«Δεν μπορώ να επικοινωνήσω με τους ανθρώπους μου»: Ελληνίδα από τη Μαριούπολη «ξεδιπλώνει» στο ethnos.gr τον πόνο και την αγωνία της

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

Η Axana Opalenko, 42 ετών, κρατά τον Meron, 2 μηνών, σε μια προσπάθεια να τον ζεστάνει κατά τη φυγή της από την Ουκρανία, στο συνοριακό πέρασμα στο Medyka της Πολωνίας / AP Photo/Visar Kryeziu

«Δεν έχουν νερό, τρόφιμα και ρεύμα. Κάνει πάρα πολύ κρύο και δεν έχουν κανένα μέσο να ζεσταθούν. Όσα τρόφιμα υπήρχαν στα καταστήματα, τα έκαναν πλιάτσικο διάφορες ομάδες. Τώρα όλοι οι δικοί μου άνθρωποι είναι ζωντανοί και καλά στην υγεία τους, αλλά δεν ξέρω τι θα γίνει αύριο, αφού συνεχώς δέχονται βομβαρδισμούς».

Με τρεμάμενη φωνή η Θεοδώρα Χατσχαρτζή, Ελληνίδα από το χωριό Μπουγάς της Ουκρανίας, περιγράφει στο ethnos.gr τις δραματικές συνθήκες που βιώνουν εδώ και σχεδόν δύο εβδομάδες οι δικοί της άνθρωποι στον τόπο καταγωγής της.

Η ίδια μπορεί να ζει εδώ και χρόνια στη Θεσσαλονίκη και να εργάζεται ως καθηγήτρια ρωσικής γλώσσας, ωστόσο, οι ηλικιωμένοι γονείς της, η αδερφή της, τα τέσσερα ξαδέλφια της, τα τέσσερα ανίψια της και πολλοί άλλοι κοντινοί αλλά και πιο μακρυνοί συγγενείς της έμειναν στο Μπουγάς. Βρίσκονται αντιμέτωποι καθημερινά με το θάνατο αλλά και με τεράστιες ελλείψεις σε πολύ βασικά πράγματα για μια έστω αξιοπρεπή επιβίωση.

Θεοδώρα Χατσχαρτζή

Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τους δικούς της

Το Μπουγάς, στο οποίο διαμένουν 500 ελληνικές οικογένειες, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του πολέμου, στον κεντρικό δρόμο μεταξύ Μαριούπολης και Ντονιέτσκ. Από τις 23 Φεβρουαρίου η Θεοδώρα Χατσχαρτζή δεν έχει καταφέρει να επικοινωνήσει με τους δικούς της ανθρώπους. Ωστόσο, γνωρίζει ότι είναι ζωντανοί, αφού επικοινωνεί με μία φίλη της στο Ντονιέτσκ, η οποία έχει δημιουργήσει μία ομάδα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης και ενημερώνει μέσω αυτής τους φίλους της για την κατάσταση των συγγενών τους.

«Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού είναι ηλικιωμένοι και ασθενείς και αντιμετωπίζουν πολύ δύσκολες καταστάσεις. Επί οκτώ χρόνια όλοι οι κάτοικοι της περιοχής δέχονταν βομβαρδισμούς. Κυρίως Ουκρανοί προσπαθούσαν να χτυπήσουν τους φιλορώσους και τα ελληνικά χωριά βρίσκονταν στη μέση. Τώρα, όμως, η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Δυστυχώς, έφτασε η μέρα, που όλοι βλέπαμε και φοβόμασταν ότι θα έρθει», λέει στο ethnos.gr η κ. Χατσχαρτζή.

Έφτασε γιατρός τις τελευταίες δύο μέρες

Το παρήγορο για τους Έλληνες της περιοχής είναι ότι ούτε οι Ουκρανοί, που την κατείχαν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά ούτε οι Ρώσοι, που τώρα την έχουν υπό τη διοίκησή τους, έχουν ως στόχο τους Ρωμιούς. Ωστόσο, σε έναν πόλεμο μοιραία θα αποτελέσουν θύματα και κάποιοι ουδέτεροι, οι οποίοι έχουν την ατυχία να κατοικούν στην πρώτη γραμμή. Όπως το ζευγάρι Ελλήνων που έχασε τη ζωή του από βόμβα πριν από λίγες ημέρες στο Μπουγάς, οι οποίοι ήταν συμμαθητές της κ. Χατσχαρτζή.

«Τις τελευταίες ημέρες ήρθαν από τη Ρωσία δύο γιατροί για να περιθάλψουν τους αρρώστους και τραυματίες. Επίσης, μία ομάδα έφερε λίγα τρόφιμα, σπίρτα και κεριά. Υποσχέθηκαν να τους δώσουν και λίγο ρεύμα, μήπως και μπορέσουν να φορτίσουν τα κινητά τους. Όμως, η κατάσταση δεν μπορεί να βελτιωθεί με αυτά. Το μυαλό μου πηγαίνει συνέχεια στους ανθρώπους μου και ραγίζει η ψυχή μου. Δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν τον τόπο που έζησαν μια ολόκληρη ζωή. Η μητέρα μου δεν ήθελε να εγκαταλείψει τα ζώα της. Η αγωνία μου είναι τεράστια. Δε σταματάω να κλαίω, όταν προσπαθώ, αλλά δεν μπορώ να επικοινωνήσω μαζί τους», λέει η κ. Χατσχαρτζή.

Διαβάστε ακόμη