Ο Καναδάς ξέχασε 2.800 παιδιά για 100 χρόνια - Τι αποκαλύπτει δεκαετής έρευνα

Για περισσότερο από έναν αιώνα, 2.800 παιδιά στον Καναδά παρέμεναν «ανώνυμα». Όμως, τώρα η καναδική κυβέρνηση προχώρησε στην αποκατάσταση μιας μεγάλης αλήθειας αλλά και τραγικής ιστορίας. 

Τα παιδιά αυτά, γόνοι ιθαγενών, ήταν τα θύματα της πολιτικής υποχρεωτικού εγκλεισμού τους σε οικοτροφεία, την οποία επέβαλαν για χρόνια οι Αρχές του Καναδά και από τα οποία δεν έφυγαν ποτέ. 

Όπως αναφέρει το BBC, χρειάστηκε περισσότερο από μία δεκαετία για τους Καναδούς ερευνητές που ασχολήθηκαν με την υπόθεση ώστε να ταυτοποιήσουν σχεδόν 3.000 παιδιά, τα οποία πέθαναν σε αυτά τα σχολεία, δομές που διοικούνταν από την κυβέρνηση του Καναδά και από θρησκευτικές οργανώσεις στη διάρκεια του 19ου και 20ού αιώνα, με στόχο τη βίαιη ενσωμάτωση των νέων ιθαγενών στον καναδικό κοινωνικό ιστό. Πολλές από τις οικογένειες των παιδιών δεν βρέθηκαν ποτέ και τα βρέθηκαν θαμμένα σε ανώνυμους τάφους. 

«Τα παιδιά αυτά απομακρύνθηκαν από τις οικογένειές τους και τοποθετήθηκαν σε αυτά τα σχολεία, στα οποία απουσίαζαν η αγάπη, η φροντίδα και η τρυφερότητα. Πιστεύω πως πολλά από εκείνα πέθαναν σε πολύ μοναχικές συνθήκες» δηλώνει ο Ry Moran, διευθυντής του κέντρου που έχει αναλάβει την έρευνα. 

Ωστόσο, τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου τα ονόματά τους ακούστηκαν σε ειδική τελετή μνήμης και αποκατάστασης που πραγματοποιήθηκε από το Εθνικό Κέντρο για την Αλήθεια και τη Συμφιλίωση σε συνεργασία με το Τηλεοπτικό Δίκτυο των Αβορίγινων. «Σήμερα, είναι μια ειδική μέρα όχι μόνο για εμένα αλλά για χιλιάδες άλλους σαν εμένα σε ολόκληρη τη χώρα. Γιατί επιτέλους τιμάμε και αναγνωρίζουμε τους συμμαθητές μας, τα ξαδέρφια μας, τα ανήψια μας, τις ανηψιές μας που είχαν ξεχαστεί» δήλωσε στη διάρκεια της εκδήλωσης ο Barney Williams, επιζών ενός εξ αυτών των σχολείων, συμπληρώνοντας: «Διασφαλίζουμε ότι αυτά τα παιδιά που δεν επέστρεψαν ποτέ στο σπίτι τους θα τιμηθούν και θα αγαπηθούν». 

Υπολογίζεται ότι από το 1863 έως το 1998, περισσότερα από 150.000 παιδιά, απομακρύνθηκαν από τις οικογένειές τους και κλείστηκαν στα εν λόγω οικοτροφεία. Εκεί, τους απαγορευόταν να μιλούν τη γλώσσα τους ή να εξασκούν έθιμα της κουλτούρας τους, ενώ συχνά τα κακοποιούσαν και τα κακομεταχειρίζονταν. 

Σύμφωνα με την αναφορά του Εθνικού Κέντρου για την Αλήθεια και τη Συμφιλίωση, πρόκειται για μια πολιτική που συνοψίζεται στον χαρακτηρισμό «πολιτισμική γενοκτονία».