┋ Απόψεις ┋ 18.10.2019 20:34

Με αφορμή την Μπιτάκου: Στη Δημοκρατία δεν χωρούν προπηλακισμοί

Η Δημοκρατία δεν έχει διαπόμπευση, δεν εμπεριέχει φραστικές απειλές, δεν θέλει άναρθρες κραυγές, πολεμά με επιχειρήματα ουσίας, δεν επιζεί με τσαμπουκάδες, δεν απειλεί με κρεμάλες

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά ┋

Φωτογραφία αρχείου (EUROKINISSI/ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΣΙΝΑΣ)

Ο τεράστιος κωμικός Χάρρυ Κλυνν είχε πει «η Δημοκρατία σού δίνει το δικαίωμα να πεις αυτό που σκέπτεσαι, ακόμα κι όταν δεν είσαι σε θέση να σκέπτεσαι».

Η Γεωργία Μπιτάκου επιτέθηκε φραστικά στον Αλέξη Τσίπρα -με σκληρούς χαρακτηρισμούς, αλλά και απειλές- μέσα στο αεροπλάνο στο οποίο συνταξίδευαν. Αργότερα, μάθαμε και το ποιόν της - πρόκειται για μια γυναίκα με πολυσχιδή, εθνικοπατριωτική δράση.

Παρόμοιες περιπτώσεις έχουμε να θυμηθούμε πολλές -στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν- με επεισόδια που είχαν από έντονες φραστικές επιθέσεις, μέχρι προπηλακισμούς και ωμή βία κατά υπουργών, βουλευτών. Εάν θυμόσαστε, μέχρι και κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας είχαν ασχημονήσει – ας μην ξεχνάμε και τη «δράση» της 17Ν. Ο Βρετανός φυσιοδίφης Κάρολος Δαρβίνος είχε γράψει «μια δημοκρατία δεν μπορεί να πετύχει, αν δεν εμπεριέχει μια ομάδα ανθρώπων εμποτισμένη με τις αρχές της Δικαιοσύνης και της τιμής». Σε όλες, λοιπόν, αυτές τις περιπτώσεις που έχουμε βιώσει, δεν έχει καμία -μα καμία- σημασία το όποιο πολιτικό πρόσημο μπαίνει πάνω από εκείνους οι οποίοι στο παρελθόν είχαν επιτεθεί, με όποιον κατακριτέο τρόπο, σε πολιτικά πρόσωπα: η βία δεν έχει κόμμα, τσαλακώνει τις αρχές της Δικαιοσύνης, καταπατά την ανθρώπινη υπόληψη δίχως αυτούσια πολιτική σκέψη.

Αυτό συμβαίνει επειδή η Δημοκρατία -από τα σπάργανά της- δεν έχει διαπόμπευση, δεν εμπεριέχει φραστικές και φασιστικές απειλές, δεν κουβαλά στα σπλάχνα της προπηλακισμούς, αλλά το δικαίωμα της ψήφου με την οποία ο κάθε πολίτης στέλνει συστημένο το μήνυμά του σε όποια πολιτική παράταξη. Η Δημοκρατία δεν θέλει φωνές, απεχθάνεται τη βία από όπου κι αν προέρχεται (sic), πολεμά με επιχειρήματα ουσίας, με γνώμες στιβαρές, με απόψεις ακράδαντες, δεν επιζεί με τσαμπουκάδες, δεν απειλεί με κρεμάλες. Η Δημοκρατία δεν είναι όχλος, δεν ακούει στις φωνές, είναι η έκφραση των πολλών με πολιτισμό, η Δημοκρατία δεν είναι ζούγκλα.

Η Δημοκρατία δεν σέρνει στα παπούτσια της σκληρούς χαρακτηρισμούς, η Δημοκρατία δεν απειλείται με μπογιές, τρικάκια και «σουπωγώ», ξερνάει με τους τσάμπα λεονταρισμούς και τις ανούσιες μαγκιές. Η Δημοκρατία δεν θέλει σωματοφύλακες για να προστατεύουν τους πολιτικούς, οι ψηφοφόροι αυτής της χώρας πρέπει να διαφυλάσσουμε την προστασία του ελεύθερου λόγου χωρίς σάλια θυμού στα πρόσωπα ανθρώπων που πολιτεύονται. Εάν δεν μπορείς να εκφράσεις με λόγια την αντίθεσή σου σε ανθρώπους με τους οποίους διαφωνείς, καλύτερα να ανέβεις ξανά στα δέντρα.

Όταν καταλάβουν οι περισσότεροι τα παραπάνω, τότε η Δημοκρατία δεν θα κηλιδώνεται από περιστατικά σαν εκείνο το κατάπτυστο που αποτέλεσε την αφορμή για αυτό το κείμενο. Η ικανότητα του ανθρώπου για κοινωνική δικαιοσύνη μεταβάλλει τη Δημοκρατία σε κάτι πολύ ισχυρό, αλλά η τάση κάποιων ανθρώπων προς την κάθε μορφής βία, κάνει τη Δημοκρατία απαραίτητη. Το χρηστόν είναι να μπορεί εκείνη να ατσαλώνεται με κόσμιες διαφωνίες, αφού η Δημοκρατία μπορεί να επιζήσει και χωρίς ακραίους και έξαλλους αγανακτισμένους, χωρίς κυρίες Μπιτάκου.

Διαβάστε ακόμη