Μια απίθανη ιστορία στον Αμαζόνιο: 17χρονη επέζησε από αεροπορικό δυστύχημα - Πώς βγήκε ζωντανή από τη ζούγκλα μετά 11 μέρες

Ο Αμαζόνιος είναι ο πνεύμονας της Γης, όμως η ζούγκλα του είναι λαβύρινθος θανάτου για τους αδαείς· όχι για όλους!

Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός μέσα στην καταιγίδα του πολέμου, άστραψε για λίγο κι έσβησε πάλι, αφήνοντας τον κόσμο να παραδέρνει στη θύελλα του θανάτου: Δυο μικρά παιδιά 7 και 9 χρονών βρέθηκαν ζωντανά, με οξύ υποσιτισμό και αφυδάτωση, έπειτα από τις 25 ημέρες, χαμένα στη ζούγκλα του Αμαζονίου, στη Βραζιλία, όπου τρέφονταν αποκλειστικά μαζεύοντας φρούτα από δέντρα.
Προκάλεσε εντύπωση η ιστορία του Γκλάουκον και του Γκλέισον, των δυο μικρών αδελφών της φυλής Μούρα, που είχαν εξαφανιστεί από τα μέσα του Φεβρουαρίου, όταν πήγαν να κυνηγήσουν πουλιά στη ζούγκλα! Τα παιδιά βρέθηκαν και κατάφεραν να ψελλίσουν ότι επί 25 μέρες «δεν έπιναν παρά μόνο νερό της βροχής και των λιμνών και δεν τρέφονταν παρά μόνο με σόρβους»: ( sorbus domestica, είδους άγριας κυδωνιάς).

Κι αυτή η υπόθεση ανέσυρε από το πηγάδι της μνήμης μιαν άλλη, πιο συναρπαστική και πιο… κινηματογραφική ιστορία: Την απίθανη περιπέτεια της Γιουλιάνε Κέπκε, της 17χρονης Γερμανίδας, που ήταν η μοναδική επιζήσασα από αεροπορικό δυστύχημα και που κατάφερε να βγεί ζωντανή από τα τροπικά δάση του Αμαζονίου, περιπλανώμενη επί 11 ημέρες και νύχτες!

Η μοναδική επιζήσασα!

Διαβάστε την ιστορία που ενέπνευσε τον Γερμανό σκηνοθέτη Βέρνερ Χέρτσοκ για να φτιάξει την ταινία – ντοκιμαντέρ «Wings of Hope»: Στις 24 Δεκεμβρίου του 1971 η 17χρονη Γιουλιάνε ταξίδευε με τη μητέρα της, Μαρία, από τη Λίμα με προορισμό την Πουκάλπα του Περού, με σκοπό να συναντήσει τον πατέρα της, που εργαζόταν στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου ως βιολόγος.
Η Γιουλιάνε είχε πάρει το απολυτήριο λυκείου μια ημέρα πριν από την πτήση και σχεδίαζε να σπουδάσει βιολόγος όπως οι γονείς της.
Η πτήση 508 της LANSA πετούσε στα 10.000 πόδια πάνω από τροπικό δάσος του Αμαζονίου όταν έπεσε σε καταιγίδα. Το αεροπλάνο πάσχιζε να διασχίσει τα μαύρα σύννεφα, ενώ οι κεραυνοί το κυνηγούσαν απειλητικά· δεν ξέφυγε: Όταν ένας κεραυνός χτύπησε τον κινητήρα, το αεροπλάνο άρχισε να χάνει ύψος και να διαλύεται κομμάτι κομμάτι στον αέρα. Τότε, το μόνο που άκουγε κάποιος ήταν οι κραυγές της αγωνίας και τον κινητήρα του αεροπλάνου που δούλευε απελπιστικά μάταια… Κάποια στιγμή η 17χρονη Γιουλιάνε το μόνο που μπορούσε να ακούσει και να νοιώσει ήταν ο άνεμος. Τριγύρω σιωπή… Το αεροπλάνο είχε γκρεμιστεί από τα 10.000 πόδια καταμεσής στη ζούγκλα του Αμαζονίου κι εκείνη ήταν ζωντανή!

Όταν συνήλθε, το επόμενο πρωινό, τα χτυπήματα στο κεφάλι σε συνδυασμό με το ψυχολογικό σοκ της επέτρεψαν να σκεφτεί μόνο τα βασικά: Είχε επιζήσει από αεροπορικό δυστύχημα, δεν έβλεπε καλά με το ένα μάτι, πονούσε αφόρητα στο χέρι ψηλά στον ώμο και ένοιωθε τη γάμπα της να την τσούζει αφόρητα. Κι έπειτα χάθηκε ξανά στη δίνη της απώλειας των αισθήσεων. Χρειάστηκε ακόμα μισή μέρα για να σηκωθεί από τη θέση της η Γιουλιάνε.

Τότε ήταν που της ήρθε στο μυαλό σαν αστραπή, σαν εκείνες τις αστραπές που την τρόμαζαν στο αεροπλάνο, η μητέρα της· άρχισε με κόπο να την αναζητεί στα συντρίμμια. Μάταια! Ψάχνοντας απεγνωσμένα κάποιον επιζώντα, η Γιουλιάνε βρήκε μια πηγή με νερό. Θυμήθηκε τότε μια κουβέντα του πατέρα της, όταν προσπαθούσε να τις δώσει συμβουλές επιβίωσης: «Αν βρεις νερό ακολούθησε την πορεία του, θα σε φέρει στον πολιτισμό».
Κι έτσι η 17χρονη έφηβη άρχισε την περιπλάνησή της στη ζούγκλα, ακολουθώντας τα «χνάρια» του νερού: Βρήκε τρeiς συνεπιβάτες της, όλους νεκρούς, αλλά κοντά τους βρήκε και μια σακούλα με γλυκά, που θα την κρατούσαν ζωντανή τις ημέρες που θα ακολουθούσαν.
Στο μεταξύ στο Περού είχε αρχίσει ήδη τεράστια κινητοποίηση σωστικών συνεργείων για τον εντοπισμό του αεροπλάνου. Το δάσος όμως και η ομίχλη που το τύλιγε, δεν ευνοούσαν την γρήγορη αντιμετώπιση της κατάστασης. Η Γιουλιάνε γρήγορα κατάλαβε πως ό,τι είχε να κάνει θα το έκανε μόνη της για να επιβιώσει.
Εννιά μέρες μετά την αρχή της περιπλάνησής της, η Γιουλιάνε είδε μια καλύβα και της φάνηκε πως άκουσε φωνές. Στην αρχή νόμιζε ότι έχει παραισθήσεις, αλλά όσο πλησίαζε κατάλαβε πως ήταν πραγματικότητα! Τρεις περουβιανοί ιεραπόστολοι συζητούσαν μεγαλόφωνα μέσα στην καλύβα.

Ο ένας «άγγελος» κι η άλλη «ξωτικό»...

«Ο πρώτος άντρας που είδα, όταν άνοιξα την πόρτα έμοιαζε σαν άγγελος», είπε αργότερα η Γιουλιάνε Κέπκε.
Κι οι ιεραπόστολοι κάπως σαν άγγελο την είδαν… Κάποιος από τους τρεις μάλιστα εκμυστηρεύτηκε αργότερα ότι για μια στιγμή πίστεψε ότι ήταν ένα πνεύμα του δάσους, ένα «Yemanjabut» και τρομοκρατήθηκε. Όμως από τη μια «άγγελος» από την άλλη «Yemanjabut», στο τέλος πρυτάνευσε η λογική και οι τρεις άνδρες την έβαλαν να ξαπλώσει κάπου μαλακά και την επόμενη ημέρα την οδήγησαν με βάρκα σε κοντινή πόλη, όπου υπήρχε μικρό νοσοκομείο.
Η Γιουλιάνε είχε καταφέρει να βγει ζωντανή από τη ζούγκλα μετά ένα αεροπορικό δυστύχημα μόνο με σπασμένη την κλείδα και βαθιά κοψίματα στα χέρια και τα πόδια.
Σύντομα ενημερώθηκε ο πατέρας της, που ήδη είχε χάσει τις ελπίδες για την κόρη και τη σύζυγό του. Τα σωστικά συνεργεία έφτασαν στον τόπο του δυστυχήματος όπου εντόπισαν 92 επιβαίνοντες νεκρούς ανάμεσά τους και τη μητέρα της Γιουλιάνε, που όμως, όπως διαπιστώθηκε, είχε επιζήσει για τρεις ή τέσσερις ημέρες μετά την πτώση, αλλά κατέληξε από τα σοβαρά της τραύματα.

Φοβόταν τα φίδια...

Η Γιουλιάνε όταν μπόρεσε να σταθεροποιηθεί μίλησε: «Άκουγα αεροπλάνα να πετούν στον ουρανό αναζητώντας τα συντρίμμια αλλά το δάσος ήταν πυκνό και δεν μπορούσα να τα δω. Φορούσα ένα πολύ κοντό, αμάνικο φόρεμα και λεπτά σανδάλια. Είχα χάσει το ένα παπούτσι μου αλλά κρατούσα το άλλο γιατί έχω μεγάλη μυωπία και είχα χάσει τα γυαλιά μου. Χρησιμοποιούσα λοιπόν εκείνο το παπούτσι να ελέγχω το έδαφος καθώς περπατούσα. Στη ζούγκλα τα φίδια δεν ξεχωρίζουν από το περιβάλλον, μοιάζουν με ξερά φύλλα. Ήμουν τυχερή που δεν συνάντησα κανένα».

Η απίθανη επιβίωση της 17χρονης Κέπκε έγινε αντικείμενο έρευνας. Πιστεύεται ότι ένα ανοδικό ρεύμα αέρος, που είχε προκληθεί από την καταιγίδα, είχε επιβραδύνει την πτώση, ενώ την είχαν προστατεύσει τα πίσω, τα μπρος και τα πλαϊνά της καθίσματα που λειτούργησαν σαν αερόσακοι.
Η Κέπκε, αφού νοσηλέυτηκε στο Περού, έφυγε στη Γερμανία, όπου ανάρρωσε πλήρως από τα τραύματά της. Όπως και οι γονείς της, σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο του Κιέλου και αποφοίτησε το 1980. Έλαβε διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο Ludwig Maximilian του Μονάχου και επέστρεψε στο Περού για να διεξάγει έρευνα με ειδίκευση στις νυχτερίδες...

Μετά 25 χρόνια από το δυστύχημα, ο γερμανός σκηνοθέτης Βέρνερ Χέρτσογκ γύρισε ένα ντοκιμαντέρ με θέμα την ιστορία της Κέπκε: «Wings of Hope». Ο Χέρτζοκ είχε συγκλονιστεί από το δυστύχημα γιατί τότε αναζητούσε την τοποθεσία όπου θα κινηματογραφούσε την ταινία του «Αγκίρε η Μάστιγα του Θεού». Ο Χέρτζοκ είχε κλείσει εισιτήριο να «πετάξει» με την ίδια πτήση που θα ταξίδευε και η Γιουλιάνε, αλλά την τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη και δρομολόγιο!

Η Γιουλιάνε είναι σήμερα 68 χρονών και δεν ξεχνάει ακόμα, τόσα χρόνια μετά, την περιπέτειά της: «Έβλεπα εφιάλτες επί χρόνια και φυσικά η θλίψη για τον θάνατο της μητέρας μου και των άλλων ανθρώπων δεν έφυγε ποτέ από την ψυχή μου. Η σκέψη, γιατί να είμαι η μοναδική που επέζησε, με στοιχειώνει. Μέχρι να κλείσω τα ματια μου και να μην τα ανοίξω ξανά, δεν θα φεύγει από το νου μου»!