Μελέτη σε απολιθώματα επιβεβαιώνει πρόβλεψη του Δαρβίνου από το 1867

Μια νέα μελέτη του Πανεπιστημίου του Salford έδειξε ότι στα απολιθώματα μπορεί να κρύβεται το «κλειδί» για να εκπληρωθεί μια πρόβλεψη που είχε κάνει ο Charles Darwin πριν από 160 χρόνια.

Σε μια επιστολή του  το 1857 προς τον Thomas Huxley, ο Δαρβίνος έγραψε: «Θα έρθει η ώρα, πιστεύω, που θα έχουμε αληθινά γενεαλογικά δέντρα για κάθε μεγάλο βασίλειο της φύσης».

Από τότε, οι επιστήμονες έχουν σημειώσει τεράστια πρόοδο όσον αφορά στην επεξεργασία του εξελικτικού «Δέντρου της Ζωής», αλλά ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι αναλύσεις που βασίζονται σε ανατομικά χαρακτηριστικά συχνά υποδηλώνουν πολύ διαφορετικές σχέσεις από τις αναλύσεις που βασίζονται στο γονιδίωμα.

Η νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε σήμερα 12 Δεκεμβρίου 2018 στα Πρακτικά της Royal Society Β, είναι πολύ πιθανό να έχει βρει τη λύση σε αυτό το πρόβλημα.

Ο βασικός συντάκτης της μελέτης Δρ Ρόμπιν Μπέκ δήλωσε: «Για τα θηλαστικά, υπάρχουν κάποιες αρκετά μεγάλες διαφωνίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο συνδέονται μεταξύ τους, ανάλογα με το αν χρησιμοποιούνται ανατομικά ή γονιδιακά δεδομένα, γεγονός που οδήγησε ορισμένους να υποδηλώνουν ότι η ανατομία είναι αναξιόπιστη για την επεξεργασία των εξελικτικών σχέσεων των θηλαστικών, και ίσως και άλλων ομάδων».

Για παράδειγμα, τα μοριακά δεδομένα δείχνουν ότι οι ρινόκεροι σχετίζονται στενότερα με τους ακανθόχοιρους από ό, τι με τους ελέφαντες. Οι ανατομικές ομοιότητες μεταξύ των ρινόκερων και των ελεφάντων είναι το αποτέλεσμα της συγκλίνουσας εξέλιξης.

Οι μελέτες των Μπεκ και Μπέιλι δείχνουν ότι οι νέες ανακαλύψεις απολιθωμάτων θα μπορούσαν να γεφυρώσουν το μεγάλο ανατομικό «χάσμα» μεταξύ των ρινόκερων και των σκαντζόχοιρων και έτσι να βοηθήσουν να προσδιοριστούν σωστά οι εξελικτικές σχέσεις τους».

Για να ελεγχθεί αυτό, ο Μπεκ και ο διδακτορικός φοιτητής του Τσαρλς Μπέιλι εφηύραν μια νέα μέθοδο όπου πρώτα προέβλεπαν τα ανατομικά χαρακτηριστικά των απολιθωμάτων-προγόνων που θα έπρεπε να υπήρχαν με βάση το γονιδίωμα αν η φυλογoνία* ήταν σωστή και έπειτα διερεύνησαν την επίδραση της προσθήκης αυτών των προβλεπόμενων προγόνων σε αναλύσεις που βασίζονταν στην ανατομία.

Ο Μπεκ πρόσθεσε: «Μας εξέπληξε όταν διαπιστώσαμε ότι οι πρόγονοι που προβλέψαμε οδηγούσαν σε ανατομικές αναλύσεις που ταιριάζουν με τη γονιδιακή φυλογονία. Έτσι, δεν φαίνεται να υπάρχει τίποτα εγγενώς αναξιόπιστο σχετικά με τα ανατομικά δεδομένα - τουλάχιστον κατ’ αρχήν. Μπορεί απλά να χρειάζεται να βρούμε αρκετά απολιθώματα.»

Η ίδια τεχνική μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα οργανισμών, για να ελεγχθεί αν τα ανατομικά δεδομένα είναι πιθανό να επιλύσουν τις εξελικτικές σχέσεις των οργανισμών.

*η εξέλιξη που παρουσιάζουν οι οργανισμοί κάποιου είδους και η μελέτη της

Δείτε αναλυτικά τη δημοσίευση του Πανεπιστημίου του Salford