All About History|10.04.2020 10:38

Γκρέις Κέλι: Το μοιραίο τροχαίο, οι μασόνοι και η μαφία του Μονακό

Newsroom

Το Χόλιγουντ έχει αφηγηθεί πολλά παραμύθια στην εποχή του και το αίσιο τέλος είναι η κατάληξη στις περισσότερες ταινίες της βιομηχανίας των ονείρων. Για την Γκρέις Κέλι όμως, την πανέμορφη πρωταγωνίστρια και κάτοχο του Όσκαρ, η αλήθεια αποδείχτηκε αντάξια κάθε μυθοπλασίας.

Η Γκρέις ανήκει σε ένα ιδιαίτερο πάνθεον αστέρων, το όνομα των οποίων μας μεταφέρει πίσω στη χρυσή εποχή του κινηματογράφου. Ήταν και παραμένει η ενσάρκωση της αιώνιας ομορφιάς, της κομψότητας και της τραγωδίας. Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, όλα έδειχναν ότι μπορεί να είχε βρει επιτέλους την παντοτινή ευτυχία.

Η ιστορία της Γκρέις δεν έχει καμία σχέση με κάποια γυναίκα που από τη φτώχια βρέθηκε στα πλούτη. Ο πατέρας της ήταν Ολυμπιακός αθλητής που έγινε πολιτικός και έμπιστος του Αμερικανού προέδρου και η μητέρα της προπονήτρια, που είχε διανύσει επιτυχημένη πορεία και ως μοντέλο. Η Γκρέις έλαβε αποκλειστική και ακριβή μόρφωση, αλλά από τα παιδικά της χρόνια το όνειρό της ήταν να κάνει καριέρα πάνω στη σκηνή.

AP photo

Όταν τέλειωσε το σχολείο, η Γκρέις γράφτηκε στην Αμερικανική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών της Νέας Υόρκης, μια επιλογή καριέρας που τρομοκράτησε τους γονείς της, κι έτσι την άφησαν να τα βγάλει πέρα μόνη της. Η Γκρέις δεν χρειάστηκε να εργαστεί σερβιτόρα ή σε μπαρ, απεναντίας εκμεταλλεύτηκε τη φυσική της ομορφιά για να κερδίζει το ψωμί της ως μοντέλο.

Το αρχέτυπο της ψύχραιμης ξανθιάς - Ό,τι άγγιζε γινόταν χρυσάφι

Χάρη στην ομορφιά και το ταλέντο της σύντομα τράβηξε την προσοχή των παραγωγών κι έτσι άρχισε να εργάζεται στο θέατρο και την τηλεόραση, χωρίς ωστόσο να πετυχαίνει το μεγάλο άλμα προς τον κινηματογράφο. Το 1951 έπαιξε έναν μικρό ρόλο στην ταινία Δεκατέσσερις ώρες αγωνίας και, μολονότι δεν ήταν πρωταγωνιστικός, όταν την είδε ο Γκάρι Κούπερ στο πλατό έμεινε άναυδος και φρόντισε να την προσλάβουν για τα γυρίσματα του θρυλικού γουέστερν «Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές». Σύντομα το ζευγάρι συνδέθηκε και εκτός οθόνης.

Η Γκρέις υπέγραψε επταετές συμβόλαιο με την εταιρεία MGM και έκτοτε δεν ξανακοίταξε πίσω. Σύντομα συνεργαζόταν με την αφρόκρεμα του Χόλιγουντ, με αστέρες όπως ο Κλαρκ Γκέιμπλ, ο Μπινγκ Κρόσμπι και ο Κάρι Γκραντ, και με σκηνοθέτες όπως ο Τζον Φορντ και, φυσικά, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ. Το επιστέγασμα της δόξας στην εκθαμβωτική ζωή της Γκρέις ήρθε με την απονομή του βραβείου Όσκαρ για τον ρόλο της στην ταινία «Η χωριατοπούλα», του 1954, σε μια εποχή όπου όλα έδειχναν πως ό,τι άγγιζε γινόταν χρυσάφι.

Ήταν το αρχέτυπο της ψύχραιμης ξανθιάς και οι σκανδαλοθήρες δημοσιογράφοι και οι βιογράφοι υπαινίσσονταν ότι κάτω από την κομψότητα και την ομορ- φιά της Γκρέις χτυπούσε μια ατίθαση καρδιά. Η προσωπική της ζωή ήταν γεμάτη δράματα και έρωτες, με έναν μακρύ κατάλογο εραστών που εκτός από τους Κούπερ, Κρόσμπι και Γκέιμπλ περιελάμβανε τον Φρανκ Σινάτρα, τον Ρέι Μίλαρντ και τον Ντέιβιντ Νίβεν. Κάποιοι από αυτούς ήταν ανύπαντροι, κάποιοι άλλοι παντρεμένοι, αλλά κανείς τους μόνιμος. Η Γκρέις επεφύλασσε την τιμή αυτή για κάποιον πολύ πιο αρχοντικό.

Η Γκρέις και ο πρίγκιπας Ρενιέ γνωρίστηκαν στο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών

Ο πρίγκιπας Ρενιέ Γ ́ ήταν όμορφος, πλούσιος και εξαιρετικά φιλόδοξος όσον αφορά το μέλλον του Μονακό, της σχεδόν άγνωστης χώρας που κυβερνούσε. Ήταν ένας άνδρας με πάθος για τις ηθοποιούς. Διατηρούσε μακροχρόνια και φλογερή σχέση με τη Γαλλίδα πρωταγωνίστρια Ζιζέλ Πασκάλ, αλλά ο έρωτάς τους άρχισε να μαραίνεται όταν εκείνη αποφάσισε να ασχοληθεί αποκλειστικά με την ανερχόμενη καριέρα της. Ο Ρενιέ ήξερε ότι ένας επώνυμος γάμος θα έκανε θαύματα για το κύρος του Μονακό. Και, αλήθεια, πόσο πιο επώνυμος θα μπορούσε να είναι αφού επρόκειτο για τη βασίλισσα του Χόλιγουντ;

AP image

Η Γκρέις και ο πρίγκιπας Ρενιέ γνωρίστηκαν στο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών την ώρα που έπιναν αμήχανα τσάι ενώπιον φωτογράφων από όλο τον κόσμο. Ο έρωτάς τους δεν υπήρξε κεραυνοβόλος, ούτε καρπός μιας παθιασμένης σχέσης όπως άρεσε στην Γκρέις. Όταν όμως ξανασυναντήθηκαν αργότερα τον ίδιο χρόνο κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του πρίγκιπα στις Ηνωμένες Πολιτείες, το ειδύλλιο πλανιόταν πλέον στην ατμόσφαιρα. Εξαρχής ήταν σαφές ότι επρόκειτο για κάτι σοβαρό και ότι το φλερτ ήταν επίσημο και ίσως κάπως επιτηδευμένο. Όταν η Γκρέις δέχτηκε την πρόταση του Ρενιέ, ο κόσμος ενθουσιάστηκε με αυτό που έμοιαζε σαν αληθινό παραμύθι - μια πριγκίπισσα που είχε βρει τον πρίγκιπα των ονείρων της.

Το τίμημα που πλήρωσε η Γκρέις ανταλλάσσοντας την καριέρα της με τη ζωή μιας νύφης της υψηλής κοινωνίας ήταν πολύ μεγάλο. Πίστευε ότι με τον καιρό ο Ρενιέ θα υποχωρούσε και θα την άφηνε να γυρίσει στη δουλειά της, αλλά εκείνος είχε πάρει την απόφασή του. Δεν υπήρχε περίπτωση να φιλούσε η πριγκίπισσα του Μονακό στα χείλη τον Κάρι Γκραντ στις οθόνες όλου του κόσμου. Για το κοινό όμως που τη λάτρευε, το τίμημα της καριέρας ήταν ελάχιστο μπροστά στο αξίωμα μιας αληθινής πριγκίπισσας, που συναναστρεφόταν με τους σημαντικότερους κύκλους και ζούσε σε αστραφτερά ανάκτορα απολαμβάνοντας μια παραμυθένια ζωή.

Ο αποκαλούμενος γάμος του αιώνα τελέστηκε στις 19 Απριλίου 1956 στον καθεδρικό του Αγίου Νικολάου στο Μονακό και η Γκρέις άρχισε τη νέα της ζωή ως πριγκίπισσα. Για να λυθεί το συμβόλαιό της με την MGM, η τελετή κινηματογραφήθηκε και προβλήθηκε σε τεράστια ακροατήρια παγκοσμίως. Συγκροτημένη, με χάρη και φινέτσα, ήταν η καλύτερη παράσταση που είχε δώσει μέχρι τότε.

Ο Ρενιέ θεώρησε αδιανόητο ότι η γυναίκα του θα μπορούσε να παίζει στο Χόλιγουντ κι έτσι η Γκρέις εγκατέλειψε για πάντα το σινεμά

Έπειτα από πολλά χρόνια αποχής από τον κινηματογράφο εκπληρώνοντας τα πριγκιπικά της καθήκοντα, η Γκρέις τρωγόταν να επιστρέψει στην υποκριτική. Η ιδανική ευκαιρία παρουσιάστηκε όταν ο Χίτσκοκ της πρότεινε να πρωταγωνιστήσει στην ταινία Μάρνι. Ο ρόλος ήταν εντυπωσιακός και είχε όλα τα φόντα για να γνωρίσει επιτυχία, αλλά ο λαός του Μονακό αντέδρασε αρνητικά όταν πληροφορήθηκε ότι η πριγκίπισσά του σκεφτόταν να υποδυθεί μια ψυχικά διαταραγμένη κλέφτρα. Ο Ρενιέ θεώρησε αδιανόητο ότι η γυναίκα του θα μπορούσε να δεχτεί τον ρόλο κι έτσι η Γκρέις εγκατέλειψε για πάντα το όνειρό της και κάθε ελπίδα ότι ο άντρας της μπορεί να άλλαζε γνώμη.

Όπως το έβλεπε το κοινό, δεν της έλειπε τίποτα. Ήταν μητέρα τριών παιδιών, σύζυγος ενός όμορφου πρίγκιπα, ντυνόταν με τα καλύτερα φορέματα και ζούσε σε μια όμορφη χώρα – είχε τα πάντα. Έδειχνε πάντα πολύ ικανοποιημένη και όλοι ήταν βέβαιοι ότι η ιδιωτική της ζωή ήταν εξίσου τέλεια. Μήπως όμως υπήρχε κάτι σκοτεινό στην καρδιά του Μονακό;

Μετά τον θάνατο της Γκρέις γράφτηκαν πολλά για τη δυστυχισμένη ζωή της μέσα στα υπερπολυτελή ανάκτορα που είχαν γίνει σπίτι της. Αν και οι πηγές προτιμούν να παραμένουν ανώνυμες (και η βασιλική οικογένεια των Γκριμάλντι αντιμετωπίζει με περιφρόνηση κάθε υπαινιγμό του σκανδαλοθηρικού Τύπου), οι φήμες για τις απιστίες, το ποτό και για τη μοναξιά που αισθανόταν η Γκρέις επιμένουν.

AP image

Φαίνεται πως ο Ρενιέ είχε ακολουθήσει τη βασιλική παράδοση και είχε βρει την ιδανική σύζυγο που θα εξασφάλιζε το μέλλον της δυναστείας του. Όπως προέβλεπαν οι όροι μιας συνθήκης του 1918, αν ο Ρενιέ έμενε ανύπαντρος και άκληρος, τότε το Μονακό θα επέστρεφε στη Γαλλία. Σύμφωνα με τις φήμες, αυτός ήταν ο λόγος που ο Ρενιέ διάλεξε την Γκρέις, παράλληλα με το γόητρο ενός γάμου με μια τόσο διάσημη γυναίκα.

Κεκλεισμένων των θυρών υπάρχουν φήμες ότι ο πρίγκιπας είχε ερωμένες και ότι προτιμούσε την παρέα τους, περνώντας ελάχιστο χρόνο με τη γυναίκα του και σπρώχνοντάς την στην αγκαλιά κάποιων από τους διάσημους συμπρωταγωνιστές της.

Ως προς αυτό πάντως, οι επικριτές του γάμου διαφωνούν. Μερικοί ισχυρίζονται ότι η Γκρέις παρέμεινε πιστή υπομένοντας σιωπηλά τις απιστίες του συζύγου της, ενώ κάποιοι άλλοι λένε ότι έπαιρνε το αίμα της πίσω. Από την πλευρά τους, τα παιδιά του Ρενιέ και της Γκρέις θυμούνται ότι ο πατέρας τους ήταν πιο αυστηρός από τη μητέρα τους, αλλά και πολύ τρυφερός. Απορρίπτουν κάθε ισχυρισμό ότι το ζευγάρι ήταν δυστυχισμένο σαν έναν ευσεβή πόθο, σαν μια ανάγκη για ανύπαρκτα κουτσομπολιά και μελοδράματα.

Και πάλι όμως, αν η κατάσταση ήταν τόσο άσχημη και ο γάμος ήταν περισσότερο μια επιχειρηματική συμφωνία παρά ένας ρομαντικός έρωτας, τι σήμαινε πραγματικά για την Γκρέις και για ποιο λόγο δεν χώριζε;

Η καλομαθημένη ζωή της Γκρέις μετατράπηκε σύντομα σε απομόνωση - Κεκλεισμένων των θυρών υπάρχουν φήμες ότι ο πρίγκιπας είχε ερωμένες

Όταν η Γκρέις γνώρισε τον Ρενιέ, φαινομενικά είχε τα πάντα: εξυπνάδα, ταλέντο, ομορφιά και τον σεβασμό και την αναγνώριση των συναδέλφων της. Η καριέρα της ήταν στο αποκορύφωμά της και όλα έδειχναν ότι είχε κατακτήσει το Χόλι- γουντ. Μερικοί υποστηρίζουν ότι αλλάζοντας εραστές που συνήθως ήταν τουλάχιστον μία δεκαετία μεγαλύτεροί της η Γκρέις επιδίωκε να αντικαταστήσει τον πατέρα της, ο οποίος είχε αποδοκιμάσει πολύ έντονα την επαγγελματική της επιλογή. Η απόλυτη θέση του ότι η υποκριτική ήταν κάτι παραπάνω από εκπόρνευση και η απόρριψή του πρέπει να είχαν πληγώσει βαθιά την Γκρέις και ίσως γι’ αυτό αναζητούσε την επιδοκιμασία και την αγάπη από πατρικές φιγούρες. Ο γάμος με τον Ρενιέ μπορεί να ήταν η απόλυτη έκφραση αυτού του πράγματος. Αν και μόλις έξι χρόνια μεγαλύτερός της, πρόσφερε σιγουριά, ασφάλεια και προστασία, παρ’ όλο που μια τόσο καλομαθημένη ζωή μετατράπηκε σύντομα σε απομόνωση.

Η Γκρέις μιλούσε γαλλικά, αλλά κάποιες φορές χρειάστηκε να παλέψει σε αυτό τον νέο κόσμο. Μακριά από φίλους, οικογένεια και από τη ζωή που ήξερε, οι πρόσφατες βιογραφίες υποστηρίζουν ότι η δυστυχισμένη γυναίκα σύντομα έπεσε σε κατάθλιψη. Υπάρχουν ανυπόστατοι ισχυρισμοί ότι η μέλλουσα νύφη δεν είχε ζήσει ένα ειδύλλιο ή ένα φλερτ και ότι ο πρίγκιπας την είχε υποβάλει σε τεστ γονιμότητας για να είναι βέβαιος ότι μπορούσε να εκπληρώσει τα συζυγικά της καθήκοντα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της ακούγονταν ψίθυροι ότι η Γκρέις συμβουλευόταν έναν δικηγόρο διαζυγίων στην προσπάθειά της να ξεφύγει από έναν γάμο χωρίς αγάπη και ότι μόνο τότε ανακάλυψε ότι το γαμήλιο συμβόλαιο περιελάμβανε τον όρο ότι σε περίπτωση που ζητούσε διαζύγιο από τον Ρενιέ δεν θα ξανάβλεπε τα παιδιά της. Η Γκρέις ήταν παγιδευμένη και δεν θα μπορούσε να ξεφύγει μέχρι το τέλος της ζωής της.

Με την πάροδο των χρόνων, η Γκρέις έκανε περιστασιακές εμφανίσεις απαγγέλλοντας ποίηση σαν μια μορφή διεξόδου στα καταπιεσμένα ταλέντα της. Ασχολήθηκε με φιλανθρωπικό έργο και μολονότι η Γκρέις και ο Ρενιέ δεν ήταν το πιο παθιασμένο ζευγάρι, όταν ο γάμος τους έκλεισε 25ετία, το 1981, είχαν μάθει πλέον να συμβιώνουν.

Η Γκρέις είχε βολευτεί μέσα στο χρυσό κλουβί, μοιράζοντας τη ζωή της ανάμεσα στη μητρότητα και τον δημόσιο βίο, ενώ το Χόλιγουντ συνέχιζε την πορεία του χωρίς αυτήν. Ωστόσο, η λατρεία για την πριγκίπισσα του παραμυθιού παρέμενε αναλλοίωτη, είτε το κοινό την έβλεπε υπό την ιδιότητα της πρωταγωνίστριας στην κινηματογραφική οθόνη είτε ως προσωπικότητα στο ευρωπαϊκό βασιλικό στερέωμα.

AP image

Το τραγικό δυστύχημα και ο θάνατος της πριγκίπισσας Γκρέις του Μονακό

Στις 13 Σεπτεμβρίου 1982 η βασιλεία της Γκρέις τελείωσε πρόωρα και τραγικά ενώ επέστρεφε από ένα ταξίδι στο Ροκ Αζέλ, τη θερινή της κατοικία. Οδηγώντας σε έναν ύπουλο ορεινό δρόμο μαζί με τη Στεφανί, τη 17χρονη κόρη της, η Γκρέις υπέστη καρδιακή προσβολή, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου και το όχημα βγήκε με ταχύτητα από τον δρόμο και βούτηξε στην πλαγιά. Η Στεφανί προσπάθησε να ανακτήσει τον έλεγχο των τροχών, αλλά αυτό στάθηκε αδύνατο εξαιτίας της απότομης κατηφοριάς.

Οταν το αυτοκίνητο επιτέλους σταμάτησε, η Γκρέις ήταν αναίσθητη και η Στεφανί είχε σπάσει τη σπονδυλική της στήλη

Μητέρα και κόρη μεταφέρηκαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι η Γκρέις είχε υποστεί πολλαπλά εσωτερικά τραύματα και σοβαρές κρανιακές κακώσεις. Την έβαλαν σε μηχανική υποστήριξη και ο πρίγκιπας Ρενιέ έσπευσε στο πλευρό της γυναίκας του, όπου θα παρέμενε μέχρι τις τελευταίες ώρες της ζωής της. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1982, λίγο πριν από τις 11 μ.μ., ανακοινώθηκε ότι η Γκρέις ήταν εγκεφαλικά νεκρή. Με την άδεια του Ρενιέ, η μηχανική υποστήριξη αφαιρέθηκε και μερικές στιγμές αργότερα η πριγκίπισσα Γκρέις του Μονακό ήταν νεκρή.

Η χώρα στην οποία η Γκρέις είχε δώσει τη ζωή της βυθίστηκε σε βαρύ πένθος και η τραγωδία συγκλόνισε όλο τον κόσμο. Για τον πολύ κόσμο, που γνώριζε μόνο το δημόσιο πρόσωπό της, η Γκρέις είχε στερηθεί ένα όμορφο τέλος και το αληθινό παραμύθι της είχε τελειώσει σύντομα και βίαια. Είχε ζήσει ένα χολιγουντιανό ειδύλλιο με όλες τις ευοίωνες προοπτικές για το μέλλον και κανείς δεν περίμενε ότι θα κατέληγε σε τραγωδία.

Η Γκρέις ενταφιάστηκε στον Καθεδρικό του Αγίου Νικολάου στο Μονακό, στην ίδια εκκλησία όπου είχε παντρευτεί 26 χρόνια νωρίτερα. Χιλιάδες άνθρωποι εμφανίστηκαν για να τη θρηνήσουν και το εκκλησίασμα μέσα στον ναό αριθμούσε εκατοντάδες. Ανάμεσά τους ήταν μια πρόσφατη φίλη της Γκρέις, η πριγκίπισσα της Ουαλίας Νταϊάνα, η ζωή της οποίας επίσης θα κοβόταν τραγικά 15 χρόνια αργότερα. Όπως και ο θάνατος της Ντα- ϊάνας, που έγινε αντικείμενο πολλών συζητήσεων και θεωριών συνωμοσίας, σύντομα οι φήμες άρ- χισαν να οργιάζουν για τα ακριβή γεγονότα πίσω από το δυστύχημα της Γκρέις.

Ο πρίγκιπας Ρενιέ υπέφερε από τον θάνατο της Γκρέις, παρά τις φήμες για έναν γάμο χωρίς έρωτα και για αδιαφορία απέναντι στη γυναίκα του. Έζησε μέχρι το 2005 και, μολονότι υπήρξαν πολλά ειδύλλια, δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ. Όταν πέθανε σε ηλικία 81 ετών, ενταφιάστηκε στον καθεδρικό ναό δίπλα στην Γκρέις.

Ποια ήταν λοιπόν η αλήθεια για το ταξίδι της Γκρέις από βασίλισσα του Χόλιγουντ στην πραγματική μοναρχία; Ήταν ένα παραμύθι που έγινε πραγματικότητα και που σπιλώθηκε μόνο από ένα απρόσμενο τέλος ή μήπως η Γκρέις ήταν μια γυναίκα πιστή στο καθήκον και το πρωτόκολλο και ταυτόχρονα μια προνομιούχος φυλακισμένη σε ένα χρυσό κλουβί, απ’ όπου δεν υπήρχε τρόπος διαφυγής;

Οι επίσημοι βιογράφοι και η βασιλική οικογένεια επιμένουν ότι ισχύει το πρώτο, ότι ο γάμος της Γκρέις ήταν σταθερός και ότι με χαρά είχε εγκαταλείψει την υποκριτική. Οι ανεπίσημοι βιογράφοι και οι συντελεστές μιας πρόσφατης ταινίας που πήρε κακές κριτικές, με τίτλο Η Γκρέις του Μονακό, υποστηρίζουν το δεύτερο. Γι’ αυτούς, η ζωή της ήταν μια κομψή τραγωδία, η ιστορία μιας δυναμικής γυναίκας που η χαρά της και το ταλέντο της συντρίφτηκαν κάτω από το βάρος της προσδοκίας.

Η αλήθεια πιθανόν να βρίσκεται κάπου στη μέση. Σίγουρα η Γκρέις έκανε συμβιβασμούς όταν δέχτηκε την πρόταση του πρίγκιπα και αναμφίβολα θα σκεφτόταν πώς θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί η καριέρα της. Ωστόσο, ήταν μια έξυπνη γυναίκα με μεγάλη αυτογνωσία. Ακόμα και εν μέσω του πριγκιπικού ειδυλλίου, δύσκολα μπορούμε να πιστέψουμε ότι δεν είχε ιδέα τι μπορεί να σήμαινε ο γάμος για την καριέρα της και τι περίμεναν από αυτήν ως πριγκίπισσα του Μονακό.

Είναι αλήθεια ότι ακόμα και η πιο συναρπαστική ζωή γνωρίζει τη θλίψη και η Γκρέις δεν αποτελούσε εξαίρεση

Προστατευμένη από την οικογένεια Γκριμάλντι, παραμένει ασφαλής και δυσανάγνωστη στον θάνατο, όπως και στη ζωή. Ένα πράγμα πάντως είναι βέβαιο: είτε σαν μια θεά της οθόνης, είτε σαν μια πριγκίπισσα του παραμυθιού, είτε σαν ένα τραγικό θύμα του βασιλικού πρωτοκόλλου, η Γκρέις πρωταγωνίστησε στο δικό της παραμύθι.

Σχεδόν αμέσως μόλις το αυτοκίνητο ξέφυγε από τον δρόμο εκείνη τη μοιραία μέρα, άρχισαν να εμφανίζονται φήμες για βρομοδουλειά και συγκάλυψη. Καμία δεν αποδείχτηκε ποτέ, αλλά μερικές φορές τα κουτσομπολιά είναι πιο παρατραβηγμένα από οποιαδήποτε ταινία...

AP image

Ποιος ήταν στο κάθισμα του οδηγού

Τα επίσημα πορίσματα της έρευνας για τη συντριβή αποφάνθηκαν ότι η Γκρέις οδηγούσε και ότι η Στεφανί ήταν η συνοδηγός. Η Στεφανί και η Γκρέις είχαν μια έντονη σχέση και μετά το δυστύχημα η Στεφανί αρνήθηκε όλους τους ισχυρισμούς ότι τη στιγμή της σύγκρουσης οδηγούσε εκείνη. Αν και όλοι οι μάρτυρες συμφωνούν ότι είχαν δει την Γκρέις να οδηγεί τις ώρες πριν από το μοιραίο συμβάν, οι ψίθυροι δεν λένε να σταματήσουν.

Οι μασόνοι

Ένα δεκαπενθήμερο πριν από το δυστύχημα είχαν αποκαλυφθεί τα μέλη της διαβόητης μασονικής στοάς P2 και εκεί, ανάμεσα στα διαπρεπέστερα ονόματα της Ευρώπης, ξεχώριζε αυτό του πρίγκιπα Ρενιέ. Μερικά μέλη της Στοάς ήταν αναμεμειγμένα σε εκβιασμούς, απάτες και εγκληματικές δραστηριότητες υψηλού επιπέδου, αν και δεν υπάρχει καμία υπόνοια ότι ο πρίγκιπας διέπραξε κάποιο αδίκημα. Μήπως η Γκρέις αυτοκτόνησε από ντροπή για την ανάμειξη του συζύγου της στη Στοά ή μήπως τα πανίσχυρα μέλη της τη δολοφόνησαν θέλοντας να προειδοποιήσουν τον Ρενιέ; Πιθανόν τίποτα απ’ όλα αυτά, αλλά κάπως έτσι διαμορφώθηκε μια δραματική θεωρία συνωμοσίας.

Η μαφία του Μονακό

Μια από τις πρώτες θεωρίες που εμφανίστηκαν ενέπλεκαν, ίσως αναπόφευκτα, τη Μαφία. Το Μονακό κέρδιζε χρήματα από τα καζίνα και όπου υπάρχουν καζίνα ακολουθεί το ξέπλυμα χρήματος. Χωρίς κάποια απόδειξη που να στηρίζει την ιδέα, οι συνωμοσιολόγοι φαντάστηκαν ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο η πριγκίπισσα ήθελε να προστατέψει τα καζίνα του Μονακό από τα χέρια της Μαφίας. Γνωρίζοντας ότι τα σχέδιά τους θα ματαιώνονταν όσο ζούσε η πριγκίπισσα, οι αμείλικτοι εγκληματίες διέταξαν τον θάνατό της και ένας εκτελεστής πείραξε τα φρένα του αυτοκινήτου της, παρ’ όλο που αργότερα οι μηχανικοί επιβεβαίωσαν ότι λειτουργούσαν άψογα.

Της Catherine Curzon

Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό All About History που κυκλοφορεί μια φορά το μήνα με το Εθνος της Κυριακής

Διαβάστε ακόμη

Γκρέις Κέλι τροχαίο δυστύχημα Μονακό Χόλιγουντ