Η ταραχώδης σχέση Πούτιν-Τραμπ: «Καρότο και μαστίγιο» από Κρεμλίνο για Λευκό Οίκο

Η Μόσχα περιμένει με ανοιχτές αγκάλες τον Αμερικανό υπουργό Αμυνας, ως εκπρόσωπο της… συμμάχου της στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, χωρίς ωστόσο να αποδέχεται την πρόταση του «μπαλαντέρ» στο «G7», αλλά «βάζοντας πλάτη» στον Αμερικανό πρόεδρο, το κύρος του οποίου έχει καταρρακωθεί

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά ┋

Στο Κρεμλίνο ποτέ δεν θα φαντάζονταν ότι θα διάβαζαν σχετικά τόσο γρήγορα, και μάλιστα στον αμερικανικό Τύπο, ότι «οι ΗΠΑ έχουν μετατραπεί σε χώρα-αξιοθρήνητο παρία» («Ουάσιγκτον Ποστ»), έχοντας συνηθίσει αυτό τον όρο να απευθύνεται συνήθως από αγγλοσαξονικά ΜΜΕ σε «αντιπαθή» κράτη, σαν τη Ρωσία και φιλικές της ή εν γένει χώρες που δεν συμβαδίζουν με τον υπόλοιπο «πολιτισμένο κόσμο», όπως θέλει να τον αντιλαμβάνεται η «δυτική τάξη πραγμάτων». Μένει να διευκρινιστεί αν κιόλας υπομειδιούν διαβάζοντας ότι ευθύνεται για όλα αυτά ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, για τον οποίο ποτέ δεν ειπώθηκε από χείλη του Κρεμλίνου ούτε μισή αρνητική κουβέντα από την ημέρα της ανάληψης των καθηκόντων του.

Ο ρόλος του «κακού» επικριτή έχει προφανώς ανατεθεί σε άλλες ρωσικές υπηρεσίες, όπως το υπουργείο Εξωτερικών της χώρας, αλλά και στις σατιρικές εκπομπές της ρωσικής τηλεόρασης, που συχνά παρουσιάζουν τον Αμερικανό πρόεδρο όπως ακριβώς τον περιγράφουν Δημοκρατικοί πολιτικοί στις ΗΠΑ και ο αντιπολιτευόμενός του Τύπος: έναν εκκεντρικό και φαντασμένο επιχειρηματία, άσχετο με τη διεθνή πολιτική, «μειράκιο» ενώπιον του πεπειραμένου και «πανούργου» Βλαντιμίρ Πούτιν. Οι Τραμπ και Πούτιν ποτέ δεν έκρυψαν στις δημόσιες δηλώσεις τους ότι διατηρούν μια εξαιρετική προσωπική σχέση, η οποία προφανώς και θα είχε αναπτυχθεί πολύ περισσότερο και με τακτικότερες συναντήσεις και συνομιλίες εάν είχε επιτρέψει κάτι τέτοιο τα προηγούμενα χρόνια η εσωτερική πολιτική κατάσταση στις ΗΠΑ.

«Κρυφός έρωτας»

Οι μάλλον παραγωγικές και ωφέλιμες για όλο τον πλανήτη φυσιολογικές σχέσεις μεταξύ των ηγετών των δύο μεγαλύτερων πυρηνικών δυνάμεων, οι οποίες ξεπέρασαν προ πολλού την ιδεολογικοποιημένη αντιπαράθεσή τους και έδωσαν χώρο και χρόνο στον «κρυφό έρωτα» που αναπτύχθηκε ειδικά από την ύστερη σοβιετική ελίτ, παρεμποδίστηκαν από τις συχνά βλακώδεις και εντέλει υποτιμητικές για τις ίδιες τις ΗΠΑ κατηγορίες εναντίον του Ντ. Τραμπ ότι ούτε λίγο ούτε πολύ εξελέγη χάρη σε Ρώσους χάκερ και με τη βοήθεια των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών. Οχι, δηλαδή, από τον αμερικανικό λαό και για την ακρίβεια από το αναχρονιστικό, ελαττωματικό και εντέλει αντιδημοκρατικό εκλογικό σύστημα, με το οποίο συνεχίζει να πορεύεται (αυτο)θαυμαζόμενο το «υπόδειγμα» δημοκρατίας και ελευθεριών για τον υπόλοιπο «δημοκρατικό κόσμο», όπως αυτός ορίζεται από τις μεταπολεμικές, εν πολλοίς αντικομμουνιστικές φοβίες που δυστυχώς κυριάρχησαν και στην ΕΕ μετά τη διεύρυνσή της προς Ανατολάς, αντικαθιστώντας την παραδοσιακή για τη Δυτική Ευρώπη «Οστπολιτίκ».

Αγνωστο αν κάτι από τα παραπάνω και σε ποιον βαθμό έχει απασχολήσει τις τηλεφωνικές συνομιλίες των Τραμπ – Πούτιν. Πάντως ο Αμερικανός πρόεδρος έσπευσε προς έκπληξη πολλών να επικοινωνήσει με τον Ρώσο ηγέτη τη στιγμή ακριβώς που κορυφώνονταν οι ταραχές και η βαθιά πολιτική κρίση στις ΗΠΑ. Το Κρεμλίνο και προσωπικά ο εξαιρετικά δημοφιλής στην αμερικανική επαρχία Βλαντιμίρ Πούτιν για άλλη μια φορά «έβαλαν πλάτη» στον Αμερικανό ηγέτη, που προσπαθεί να πείσει την κοινή του γνώμη ότι χειρίζεται με άνεση τις διεθνείς υποθέσεις. Η Ρωσία προφανώς και δεν θα αποδεχθεί έτσι απλά την πρόταση να γίνει «μπαλαντέρ» που θα μπαινοβγαίνει στην παρωχημένη, όπως περιγράφεται από τη ρωσική διπλωματία, ομάδα των «G7» και μάλιστα υπό τη σχεδιαζόμενη από τις ΗΠΑ στη Σύνοδο του Σεπτεμβρίου αντικινεζική μορφή της. Ωστόσο, αποδέχθηκε μετά χαράς τον Αμερικανό υπουργό Αμυνας, Μαρκ Εσπερ, ως πιθανότερο επικεφαλής της αμερικανικής αντιπροσωπείας που θα εκπροσωπήσει την σύμμαχο κατά των ναζί στη μεγαλειώδη -κατά τον προγραμματισμό του Κρεμλίνου- και ιστορική στρατιωτική παρέλαση για τα 75χρονα της αντιφασιστικής νίκης, η οποία αναβλήθηκε λόγω κορονοϊού, και αντί της καθιερωμένης 9ης Μαΐου γίνεται φέτος στις 24 Ιουνίου, σε ανάμνηση της πρώτης αντίστοιχης παρέλασης στην Κόκκινη Πλατεία το 1945, παρουσία των νικητών στρατάρχη Ζούκοφ και αρχιστράτηγου Στάλιν.

Σφοδρή κριτική

Τα γλυκά λόγια των Τραμπ - Πούτιν συνοδεύθηκαν, όμως, με σφοδρή κριτική από ρωσικής πλευράς σε Δημοκρατικούς πολιτικούς και αμφιλεγόμενα δίκτυα, όπως το CNN, που ξέθαψαν τα ρωσοφοβικά σύνδρομα, υποστηρίζοντας ότι η Μόσχα βρίσκεται πίσω από την έκρηξη αντιρατσιστικής οργής στις ΗΠΑ και την κλιμάκωσή της σε μαζική και βίαιη εξέγερση δυσαρεστημένων πολιτών. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, έκανε λόγο για «φαντασιώσεις» που δεν έχουν σχέση με τις επιλογές της Ρωσίας και δεν αποτελούν επίσημη πολιτική της Ουάσιγκτον, ενώ η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ, Μαρία Ζαχάροβα, καταδίκασε τις βάναυσες επιθέσεις, τη στοχοποίηση και τον τραυματισμό δημοσιογράφων, θυμίζοντας ότι παραβιάζεται όχι μόνο το περιβόητο αμερικανικό σύνταγμα αλλά και όλοι οι διεθνείς κανόνες δικαίου για την πολυδιαφημισμένη από τις ΗΠΑ ελευθερία του Τύπου. Το κύρος της υπερδύναμης, που έχει καταρρακωθεί από το διαρκώς αυξανόμενο αρνητικό ρεκόρ των 110.000 έως τώρα θυμάτων της πανδημίας, συνεχίζει την πτώση του και στη ρωσική κοινή γνώμη, η φιλοδυτική μερίδα της οποίας χάνει ραγδαία από τις εικόνες χάους και βίας τις αυταπάτες που διατηρούσε για το αμερικανικό μεγαλείο. Εχει ο καιρός γυρίσματα...

Διαβάστε ακόμη