σχέδιο συντάγματος που υπογράφηκε και δημοσιεύτηκε από τον προσωρινό πρόεδρο Αχμάντ Αλ Σάραα στις 13 Μαρτίου.

Αντίθετα, υπάρχει μόνο μια διάταξη ότι η θρησκεία του προέδρου είναι το Ισλάμ, γεγονός που δείχνει ότι αναζητείται μια χρυσή τομή. Η πλειοψηφία του πληθυσμού της Συρίας είναι μουσουλμάνοι σουνίτες. Αλλά η Συρία είναι μια χώρα που είναι τόσο εθνοτικά όσο και θρησκευτικά ετερόκλητη. Αλλά το σχέδιο Συντάγματος προσπαθεί να εξισώσει πολιτικά όλους τους πολίτες και αναφέρει ότι δεν θα υπάρχουν εθνοτικές ή θρησκευτικές διακρίσεις.

Η Συρία δεν θα γίνει «Ισλαμική Δημοκρατία»

Ένα άλλο στοιχείο είναι η διάταξη για το όνομα της χώρας. Το ένοπλο ισλαμιστικό κίνημα με σαλαφικό προσανατολισμό, που κυριαρχεί σήμερα στη Συρία, δεν θα αλλάξει σε "Ισλαμική Δημοκρατία". Το όνομα της Συρίας θα παραμείνει «Αραβική Δημοκρατία της Συρίας».

Η πρώτη αντίδραση σε αυτό ήρθε από τη Ροζάβα (Κούρδοι), η οποία αντιτάχθηκε με το σκεπτικό ότι διατηρούνταν το όνομα της δυναστείας Μπάαθ, δηλ. το «Αραβική Δημοκρατία».

Η Συρία μπορεί να μην ονομαστεί «Ισλαμική Δημοκρατία», αλλά το προσχέδιο αναφέρει ότι ο «ισλαμικός νόμος» θα ληφθεί ως βάση για τη συγγραφή των νόμων. Μάλιστα, το Συμβούλιο Ουλεμά, το οποίο αποτελείται από θεολόγους, αλλά και νομικούς και πολιτικούς, συμμετείχε στη συγγραφή του σχεδίου Συντάγματος. Αυτό σημαίνει ότι η Συρία δεν θα διέπεται από τον σουνιτικό νόμο της Σαρία, αλλά οι νόμοι δεν θα είναι αντίθετοι με το Κοράνι, όπως στην Αίγυπτο. Αυτό μια μέση λύση.

Προερχόμενη από μια πολιτική ισλαμιστική γραμμή, η υπόσχεση της κυβέρνησης Σάραα για μια πιο ισότιμη διακυβέρνηση στη Συρία, όσον αφορά τόσο την εθνική ακεραιότητα όσο και τη διεθνή νομιμότητα, και η μη μετατροπή της σε θεοκρατικό καθεστώς, όπως η Σαουδική Αραβία, το Ιράν και το Αφγανιστάν, ίσως αξιολογηθεί θετική από τη δυτική διεθνή κοινότητα, προς την οποία προσβλέπει για πλήρη αποδοχή και οικονομική συνδρομή.