Πώς ο Karl Lagerfeld έμαθε να αγαπά τη λογοτεχνία

Τις λογοτεχνικές φιγούρες που έθρεψαν το δημιουργικό μυαλό ενός θρυλικού σχεδιαστή μόδας παρουσιάζει ο William Middleton στο βιβλίο του «Paradise Now: The Extraordinary Life of Karl Lagerfeld» που εκδόθηκε από τον Harper. Η μητέρα του είχε συγκροτήσει μια αξιόλογη βιβλιοθήκη γερμανικής, γαλλικής και αγγλικής λογοτεχνίας, λέει ο Middleton. Και ο Karl Lagerfeld θυμάται: «Το διάβασμα ήταν το μεγάλο πάθος της. Κλεινόταν στο δωμάτιό της να διαβάσει».

Το πρώτο βιβλίο στη βιβλιοθήκη των γονιών του, το οποίο τράβηξε την προσοχή του σχεδιαστή ήταν το «Das Nibelugenlied», η ιστορία που ήταν πηγή έμπνευσης για τον κύκλο όπερας «Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν» του Βάγκνερ. «Ήταν χοντρό βιβλίο, με εικόνες που ήταν πολύ τρομακτικές. Δεν ήταν βιβλίο για παιδιά. Αλλά η μητέρα μου είπε: "Αν θέλεις να το διαβάσεις, μάθε να διαβάζεις". Κι έτσι έμαθα» αναπολεί ο Lagerfeld.

Η μητέρα του τον ενθάρρυνε να διαβάσει Γκαίτε, εστίασε την προσοχή του νεαρού στην πλήρη έκδοση των έργων του· 40 τόμους. «Η μητέρα μου ήταν γοητευμένη από τον Γκαίτε και στην κυριολεξία με ανάγκασε να διαβάσω όλα τα έργα του» εξηγεί ο Karl. Βρήκε ανιαρά κάποια στοιχεία του Γκαίτε, για παράδειγμα την ποίησή του. Ωστόσο, σε όλη τη ζωή του το αγαπημένο του γερμανικό μυθιστόρημα ήταν το «Εκλεκτικές Συγγένειες» του Γκαίτε (σ.σ. κυκλοφορεί στη γλώσσα μας από τις εκδόσεις Κανάκη, σε μετάφραση Δημοσθένη Κούρτοβικ).

Ο Karl έμαθε τον συγγραφέα του 19ου αιώνα Eduard von Keyserling. «Γράφει για τα πάθη της αριστοκρατίας στη Βαλτική της δεκαετίας του 1880. Σαγηνευτικό» επισημαίνει. «Ο Keyserling είναι Ιμπρεσιονισμός. Με τρεις λέξεις, βλέπεις το μέρος, την περιοχή, μυρίζεις τον αέρα. Οι περιγραφές του, που ακόμη και σήμερα με γοητεύουν, προκαλούν τόσους συνειρμούς με τόσες λίγες λέξεις» (σ.σ. το «Κύματα» του von Keyserling κυκλοφορεί στη γλώσσα μας από τις Εκδόσεις Loggia, σε μετάφραση Αναστασίας Χατζηγιαννίδη).

Τον συνεπήρε ιδιαιτέρως ο κόμης Harry Graf Kessler (1868-1937), όπως αναφέρει ο Middleton. «Λόγω της μητέρας μου, από τα πρώιμα νεανικά μου χρόνια υπήρξα μεγάλος θαυμαστής του Harry Kessler» τονίζει. Ο Middleton αφηγείται ότι ο Kessler δεν απουσίαζε από καμία σημαντική πολιτιστική εκδήλωση, είτε επρόκειτο για την πρεμιέρα του «Θωρηκτού Ποτέμκιν» του 'Αιζενσταϊν είτε για την «Όπερα της Πεντάρας» των Μπρεχτ και Βάιλ· τη μια εβδομάδα είχε τραπέζι στον 'Αλμπερτ Αϊνστάιν, την επόμενη στην Ζοζεφίν Μπέικερ, η οποία αυτοσχεδίασε έναν χορό γύρω από ένα γυμνό γυναικείο γλυπτό του Aristide Maillol που είχε ο Kessler. Για τον Βρετανό ποιητή W.H. Auden ο Kessler ήταν «πιθανώς ο πιο κοσμοπολίτης που έζησε ποτέ».

Εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο στα τέλη του 19ου αιώνα και μετά στη Βαϊμάρη και υπήρξε συντάκτης σε λογοτεχνικό περιοδικό, επιμελητής σε μουσείο και συγγραφέας. Το 1909 συνέλαβε την ιδέα και συνέγραψε το λιμπρέτο για την όπερα «Ο Ιππότης με το Ρόδο» του Ρίχαρντ Στράους· σήμερα, είναι περισσότερο γνωστός για τα ημερολόγιά του.

Ο Middleton αφηγείται ότι ο τυπογράφος και εκδότης Gerhard Steidl συχνά κουβέντιαζε με τον Karl Lagerfeld για τον Kessler. «Η μητέρα του θεοποιούσε τον Harry Graf Kessler. Ήταν αριστερός, πολλοί αναφέρονταν σε αυτόν ως "Κόκκινο Κόμη", ήταν υπουργός στη νέα κυβέρνηση της Γερμανίας πριν τον Χίτλερ και ενδιαφερόταν για την εβραϊκή κουλτούρα» διευκρίνισε ο Steidl. O Karl Lagerfeld ήταν γοητευμένος από τον Kessler, υπογραμμίζει ο William Middleton και συνεχίζει: «Όπως είχε πει κάποτε, "αν ταυτίζομαι με κάποιον, αυτός θα ήταν ο Harry Kessler"»