Εξελίξεις στη δολοφονία του Ούλοφ Πάλμε - Ελπίδες ότι θα βρεθεί ο δράστης

Ο επικεφαλής των ερευνών Κρίστερ Πέτερσον δήλωσε πως βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωση των ερευνών

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 8 λεπτά ┋

Η Σουηδία ενδέχεται να δώσει οριστικό τέλος στο αίνιγμα της δολοφονίας του πρωθυπουργού Ούλοφ Πάλμε το 1986, με τον επικεφαλής των ερευνών να τονίζει πως βρίσκεται κοντά είτε στην άσκηση διώξεων ή στο τελειωτικό κλείσιμο της υπόθεσης, λόγω του θανάτου του υπόπτου.

Μία αίσθηση ενόχλησης και τύψεων κυριαρχεί στην κοινή γνώμη για το γεγονός ότι τόσα χρόνια μετά τη δολοφονία του Πάλμε, τον Φεβρουάριο του 1986 εν μέση οδώ στη Στοκχόλμη μετά μία έξοδο με τη σύζυγό του στον κινηματογράφο, η αστυνομία αδυνατεί ακόμη να συλλάβει τον δολοφόνο του. Η υπόθεση αυτή έχει δώσει τροφή σε μία πλειάδα από θεωρίες συνωμοσίας.

Σήμερα ο επικεφαλής των ερευνών Κρίστερ Πέτερσον (Krister Paetersson) αναμόχλευσε τις ελπίδες για τη διαλεύκανση της υπόθεσης, δηλώνοντας πως βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωση των ερευνών. «Πλέον εργαζόμαστε σε οδούς που είναι πολύ ενδιαφέρουσες και στόχος μου είναι μέσα στο πρώτο μισό του 2020 να είμαστε σε θέση να λάβουμε μία απόφαση για το εάν θα πρέπει να ασκήσουμε διώξεις», τόνισε ο Πέτερσον μιλώντας στην εκπομπή «Το έγκλημα της εβδομάδας» της σουηδικής τηλεόρασης.

«Εξακολουθώ να αισθάνομαι βέβαιος ότι θα είμαστε ικανοί να παρουσιάσουμε τι έγινε στις 28 Φεβρουαρίου 1986. Τι συνέβη τη στιγμή της δολοφονίας και ποιος ήταν υπεύθυνος», πρόσθεσε ο ίδιος. Ο Πέτερσον ωστόσο εξήγησε πως η έρευνα ενδέχεται να κλείσει χωρίς να ασκηθούν διώξεις. Τούτο θα συμβεί εάν αποδειχθεί πως ο ύποπτος για τη δολοφονία του Πάλμε έχει πεθάνει.

Οι δηλώσεις του υπεύθυνου των ερευνών για τη δολοφονία του Πάλμε πυροδότησε αμέσως νέες εικοτολογίες σχετικά με την ταυτότητα του υπόπτου. Αλλά και νέες αμφιβολίες για το εάν όντως ο Πέτερσον κατόρθωσε, έπειτα από τόσα χρόνια, να ανασύρει στην επιφάνεια νέα στοιχεία—πιθανόν το όπλο της δολοφονίας, που ποτέ δεν βρέθηκε.

Ο σοσιαλδημοκράτης Πάλμε χρημάτισε πρωθυπουργός της Σουηδίας το διάστημα 1969-76 και ξανά μεταξύ 1982-86. Ιδιαίτερα αντιπαθής στους συντηρητικούς κύκλους της Σουηδίας για τις αντι-αποικιακές απόψεις του, την κριτική του κατά του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ, θεωρείτο από πολλούς ότι ήταν κατάσκοπος της KGB, ενώ η συνομωσιολογία για τον θάνατό του κατά καιρούς ενέπλεξε τους Κούρδους αυτονομιστές, τις μυστικές υπηρεσίες της Νοτίου Αφρικής ή τη μυστική αστυνομία της Γιουγκοσλαβίας.

Μόνος ύποπτος στην υπόθεση υπήρξε ένας μικροεγκληματίας ονόματι Κρίστερ Πέτερσον (Christer Paetersson), σχεδόν συνονόματος του ερευνητή), που ταίριαζε στην περιγραφή του δολοφόνου κι αρχικά καταδικάσθηκε το 1989 για τη δολοφονία του Πάλμε, αλλά απαλλάχθηκε κατόπιν για λανθασμένη αναγνώρισή του στην έφεση που άσκησε. Η εικόνα του να επιστρέφει σπίτι του με ένα μπουκάλι βότκα κι ένα Bailys έχει μείνει θρυλική στη Σουηδία, ενώ ένα νέο κοκτέιλ (βότκα με Bailys) κατέκτησε τη νυκτερινή ζωή με το όνομα «Τhe Killer», ο δολοφόνος. Ο Πέτερσον πέθανε το 2004.

Ποιος ήταν ο Ούλοφ Πάλμε

Ο Σβεν Ούλοφ Γιοαχίμ Πάλμε (Sven Olof Joachim Palme, 30 Ιανουαρίου 1927 – 28 Φεβρουαρίου 1986) ήταν Σουηδός σοσιαλδημοκράτης πολιτικός και πρωθυπουργός. Υπήρξε ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος από το 1969 έως το 1986 και πρωθυπουργός της Σουηδίας από τον Οκτώβριο του 1969 ως τον Οκτώβριο του 1976 και μαζί με υπουργική Κυβέρνηση από τον Οκτώβριο του 1982.

Γεννήθηκε στο Ουστερμάλμ, στη Στοκχόλμη της Σουηδίας. Προερχόταν από ανώτερη τάξη. Ωστόσο, ο πολιτικός του προσανατολισμός επηρεάστηκε από τις Σοσιαλδημοκρατικές ιδέες και ιδανικά. Αυτό οφειλόταν βασικά στα ταξίδια του σε αναπτυσσόμενες χώρες ως φοιτητικός ηγέτης.

Σπούδασε με υποτροφία στο Κολέγιο Κένυον στο Οχάιο το 1947-1948. Αφού γύρισε τις ΗΠΑ με ώτο-στοπ, επέστρεψε στη Σουηδία για να σπουδάσει νομική στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων στο πανεπιστήμιο, αναμείχθηκε με τα φοιτητικά πολιτικά πράγματα, δουλεύοντας με την Σουηδική Εθνική Ένωση Φοιτητών.

Το 1951 έγινε μέλος του σοσιαλδημοκρατικού φοιτητικού συνδέσμου στη Στοκχόλμη, αν και απ’ ό,τι φαίνεται δεν έδινε το παρών στις πολιτικές τους συναντήσεις την περίοδο εκείνη. Την επόμενη χρονιά εξελέγη πρόεδρος της Σουηδικής Εθνικής Ένωσης Φοιτητών, μια θέση που καθιστούσε αναγκαίο το κατέβασμα των τόνων για τα κομματικά πιστεύω.

Το 1953 προσελήφθη από τον σοσιαλδημοκράτη Πρωθυπουργό Τάγκε Ερλάντερ για να δουλέψει στη γραμματεία του. Από το 1955 ήταν μέλος της διοικητικής ομάδας της Σουηδικής Σοσιαλδημοκρατικής Συνομοσπονδίας Νεολαίας. Το 1958 εξελέγη μέλος στο κοινοβούλιο. Ακόμη κατείχε διάφορες κυβερνητικές θέσεις από το 1963 και μετά. Το 1967 έγινε υπουργός Παιδείας και τον επόμενο χρόνο υπήρξε στόχος δριμείας κριτικής από αριστερούς φοιτητές που διαμαρτύρονταν κατά των σχεδίων της κυβέρνησης για πανεπιστημιακή μεταρρύθμιση.

Στις 14 Οκτωβρίου του 1969 διαδέχτηκε τον επί 23 χρόνια πρωθυπουργό Τάγκε Ερλάντερ αρχιτέκτονα της πολιτικής του «τρίτου δρόμου» ανάμεσα στο σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό. Την ημέρα εκείνη έκλεισε η αυλαία στην εποχή Ερλάντερ και άρχισε η εποχή Πάλμε. Ο Πάλμε εξελέγη ομοφώνως ως ο νέος ηγέτης από το συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.

Με την εντεκάχρονη πείρα στην πολιτική και την άσκηση της εξουσίας, φιλοδοξούσε να βελτιώσει τη Σουηδία του "κοινωνικού κράτους πρόνοιας" με το μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα που τιτλοφορήθηκε "Ισότητα με θεμελιώδη μεταμόρφωση της κοινωνίας". Υπέρμαχος των δημοκρατικών ελευθεριών, ο Ούλωφ Πάλμε φιλοξένησε στη χώρα του πολλούς Έλληνες αντιπάλους της χούντας των συνταγματαρχών, ενώ ως διακηρυγμένος εχθρός του πολέμου στο Βιετνάμ, προκάλεσε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 διεθνή σάλο, όταν επέτρεψε την παραμονή στη Σουηδία σε Αμερικανούς λιποτάκτες[1].

Η 125-μηνη θητεία του Πάλμε ως πρωθυπουργός και ο πρόωρος θάνατός του, τον κατέστησαν τον περισσότερο διεθνώς γνωστό Σουηδό πολιτικό του 20ου αιώνα (με την πιθανή εξαίρεση των δύο ανθρωπιστών Ραούλ Βάλλενμπεργκ και Νταγκ Χαμμαρσκγιούλντ).

Ο προστατευόμενός του και πολιτικός του σύμμαχος Μπερντ Κάρλσσον, ο οποίος είχε οριστεί Επίτροπος των Ηνωμένων Εθνών για τη Ναμίμπια τον Ιούλιο του 1987, επίσης είχε πρόωρο θάνατο. Ο Κάρλσσον πέθανε στη συντριβή της Πτήσης Παν Αμ 103 στις 21 Δεκεμβρίου 1988 στο δρόμο για την τελετή υπογραφής των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, με την οποία η Νότια Αφρική παραχωρούσε την κατά πολύ αργοπορημένη ανεξαρτησία στη Ναμίμπια.

Ήταν ένας πολιτικός με ισχυρές πολιτικές θέσεις που προκαλούσε συζητήσεις στη διεθνή σκηνή: η οξεία κριτική του εναντίον των ΗΠΑ για τον πόλεμο του Βιετνάμ, οι εκστρατείες του εναντίον της εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων, η καταδίκη του απαρτχάιντ και η συνηγορία υπέρ οικονομικών κυρώσεων εναντίον της Νότιας Αφρικής, η υποστήριξή του – οικονομική και πολιτική – για το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο (ANC) και την Οργάνωση Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης (PLO), η συνάντησή του με τον Φιντέλ Κάστρο της Κούβας, και άλλα έκαναν βέβαιο το γεγονός πως ο Πάλμε διέθετε μεγάλο αριθμό εχθρών στο εξωτερικό. Αλλά και εντός της χώρας του, οι αριστερές απόψεις του δημιούργησαν μεγάλη εχθρότητα από τους δεξιούς της Σουηδίας.

Την εποχή του θανάτου του ο Πάλμε είχε κατηγορηθεί ως φιλο-σοβιετικός και πως δεν προστάτευε τα συμφέροντα της Σουηδίας. Επομένως είχε κανονιστεί να επισκεφθεί τη Μόσχα για να συζητήσει μια σειρά από μαχητικά θέματα, συμπεριλαμβανομένων των υποτιθέμενων Σοβιετικών υποβρύχιων εισβολών στα Σουηδικά ύδατα.

Η δολοφονία του τον Φεβρουάριο του 1986

Ο Πάλμε συχνά κυκλοφορούσε χωρίς καμία προστασία από σωματοφύλακες, και η νύχτα της δολοφονίας του ήταν μία από αυτές τις περιπτώσεις. Επιστρέφοντας πεζός στο σπίτι του από έναν κινηματογράφο με τη σύζυγό του Λίσμπετ στον κεντρικό δρόμο Σβεαβέγκεν (Sveavägen) της Στοκχόλμης, γύρω στα μεσάνυχτα της 28 Φεβρουαρίου 1986, το ζευγάρι έπεσε θύμα επίθεσης από έναν δολοφόνο. Πυροβολήθηκε δύο φορές στο στομάχι, και η σύζυγός του στην πλάτη.

Η αστυνομία ανέφερε πως ένας οδηγός ταξί χρησιμοποίησε τον κινητό ασύρματό του για να σημάνει συναγερμό. Δύο νεαρά κορίτσια που κάθονταν σε ένα αυτοκίνητο κοντά στη σκηνή του εγκλήματος προσπάθησαν να βοηθήσουν τον Πρωθυπουργό. Μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσοκομείο αλλά ήταν νεκρός όταν έφτασε. Η κυρία Πάλμε θεραπεύτηκε από τον τραυματισμό της και ανάρρωσε. Ο δολοφόνος δραπέτευσε προς τα ανατολικά στη διασταύρωση Τουννελγκάταν και εξαφανίστηκε. Η δολοφονία του παραμένει ανεξιχνίαστη και μια σειρά από θεωρίες συνωμοσίας περιβάλλει το φόνο.

Διαβάστε ακόμη