Ελβετία: Διαδηλώσεις γυναικών σε όλη τη χώρα με αίτημα τη μισθολογική ισότητα

Μια μοβ λαοθάλασσα κατέκλυσε σήμερα τους δρόμους των μεγάλων πόλεων της Ελβετίας, καθώς εκατοντάδες γυναίκες, κρατώντας πλακάτ με φεμινιστικά συνθήματα, διαδήλωσαν υπερασπιζόμενες τα δικαιώματά τους και ζητώντας μισθολογική ισότητα.

«Κάτω η πατριαρχία», «Το σώμα μου είναι δικό μου» ή ακόμη «Ο Χάρι Πότερ θα ήταν νεκρός χωρίς την Ερμιόνη», έγραφαν στα πλακάτ οι διαδηλώτριες. Η κυκλοφορία των τραμ διακόπηκε στη Ζυρίχη, ο καθεδρικός ναός της Λοζάνης φωτίστηκε με ροζ χρώμα ενώ σε έναν ουρανοξύστη στη Βασιλεία προβλήθηκε μια γυναικεία υψωμένη γροθιά. Σχεδόν 30 χρόνια μετά την πρώτη, ιστορική απεργία τους, οι Ελβετίδες πέρασαν ξανά στη δράση για να καταγγείλουν τη σεξιστική βία και να ζητήσουν να αναγνωριστεί η οικιακή εργασία.

Η Ορέλια, μια μαθήτρια λυκείου που συμμετείχε στη διαδήλωση στη Γενεύη, είπε ότι στόχος της ήταν να καταγγείλει "τη σεξουαλικοποίηση του γυναικείου σώματος" στην κοινωνία και κυρίως στους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης.

Στη Βέρνη, οι βουλευτές διέκοψαν για 15 λεπτά τη συνεδρίασή τους, σε μια συμβολική συμπαράσταση προς τις γυναίκες. Πολλές βουλευτίνες είχαν ντυθεί στα μοβ, όπως η υπουργός Άμυνας Βιόλα Αμχερντ. Η υπουργός Αστυνομίας και Δικαιοσύνης Σιμονέτα Σομαρούγκα απεύθυνε χαιρετισμό στις διαδηλώτριες από τον τοπικό σιδηροδρομικό σταθμό.

Στη Λοζάνη η κινητοποίηση είχε ξεκινήσει από τη νύχτα στον καθεδρικό, όπου οι γυναίκες σήμαναν τις καμπάνες. Στη συνέχεια 500 άνθρωποι απέκλεισαν μια γέφυρα. Σε πολλές κωμοπόλεις οι γυναίκες συγκεντρώθηκαν για να τραγουδήσουν. Και στη Ζυρίχη, μια τεράστια κλειτορίδα, τοποθετημένη σε ένα άρμα, έκανε τον γύρο της πόλης.

Πολλοί βρεφονηπιακοί σταθμοί έκλεισαν, τα σχολεία υπολειτούργησαν ενώ ορισμένοι δήμοι –όπως αυτός της Γενεύης– στήριξαν την κινητοποίηση. Η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, που βρισκόταν στην Ελβετία για να εκφωνήσει ομιλία στον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας, φορούσε στο σακάκι της μια καρφίτσα με το λογότυπο της απεργίας, την υψωμένη γροθιά.

Η διαδήλωση αυτή, με κυριότερα αιτήματα "περισσότερο χρόνο, περισσότερα χρήματα και σεβασμό", οργανώθηκε στην επέτειο της πρώτης μεγάλης απεργίας των γυναικών, στην Ελβετία, στις 14 Ιουνίου 1991. Δέκα χρόνια νωρίτερα είχε περιληφθεί στο Σύνταγμα η αρχή της ισότητας των φύλων, όμως οι Ελβετίδες διαμαρτύρονταν για την απουσία συγκεκριμένων μέτρων ώστε να επιτευχθεί η μισθολογική ισότητα. Η κινητοποίησή τους τότε είχε ως αποτέλεσμα να τεθεί σε ισχύ το 1996 ο νόμος για την ισότητα στην εργασία.

Οι γυναίκες της νέας γενιάς συνεχίζουν τον αγώνα που ξεκίνησαν οι μητέρες τους, καθώς η μισθολογική ισότητα παραμένει ακόμη άπιαστο όνειρο. Οι γυναίκες κερδίζουν κατά μέσο όρο 20% λιγότερα χρήματα από τους άνδρες.