Μία από τις Τέχνες: Η δίχρωμη βαφή αυτοκινήτου από ρομπότ

Ο Χένρι Φορντ ήταν Αμερικανός βιομήχανος, ο οποίος πρώτος έβγαλε, μαζικά, στους δρόμους σασί με τέσσερις ρόδες. Είχε πει, λοιπόν, σχετικά με το πρώτο μοντέλο αυτοκινήτου που παρήγαγε, το Ford model T, το οποίο έβγαινε μόνο σε ένα χρώμα: «Μπορούν να διαλέξουν ό,τι χρώμα θέλουν, αρκεί να είναι μαύρο». Αυτό αποτελεί κοινή γλώσσα στο παγκόσμιο μάρκετινγκ και έμεινε για πάντα στην Ιστορία ως «φορντοποίηση». Όλα ίδια, αρκεί να πηγαίνει καλά η παραγωγή και να μην υπάρχουν καθυστερήσεις. Όλα μαύρα – και γλίτωσες από τις απαιτήσεις των υποψηφίων οδηγών, «το ήθελα πιο μπλε» ή «λιγότερο κόκκινο το χρώμα» κ.λπ.

Από την εποχή του Φορντ και της πρώτης μαζικής παραγωγής από τη Ford έχει κυλήσει πολύς χρόνος και, αντίστοιχα, πολλά αυτοκίνητα στους δρόμους όλου του πλανήτη. Από τον στάνταρ εξοπλισμό εκείνης της εποχής -μανιβέλα στα παράθυρα- στον σημερινό… διαστημικό, έχουμε περάσει ήδη στην απόλυτη παραμετροποίηση, στην ιδανική εξατομίκευση: ο κάθε πελάτης, πέραν της κλασικής σιλουέτας ενός αυτοκινήτου, μπορεί να του προσδώσει όποιο χαρακτηριστικό θέλει. Και, σίγουρα, να το αγοράσει στο χρώμα που το ονειρεύτηκε, από εκείνη την πρώτη στιγμή που το ερωτεύτηκε.    

Ο Γάλλος ζωγράφος Μαρκ Σαγκάλ είχε πει «όλα τα χρώματα είναι φίλοι των γειτόνων τους και εραστές των αντιθέτων τους». Αυτό έχει λογική σήμερα, αφού η επιλογή της διχρωμίας στα αυτοκίνητα αποτελεί μια τάση που τρεντάρει στο αγοραστικό κοινό και υπάρχουν και στοιχεία: για παράδειγμα, το 30% των πελατών της Nissan επιλέγουν έναν συνδυασμό διχρωμίας για το νέο τους JUKE, με το πιο δημοφιλές να είναι το λευκό περλέ χρώμα, με μαύρη οροφή. Σαν να λέμε british racing green αμάξωμα, με λευκή οροφή, για το MINI Cooper.

Αυτή η απόλυτη αντίθεση σε ένα αυτοκίνητο, άλλο χρώμα το υπόλοιπο, άλλο στην οροφή, δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, δεν βάζουν χαρτοταινίες και παίρνουν τα πινέλα. «Καλλιτέχνες» εδώ είναι τα ρομπότ που «ζωγραφίζουν» στα τέσσερα υπερσύγχρονα τμήματα βαφής της Nissan στο Sunderland, που έχουν εγκατασταθεί ως μέρος μιας επένδυσης 111 εκατομμυρίων ευρώ για το JUKE – ναι, για ένα μοντέλο μόνο. Το έργο της ανάπτυξης της ολοκληρωμένης γκάμας χρωμάτων του αμαξώματος ανατέθηκε στο στούντιο χρωματικού σχεδιασμού της εταιρείας, στο καλλιτεχνικό κομμάτι που λέγεται Nissan Design Europe (NDE), στο χρωματιστό Λονδίνο. Εδώ, πια, δεν μιλάμε μόνο για τέχνη, αλλά και για επιστήμη, με λεπτομέρειες αποχρώσεων, σαφείς προδιαγραφές, ποσότητες βαφής, με μετρήσεις μικρότερες από το πλάτος των… μαλλιών, συνδυασμούς διχρωμίας, electrocoat αστάρι, διαδικασία εμβάπτισης κ.λπ. Αλλωστε, η λέξη «τεχνογνωσία» κουβαλά μέσα της την τέχνη. Όποιου είδους.

Ο σπουδαίος Ισπανός ζωγράφος Χουάν Μιρό είχε πει «προσπαθώ να βάζω χρώματα σαν λέξεις που σχηματίζουν ποιήματα, σαν νότες που σχηματίζουν μουσική». Και είναι αλήθεια πως κάποια αυτοκίνητα, με συγκεκριμένες διχρωμίες, είναι σαν ποιήματα στην άσφαλτο.

Δείτε πώς επιτυγχάνεται η απόλυτη διχρωμία σε ένα αυτοκίνητο. Επιστήμη και τέχνη – όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά…