Κωνσταντία Σωτηρίου: Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος Κύπρου για το έργο της «Brandy Sour. Μυθιστόρημα σε είκοσι δύο δωμάτια»

Η Κωνσταντία Σωτηρίου διακρίθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος στην Κύπρο για το έργο της «Brandy Sour. Μυθιστόρημα σε είκοσι δύο δωμάτια».

«Είναι μεγάλη χαρά αυτό το βραβείο που έρχεται να φωτίσει τον ζόφο των ημερών. Η λογοτεχνία έρχεται πάντα να φροντίσει τις πληγές και τα τραύματά μας, να μιλήσει για τα ανείπωτα και να θεραπεύσει. Κι αυτό είναι πιο επίκαιρο από ποτέ τις μέρες που ζούμε. Ευχαριστώ θερμά την επιτροπή που βράβευσε το βιβλίο μου και το εκδοτικό μου σπίτι, τις εκδόσεις Πατάκη, για τη στήριξη και την εμπιστοσύνη. Όπως και την οικογένειά μου, που βρίσκεται πάντα δίπλα μου και κάνει τον αγώνα της γραφής πραγματικότητα» υπογράμμισε η συγγραφέας.

Το σκεπτικό της βράβευσης

Το βιβλίο «Brandy Sour. Μυθιστόρημα σε είκοσι δύο δωμάτια» της Κωνσταντίας Σωτηρίου, ένα πυκνό, σπονδυλωτό μυθιστόρημα 22 ευσύνοπτων κεφαλαίων με επίκεντρο το περιώνυμο ξενοδοχείο Λήδρα Πάλας, ενεργοποιεί, συγκινητικά και ανάλαφρα, τροπές και τραύματα της συλλογικής κυπριακής μνήμης. Χωρίς να είναι πειραματικό στο επίπεδο της εκφοράς και της αφηγηματικής τεχνικής, είναι θραυσματικό ως προς τη δομή του.

Αναπτύσσεται ως δέσμη σύντομων και σχετικά αυτόνομων ιστοριών με ευδιάκριτους ή υποδηλούμενους αρμούς, οι οποίοι, πέρα από την κυριολεξία τους, λειτουργούν μετωνυμικά και μεταφορικά: ο κυπριακός γεωγραφικός χώρος και ιστορία, το ξενοδοχείο, τα υλικά με τα οποία φτιάχνεται ένα κοκτέιλ ή ένα παραδοσιακό ποτό.

Για να συναρμοστεί η ενότητα του μυθιστορήματος, θα πρέπει να ενεργοποιηθεί ο αναγνώστης προκειμένου να αναπαραστήσει τον ειρμό που υπάρχει μεταξύ των μικροϊστοριών. Πάντως, σχετικά αυτόνομες ή περισσότερο συνεκτικές, αυτές οι μικροϊστορίες ξεχωρίζουν για την πρωτότυπη και ευρηματική ευστροφία τους, τη γλωσσική ευκινησία τους και την ευσύνοπτη αλλά εύστοχη διαγραφή των χαρακτήρων.

Ιστορία

Τι σχέση έχουν το µπράντι σάουαρ, η σουµάδα και η κουµανταρία µε το χτίσιµο ενός ξενοδοχείου που έµελλε να αλλάξει την ιστορία ενός τόπου; Ποιος τραγουδά καλύτερα τον πόνο της πατρίδας, ο Ρουβάς ή ο Νταλάρας; Μήπως είναι η πολιτική που σε αναγκάζει να µην πιεις ξανά ποτέ σου αϊράνι; Και τελικά, πότε πίνεις τον ελληνικό και τούρκικο καφέ; Στις γιορτές ή στις κηδείες;

Η Κωνσταντία Σωτηρίου γράφει για το Μεγάλο Παλάτι της Λήδρας που κατασκευάστηκε για να οικοδοµήσει το µέλλον µιας νεοσύστατης χώρας, της Κύπρου. Μέσα από γλυκόπικρα ποτά και αλµυρές ιστορίες, µέσα από συνταγές για τσάι λεβάντα, λικέρ κιτροµηλάκι και χαµένες ευκαιρίες, ο αναγνώστης παρακολουθεί το πώς η ανέγερση, η δόξα και η κατάρρευση ενός κτιρίου µπορεί να αντανακλά το χτίσιµο, τις «φασαρίες» και τον σπαραγµό µιας ολόκληρης χώρας.

Πιάνοντας το νήµα από τον βασιλιά Φαρούκ, που ενέπνευσε το θρυλικό Brandy Sour στα χρόνια του Μεσοπολέµου, και περνώντας στις κλωστές το γιασεµί των δροσερών καλοκαιριών της µαταιωµένης προσδοκίας, η συγγραφέας γράφει για γνωστούς και άγνωστους ανθρώπους που αφήνουν το αποτύπωµά τους στο Λήδρα Πάλας.

Για τις ελπίδες, τις υποσχέσεις, τα λαµπερά φώτα της ακµής και τους γκρεµισµένους τοίχους της παρακµής και της λύπης, µα και για το αζίζ, το άγιο νερό, που µπορεί να σε κάνει να αντιµετωπίσεις ολόκληρο τον κόσµο. Και ίσως, για τη δίψα που αφήνει στο στόµα και στις ψυχές η Ιστορία.