Έτσι σκοτώνουν στις ΗΠΑ: Μέθοδοι εκτέλεσης απάνθρωποι και… φιλεύσπλαχνοι – Ερασιτέχνες δήμιοι βασανίζουν τα θύματά τους

Στις ΗΠΑ σκοτώνουν! Σκοτώνουν (και) τους μελλοθάνατους με πολλούς τρόπους· με απάνθρωπους τρόπους και με φιλεύσπλαχνους… Κι ο Ντοστογιέφσκι απαντάει στις ΗΠΑ μέσα από τα συγκλονιστικά κείμενά του… Α, και κάτι ακόμα πιο σημαντικό: δήμιοι με ανεπαρκή γνώση βασανίζουν τα θύματά τους!

«Όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς, μπορούνε με χίλιους τρόπους. Ρίξε το όπλο και σωριάσου πρηνής, όταν ακούσεις ανθρώπους». Ο Καρυωτάκης, που πριν φυτέψει μια σφαίρα στην καρδιά του έγραψε αυτούς τους στίχους, δεν υπέφερε καθόλου στη διαδρομή από τα εγκόσμια στο επέκεινα…

Ο Κένεθ Γιουτζίν Σμιθ βασανίστηκε πολύ μέχρι να παραδώσει την ψυχή του στον Κύριο. Γιατί; Διότι οι ευφάνταστοι άνθρωποι, οι αξιωματούχοι των πολιτειών της Αμερικής τον έστειλαν στον Άλλο Κόσμο δια της μεθόδου εισπνοής αζώτου! Ο Κένεθ Γιουτζίν Σμιθ είχε καταδικαστεί το 1996 σε θάνατο για τη δολοφονία γυναίκας κατά παραγγελία του συζύγου της. Και μετά 28 χρόνια ήρθε η ώρα να πληρώσει τα επίχειρα της πράξης του.

Η εφημερίδα Montgomery Advertiser ανέφερε ότι μεταξύ 07.57 τοπική ώρα και 08.01 «ο Σμιθ σπαρταρούσε πάνω στο φορείο. Έπαιρνε βαθιές αναπνοές, το σώμα του έτρεμε βίαια με τα μάτια του να γύριζαν στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Έσφιγγε τις γροθιές του, τα πόδια του έτρεμαν ... Φαινόταν να λαχανιάζει για αέρα. Το φορείο κουνήθηκε αρκετές φορές». Να σημειώσουμε ότι ο μελλοθάνατος είχε διαγνωστεί με μετατραυματικό στρες που προκλήθηκε από την πρώτη αποτυχημένη απόπειρα εκτέλεσής του (!) και υπέφερε από αϋπνία και άγχος. Και επίσης να τονίσουμε ότι ο ίδιος ο Σμιθ είχε επιλέξει αέριο άζωτο για την εκτέλεσή του, αφού η προηγούμενη απόπειρα θανάτωσής του με θανατηφόρα ένεση είχε αποτύχει. Τι πολιτισμός; Τι ανθρωπιά;

Διαλέγεις και παίρνεις...

Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, λοιπόν, στον φάρο του πολιτισμού της ανθρωπότητας- λέμε τώρα- η ποινή του θανάτου δεν έχει καταργηθεί παρά σε ελάχιστες πολιτείες και οι μέθοδοι εκτέλεσης θανατοποινιτών είναι αρκετές. Τα κύρια μέσα εκτέλεσης στις ΗΠΑ είναι ο απαγχονισμός, η ηλεκτρική καρέκλα, ο θάλαμος αερίων, το εκτελεστικό απόσπασμα και η θανατηφόρος ένεση.

Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ δεν έχει χαρακτηρίσει ποτέ μια μέθοδο εκτέλεσης ως αντισυνταγματική, αν και ορισμένες μέθοδοι έχουν κηρυχθεί αντισυνταγματικές από τα κρατικά δικαστήρια.

Η θανατηφόρος ένεση χρησιμοποιείται από 28 πολιτείες και τον Στρατό των ΗΠΑ. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 1500 άνθρωποι έχουν εκτελεστή με θανατηφόρο κοκτέιλ.

Ηλεκτρική καρέκλα χρησιμοποιούν 8 πολιτείες των ΗΠΑ: στη Νότια Καρολίνα, η ηλεκτρική καρέκλα είναι η κύρια μέθοδος εκτέλεσης, ενώ οι άλλες 7 έχουν τη θανατηφόρα ένεση ως κύρια μέθοδο και την ηλεκτρική καρέκλα ως εναλλακτική μέθοδο.

Με θανατηφόρο αέριο εκτελούν θανατοποινίτες εναλλακτικά επτά πολιτείες, οι οποίες έχουν ως κύρια μέθοδο τη θανατηφόρο ένεση. Τρεις πολιτείες: Αλαμπάμα, Μισισιπή και Οκλαχόμα επιτρέπουν συγκεκριμένα την εκτέλεση με υποξία αζώτου, αν και μόνο η Αλαμπάμα έχει εκδώσει πρωτόκολλο για τη χρήση της.

Την παλιά-δοκιμασμένη μέθοδο της κρεμάλας χρησιμοποιούσε το Νιου Χαμσάιρ, πριν καταργηθεί η θανατική ποινή, που όμως- προσέξτε- η κατάργησή της δεν έχει αναδρομική ισχύ κι έτσι ένας μελλοθάνατος περιμένει, βλέποντας κάθε βράδυ στον ύπνο του θηλιές…
Το εκτελεστικό απόσπασμα χρησιμοποιείται εναλλακτικά από πέντε πολιτείες των ΗΠΑ που ως κύρια μέθοδο θανάτωσης έχουν τη θανατηφόρο ένεση.

Ερασιτέχνες δήμιοι!

Να τονίσουμε εδώ ότι ο πιο «φιλεύσπλαχνος» τρόπος θανάτωσης θεωρείται η θανατηφόρος ένεση. Οι θανατηφόρες ενέσεις συνήθως περιλαμβάνουν δύο ή τρία φάρμακα που χορηγούνται διαδοχικά. Πρώτα χορηγείται ένα φάρμακο για να προκαλέσει απώλεια των αισθήσεων και στη συνέχεια χορηγούνται ουσίες για να σταματήσει να λειτουργεί η καρδιά. Τα σκευάσματα εκείνα, όμως, για να είναι αποτελεσματικά πρέπει να χορηγούνται σωστά. Η χορήγηση αναισθησίας  δεν είναι κάτι που μπορεί να μάθει κάποιος γρήγορα· χρειάζονται χρόνια εκπαίδευσης, που πολλοί από τους δημίους των πολιτειών των ΗΠΑ στερούνται.

Οι γιατροί αρνούνται να εκτελέσουν θανατοποινίτες με αποτέλεσμα η ζωή τους- πιο σωστά: ο θάνατός τους- να αφήνεται στα χέρια ερασιτεχνών. Οι γιατροί απλά πιστοποιούν τον θάνατό τους. Κι έτσι πολλά μπορούν να στραβώσουν.  Για παράδειγμα οι δόσεις των φαρμάκων είναι διαφορετικές για κάθε άνθρωπο: κάποιος ενδέχεται να αναισθητοποιήθεί με μια «α» δόση μιδαζολάμης και κάποιος άλλος με αυτή τη δόση Χ10...  Κάποιοι άνθρωποι, επίσης, μπορεί να έχουν αναπτύξει ανοχή σε ορισμένα φάρμακα και χρειάζονται σαφώς μεγαλύτερες δόσεις για να είναι αποτελεσματικά. Και ακόμα ένας σημαντικός παράγων είναι ο τρόπος παροχής αυτών των σκευασμάτων: οι φλέβες του κάθε μελλοθάνατου είναι διαφορετικές... Αυτά όλα μοιάζουν με «αρχαία ελληνικά» για τους αμερικανούς δημίους. 

Και κάτι άλλο που έχει να κάνει με τα φάρμακα: στο παρελθόν, τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα φάρμακα για τις θανατηφόρες ενέσεις ήταν η θειοπεντάλη νατρίου, το βρωμιούχο πανκουρόνιο και το χλωριούχο κάλιο· ο μοναδικός Αμερικανός παρασκευαστής θειοπεντάλης νατρίου σταμάτησε να παράγει το αναισθητικό φάρμακο από το 2011, επικαλούμενος έλλειψη επαρκούς προμήθειας. 

Οι πολιτείες των ΗΠΑ προσπάθησαν να προμηθευτούν τα φάρμακα από ευρωπαίους παρασκευαστές, αλλά εταιρείες σε χώρες που έχει καταργηθεί η θανατική ποινή αντιτίθενται στη χρήση των φαρμάκων τους σε εκτελέσεις, φοβούμενες- ίσως- τον αρνητικό αντίκτυπο. κι' έτσι οι πολιτείες των ΗΠΑ αναγκάστηκαν να στραφούν σε διαφορετικά εναλλακτικά φάρμακα, πολλές φορές είναι αναποτελεσματικά.

Κι αν όλα τούτα συμβαίνουν στις ΗΠΑ, όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν καταργήσει την θανατική ποινή, η οποία συνεχίζει να εφαρμόζεται στις ΗΠΑ, την Κίνα, και πολλά κράτη του μουσουλμανικού κόσμου. Η Λευκορωσία είναι πλέον η μοναδική χώρα της Ευρώπης όπου εφαρμόζεται η θανατική ποινή. Στις ΗΠΑ, η θανατική ποινή εφαρμόζεται από τις ομοσπονδιακές και τις στρατιωτικές αρχές, και από 28 πολιτείες. Να μην ξεχάσουμε ότι στις πιο… προηγμένες χώρες πολιτισμικά ο λιθοβολισμός και ο αποκεφαλισμός είναι συνήθεις τρόποι θανάτωσης μελλοθανάτων. Κάποιες από αυτές τις χώρες είναι το Ιράν και η Σαουδική Αραβία.

Η απάντηση του Ντοστογιέφσκι...

Κι έτσι ως επίλογο να κλείσουμε με Ντοστογιέφσκι. Ο Ρώσος συγγραφέας είχε καταδικαστεί σε θάνατο, είχε φθάσει μέχρι το εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά του είχε δοθεί χάρη την τελευταία στιγμή. Διαβάστε τι γράφει στον «Ηλίθιο»: «Το να σκοτώνεις κάποιον για φόνο είναι ένα αμέτρητα μεγαλύτερο κακό από το ίδιο το έγκλημα που έχει διαπράξει. Η δικαστική δολοφονία είναι αμέτρητα πιο φρικτή από αυτή που διαπράττεται από έναν ληστή. Κάποιος που σκοτώθηκε από έναν ληστή, μαχαιρώθηκε τη νύχτα στο δάσος ή κάπου αλλού, σίγουρα συνέχιζε να ελπίζει σε μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Υπήρξαν περιπτώσεις ανθρώπων των οποίων ο λαιμός έχει κοπεί κι’ εξακολουθούν να ελπίζουν για μια διάσωση μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Υπήρξαν περιπτώσεις ανθρώπων των οποίων ο λαιμός έχει κοπεί κι’ ακόμα να πίστευαν ότι θα καταφέρουν να ξεφύγουν, παρακαλώντας για τη ζωή τους. Και όλη αυτή η ελπίδα είναι, που κάνει το θάνατο δέκα φορές ευκολότερο, γιατί του λείπει η βεβαιότητα η σιγουριά. Η ποινή είναι απάνθρωπη και σκληρή και η όλη αγωνία έγκειται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει καμιά διαφυγή. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο μαρτύριο στον κόσμο από αυτό»!
Εμείς τι να γράψουμε περισσότερο; Δολοφόνοι και οι χώρες που ακόμα σκοτώνουν τους δολοφόνους!