«Μάτι - Πυρ και Ύδωρ»: Οι άγνωστες πλευρές της τραγωδίας

Κι ενώ με τις απολογίες του Ηλία Ψινάκη, της Ρένας Δούρου και του Ευάγγελου Μπουρνού, (που περιλαμβάνονται στη λίστα με τους 20 κατηγορούμενους για τη φωτιά, που στοίχισε τη ζωή σε 102 ανθρώπους) ξαναζωντανεύει ο εφιάλτης στο Μάτι, ένα αποκαλυπτικό βιβλίο, φωτίζει άγνωστες πλευρές της τραγωδίας. 

Πρόκειται για το βιβλίο του Γιάννη Αργυρόπουλου «Μάτι - Πυρ και Ύδωρ», που στις 23 Ιουλίου 2018, βρέθηκε κυκλωμένος από τη φωτιά, έπεσε στη θάλασσα για να σωθεί και για σχεδόν πέντε ώρες, πέρασε τη δική του Οδύσσεια, παλεύοντας με τα κύματα.

Μια θαραλέα και συγκλονιστική αφήγηση ενός γενναίου ανθρώπου, που μπήκε στην κόλαση και κατάφερε να βγει ζωντανός. Στο βιβλίο περιγράφεται με ολοζώντανο τρόπο, όσα έζησε ο συγγραφέας παλεύοντας για τη ζωή του, ξεδιπλώνοντας με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες την εμπειρία, που έμελλε να τον αλλάξει για πάντα.

«Το Μάτι μοιάζει με πόλη-φάντασμα, οι άνθρωποί του φαντάσματα κι αυτοί. Κοιτούν τριγύρω, κι ο ένας τον άλλον, με μάτια γυάλινα. Τα γυάλινα μάτια του θανάτου. Κι ας είναι ζωντανοί. Ποτέ πια δεν θα είναι τόσο ζωντανοί, όσο πριν τη χθεσινή μέρα. Κάτι μέσα τους θα είναι πεθαμένο για πάντα», γράφει.

Τα έσοδα των Εκδόσεων Μαραθιά από την έκδοση του βιβλίου, δίνονται για την ενίσχυση των πληγέντων και της περιοχής του Ματιού. 

Ρωτάμε τον συγγραφέα και αθλητή, αν η συστηματική ενασχόλησή του με τον αθλητισμό και η πολύ καλή φυσική του κατάσταση, τον βοήθησαν να επιβιώσει.

«Ναι, νομίζω πως με βοήθησαν καθοριστικά», λέει. «Έχω φροντίσει να διατηρώ σε "φόρμα" τον εαυτό μου. Επίσης, βρισκόμουν και βρίσκομαι σε διαρκή κίνηση. Αθλούμαι 5-6 φορές την εβδομάδα συστηματικά , κυρίως τρέχοντας. Στο βουνό ή στην παραλία της Ν. Μάκρης ή στον στίβο του γηπέδου μας ή σε αγώνες μαζικού αθλητισμού. Και πάντα μαζί με την γυναίκα μου. Δεν έχει ενδιαφέρον αν είμαι μόνος...».

- Το σώμα έχει μνήμη, λοιπόν..

«Φυσικά και εχει. Πιστεύω λοιπόν, πως η όλη καλή φυσική κατάστασή μου, με βοήθησε να έχω καλύτερες αναπνοές, να μην πάθω κράμπες, να έχω αντοχή.

Το σώμα θυμάται. Ακόμη και αν η ψυχολογική κατάσταση είναι τέτοια που δυσκολεύεται κάποιος να κάνει πράγματα, να τα σκεφτεί δλδ για να τα κάνει, του τα υπαγορεύει το ίδιο του το σώμα. Πότε να "κρατήσεις" και πότε να "δώσεις". Θεωρώ πως το σώμα πειθαρχεί, συμβιώνοντας καθημερινά με έναν αθλητικό τρόπο ζωής. 

Όλα αυτά, έπαιξαν τον ρόλο τους. Και τελικά μ έσωσαν!».