Βρέθηκε άθικτο το «καράβι του Οδυσσέα», το αρχαιότερο ναυάγιο (vid)

Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν το αρχαιότερο μέχρι σήμερα «άθικτο» ναυάγιο, ένα αρχαίο ελληνικό πλοίο που κειτόταν εδώ και περισσότερα από 2.400 χρόνια στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας.

Το πλοίο αυτό των 23 μέτρων ανακαλύφθηκε με το κατάρτι του, το πηδάλιό του και τους πάγκους για τους κωπηλάτες στη θέση τους λίγο περισσότερα από 1.600 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, διατηρήθηκε στην κατάσταση αυτή χάρη στην έλλειψη οξυγόνου.

«Ένα πλοίο που επιβιώνει άθικτο από τον κλασικό κόσμο είναι κάτι που ποτέ δεν πίστεψα ότι θα ήταν δυνατό», λέει στη βρετανική εφημερίδα The Guardian ο καθηγητής Τζον Άνταμς, ο βασικός ερευνητής της ομάδας που έκανε την ανακάλυψη, της Black Sea Maritime Arcaeology Project (MAP, Θαλάσσιο Αρχαιολογικό Πρόγραμμα της Μαύρης Θάλασσας).

«Θα αλλάξει τον τρόπο που κατανοούμε τη ναυπηγική και τα θαλάσσια ταξίδια στον αρχαίο κόσμο».

Το πλοίο πιστεύεται ότι ήταν εμπορικό, ενός τύπου που οι ερευνητές λένε πως είχαν δει προηγουμένως μόνο «σε αρχαία ελληνικά κεραμικά, όπως το Αγγείο των Σειρήνων (Siren Vase) που φυλάσσεται στο Βρετανικό Μουσείο.

Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, η ομάδα είπε ότι σκοπεύει να αφήσει το σκάφος εκεί όπου βρέθηκε, όμως πρόσθεσε πως ένα μικρό κομμάτι του χρονολογήθηκε με άνθρακα από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον και πως τα αποτελέσματα «επιβεβαίωσαν ότι πρόκειται για το παλαιότερο ναυάγιο που είναι γνωστό στην ανθρωπότητα». Η ομάδα πρόσθεσε πως τα δεδομένα θα δημοσιοποιηθούν στο συνέδριο του MAP Μαύρης Θάλασσας αργότερα αυτή την εβδομάδα στο Λονδίνο.

«Για να βρεθεί άθικτο το πλοίο στη Μαύρη Θάλασσα σημαίνει ότι εντοπίστηκε στο ανοξικό στρώμα της, όπου έχει πάρα πολύ λίγο οξυγόνο. Σε αυτό το στρώμα δεν αναπτύσσονται μικροοργανισμοί που τρώνε τα υλικά τα οποία αποσυντίθενται, με αποτέλεσμα το ξύλο να επιβιώνει σε πάρα πολύ καλή κατάσταση», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για αρχαίο «άθικτο» ναυάγιο ο δρ. Γιώργος Κουτσουφλάκης, ένας από τους πιο έμπειρους Έλληνες ενάλιους αρχαιολόγους. «Ως προς το γεγονός ότι είναι ελληνικό, δεν προξενεί καμία έκπληξη. Η Μαύρη Θάλασσα ήταν γεμάτη ελληνικές αποικίες. Την εποχή του ναυαγίου (σ.σ. το 400 π. Χ., σύμφωνα με χρονολόγηση κομματιού του), αλλά και καθόλη τη διάρκεια της αρχαιότητας, υπάρχει έντονη δραστηριοποίηση με τη Μαύρη Θάλασσα», συμπληρώνει ο Έλληνας αρχαιολόγος, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει τη γενική διεύθυνση της έρευνας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων στο αρχιπέλαγος των Φούρνων, όπου μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί 58 ναυάγια, χρονολογούμενα από την ελληνιστική περίοδο ως και τους νεώτερους χρόνους.

Είναι, όμως, μόνο η καταστροφή του ξύλινου σκαριού των αρχαίων πλοίων που δεν επιτρέπει την καλή διατήρηση των ναυαγίων τους; «Υπάρχουν διάφοροι άλλοι παράγοντες», απαντά ο κ. Κουτσουφλάκης στην ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ, διευκρινίζοντας ότι «σ΄ ένα ναυάγιο, ειδικά αν είναι στην παράκτια ζώνη, δρουν και ακτομηχανικές δυνάμεις που ουσιαστικά διαλύουν τη συνοχή ενός ναυαγίου. Επίσης, αν βρίσκονται σε βάθος στο οποίο μπορεί να γίνει κατάδυση, είναι και εκτεθειμένα σε ανθρώπινες επιβουλές, κάτι που συμβαίνει σε όλη τη Μεσόγειο». «Αυτό που ισχύει συνήθως είναι ότι όσο πιο βαθιά βρίσκεται ένα ναυάγιο, τόσο σε καλύτερη κατάσταση διατηρείται, καθώς και οι συνθήκες στα βαθιά είναι περισσότερο σταθερές, αλλά και ο ανθρώπινος παράγοντας δεν μπορεί τόσο εύκολα να παρέμβει», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Και τι στοιχεία θα μπορούσε να δώσει ένα «άθικτο» ναυάγιο; «Τις πληροφορίες που δίνει κάθε ναυάγιο. Ο εντοπισμός ενός ναυαγίου δίνει τις βασικές πληροφορίες της ταυτοποίησής του. Τώρα αν είναι σε ένα βάθος στο οποίο μπορούν να γίνουν ανελκύσεις και συστηματική ανασκαφή, τότε μπορεί να δώσει πολλές πληροφορίες για το είδος του φορτίου που μεταφέρει, τη ναυπηγική της περιόδου, τη ζωή πάνω στο πλοίο, τις στρατηγικές εμπορίου κ.α.», προσθέτει κ. Κουτσουφλάκης.

Σύμφωνα με τους ερευνητές του αρχαίου ναυαγίου στη Μαύρη Θάλασσα, το πλοίο δεν θα ανελκυστεί. Ο συνομιλητής του ΑΠΕ-ΜΠΕ, εξηγεί ότι το βάθος είναι απαγορευτικό για κάτι τέτοιο, όχι γιατί είναι αδύνατον να συμβεί, αλλά επειδή θα είναι υπερβολικά δαπανηρό.

Η ενάλια έρευνα στους Φούρνους

Αναφορικά με τις έρευνες στους Φούρνους, ο κ. Κουτσουφλάκης υπογραμμίζει ότι «μέχρι στιγμής, σε τέσσερις ερευνητικές περιόδους έχουμε μετρήσει συνολικά 58 ναυάγια. Είναι ένα μέρος στο Ανατολικό Αιγαίο το οποίο βρίσκεται υπό εντατική διερεύνηση τα τελευταία χρόνια κι αυτός είναι και ο λόγος που έχει προκύψει ένας μεγάλος αριθμός ναυαγίων». Επιπλέον, συμπληρώνει, ότι η περιοχή «αποτελούσε κομβικό σημείο για την αρχαία ναυσιπλοΐα. Κι εφόσον περνούσαν μεγάλοι αριθμοί πλοίων από εκεί, έστω κι ένα μικρό ποσοστό να βυθιζόταν κάθε χρόνο καταλήγεις σε μια χρονική έκταση 2.000 ετών να έχεις πολλά ναυάγια».

Όσο για το αν θα ήταν δυνατόν να βρεθούν κι αλλού ναυάγια, ο ίδιος διευκρινίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «και σε άλλα σημεία του Ανατολικού Αιγαίου θα μπορούσαν να εντοπιστούν, απλώς δεν τα έχουμε ψάξει εντατικά. Επομένως δεν έχουμε αυτή τη στιγμή συγκριτικά δεδομένα. Υπάρχουν περιοχές στο Ανατολικό Αιγαίο με πολλά ναυάγια, και στα δικά μας τα νησιά και απέναντι στις ακτές της Μικράς Ασίας». Αλλά ειδικά οι Φούρνοι, έχουν μια καίρια θέση στον χάρτη του Ανατολικού Αιγαίου. «Η διέλευση από αυτούς είναι σχεδόν υποχρεωτική. Ειδικά όταν κινείσαι στον άξονα βορρά - νότου κατά μήκος της μικρασιατικής ακτής», τονίζει.

«Στους Φούρνους, ως σήμερα, αυτό που κάναμε ήταν εντοπισμός και καταγραφή ναυαγίων. Όταν θα τελειώσει αυτή η φάση θα δούμε πόσα ναυάγια έχουμε κι από εκεί και πέρα θα κρίνουμε ποια από αυτά αξίζει τον κόπο να ανασκαφούν στο μέλλον», δηλώνει ως προς τις έρευνες στην περιοχή, που έχουν ακόμα πολύ μέλλον. «Είναι μόνο η πρώτη φάση της επιφανειακής έρευνας αυτή. Ενδεχομένως εγώ να τελειώσω την καριέρα μου εκεί», υπογραμμίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, τονίζοντας ότι τώρα θα πρέπει να υποβληθεί ένα νέο 5ετές πλάνο.

«Να δούμε πού θα προσανατολιστεί η έρευνα, ποιες θα είναι οι προτεραιότητές μας για την επόμενη 5ετία. Για το 2019 δεν είμαι απολύτως βέβαιος ότι θα δουλέψουμε. Έχουμε ήδη ανελκύσει πάρα πολλά πράγματα, έχει μείνει πίσω η συντήρηση των ευρημάτων και επίσης πρέπει το υλικό που βγάζουμε να το μελετάμε για να το δημοσιεύουμε. Επομένως η προτεραιότητα για το 2019 είναι η μελέτη και η δημοσίευση του υλικού και όχι η έρευνα που θα μας φέρει κι άλλο», καταλήγει.