Πώς μπορεί να περιμένει βοήθεια η Ελλάδα όταν ο Τραμπ καλύπτει απόλυτα τον Ερντογάν;

Πάλι τον ύμνησε. Πάλι τον υποστήριξε… Και όπως αποκάλυψε ο διευθυντής της Καθημερινής Αλέξης Παπαχελάς, όταν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης του μίλησε για την επιθετικότητα της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας, άκουσε μόνο και δεν σχολίασε. Ο παριστάμενος υπουργός Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, έδειξε πάντως να καταλαβαίνει…

Είναι φρικτή η πραγματικότητα που ζούμε σαν Έλληνες. Ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου δείχνει σε κάθε ευκαιρία την αποφασιστικότητα να καλύψει όλα τα εγκλήματα του Ερντογάν. Το έκανε και στη Συρία στρεφόμενος εναντίον των συμμάχων της Αμερικής, των Κούρδων, που πρόσφεραν 11 χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Ναι, τον ίδιο πόλεμο που υπερηφανεύεται ότι κέρδισε ο κ. Τραμπ, ενώ στην πραγματικότητα τους τζιχαντιστές νίκησαν οι Κούρδοι. Το παραδέχονται όλοι στην Αμερική, εκτός του Αμερικανού προέδρου. Είναι θλιβερό αυτό που συμβαίνει και δεν τιμά την υπερδύναμη. Αντίθετα την μειώνει. Αυτό που έζησε στο Λονδίνο ο κ. Τραμπ, όταν έγινε το αστείο της συνόδου του ΝΑΤΟ, δείχνει πως σκέφτονται για την Αμερική οι ξένοι ηγέτες.

Βεβαίως, δεν πρόκειται να προβληματίσει τον Αμερικανό ηγέτη. Ζει στην άρνησή του και είναι όμηρος της διαδικασίας για την καθαίρεσή του. Όσο περνούν οι μέρες γίνεται και πιο ορατή η πιθανότητα να ακολουθήσει την οδό που επέλεξε το 1974 ο Ρίτσαρντ Νίξον. Οι Δημοκρατικοί δεν διαθέτουν μεν τις ψήφους στη Γερουσία, αλλά πιστεύω ότι πολλοί νομοθέτες του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος θα σκεφθούν το μέλλον τους. Γιατί να «πεθάνουν» με τον σημερινό πρόεδρο; Όταν μία χώρα, όπως η Ελλάδα, που δέχεται καθημερινά απειλές από την Τουρκία, βρίσκει απέναντί της τον Αμερικανό Πλανητάρχη, τι μπορεί να κάνει; Άσχετα ποιος είναι ο πρωθυπουργός…

Το σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να υποκύψει σε καμία απειλή. Και να συνεννοηθεί με τους υπόλοιπους πολιτικούς ηγέτες, και πρωτίστως την αντιπολίτευση, ότι στα εθνικά θέματα δεν χωράει αυτό που παρακολουθούμε καθημερινά. Πρέπει να βρουν ένα σημείο που τους ενώνει και να εστιαστούν σε αυτό και να αφήσουν τις όποιες διαφωνίες κατά μέρος. Και το σημείο που σίγουρα πρέπει να τους ενώνει είναι η τουρκική επιθετικότητα. Ο κ. Μητσοτάκης θα επισκεφθεί τον Λευκό Οίκο στις 7 Ιανουαρίου. Και πρέπει να έλθει στην Ουάσιγκτον με μία κοινή γραμμή όλων των πολιτικών δυνάμεων. Ο Έλληνας πρωθυπουργός άκουσε από τα χείλη του Ταγίπ Ερντογάν ότι δεν υποχωρεί από τις παράλογες και παράνομες αξιώσεις στο Αιγαίο και την Κύπρο. Και γνωρίζει ότι η απέναντι πλευρά δεν πρόκειται να επιδείξει «καλή θέληση».

Πρόκειται για όνειρα θερινής νυκτός να αλλάξει στάση η Τουρκία. Και όσοι ελπίζουν ακόμα θα απογοητευθούν. Ένας εξ αυτών που έλπιζαν πως ακόμα μία συνάντηση του με τον Ερντογάν θα άλλαζε το κλίμα ήταν και ο ίδιος. Ελπίζουμε ότι πλέον γνωρίζει. Και μάλιστα από πρώτο χέρι. Οι σχεδιασμοί της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας είναι εκεί και θα μείνουν. Και η κατοχική δύναμη θα γίνει πιο επιθετική. Βασικά θέλουν να σύρουν τον πρωθυπουργό σε διαπραγματεύσεις για όλα. Αιγαίο και Κύπρος να γίνουν ένα πακέτο. Και η Τουρκία να κερδίζει τη μερίδα του λέοντος. Ποιος Έλληνας πολιτικός ηγέτης επιθυμεί να …αυτοκτονήσει.

Ούτε οι «εθνομηδενιστές» που βρίθουν πλέον και στη Νέα Δημοκρατία, εκτός του ΣΥΡΙΖΑ και του ερμαφρόδιτου ΚΙΝΑΛ. Εάν ο κ. Μητσοτάκης πιστεύει πραγματικά ότι ένας διάλογος με την Τουρκία θα αποφέρει κέρδη για την Ελλάδα, ας το επιχειρήσει. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Θα προσγειωθεί ανώμαλα… Αρκετοί άνθρωποι στην Ουάσιγκτον, και όχι αναγκαστικά ελληνικής καταγωγής, ενθαρρύνθηκαν από τη δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στην ιστοσελίδα μας, με την οποία αποδοκιμάστηκε η παράνομη και τόσο αστεία συμφωνία της Λιβύης με την Τουρκία. Ενθαρρύνθηκαν και από το γεγονός ότι ο ένας μετά τον άλλο οι φίλοι του κ. Τραμπ στη Γερουσία τον εγκαταλείπουν. Η επόμενη εβδομάδα θα είναι κρίσιμη για τις κυρώσεις, που απαιτούν να επιβληθούν -στη συντριπτική τους πελιοψηφία- οι Αμερικανοί νομοθέτες.

Η κίνηση του Ρεπουμπλικάνου γερουσιαστή Τζιμ Ρις, προέδρου της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων είναι εξαιρετικά σημαντική από μόνη της. Εκεί θα φανεί πως θα ψηφίσουν οι Ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές και θα είναι πρόκριμα για την Ολομέλεια στη συνέχεια. Η οργή στις τάξεις των Αμερικανών νομοθετών για την Τουρκία και τον Ταγίπ Ερντογάν, περιγράφεται ως «άνευ προηγουμένου». Είναι δε σημαντικό ότι άρχισε να δραστηριοποιείται και ο πρωθυπουργός του Ισραήλ. Εξ΄δωσε τη χθεσινή καταδικαστική δήλωση εναντίον της Τουρκίας, αμέσως μετά τη συνάντησή του στην Πορτογαλία με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Μάικ Πομπέο.

Η Τουρκία και ο Ερντογάν δεν έχουν πλέον φίλους. Όμως, δυστυχώς, διαθέτουν τον καλύτερο φίλο στο Λευκό Οίκο: τον πρόεδρο Τραμπ. Παρ’ όλα αυτά, εάν η Ολομέλεια της Γερουσίας ψηφίσει συντριπτικά υπέρ των κυρώσεων, τα περιθώρια του κ. Τραμπ, για να προστατεύσει τον Ερντογάν, σχεδόν εξαντλούνται. Ο Αμερικανός πρόεδρος, παρουσία πέντε γερουσιαστών, έκανε μία πρόταση στον Τούρκο ομόλογό του, που χαρακτηρίζεται εξαιρετική. Του ζήτησε να επιστρέψει τους S-400 στην Τουρκία και να αγοράσει από την Αμερική τους Patriot, και να επανέλθει στο πρόγραμμα κατασκευής τωνβ μαηχτικών F-35.

Οι παρόντες γερουσιαστές μαρτύρησαν ότι «δεν είπε ναι, αλλά ούτε όχι». Και όταν έφυγε από την Ουάσιγκτον έδωσε την τελική απάντησή του: Θα κρατήσει το ρωσικό σύστημα. Οι γερουσιαστές έχουν στραφεί εναντίον του και ηγούνται της νέας προσπάθειας για επιβολή κυρώσεων. Ο κ. Τραμπ γιατί επιμένει; Επιβεβαιώνει με τη στάση του αυτό που είπε ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου: ότι έχει προσωπικά και επιχειρηματικά συμφέροντα στην Τουρκία. Τα υπόλοιπα είναι μικρές και ασήμαντες λεπτομέρειες…