Ψήφισμα για την Αρμενική Γενοκτονία: Το δάκρυ και η «εκδίκηση» του Μενέντεζ

Τις πλείστες φορές, η πίστη σε έναν σκοπό επιβραβεύεται. Φτάνει να πιστεύουμε πραγματικά στον σκοπό μας και να μη σταματήσουμε ποτέ να προσπαθούμε.

Οταν στις αρχές του χρόνου, ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ (Δημοκρατικός από το Νιου Τζέρσεϊ) είπε σε παρέα Ελλήνων φίλων του ότι φέτος είναι η χρονιά της αναγνώρισης της Αρμενικής Γενοκτονίας, όσοι τον ακούσαμε γνωρίζαμε αυτό: ότι είναι άνθρωπος των έργων και όχι των λόγων. Οπως και με την Κύπρο και την Ελλάδα, έτσι και με την Αρμενία, ο νομοθέτης αυτός είναι παθιασμένος.

Και ότι βάζει βαθιά στο μυαλό του, προσπαθεί και το υλοποιεί. Και τα παραδείγματα είναι πολλά. Είναι γνωστό ότι την Αθήνα και τη Λευκωσία, σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδό, τις έσωσε πολλές φορές. Χωρίς τυμπανοκρουσίες και …συνθήματα.

Ο κ. Μενέντεζ είναι αυτή τη στιγμή ένας εκ των πλέον σημαντικών πολιτικών στην Αμερική και τα τηλεοπτικά δίκτυα κάνουν «καβγά» για το ποιο απ’ όλα θα τον έχει πρώτο στις οθόνες του. Και η δημοφιλία του δεν είναι τυχαία. Δίνει μάχες και γνωρίζει να τις κερδίζει.

Η χθεσινή μέρα ήταν μία από τις πιο σημαντικές της καριέρας του. Πέτυχε με μεγάλη μαγκιά την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Ήταν ένας εξουθενωτικός πόλεμος. Έκλαψε διότι έζησε αυτό τον αγώνα των Αρμενίων. Και παθιάστηκε από τη στιγμή που κατάλαβε -και το κατάλαβε νωρίς- ότι ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ συνωμοτούσε με τον Ταγίπ Ερντογάν για να ηττηθούν οι προσπάθειες του κ. Μενέντεζ και των συναδέλφων του γερουσιαστών.

Η αναγνώριση αποτελεί κόλαφο και ράπισμα μαζί για τον πρόεδρο της Αμερικής και τον Τούρκο ομόλογό του. Η τιμωρία τους είναι καταλυτική και πολλοί στην Ουάσιγκτον πιστεύουν ότι αυτή η ιστορική απόφαση θα φέρνει δυσάρεστες εξελίξεις στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.

Ο Ρόμπερτ Μενέντεζ, ο Κρις βαν Χόλεν και άλλοι Αμερικανοί νομοθέτες που υποστηρίζουν τα ελληνικά εθνικά θέματα δεν γεννήθηκαν φιλέλληνες. Έγιναν…

Πριν από πολλά χρόνια, ο Τάσος Ζαμπάς, ένας εξαιρετικός Έλληνας πατριώτης από την κατεχόμενη Μόρφου, μας κάλεσε στο σπίτι του στο Τζέρσεϊ Σίτι, για να γνωρίσουμε ένα πολιτευτή που ήθελε να γίνει βουλευτής. Ήταν ο Ρόμπερτ Μενέντεζ.

Ο Τάσος είχε ήδη αναλάβει την «εκπαίδευση» του για το Κυπριακό, το Αιγαίο, το Σκοπιανό και τα άλλα θέματα μας. Μαζί με άλλα μέλη της οικογένειας του βοηθούσαν και οικονομικά την εκστρατεία του. Στη συνέχεια ανέβηκαν στο τρένο και άλλοι ομογενείς μας. Έτσι η Ελλάδα και η Κύπρος κέρδισαν τον μεγαλύτερο υποστηρικτή τους στην Αμερική.

Όταν κατηγορήθηκε αδίκως, από την κυβέρνηση του Μπάρακ Ομπάμα με απαίσιες κατηγορίες, οι ομογενείς μας δεν τον εγκατέλειψαν. Στάθηκαν δίπλα του. Κέρδισε όλες τις δίκες και δικαιώθηκε. Και πάλι δεν ξέχασε ότι οι ομογενείς μας ήταν δίπλα του σε αυτή τη δύσκολη μάχη.

Πριν 19 χρόνια -αν δεν με απατά η μνήμη μου- δέχθηκα στις 3 το πρωί ένα τηλεφώνημα από το σημερινό διευθυντή της Καθημερινής, Αλέξη Παπαχελά. Με ενημέρωσε ότι ένας φίλος του νέος πολιτικός, που έχει μεγάλο μέλλον, κατεβαίνει στον στίβο της αμερικανικής πολιτικής με τα θηρία, στην πολιτεία του Μέριλαντ. Επρόκειτο για τον Κρις βαν Χόλλεν, ένα εκ των πλέον ισχυρών γερουσιαστών σήμερα.

Εξαιρετικά, του απάντησα. Η επόμενη κουβέντα του ήταν αν οι φίλοι μας οι Κύπριοι μπορούν να βοηθήσουν…

Για την ιστορία και μόνο: Την επόμενη μέρα τηλεφώνησα στον Νίκο Μουγιάρη, στον Τάσο Ζαμπά, στον Πανίκο Παπανικολάου, στον Φίλιπ Κρίστοφερ και στον Ανδρέα Κωμοδρόμο. Η μοναδική ερώτηση που υπέβαλαν ήταν αν υποστηρίζει την Ελλάδα και την Κύπρο. Τα υπόλοιπα είναι …ιστορία. Οι δύο μεγαλύτεροι υποστηρικτές μας είναι σήμερα αυτοί οι δύο γερουσιαστές: Ο Ρόμπερτ Μενέντεζ και ο Κρις βαν Χόλλεν.

Τον περασμένο μήνα βρεθήκαμε όλοι στην Ουάσιγκτον για το επιτυχημένο συνέδριο που διοργάνωσαν η εφημερίδα Καθημερινή και το Delphi Forum. Οι δύο γερουσιαστές ήταν οι βασικοί ομιλητές του συνεδρίου. Θυμηθήκαμε τα παλιά αλλά ήταν και ευκαιρία για αλληλοενημέρωση.

Σε ένα από τα πηγαδάκια που σχηματίστηκαν, με πολιτικούς από την Αμερική και την Ελλάδα, ήρθε η κουβέντα στο Αιγαίο, για το οποίο η Τουρκία παίζει ένα βρώμικο παιγνίδι προπαγάνδας στην Ουάσιγκτον. Έπεσε το ερώτημα αν «παίζει» η συνεκμετάλλευση, διότι η Άγκυρα αυτή την απαράδεκτη λύση προωθεί στα κέντρα εξουσίας.

«Δεν παίζει με τίποτα» απάντησε ο Παπαχελάς. «Θα είναι λάθος». Συμφωνήσαμε και άλλοι, και πρόσθεσα από την πλευρά μου, ότι για την Ελλάδα θα είναι αυτοκτονία. Η κυριαρχία της χώρας πάει …περίπατο, ήταν το συμπέρασμα όλων.

Η αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας μου έδωσε την ευκαιρία να βάλω μερικά πράγματα στη θέση τους. Διότι πολλοί άνθρωποι βλέπουν τη σημερινή εικόνα και χειροκροτούν. Αλλά υπάρχουν και οι αφανείς ήρωες. Αυτοί που έφεραν κοντά μας πολιτικούς όπως ο κ. Μενέντεζ και ο κ. βαν Χόλλεν… Και γι’ αυτό και μόνο τους ευχαριστούμε…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι ψεκασμένοι οπαδοί του Ντόναλντ Τραμπ στην Αθήνα, έχουν εξαπολύσει πολλές επιθέσεις εναντίον του γερουσιαστή Μενέντεζ. Έφτασε η στιγμή να απολογηθούν δημόσια. Όπως δημόσιες ήταν και οι ύβρεις τους. Ας μην ανησυχούν. Θα τους συγχωρέσουμε…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Ο γερουσιαστής είναι ένας και εκ των μεγαλύτερων υποστηρικτών του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Όμως, οι άνθρωποι του κ. Βαρθολομαίου στην Αμερική, οι πλούσιοι της Ομογένειας, δεν βοήθησαν ποτέ τον κ. Μενέντεζ και άλλους φιλέλληνες νομοθέτες διότι ΔΕΝ είναι Ρεπουμπλικάνοι. Να τους χαίρετε και ο Πατριάρχης και ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος…