Πρόστιμο στην Ελλάδα από την Κομισιόν για ρύπανση των υδάτων

Κατόπιν τεχνικής εξέτασης του χαρακτηρισμού των ευπρόσβλητων ζωνών, την οποία πραγματοποίησε η Ελλάδα κατά τη διάρκεια του έτους 2010, η Επιτροπή την ενημέρωσε ότι ο χαρακτηρισμός αυτός έπρεπε να επεκταθεί.

Από τα δεδομένα που παρέσχε η Ελλάδα είχε προκύψει ότι μεταξύ των ετών 2004 και 2007 εννέα περιοχές που βρίσκονται εκτός των χαρακτηρισμένων ευπρόσβλητων ζωνών έπρεπε επίσης να είχαν χαρακτηριστεί ως ευπρόσβλητες.

Πρόκειται για τις περιοχές του ποταμού Έβρου, της Θεσσαλονίκης, της Πέλλας, της Ημαθίας και της Θεσσαλικής πεδιάδας, του νομού Εύβοιας, της βορείου Πελοποννήσου (περιοχές Κορίνθου, Κάτω Αχαΐας, Λουσικών, Άραξου, Σφαγέικων και Αιγίου), της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου (περιοχή των νομών Μεσσηνίας και Ηλείας), της ανατολικής Πελοποννήσου (περιοχές Σπάρτης, Έλους-Σκάλας και Λεωνιδίου), της ανατολικής Κρήτης, της ανατολικής Αττικής και του ποταμού Ασωπού.

Με την απόφαση της 23ης Απριλίου 2015 στην υπόθεση C-149/14, το Δικαστήριο είχε αποφασίσει ότι:

Η Ελλάδα, καθόσον δεν χαρακτήρισε ως ευπρόσβλητες ζώνες ορισμένες ζώνες στις οποίες παρατηρείται παρουσία μαζών υπόγειων ή επιφανειακών υδάτων που προσβάλλονται από συγκεντρώσεις νιτρικών ιόντων μεγαλύτερες από 50 mg/l και/ή από φαινόμενο ευτροφισμού και δεν εκπόνησε τα προγράμματα δράσεως σχετικά με τις ζώνες αυτές εντός ενός έτους μετά τον εν λόγω χαρακτηρισμό, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει της οδηγίας 91/676, για την προστασία των υδάτων από τη νιτρορύπανση γεωργικής προέλευσης.

Συνεπώς, η Ελλάδα όφειλε να λάβει τα απαραίτητα μέτρα ώστε να χαρακτηρίσει ως ευπρόσβλητες ζώνες ορισμένες ζώνες στις οποίες παρατηρείται παρουσία μαζών υπόγειων ή επιφανειακών υδάτων που προσβάλλονται από συγκεντρώσεις νιτρικών ιόντων μεγαλύτερες από 50 mg/l και/ή από φαινόμενο ευτροφισμού. Επίσης, όφειλε να εκπονήσει προγράμματα δράσης σχετικά με τις ζώνες αυτές εντός ενός έτους μετά τον εν λόγω χαρακτηρισμό, σύμφωνα με το άρθρο 5, παράγραφος 1, της οδηγίας 91/676.

Κατόπιν ανταλλαγής επιστολών μεταξύ της Ελλάδας και της Επιτροπής, κατά την εκτίμηση της τελευταίας μέχρι σήμερα και παρά την πάροδο τεσσάρων ετών από την ημερομηνία έκδοσης η απόφαση στην υπόθεση C-149/14 δεν έχει ακόμη πλήρως εκτελεστεί. Μολονότι με τον καθορισμό των 12 νέων ευπρόσβλητων ζωνών[2], η Ελλάδα όρισε πλέον ως ευπρόσβλητες ζώνες όλες τις περιοχές που θα έπρεπε να χαρακτηριστούν ως τέτοιες με βάση τα κριτήρια που περιλαμβάνει το άρθρο 3 της οδηγίας, οι εν λόγω 12 ευπρόσβλητες ζώνες εξακολουθούν να μη διαθέτουν προγράμματα δράσης σύμφωνα με το άρθρο 5 της οδηγίας.

Στη νεοεισαχθείσα υπόθεση η Επιτροπή άσκησε προσφυγή ενώπιον του Δικαστηρίου με αντικείμενο:

• να διαπιστωθεί ότι η Ελλάδα μη λαμβάνοντας τα μέτρα που συνεπάγεται η εκτέλεση της ως άνω απόφασης της 23ης Απριλίου 2015 παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει βάσει του άρθρου 160, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ
• να επιβάλει στην Ελλάδα την καταβολή μιας προτεινόμενης χρηματικής ποινής 23.753,25 ευρώ ανά ημέρα καθυστέρησης εκτέλεσης της απόφασης στην υπόθεση C-149/14 από την ημέρα που θα εκδοθεί η απόφαση στην παρούσα υπόθεση
• να επιβάλει στην Ελλάδα την καταβολή κατ' αποκοπή ποσού επί τη βάσει ποσού ύψους 2.639, 25 ευρώ ανά ημέρα, από την ημέρα έκδοσης της απόφασης στην υπόθεση C-149/14, κι εφόσον το ανωτέρω ποσό δεν το υπερβαίνει, να επιβάλλει το ελάχιστο κατ’ αποκοπή ποσό των 1.310.000 ευρώ.