Γερμανία: Στέγη αγάπης από την ομογένεια για Έλληνες ασθενείς πριν το χειρουργείο (pic)

Μια σπάνια αγγειακή βλάβη στον εγκέφαλο, που έθετε σε κίνδυνο τη ζωή της, υποχρέωσε την 27χρονη Νεκταρία από τη Λεμεσό της Κύπρου να διακομιστεί επειγόντως σε εξειδικευμένο ιατρικό κέντρο στο Ρόιτλινγκεν της Γερμανίας, προκειμένου να χειρουργηθεί. Στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής τους η ίδια και η οικογένειά της βρήκαν εκεί μια ανοικτή αγκαλιά αλληλεγγύης από Έλληνες ομογενείς και ένα πολύτιμο αποκούμπι.

Στο αεροδρόμιο περίμενε ο εφημέριος της ελληνορθόδοξης ενορίας, πατήρ Δημήτριος Κατσάνος, ο οποίος παρέλαβε την 27χρονη και τη μητέρα της και τις μετέφερε σε ξενώνα της εκκλησίας, για να μείνουν δωρεάν για όσο διάστημα χρειαστεί. Στο διαμέρισμα δέχτηκαν το καλωσόρισμα και ένα ζεστό πιάτο φαγητό που τους είχαν ετοιμάσει εθελόντριες της ελληνικής παροικίας. Την επόμενη μέρα, η Ελληνίδα νοσηλεύτρια Χαρούλα Ζερβού, τις παρέλαβε και τις μετέφερε στην κλινική, όπου εργάζεται και η ίδια, και φρόντισε για την εισαγωγή, τη διερμηνεία και όλα τα διαδικαστικά. Με την ευχή και τη συμπαράσταση όλων των Ελλήνων της περιοχής, η Νεκταρία χειρουργήθηκε με επιτυχία, ανάρρωσε στο φιλόξενο διαμέρισμα της ενορίας και πριν από λίγες μέρες επέστρεψε υγιής στην Κύπρο.

Είναι μια από τις 25 οικογένειες Ελλήνων, Κυπρίων και Ορθόδοξων χριστιανών από σλαβόφωνες χώρες, που έχουν φιλοξενηθεί τα τελευταία χρόνια στον ξενώνα της ενορίας, ο οποίος δημιουργήθηκε για τον σκοπό αυτό με πρωτοβουλία του πατέρα Δημήτριου και την οικονομική συνδρομή των Ελλήνων της πόλης. Σε απόσταση 15 χιλιομέτρων βρίσκεται η πανεπιστημιακή κλινική Uniklinik Tubingen, που αποτελεί διεθνούς φήμης κέντρο για εξειδικευμένες ογκολογικές και νευροχειρουργικές επεμβάσεις. Εδώ καταφεύγουν μεταξύ άλλων δεκάδες οικογένειες Ελλήνων με βαριές παθήσεις, αποθέτοντας τις ελπίδες τους για ίαση.

«Οι άνθρωποι αυτοί ήταν θεόσταλτοι. Είναι πλέον μέλη της οικογένειάς μου», λέει με συγκίνηση στο ethnos.gr η μητέρα της 27χρονης, Σόνια Δημητρίου, η οποία έμεινε κατάπληκτη από το ευρύ δίκτυο ανθρωπιάς και αλληλεγγύης που απλώθηκε γύρω από την ίδια και την κόρη της από την πρώτη στιγμή. «Σε ένα ξένο μέρος, σε μια τόσο δύσκολη στιγμή, αισθανθήκαμε από την αρχή την ασφάλεια ότι δεν ήμασταν μόνες. Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη», είπε, και εξιστόρησε την περιπέτεια της υγείας της κόρης της.

Η Νεκταρία, που εργάζεται ως λογίστρια σε εταιρία, αισθάνθηκε έντονη ζαλάδα. Στο νοσοκομείο, όπου κατέφυγε, οι Κύπριοι γιατροί διέγνωσαν ίλιγγο και της έκαναν εισαγωγή, αλλά η κατάσταση επιδεινώθηκε ραγδαία. Την επόμενη μέρα έχασε την όρασή της.
Τελικά διαπιστώθηκε πως είχε σπάσει ένα αγγείο στο πίσω μέρος του εγκεφάλου. «Ήταν κάτι πολύ σπάνιο και δεν είχαν την τεχνογνωσία να το χειρουργήσουν, ενώ η λεπτή και επικίνδυνη επέμβαση έπρεπε να γίνει άμεσα, μέσα σε ένα μήνα το πολύ γιατί άρχισε να αιμορραγεί», εξήγησε η κ.Δημητρίου και πρόσθεσε: «Είχαμε την επιλογή του Ισραήλ, που απέχει 40 λεπτά από την Κύπρο, και της Γερμανίας, που απέχει 3,5 ώρες. Επιλέξαμε τη Γερμανία, γιατί μάθαμε πως εκεί χειρουργεί ο καθηγητής Μάρκος Τατατζίμπα από τη Βραζιλία, που θεωρείται αυθεντία σε όλο τον κόσμο σε τέτοιου είδους επεμβάσεις». Η έγκριση για τη μεταφορά έγινε σε χρόνο ρεκόρ, λόγω της διακρατικής σύμβασης της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη Γερμανία.

Με τη βοήθεια συγγενών και φίλων, η οικογένεια αναζήτησε την κοντινότερη ελληνική κοινότητα, ελπίζοντας σε κάποια συμβουλή και υποστήριξη, αλλά δεν μπορούσε να φανταστεί την πρωτοφανή κινητοποίηση που θα συναντούσε. «Ήταν ένα θαύμα αυτό που έγινε. Όλοι έγιναν μια αγκαλιά για να μας συμπαρασταθούν ηθικά, αλλά και υλικά», ανέφερε.

Ο φύλακας άγγελος των Ελλήνων ασθενών 

Το Ρόιτλινγκεν είναι μια βιομηχανική πόλη των 120.000 κατοίκων στο κρατίδιο της Βάδης Βυρτεμβέργης, νότια της Στουτγκάρδης. Οι Έλληνες κάτοικοι φτάνουν τους 4.000 και είναι η πολυπληθέστερη εθνοτική ομάδα μετά τους Γερμανούς. Στη μεγάλη τους πλειονότητα εργάζονται στη βιομηχανία -κυρίως στο μεγάλο εργοστάσιο της Bosch που λειτουργεί στην πόλη- ενώ αρκετοί διατηρούν τις δικές τους επιχειρήσεις ή εστιατόρια.
«Ψυχή» και συνδετικός κρίκος της ελληνικής παροικίας στην πόλη είναι ένας δραστήριος ιερέας, ο πατήρ Δημήτριος Κατσάνος, εφημέριος της ελληνορθόδοξης εκκλησίας Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Ο ίδιος πήγε στη Γερμανία το 2006 με σκοπό να κάνει τη διδακτορική του διατριβή στη θεολογία. Δεκατρία χρόνια μετά παραμένει στη χώρα, έχει αλλάξει τρεις ενορίες ως εφημέριος και έχει κάνει τα πάντα …εκτός από το διδακτορικό του. «Πιο σημαντικό είναι να είμαι δίπλα στους ανθρώπους παρά να είμαι ο δόκτωρ Κατσάνος. Υπάρχει χρόνος και γι΄ αυτό αν θέλει ο Θεός και αν προκύψει στο μέλλον», λέει στο ethnos.gr και περιγράφει το δίκτυο αλληλεγγύης που έχει στηθεί με επίκεντρο την ενορία.

Στη διάρκεια της εξαετούς διακονίας του ως εφημέριος στο Ρόιτλινγκεν έφερε σε πέρας το μεγαλεπήβολο έργο της επέκτασης του Ναού και του παρακείμενου τριώροφου Πνευματικού Κέντρου. Ο Ναός διπλασίασε την χωρητικότητά του, ενώ στο διπλανό κτίριο δημιουργήθηκε αίθουσα εκδηλώσεων, καθώς και ο ξενώνας για την φιλοξενία Ελλήνων συγγενών και συνοδών ασθενών. Πριν από δύο χρόνια βρέθηκε εκεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης, Βαρθολομαίος, ο οποίος τέλεσε αγιασμό των εργασιών επέκτασης.

Το συνολικό έργο κόστισε 3 εκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων το μισό ποσό καλύφθηκε με τραπεζικό δάνειο ύψους 1,5 εκατομμυρίου ευρώ. Η αποπληρωμή του απαιτεί την καταβολή μηνιαίας δόσης 6.500 ευρώ, η οποία εξασφαλίζεται με δωρεές και συνδρομές των πιστών.

Ο ξενώνας διατίθεται εντελώς δωρεάν και μπορεί να φιλοξενήσει ως και πέντε οικογένειες ταυτόχρονα. Ο ελάχιστος χρόνος που χρειάζεται να μείνει μια οικογένεια εκεί είναι 15 μέρες, ο μέσος χρόνος 1 μήνα, ενώ υπήρξαν περιπτώσεις που η διαμονή ξεπέρασε και το 1 έτος. Αξίζει να σημειωθεί πως η διαμονή σε ξενοδοχείο ή στους ξενώνες που διαθέτει το νοσοκομείο για τον σκοπό αυτό θα κόστιζε τουλάχιστον 130 ευρώ για κάθε βράδυ.

«Εμείς δεν ζητάμε απολύτως τίποτα. Αν οι φιλοξενούμενοί μας θέλουν και έχουν τη δυνατότητα, μπορούν να μας βοηθήσουν με τον τρόπο που εκείνοι επιθυμούν, ώστε να μπορέσουμε να συντηρήσουμε τον ξενώνα και να βοηθήσουμε τους επόμενους», ανέφερε ο π.Δημήτριος.

Ο εφημέριος θυμάται μία προς μία τις περιπτώσεις ανθρώπινου πόνου, αγωνίας και ελπίδας που βίωσε και ο ίδιος μαζί με τις οικογένειες που φιλοξένησε, ενώ διατηρεί στενή επαφή με τις ίδιες, ανεξάρτητα από την έκβαση της υγείας των ανθρώπων που νοσηλεύτηκαν εκεί. «Τα περισσότερα περιστατικά είναι πάρα πολύ βαριά, που έρχονται εδώ αφού πρώτα έχουν εξαντλήσει τις άλλες επιλογές στις χώρες τους. Εγώ δίνω ένα χέρι βοήθειας σε πρακτικά θέματα και προσεύχομαι για την ίασή τους, και -αν αυτό δεν είναι δυνατό- για την λύτρωσή τους. Έχουν χαθεί πολλά παιδιά, αλλά οι άνθρωποι δεν χάνουν την πίστη τους», σημειώνει και παραθέτει: «Θυμάμαι την περίπτωση ενός μωρού 3 μηνών από τη Ρωσία που είχε καρκίνο και ήρθε στην κλινική με την οικονομική συνδρομή ενός ιδρύματος. Όταν το πρόγραμμα τελείωσε, οι γονείς του υποχρεώθηκαν να δηλώσουν εργασία στη Γερμανία, προκειμένου να έχουν τα προνόμια του γερμανικού συστήματος υγείας και να παρατείνουν τη νοσηλεία του μωρού. Το βρέφος δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Το ζευγάρι έχει πλέον εγκατασταθεί μόνιμα στη Γερμανία, έχει κάνει άλλο παιδί και έχουμε συχνή επικοινωνία. Σε άλλη περίπτωση, ένας Έλληνας στρατιωτικός χρειάστηκε να παρατείνει την θητεία του στην ελληνική δύναμη της Κύπρου, προκειμένου να μπορεί να έρθει ευκολότερα στη Γερμανία, μέσω του κυπριακού συστήματος υγείας, που λόγω της διακρατικής συμφωνίας είναι πιο γρήγορο και αποτελεσματικό».