Ήταν ο Φρόιντ ομοφοβικός; (vid)

Στην ψυχανάλυση, είναι σύνηθες να ορίζονται οι ομοφυλόφιλοι ως «νάρκισσοι» ή «ανώριμοι». Μια Γαλλίδα ψυχαναλύτρια, η Σάρα Σις, επιτίθεται σε αυτή την άποψη με το νέο της βιβλίο «Μια ερωτική ιστορία της ψυχανάλυσης». Το βιβλίο καταγράφει πενήντα διδακτικές ιστορίες ζήλειας, σύφιλης, κατάθλιψης και έρωτα και εστιάζει σε λάθη του Φρόιντ με τους ασθενείς του.

Οι περισσότεροι πρωταγωνιστές του βιβλίου είναι γυναίκες. «Χωρίς τις γυναίκες δεν θα υπήρχε ψυχανάλυση», αναφέρει η Σάρα Σις, η οποία στο βιβλίο της αναδεικνύει την επιρροή τους στην εξέλιξη της επιστήμης της ψυχανάλυσης.

Το βιβλίο μιλά για την παραμάνα του Ζίγκμουντ Φρόιντ η οποία τον έπλενε «με ένα ροζ χρώματος νερό στο οποίο είχε πλυθεί η ίδια προηγουμένως», αφήνοντας να εννοηθεί ότι ήταν από το αίμα της περιόδου, αλλά και για τη γυναίκα του «την οποία άφηνε συνεχώς έγκυο, παρά τις προφυλάξεις».

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη κόρη του Φρόιντ, Άννα. Η Άννα ήταν ομοφυλόφιλη και η ίδια προσπαθούσε με βίαιες θεραπείες,όπως ηλεκτρικές κενώσεις, να αλλάξει τις σεξουαλικές της προτιμήσεις, τις οποίες θεωρούσε αρρώστια.

Ο Φρόιντ, όμως, ήταν αντίθετος με αυτό. Ο ίδιος πολέμησε εναντίον της ποινικοποίησης της ομοφυλοφιλίας . Μάλιστα ο Φρόιντ υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και αρνούνταν να δεχθεί ότι πρόκειται για «ασθένεια». Το 1935, ο Φρόιντ έγραψε μάλιστα σε μια μητέρα, η οποία ανησυχούσε για την ομοφυλοφιλία του γιου της ένα γράμμα, το οποίο η Σάρα Σις μεταφέρει αυτούσιο στο βιβλίο της. Η συγκεκριμένη μητέρα δεν αντέχει ούτε να χρησιμοποιήσει τη λέξη «ομοφυλόφιλος», δείγμα τις σεξουαλικής καταπίεσης της εποχής.

Συγκεκριμένα, ο Φρόιντ έγραψε: «Δεν είναι κάτι ντροπιαστικό, δεν είναι βίτσιο, ούτε ξεπεσμός, δεν μπορεί να ταξινομηθεί σαν ασθένεια. Εμείς τη θεωρούμε μια παραλλαγή της σεξουαλικής λειτουργίας, που παράγεται από κάποιο σταμάτημα της σεξουαλικής ανάπτυξης. Πολλά ιδιαίτερα αξιοσέβαστα άτομα της αρχαίας και της μοντέρνας εποχής ήταν ομοφυλόφιλοι, και ανάμεσά τους ορισμένοι από τους αξιότερους άντρες (Πλάτωνας, Μιχαήλ Άγγελος, Λεονάρντο ντα Βίντσι, κοκ). Είναι μεγάλη αδικία, και σκληρότητα, επίσης, το να διώκεται η ομοφυλοφιλία σαν έγκλημα».

Γιατί όμως επιτίθεται στον Φρόιντ

Η Σάρα Σις υποστηρίζει: «Στο έργο του Φρόιντ οι ομοφυλόφιλοι παρουσιάζονται ως μη ολοκληρωμένοι, ως άτομα που έμειναν προσκολλημένα σε ένα παιδικό στάδιο της σεξουαλικής τους ανάπτυξης». Για την Σάρα Σις, αυτή η άποψη είναι «εξαιρετικά κατακριτέα, διότι συντηρεί τις ηθικές επικρίσεις που κάνουν ορισμένοι ψυχαναλυτές».

«Το πιο λυπηρό είναι όμως ότι ο Φρόιντ αντιφάσκει. Το 1910, πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία των «Τριών Δοκιμίων για τη θεωρία της σεξουαλικότητας προτείνει για την ανδρική ομοφυλοφιλία μια λεπτομερή αιτιολογία η οποία έκτοτε προκάλεσε πολλές αντιδράσεις: εμμονή στη μητέρα, ταύτιση με τη γυναίκα, ναρκισσιστική επιλογή -Επειδή είναι νάρκισσος κάποιος γίνεται ομοφυλόφιλος», αναφέρει η Σις.

Ακόμη και στις μέρες μας υπάρχει η άποψη πως η ομοφυλοφιλία πρέπει να θεραπεύεται. «Ορισμένοι ψυχαναλυτές συνεχίζουν να θέλουν να «θεραπεύσουν» την ομοφυλοφιλία την οποία θεωρούν κατάρα, παιδική ασθένεια ή κάτι χειρότερο» γράφει η Σις, η οποία λυπάται που τόσοι ψυχαναλυτές έχουν προκαταλήψεις.

«Ορισμένες φορές οι γονείς δεν δέχονται την διαφοροποίηση των παιδιών τους, με αποτέλεσμα να τα διώχνουν από το σπίτι, ή να εκφράζουν ανοιχτά δυσαρέσκεια για τη σεξουαλικότητά τους» αναφέρει η ψυχολόγος.

Παρ' όλα αυτά η Σις υπογραμμίζει ότι «η ψυχανάλυση παραμένει ένας τόπος συνάντησης των ανθρώπων που υποφέρουν και μπορεί να βοηθήσει στην θεραπεία ανθρώπων που απορρίπτουν οι οικογένειές τους».