45 χρόνια Αττίλας: Το διπλό έγκληµα και οι υποχωρήσεις

Χθες συμπληρώθηκαν 45 χρόνια από την τουρκική εισβολή που οδήγησε στην κατοχή του 40% περίπου του εδάφους της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας από την ισλαµική Τουρκία.

Είχε προηγηθεί το προδοτικό πραξικόπηµα εναντίον του Προέδρου της Κύπρου, του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ο οποίος ήταν ένας ξεροκέφαλος παπάς που πίστευε πως ήταν µεγάλος και τρανός και ηγούνταν µιας χώρας µικρής για την οποία ο ίδιος πίστευε πως ήταν ο οµφαλός της γης.

Απέναντί του είχε έναν σκληρό Αµερικανό διπλωµάτη, χωρίς το παραµικρό συναίσθηµα για οποιονδήποτε, τον περιβόητο Χένρι Κίσινγκερ

Τα γεγονότα είναι γνωστά και δεν µπορεί κανείς να τα παραποιήσει. Προσπάθησαν πολλοί αλλά στο τέλος κατέληξαν στο ίδιο συµπέρασµα: ότι τον Ιούλιο του 1974, το έγκληµα ήταν διπλό: Το πραξικόπηµα εκτελέστηκε από τους παρανοϊκούς δικτάτορες της Ελλάδας, που βεβαίως δεν αντιπροσώπευαν τον ελληνικό λαό, και την εισβολή πραγµατοποίησαν οι Τούρκοι Αττίλες του σοσιαλιστή «ποιητή» Μπουλέντ Ετσεβίτ.

Το διπλό έγκληµα σχεδίασε η τότε Αµερική, και αναφέροµαι στην τότε Αµερική, διότι δεν µπορούµε να χρεώσουµε το πραξικόπηµα και την εισβολή στους µετέπειτα κυβερνήτες της αµερικανικής υπερδύναµης. Όµως, οι επόµενοι ευθύνονται διότι βοήθησαν την Τουρκία να «νοµιµοποιήσει» την κατοχή της Κύπρου. Και στήριξαν την ισλαµική χώρα για να επιβάλει τους όρους της στο νησί.

Τα Κατεχόµενα είναι µια καθαρά τουρκική περιοχή, γεµάτη µε τζαµιά και εποίκους, που ελέγχεται πλήρως από την Αγκυρα. ∆εν υπάρχει η παραµικρή περίπτωση να επιχειρήσει καν ένας Τουρκοκύπριος πολιτικός να πολιτευθεί διαφορετικά από την Αγκυρα. Και η περίπτωση του κατοχικού ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί είναι χαρακτηριστική.

Λόγω του παρελθόντος του, που ήταν, υποτίθεται, φιλικό προς τους Ελληνοκύπριους, χρησιµοποιήθηκε για να εξυπηρετηθεί η κατοχική δύναµη. Ο Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης, έχοντας απέναντί του τους Βρετανούς και τους Αµερικανούς, επιχείρησε να αλλάξει την ατζέντα κάνοντας στην ουσία «συµπρόεδρο» τον Ακιντζί. Ηταν µέγα το λάθος του και το πλήρωσε µε εκείνη την προσωπική επίθεση του κατοχικού ηγέτη στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας. Προσέβαλε τον κ. Αναστασιάδη και προσπάθησε να τον ρεζιλέψει ενώπιον και του γενικού γραµµατέα του ΟΗΕ, επειδή ο Κύπριος πρόεδρος θέλησε να κεράσει τους παρευρισκόµενους ένα ποτήρι ουίσκι στη διάρκεια δείπνου.

Η Κύπρος είναι θύµα εισβολής και κατοχής, χωρίς αµφιβολία. Ευθυνόµαστε εµείς που το ξεχάσαµε, ευθύνονται οι πολιτικοί της και οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις που αποδέχθηκαν οδυνηρές παραχωρήσεις νοµίζοντας ότι µε τον τρόπο αυτόν θα εξηµέρωναν το τουρκικό θηρίο.

Οι υποχωρήσεις έµειναν, και η Τουρκία λογικό είναι να πιέζει για περισσότερες. Φτάσαµε σε σηµείο να αποδεχθούµε λύση µε τη συνέχιση της παρουσίας του τουρκικού κατοχικού στρατού και να παραµείνουν σε ισχύ οι αναχρονιστικές εγγυήσεις της Τουρκίας. Απαράδεκτα πράγµατα και αλλοπρόσαλλες συµπεριφορές.

Η αποµάκρυνση της Τουρκίας από την Αµερική ανοίγει νέους ορίζοντες. Αν τολµήσει η Κύπρος να ενταχθεί στον νέο άξονα που ξεκινά από το Ισραήλ και καταλήγει στην Ελλάδα και αν σταµατήσει να αλληθωρίζει προς τη Ρωσία, ίσως αλλάξει και η τύχη της.

∆ιαφορετικά θα συνεχίσει να πελαγοδροµεί και να συµµετέχει σε διαπραγµατεύσεις που κάθε φορά που τελειώνουν βρίσκουν την Κύπρο και τον λαό της σε πιο οδυνηρή θέση.

Η Αµερική είναι µια θυµωµένη χώρα και αυτό το βλέπει κανείς διά γυµνού οφθαλµού. Νιώθει προδοµένη από την Τουρκία και οι σχέσεις έχουν τραυµατιστεί. Μερικοί στην Ουάσιγκτον πιστεύουν ότι οι δεσµοί έσπασαν και θα περάσουν χρόνια πολλά και άλλη κυβέρνηση για να επανέλθουν οι σχέσεις µε την Τουρκία στο προηγούµενο καθεστώς. Οι ΗΠΑ θα χρειαστούν συµµάχους και ξέρουν ότι θα τους βρουν στην Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο.

Ας το θυµούνται στην Αθήνα και τη Λευκωσία…