Albert Pierrepoint: Αυτός που είχε σκοτώσει πάνω από 400 ανθρώπους και πέθανε ήρεμος χωρίς τύψεις σε ένα γηροκομείο

Ήταν Παρασκευή και 13 και υπήρχαν 13 κρατούμενοι, όλοι μελλοθάνατοι: Δέκα άνδρες και τρεις γυναίκες, που είχαν στείλει στο θάνατο δεκάδες χιλιάδες αιχμαλώτους στρατοπέδων συγκέντρωσης. Τώρα είχε έρθει η δική τους σειρά να πεθάνουν. Δεν υπήρχε τότε η παραμικρή αμφιβολία για το ποιος θα αναλάμβανε τις εκτελέσεις. 

Ο Άλμπερτ Πιερπόιντ ήταν ο πιο έμπειρος δήμιος της Βρετανίας. Άρχισε την καριέρα του ως εκτελεστής το 1932, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα και του θείου του. Αποδείχθηκε τόσο αποτελεσματικός και αξιόπιστος ώστε το 1941 προήχθη σε αρχιεκτελεστής. Έκανε το επάγγελμα του τέχνη και έγινε ειδικός στις διπλές εκτελέσεις απαγχονίζοντας δύο άτομα ταυτόχρονα. Τέτοιες μέρες του Δεκέμβρη του 1945 κλήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στις αμέτρητες εκτέλεσης των Ναζί εγκληματιών πολέμου, που καταδικάστηκαν στις Δίκες της Νυρεμβέργης.

Η πλέον πολύκροτη υπόθεση ήταν ο απαγχονισμός των επονομαζόμενων Κτηνών του Μπέλσεν. Ανάμεσα στα κτήνη ήταν η Ίρμα Γκέζε, μία 29χρονη κατάξανθη υπάλληλος γαλακτοκομείου, που είχε καταταχθεί στα SS και κατάφερε να πάρει μετάθεση στο Μπέλσεν, όπου έγινε διαβόητη επειδή μαστίγωνε μέχρι θανάτου τους Εβραίους κρατούμενους με μαστίγιο ιππασίας, καθώς τους οδηγούσε προς τους θαλάμους αερίων.
Άλλη μελλοθάνατη ήταν η Γιουάνα Μπόρμαν. Αυτή μεταχειρίζονταν με ακραία βία τις γυναίκες κρατούμενες, στέλνοντάς το αλσατικό της λυκόσκυλο κατά των αδύναμων και αρρώστων. «Έδινε εντολή στο σκυλί και εκείνο τράβαγε τα ρούχα του θύματος με τα δόντια», κατέθεσε μία μάρτυρας στη δίκη της. Και αυτή, όπως η Ίρμα γκέτζε κρίθηκε ένοχη και καταδικάστηκε σε θάνατο δι' απαγχονισμού.

Το πήρε πάνω του ο δήμιος

Οι εκτελέσεις των καταδικασμένων δεν διέφεραν αρκετά από τους προηγούμενους απαγχονισμούς του Πιερπόιντ, που είχε και βοηθό αλλά σε αυτή την περίπτωση πήρε πάνω του όλη τη διαδικασία. Ήταν μία δουλειά που απαιτούσε σχολαστικό σχεδιασμό.

«Έπρεπε να μετρήσω το βάρος και τις διαστάσεις των δεκατριών καταδικασθέντων, για να κανονίσω με ακρίβεια τα σχοινιά», είχε πει
όταν πρωτοπήγε στις φυλακές, όπου κρατούνταν οι εγκληματίες. Έφριξε βλέποντας πως είχαν ήδη αρχίσει να σκάβονται 13 λάκκοι για τους μελλοθάνατους. Του φάνηκε μεγάλη απρέπεια και διαμαρτυρήθηκα στο διευθυντή της φυλακής, αλλά εκείνος του απάντησε ότι δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να το σταματήσει. Το επόμενο καθήκον του, ήταν να δειτους άντρες και τις γυναίκες που θα απαγχονίζε.

«Προχωρούσα στο διάδρομο και 13 πρόσωπα ήταν κολλημένα στα κάγκελα. Τόσα χρόνια που έκανα αυτή τη δουλειά πρώτη φορά έβλεπα τόσο αξιολύπητος κατάδικους».
Ο Πιερπόιντ είχε εκτελέσει αμέτρητους ανθρώπους την τελευταία δεκαετία, αλλά ποτέ του δεν είχε κληθεί να κρεμάσει 13 την ίδια ημέρα. Ούτε και είχε κρεμάσει ποτέ τόσο σατανικούς εγκληματίες όσο εκείνοι οι κρατούμενοι.

Εδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να γνωρίσει την Ίρμα Γκέτσε: «Βγήκε από το κελί της και ήρθε προς το μέρος μου γελαστή», έγραψε, «...ήταν πανέμορφη, πιο όμορφη από όλες τις γυναίκες που είχα γνωρίσει μέχρι τότε».
Όταν τη ρώτησε ο Πιερπόιντ πόσο χρονών ήταν, εκείνη αντί να απαντήσει χαμόγελασε. Δεν κρατήθηκε και χαμογέλασε και αυτός σαν συνειδητοποιήσε την αμηχανία που αισθάνεται μία γυναίκα, όταν τη ρωτούν για την ηλικία της. Ο πρώτος από τους εγκληματίες που έπρεπε να ζυγιστεί και να μετρηθούν οι διαστάσεις του ήταν ο Γιόζεφ Κράμερ, εκτελεστής των SS με χιλιάδες θύματα στο σκοτεινό ενεργητικό του. Ήταν βλοσυρός και απάντησε στις ερωτήσεις του Πιερπόιντ με άγριοπη προθυμία.
Ο επόμενος κρατούμενος ο δόκτωρ Φριτς Κλάιν είχε σκοτώσει 300 ανθρώπους με τη μία. Είχε επίσης σκοτώσει μεμονωμένους τροφίμους με ενδοφλέβιες ενέσεις. Ο Πιερπόιντ τον βρήκε ενεργητικό και καθόλου μετανιωμενο. «Ήρθε από το διάδρομο περπατώντας με βήμα ζωηρό και συμμορφώθηκε αμέσως με όλες τις διαδικασίες».

Ολόκληρη επιστήμη το κρέμασμα...

Όταν ολοκληρώθηκε το ζύγισμα των κρατουμένων, έπρεπε να υπολογίσει το μήκος του σχοίνιου, που θα χρειαζόταν για να τους κρεμάσει. Αν ήταν πολύ μακρύ, θα τους έκοβε το κεφάλι. Αν ήταν πολύ κοντό μπορεί να μην έσπαγε λαιμό... Ο δήμιος σηκώθηκε στις 06:00 το πρωί της 13ης Δεκεμβρίου του 1945, την ημέρας των εκτελέσεων και αποφάσισε να κρεμάσει πρώτα τις γυναίκες, αρχίζοντας από την Ίρμα Γκέτσε. «Ήταν υπόδειγμα ηρεμίας αυτή η γυναίκα, έτσι όπως προχώρησε αργά προς το βάθρο και στάθηκε πάνω στο σημάδι της άσπρης κιμωλίας. Καθώς περνούσα τη λευκή κουκούλα στο κεφάλι της, είπε με ατονη φωνή «γρήγορα». Η καταπακτή άνοιξε κάτω από τα πόδια της και το σώμα της στριφογύρισε καθώς το σκοινί της έσπασε το λαιμό».

Η πρώτη κρατούμενη ήταν νεκρή. Αφού κρέμασε τις άλλες δύο γυναίκες έκανε ένα διάλειμμα για να πιει ένα φλιτζάνι τσάι και ύστερα στρώθηκε στη δουλειά για τους άντρες, ρυθμίζοντας το ικρίωμα ώστε να μπορεί να τους κρεμάσει ανά ζεύγη. Είχε πια σκοτεινιάσει, όταν εκτελέστηκαν και οι τελευταίοι. Ο δήμιος ήταν εξαντλημένος και έχει ανάγκη από λίγη ψυχαγωγία... Εκείνη τη νύχτα διασκέδασε με την ψυχή του στο πάρτι που έγινε στο κυλικείο της φυλακής. Αισθανόταν υπερήφανος, που είχε κρεμάσει τα Κτήνη τού Μπέλσεν!

Λίγο αργότερα θα τον καλούσαν να εκτελέσει άλλους 190 Ναζί εγκληματίες πολέμου· ανάμεσά τους ήταν ο Μπρούνο Τες, ο άνθρωπος που σκέφτηκε τη χρήση του δηλητηριώδους αερίου «Ζικλόν Β» για την μαζική εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων.

Γρήγορη δουλειά και καθαρή...

Ο Πιερπόιντ ήταν άκρως αποτελεσματικός στη δουλειά του και του άρεσε να καυχιέται ότι έπαιρνε τους πελάτες από τα κελιά τους τους οδηγούσε στο ικρίωμα και τους κρέμαγε σε λιγότερο από ένα λεπτό. Λέγεται ότι αποσύρθηκε στα 72 του, λόγω μειωμένης όρασης. Οι αξιωματούχοι του υπουργείου Εσωτερικών ακύρωσαν το συμβόλαιο του, όταν έμαθαν ότι λίγο έλειψε να κρεμάσει κατά λάθος τον ίδιο του τον βοηθό, όμως μάλλον το γεγονός είναι μύθος.

Ο Πιερπόιντ συνταξιοδοτήθηκε και άνοιξε Παμπ και βρήκε και τον χρόνο να γράψει την ατοβιογραφία του: «Executioner: Pierrepoint». Ενώ στη διάρκεια της καριέρας του είχε παραδεχτεί ότι η θανατική ποινή δεν αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για τους εγκληματίες, στην αυτοβιογραφία του ανακάλεσε… Ο Πιέρποιντ πέθανε σε βαθιά γεράματα στις 10 Ιουλίου του 1992 - σε ηλικία 87 ετών - στο γηροκομείο όπου έζησε τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής του.

Η ζωή του Άλμπερτ Πιερπόιντ έχει συμπεριληφθεί σε πολλά έργα μυθοπλασίας, όπως η ταινία του 2005 «Pierrepoint: The Last Hangman», στην οποία τον δήμιο υποδύθηκε ο Timothy Spall .

Πηγή: Jiles Milton: Fascinating Footnotes from history