Δήμητρα Ιωάννου στο ethnos.gr: Το βιβλίο της «Αλεξάνδρεια- Γητειές, Μάγια και Μπαχάρια» και η δική της εκδοχή γιατί υπάρχει ανάγκη για δεύτερη ανάγνωση

Το «Αλεξάνδρεια- Γητειές, Μάγια και Μπαχάρια» είναι το όγδοο και πιο πρόσφατο βιβλίο της Δήμητρας Ιωάννου το οποίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός. Πρόκειται για ένα δυνατό μυθιστόρημα, γεμάτο έντονες συγκινήσεις, συναισθήματα, ίντριγκες και ανατροπές.

Το βιογραφικό της σημείωμα, λέει πως σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολείται επαγγελματικά με τη Σωματική Ψυχοθεραπεία και τη Βιοανάδραση. Όποιος έχει διαβάσει έστω και ένα βιβλίο της, όμως, έχει την περιέργεια να γνωρίσει λίγο καλύτερα αυτή τη γυναίκα και να δει τις εικόνες που την οδήγησαν να αφεθεί -παράλληλα- στο πάθος της που δεν είναι άλλο από τη συγγραφή. 

Αν υπήρχε μία έξτρα σελίδα λοιπόν στα βιβλία της, αυτή η σελίδα θα έλεγε τα εξής βασικά για εκείνη:

Καταρχάς μιλάμε για μια γυναίκα που η μουσική της παιδεία περιλαμβάνει classic rock και rock ballads ήχους. Αυτή την εποχή ακούει στο repeat το Soldier of Fortune του David Coverdale. Δεν προκαλεί εντύπωση πως δεν συγχωρεί την υποκρισία οπότε μια συμπεριφορά που έχει μέσα της ψέμα δεν θα παίξει στο repeat. Την ενοχλεί όταν κάποιος  προσποιείται κάτι που δεν είναι. Αγαπημένη της λέξη είναι το σθένος - της οποίας την ερμηνεία την έχει μάθει απόλυτα από τον πατέρα της. Και μπορεί να είναι (δυστυχώς για εκείνη) αφάνταστα απαιτητική με τον εαυτό της, ωστόσο δεν μετανιώνει εύκολα διότι αποφασίζει συνειδητά και έχει ήδη υπολογίσει εκ των προτέρων το τυχόν κόστος της κάθε απόφασης. Αυτό που φοβάται περισσότερο είναι η αδυναμία που δημιουργεί ο ίδιος ο φόβος ή αλλιώς η χειρότερη τροχοπέδη στη ζωή ενός ανθρώπου. Το ελάττωμά της που έχει μετατρέψει σε προτέρημα δεν είναι άλλο από το άγχος της. Το εκτονώνει όμως πολύ παραγωγικά καθώς η συγγραφή αποτελεί τη δική της ψυχοθεραπεία. Όσο για το αν είναι τελειομανής; Αρκεί να πούμε πως παραδίδει ένα έργο, μόνο όταν το θεωρεί άρτιο.

Και αφού κάναμε τις απαραίτητες συστάσεις, κάπου εδώ ο λόγος πάει σε εκείνη: 

Κυρία Ιωάννου, πιστεύετε πως η «Αλεξάνδρεια» είναι ένα βιβλίο με το οποίο αν έρθει σε επαφή ο αναγνώστης μία φορά, θα επιστρέφει σε αυτό ανά διαστήματα;

Έλαβα μια πληθώρα μηνυμάτων για αυτό που με ρωτάτε και θα σας απαντήσω με τα λόγια των αναγνωστών. Πολλοί ήταν αυτοί που μου έγραψαν πως ήδη διάβασαν και δεύτερη φορά το βιβλίο για να αποτυπώσουν στη μνήμη τους πέρα από τη δυνατή ιστορία και τις λεπτομέρειες της θρυλικής Αλεξάνδρειας. Ένιωσαν πως είδαν με τα μάτια τους την υπέροχη πόλη και βίωσαν τη γοητεία της, παρότι δεν την είχαν επισκεφτεί ποτέ στη ζωή τους. Πως γνώρισαν ένα θρύλο «ταξιδεύοντας» καθισμένοι στο σαλόνι του σπιτιού τους. Τα πιο ιδιαίτερα μηνύματα όμως προέρχονταν από ανθρώπους που γεννήθηκαν και έζησαν στην Αλεξάνδρεια. Μου έγραφαν πως το βιβλίο τους έκανε να νιώσουν πως γύρισε ο χρόνος πίσω και πως βρέθηκαν ξανά στην πατρίδα τους. Συγκινητικό και μαγικό μαζί.

Επιλέξατε την κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια, την αιώνια πόλη με τα δυο πρόσωπα και κατόπιν την Αθήνα του ’60. Υπήρχε κάποιο προσωπικό κόστος σε αυτό το ταξίδι που εσείς πρώτη κάνατε ή όλη η διαδρομή ήταν πάντα όπως τη θέλατε;

Η όλη διαδρομή ήταν γεμάτη από πολλή μελέτη, πολλή έρευνα αλλά και πολλή ομορφιά. Στην περίπτωση της Αλεξάνδρειας συγκεντρώθηκα απόλυτα στον εαυτό μου και μεταφέρθηκα νοερά εκεί. Ήταν μεγάλο το εγχείρημα να ζωντανέψω τον χωροχρόνο εκείνης της εποχής για την πόλη που έγινε θρύλος στις ψυχές όσων την έζησαν αλλά και όσων άκουσαν για αυτή. Έδωσα όλη μου την ενέργεια αλλά ανταμείφθηκα με πολλή αγάπη!

«Δεν είμαστε δύο, είμαστε ένα… Μια ψυχή σε δυο κορμιά… Και δεν πειράζει αν πεθάνει η μια… Αρκεί να ζήσει η άλλη». Στο βιβλίο, ηρωίδες είναι δύο γυναίκες. Πρόκειται για την ιστορία της Ισιδώρας Κοσμίδη που στη ζωή της εισβάλει η Ραλλού. Φαινομενικά ίδιες, εκ διαμέτρου αντίθετες ως προσωπικότητες. Υπάρχουν στοιχεία που γίνονται ο καθρέφτης της μίας στην άλλη;

Θα ήταν πιο σωστό να πω πως η Ραλλού είναι το αρνητικό της Ισιδώρας. Οι χαρακτήρες τους δε συναντιούνται, ακριβώς γιατί η μια έχει βουλιάξει σε ζοφερά σκοτάδια και μετέρχεται ανίερα μέσα για να πετύχει τους σκοπούς της, ενώ η άλλη διαθέτει ήθος και αρχές. Κάνουν εντελώς αντίθετες επιλογές και πορεύονται σε εκ διαμέτρου αντίθετους δρόμους. Έτσι ως ψυχές δεν έχουν κανέναν απολύτως κοινό τόπο.

Πέρα από την Αλεξάνδρεια που είναι δεύτερη πατρίδα σας, τις προσλαμβάνουσές σας αλλά και τις ιστορίες και τα αρώματα που σας μετέφεραν οι δικοί σας άνθρωποι, πόσο καιρό σάς πήρε η έρευνα ώστε να αντλήσετε όλες τις πληροφορίες που χρειαστήκατε;

Η Αλεξάνδρεια προέκυψε μετά από καθημερινή, πολύωρη και εντατική ενασχόληση ενός χρόνου. Πέρα από τη μητέρα μου που μου διηγήθηκε τις δικές της εμπειρίες, τρεις άνθρωποι ήταν διαρκώς δίπλα μου. Με βοήθησαν αφάνταστα στην πορεία της συγγραφής του βιβλίου και κάποιοι από αυτούς έγιναν τα μάτια και τα αυτιά μου στην Αλεξάνδρεια, καθώς εγώ δε μπορούσα να ταξιδέψω λόγω πανδημίας. Δηλώνω ευγνώμων και ευτυχής που έχω τέτοιους φίλους και τους ευχαριστώ ονομαστικά στο βιβλίο.

Κάθε ήρωας πρέπει να περιλαμβάνει οπωσδήποτε κάποιο από τα στοιχεία που συνθέτουν το δικό σας προφίλ; Και κάθε τοποθεσία πρέπει πρώτα να έχει μαγέψει εσάς;

Υπάρχουν κάποιοι ήρωες που αντανακλούν δικά μου στοιχεία και ιδιότητες και άλλοι με τους οποίους δεν έχω καμία σχέση, όπως για παράδειγμα η Ραλλού. Η συναναστροφή μου μαζί της με ταλαιπώρησε ιδιαίτερα κι ένιωσα αρκετές φορές την ψυχή μου να γρατσουνίζεται από τις ακρότητες και τις παθολογικές συμπεριφορές της, όμως το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένας ανάγλυφος χαρακτήρας που με ικανοποίησε πολύ. Όσον αφορά τους τόπους στους οποίους τοποθετώ τις ιστορίες μου, θα έλεγα πως πάντα έρχονται και με βρίσκουν αυτοί. Δεν τους επιλέγω, με επιλέγουν, μου «μιλούν» κι εγώ τους «ακούω», μια διαδικασία υπερβατική και υπέροχη.

Αυτό το βιβλίο έχει διαφορετικές «αναγνώσεις» σε κάθε φάση της ζωής μας;

Νομίζω πως όλα τα βιβλία έχουν διαφορετικές αναγνώσεις σε κάθε φάση της ζωής μας. Ανάλογα με τη δική μας κατάσταση και εξέλιξη, η σκοπιά κάθε φορά αλλάζει και η γωνία μεταβάλλεται, έστω λίγο. Επικεντρωνόμαστε κάθε φορά σε διαφορετικά στοιχεία, βλέπουμε νέες αποχρώσεις, κάνουμε καινούργιες συνειδητοποιήσεις και παίρνουμε άλλα μαθήματα ζωής.

Ποιο κεφάλαιο σάς δυσκόλεψε περισσότερο και γιατί;

Το κεφάλαιο με τη φωτιά. Ένιωθα να καίγονται τα δάχτυλά μου στο πληκτρολόγιο και μαζί ένιωθα να καίγεται και η ψυχή μου!

Γλυκός καπνός της Ανατολής, αραβικά εδέσματα και μπαχάρια, μαγεία, μεταφυσικές ανησυχίες, Χωρίς να κάνουμε κάποιο σπόιλερ για εκείνους που δεν έχουν εμπλοκή με το βιβλίο σας ακόμα μπορείτε να μας πείτε 2-3 σημεία κλειδιά ταξιδεύοντάς μας σε αυτό το περιβάλλον;

Πρόκειται για την ιστορία δυο γυναικών, της πλούσιας κληρονόμου Ισιδώρας Κοσμίδη και της Ραλλούς, που δείχνει να εμφανίζεται από το πουθενά χωρίς οικογένεια, επώνυμο, ταυτότητα. Οι δυο γυναίκες, που από ένα καπρίτσιο της μοίρας μοιάζουν σα δυο σταγόνες νερό, γίνονται φίλες. Γρήγορα όμως ο αναγνώστης καταλαβαίνει ότι η Ραλλού δεν έχει προσεγγίσει τυχαία την Ισιδώρα, αντίθετα επιθυμεί να υφαρπάξει την περιουσία, και τη ζωή της ολόκληρη. Σύμμαχοι της σε αυτό το ανίερο σχέδιο είναι τα μέλη της Φατρίας του Δράκου, μιας ζοφερής φαμίλιας που γεννά τις πιο σκοτεινές μάγισσες της Αιγύπτου. Από την άλλη στο πλευρό της Ισιδώρας στέκεται η Φατρία του Κύκνου, μια εξίσου δυνατή φαμίλια που όμως πορεύεται στη διαφάνεια και στο φως. Γητειές μάγια και μπαχάρια γίνονται δυνατά όπλα σε έναν αγώνα επικράτησης και επιβίωσης. Γιατί η Αλεξάνδρεια δεν τις χωρά και τις δυο και γιατί τελικά πρέπει να μείνει μόνο μία.

«Το θέμα είναι να γίνει η αρχή και να γραφτεί η πρώτη γραμμή»: Πόσο σάς καλύπτει αυτός ο άγραφος κανόνας στη συγγραφή;

Με εκφράζει απόλυτα. Αν γραφτεί η πρώτη γραμμή, ύστερα η πρώτη παράγραφος και η πρώτη σελίδα ξεχύνονται στο χαρτί. Και μετά ακολουθούν και οι υπόλοιπες.

Έχετε 8 βιβλία που φέρουν την υπογραφή σας. Τι διαφορές βλέπετε στη Δήμητρα βιβλίο ανά βιβλίο;

Έχει αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο σχετίζομαι με τους ήρωές μου. Τώρα τους νιώθω να παίρνουν την πρώτη τους ανάσα και να έρχονται κοντά μου πιο έντονοι, πιο δυναμικοί. Ανυπομονούν να αυτενεργήσουν, να δράσουν, να ανακαλύψουν τις δικές τους αλήθειες, να ζήσουν! Γοητεύομαι απίστευτα από αυτή τη διαδικασία και τους συντροφεύω στο ταξίδι τους, επαναφέροντας τους στη σωστή ρότα, μόνο όταν παρεκκλίνουν σε ακρότητες ή συμπεριφορές που δεν ωφελούν τους σκοπούς του βιβλίου.

Με σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ασχολείστε επαγγελματικά με τη Σωματική Ψυχοθεραπεία και τη Βιοανάδραση. Το επάγγελμά σας κάνει πιο εύκολο και οικείο το κλίμα ώστε να μπείτε στα παπούτσια του κάθε ήρωα;

Σίγουρα η συγκεκριμένη ενασχόληση αναπτύσσει ιδιαίτερα την ενσυναίσθηση. Με την εμπειρία του θεραπευτή μπορείς να αναλύσεις και να κατανοήσεις φόβους, κίνητρα, λάθη και να δημιουργήσεις ολοζώντανους χαρακτήρες. Γιατί αυτό ακριβώς είναι το βασικό μου μέλημα κάθε φορά: Ο χαρακτήρας που δομείται να είναι εξαιρετικά δυνατός, ανάγλυφος, τρισδιάστατος με άρτια αιτιολογημένες αντιδράσεις και συμπεριφορές.

Έχοντας επαγγελματική εμπλοκή στις ανθρώπινες σχέσεις, ποια είναι η μεγαλύτερη παθογένεια σε αυτές σήμερα;

Ο φόβος του σχετίζεσθαι. Ο φόβος της έκφρασης των συναισθημάτων. Η έλλειψη επικοινωνίας για τα όσα μας ενοχλούν στη σχέση. Η ουτοπία ότι θα βρούμε έναν άνθρωπο όπως ακριβώς τον θέλουμε. Η ουτοπία ότι θα μπορέσουμε να αλλάξουμε κάποιον στην πορεία. Η ευκολία με την οποία πετάμε και αντικαθιστούμε μια σχέση, αντί να την αγκαλιάσουμε και να την «επιδιορθώσουμε», δουλεύοντας πάνω σε αυτή και διορθώνοντας τα κακώς κείμενα.

Έχει χαθεί η «μαγεία»;  

Η μαγεία δεν έχει χαθεί, εμείς έχουμε πάψει να πιστεύουμε σε αυτή. Σε μια τόσο ορθολογιστική και τεχνολογική εποχή που ο εγκέφαλός μας εκπαιδεύεται από έναν καταιγισμό πληροφοριών, ξεχνάμε το παιδί που πάντα υπάρχει μέσα μας. Αν κάνουμε ξανά επαφή μαζί του, ακούσουμε τα θέλω του και δούμε τη ζωή μέσα από τα μάτια του, τότε θα ανακαλύψουμε ξανά τη μαγεία.

Τι αντίκτυπο είχε η πανδημία και ο εγκλεισμός στη δημιουργικότητά σας;

Και μόνο η ιδέα της πανδημίας ήταν τρομαχτική, ενώ ο ακούσιος εγκλεισμός είναι αποκαρδιωτικός για το ανθρώπινο σύστημα. Προσπάθησα να κάνω υπομονή, να διατηρήσω το κουράγιο και τη δύναμή μου και να εκμεταλλευτώ τις πιο πολλές ώρες στο σπίτι για να γράψω το βιβλίο μου.

Τι μπορεί να «σκοτώσει» τη φαντασία σας;

Τίποτα κυριολεκτικά. Ανέκαθεν διέθετα πολύ ισχυρή φαντασία και νιώθω ευγνωμοσύνη που τελικά κατάφερα να τη διοχετεύσω δημιουργικά μέσω της συγγραφής.

Πείτε μου μια φράση από το βιβλίο σας που σας «ταλαιπώρησε».

«Ξέρεις γιατί δε διστάζω να σε θυσιάσω; Γιατί είσαι ζυμωμένη στα κύτταρά μου. Δεν υπάρχουν όρια μεταξύ μας. Δεν είμαστε δύο, είμαστε ένα… Μια ψυχή σε δυο κορμιά… Και δεν πειράζει αν πεθάνει η μια… Αρκεί να ζήσει η άλλη! Αποφάσισα να ζήσω εγώ, αλλά πάντα θα σε κουβαλάω κολλημένη επάνω μου! Γιατί εγώ είμαι εσύ!» Η φράση που υπάρχει και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Ήθελα να εκφράζει όλη την παθολογία και το ναρκισσισμό της γυναίκας που την ξεστόμισε.

Έχετε αντιγράψει ποτέ συνειδητά τον εαυτό σας; Δεν εννοώ το στιλ γραφή σας και την πένα σας που είναι δεδομένα, αλλά επαναλαμβανόμενα μοτίβα και εκφράσεις με στόχο παραλήπτες συγκεκριμένα πρόσωπα;

Όχι γιατί η επανάληψη με κουράζει αφάνταστα. Από την άλλη οι εκάστοτε ήρωες είναι τοποθετημένοι για να εξυπηρετήσουν την εξέλιξη της ιστορίας και όχι δικούς μου σκοπούς, όπως το να μεταφέρω μηνύματα σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Μπορεί η συγγραφή της ιστορίας να είναι κάτι που γίνεται από μένα αλλά είναι σίγουρα πάνω από μένα για να γίνει τόσο προσωπικό. Επίσης όταν γράφεται η λέξη τέλος, το βιβλίο δεν είναι πλέον δικό μου. Είναι μια αυθύπαρκτη οντότητα που ανήκει πια σε όλους τους αναγνώστες.

Τι ρόλο παίζουν οι λέξεις στη ζωή σας και ποια λέξη σάς έχει παιδέψει περισσότερο;

Αγαπώ τις λέξεις! Με γοητεύουν. Με γοητεύουν και εκείνοι που χειρίζονται καλά τις λέξεις. Οι λέξεις είναι η έκφρασή μου. Είναι τα όπλα μου. Είναι η επικοινωνία μου με τους άλλους. Οι λέξεις για μένα είναι ο θησαυρός μου!

Τέλος, μια λέξη που παιδεύει τον περισσότερο κόσμο είναι η λέξη «όριο» με όλα τα καλά και τα κακά που συνεπάγεται.

Γιατί οι αναγνώστες ταυτίζονται με τον «καλό» ήρωα της ιστορίας του κάθε βιβλίου ο οποίος ενδέχεται να μην έχει καμία σχέση μαζί του; Μπορεί να υπάρξει ταύτιση σε σημεία όχι που έχουμε αλλά σε εκείνα που θα θέλαμε να έχουμε;

Αυτό συμβαίνει γιατί όσο διαβρωμένη κι αν είναι η ανθρώπινη ψυχή, έχει την τάση και τη ροπή προς το καλό και γοητεύεται πάντα από εκείνη τη μικρή χαραμάδα φωτός που αποδυναμώνει το μαύρο. Το σκοτάδι απορροφά ενέργεια, ενώ το φως λυτρώνει.

Τι κοινό πιστεύετε πως έχουν οι περισσότεροι συγγραφείς μεταξύ τους;

Ως ψυχοθεραπεύτρια θα σας πω ότι ο καθένας που γράφει ένα βιβλίο και εκθέτει το έργο του στο κοινό, παράλληλα εκθέτει έμμεσα πτυχές του χαρακτήρα, των σκέψεων και της ψυχής του ολόκληρης. Αυτό είναι ο κοινός τόπος όλων των συγγραφέων.

Ισχύει ότι οι συγγραφείς είναι κατά κύριο λόγο άτομο με συστολή που δεν εκδηλώνουν εύκολα τα συναισθήματά τους;

Δε μπορώ να μιλήσω για όλους συνολικά. Μιλώντας για τον εαυτό μου, σίγουρα αγαπώ πολύ τη συναναστροφή με τους άλλους αλλά παράλληλα χρειάζομαι και εκείνες τις στιγμές όπου συνομιλώ με τον εαυτό μου και γράφω τα έργα μου. Επίσης δε φοβάμαι να εκδηλώσω τα συναισθήματά μου, αλλά το κάνω επιλεκτικά στους ανθρώπους που είναι κοντά μου. Τα συναισθήματα είναι καλό να μοιράζονται αλλά όχι να ξοδεύονται.

Ποια είναι η πιο περίεργη, η πιο καλή και η πιο αντιφατική κριτική που λάβατε ποτέ από κάποιον αναγνώστη;

Είμαι ευγνώμων για κάθε κριτική και για κάθε λέξη που έχει γραφτεί για τις ιστορίες μου. Πολύ συγκινητικά είναι τα μηνύματα που λαμβάνω από ανθρώπους που μου έχουν γράψει ότι τα βιβλία μου τους έχουν ταξιδέψει και τους έχουν δώσει δύναμη σε πολύ δύσκολες φάσεις της ζωής τους. Αυτές οι κριτικές με συγκλονίζουν και αποτυπώνονται στην ψυχή μου.

Η ραγδαία αύξηση της τεχνολογίας, με τα αρνητικά που συνεπάγεται για τους συγγραφείς, πιστεύετε πως κάποια στιγμή θα τοποθετήσει το βιβλίο σε θέση ανεκτίμητης αξίας;

Το βιβλίο ήταν, είναι και θα είναι ένα αγαθό ανεκτίμητης αξίας. Θεωρώ πως υπάρχουν τρόποι να συνυπάρξει το βιβλίο με την τεχνολογία, όπως π.χ. τα e books, κλπ.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αλήθεια της «Αλεξάνδρειας»;

Ότι το καλό και το κακό είναι οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Το φως και το σκοτάδι. Η μέρα και η νύχτα. Η μεγάλη αντίθεση που πάντα υπάρχει μέσα μας. Είναι δε στο χέρι του καθενός από εμάς τελικά ποιον δρόμο θα διαλέξει. Είναι θέμα προσωπικής ευθύνης και επιλογής.

Ποιο είναι το σημαντικότερο στοιχείο του χαρακτήρα σας που «ξεκλειδώσατε» μέσω της συγγραφής;

Η υπομονή. Γνώριζα ανέκαθεν ότι είχα πολύ καλή σχέση με το γραπτό λόγο, αλλά δεν είχα δοκιμαστεί ποτέ σε μια τόσο μεγάλη φόρμα όσο το μυθιστόρημα. Μένοντας για λίγο καιρό σε ακινησία μετά από κάποιο ατύχημα, ανακάλυψα ότι είχα την υπομονή να γράψω κάτι πολυσέλιδο και να συνυπάρξω με μια δημιουργία που η γέννηση, η εξέλιξη και η ολοκλήρωσή της θα με συντρόφευε για μήνες. Ουδέν κακόν αμιγές καλού λοιπόν και η συνειδητοποίηση που προήλθε από μια δύσκολη περιπέτεια άλλαξε τη ζωή μου.

Τι στοιχεία περιλαμβάνει το αγαπημένο σας άρωμα- το οποίο είναι ταυτισμένο με το σύνολο των αναμνήσεών σας;

Καφές με γλυκάνισο στις πέντε το απόγευμα αλλά και τα μπαχάρια με τα οποία μαγείρευε η αλεξανδρινή γιαγιά μου. Τελικά σίγουρα υπήρξα τυχερή!

Βλέπετε το κάθε βιβλίο σας, έτοιμο και τυπωμένο: Θέλω να μου περιγράψετε τα συναισθήματά σας 

Συγκίνηση, χαρά και προπαντός ευγνωμοσύνη! Για τους ανθρώπους που κάθε φορά στέκονται στο πλευρό μου και μου προσφέρουν πολύτιμες γνώσεις και πληροφορίες, για τον εκδοτικό μου οίκο που είναι πάντα δίπλα μου και για τους φίλους αναγνώστες , τους πολύτιμους συνοδοιπόρους, με τους οποίους κάνουμε μαζί το κάθε ταξίδι.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας quote από τα 8 βιβλία σας;

Θα σας πω ένα από την Αλεξάνδρεια: «Μου χαρίζουν το ωραιότερο δώρο του κόσμου και θα παραπονεθώ επειδή το περιτύλιγμά του είναι λίγο τσαλακωμένο; Μου χαρίζουν ένα αστέρι και θα ενοχληθώ επειδή πέφτει στα ρούχα μου αστερόσκονη; Μου χαρίζουν ένα διαμάντι και θα διστάσω να το πάρω στα χέρια μου επειδή βρέθηκε μέσα στη λάσπη;».

Από τη Δήμητρα Ιωάννου με αγάπη: Κυρία Ιωάννου, θα θέλαμε ένα αισιόδοξο μήνυμα ενδυνάμωσης από εσάς το οποίο θα έχει αποδέκτη κάθε γυναίκα.

Με χαρά, γιατί είναι κάτι που θα ήθελα να πω σε κάθε γυναίκα: «Είσαι δυνατή! Είσαι έξυπνη! Είσαι άξια! Είσαι δημιουργική! Είσαι υπέροχη! Και δεν είσαι μόνη! Είμαστε πολλές και είμαστε κοντά σου!»

«Αλεξάνδρεια- Γητειές, Μάγια και Μπαχάρια» - εκδόσεις Ψυχογιός.

Το νέο μυθιστόρημα της Δήμητρας Ιωάννου έρχεται γεμάτο εικόνες και μεθυστικά αρώματα Ανατολής | Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός

Η Δήμητρα Ιωάννου επιστρέφει με το όγδοο βιβλίο της «Αλεξάνδρεια- Γητειές, Μάγια και Μπαχάρια», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Μια ιστορία γεμάτη ξόρκια, μπαχάρια, σερμπέτια, βοτάνια και γλυκό καπνό ζυμωμένο με μέλι που θα σας ταξιδέψει στην πιο μαγική πόλη της Ανατολής. Ένα δυνατό μυθιστόρημα, γεμάτο έντονες συγκινήσεις, συναισθήματα, ίντριγκες και ανατροπές.

Τίτλος: Αλεξάνδρεια- Γητειές, Μάγια και Μπαχάρια

Συγγραφέας: Δήμητρα Ιωάννου

Εκδόσεις: Ψυχογιός Σειρά: Ελληνική λογοτεχνία

Είδος: Μυθιστόρημα

Πλοκή

Ξέρεις γιατί δε διστάζω να σε θυσιάσω; Γιατί είσαι ζυμωμένη στα κύτταρά μου. Δεν το έχεις καταλάβει ακόμα; Δεν υπάρχουν όρια μεταξύ μας. Δεν είμαστε δύο, είμαστε ένα…Μια ψυχή σε δυο κορμιά… Και δεν πειράζει αν πεθάνει η μια… Αρκεί να ζήσει η άλλη! Αποφάσισα να ζήσω εγώ, αλλά πάντα θα σε κουβαλάω κολλημένη επάνω μου! Γιατί εγώ είμαι εσύ!

Δυο γυναίκες, μια αμύθητη περιουσία, ένα τρανταχτό όνομα και το πιο σημαντικό ερώτημα: Ποια από τις δυο είναι η πραγματική Ισιδώρα Κοσμίδη;

Η Φατρία του Κύκνου και η Φατρία του Δράκου, δυο οικογένειες με απαρχές χαμένες στον χρόνο που γεννούν τις πιο δυνατές μάγισσες της Αιγύπτου. Γυναίκες αντίπαλες που φέρνουν στην ψυχή τους το φως και το σκοτάδι.

Μια ιστορία που θα σας μεταφέρει στην κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια, την πόλη με τα δυο πρόσωπα. Και κατόπιν στην Αθήνα για την τελική αναμέτρηση των ηρωίδων τη δεκαετία του ‘60. Ένας αγώνας μέχρι θανάτου.

Γιατί η Αλεξάνδρεια δεν τις χωρά και τις δυο…

Και πρέπει να μείνει μόνο μία…

Σημείωμα συγγραφέα

Ένα βιβλίο γεμάτο μνήμες, εικόνες, αρώματα και μυστικά που με ταξίδεψε στη γη των προγόνων μου. Καθ’ όλη τη διάρκειά του ένιωθα εκείνη την ιερή συγκίνηση που αισθάνεται ο άνθρωπος όταν ανακαλύπτει το άγνωστο παρελθόν που τον σμίλεψε και γνωρίζει ακόμα καλύτερα τον εαυτό του. Συνομίλησα με τις ρίζες μου, άκουσα την καρδιά της μαγικής πόλης να χτυπά και γνώρισα υπέροχους ανθρώπους που γεννήθηκαν στα χώματά της. Ειλικρινά νιώθω ευγνώμων. Η συγγραφή της Αλεξάνδρειας ήταν μια συγκλονιστική μυσταγωγία που τη βίωσα ως τα μύχια της ψυχής μου.

Δήμητρα Ιωάννου

Βιογραφικό

Η Δήμητρα Ιωάννου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολείται επαγγελματικά με τη Σωματική Ψυχοθεραπεία και τη Βιοανάδραση. Η μελέτη των ανθρώπινων σχέσεων, συμπεριφορών και διαδράσεων ανέκαθεν τη γοήτευε, ενώ το γράψιμο είναι το μεγάλο της πάθος. Η αγάπη της για την Ελλάδα είναι ριζωμένη βαθιά, γι’ αυτό και ερευνά επίμονα τη λαογραφία και τα μυστικά κάθε γωνιάς της. Το πρώτο της μυθιστόρημα, «Κασσάνδρα – Το Μυστικό της Μάγισσας», ενθουσίασε το αναγνωστικό κοινό και από τότε έχει γράψει επτά ακόμη μυθιστορήματα που κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Ψυχογιός. Το «Αλεξάνδρεια- Γητειές, Μάγια και Μπαχάρια» είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο της.