Κυβέλη Χατζηζήση στο ethnos.gr: «Η σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων έχει πάντα μεγάλο ενδιαφέρον»

Η Κυβέλη Χατζηζήση γεννήθηκε στην Αθήνα και ως σύνθημα της ζωής της έχει «7 φορές να πέφτεις, 8 να σηκώνεσαι». Εχει σπουδάσει δημοσιογραφία και έχει εργαστεί σε εφημερίδες και περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας. Ασχολείται, κατά κύριο λόγο, με το πολιτιστικό, το διεθνές και το κοινωνικό ρεπορτάζ, ενώ διευρύνει τις γνώσεις της, σπουδάζοντας Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Μένει σ’ ένα ρετιρεδάκι στο κέντρο της Αθήνας με την επιστήθια φίλη της, τη γάτα της, Νέλλη.

Πρόσφατα, κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα, με τίτλο «Ο λαβύρινθος της Έλλης» από τις εκδόσεις 24γράμματα. Ενα ψυχολογικό θρίλερ που αποτυπώνει τη δαιδαλώδη διαδρομή μιας νέας γυναίκας να ανακαλύψει τον εαυτό της μέσα από τις συναντήσεις και τις συγκρούσεις της με τέσσερα ολότελα διαφορετικά πρόσωπα, της Λήδας, του Λουκά, της Άννας και του Κώστα.

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε το πρώτο σας μυθιστόρημα «Ο λαβύρινθος της Έλλης»;

Η επιθυμία μου να δώσω σάρκα και οστά στα υπαρξιακά μου ερωτήματα, να προσωποποιήσω δηλαδή τις απορίες μου για τη ζωή. Κι επειδή οι πιο «έγκυρη» απάντηση στο «γιατί βρέθηκα σ΄ αυτόν τον κόσμο» είναι κατά τη γνώμη μου η αυτογνωσία, σκέφτηκα να βάλω την Έλλη, την ηρωίδα του βιβλίου μου, να πράξει αντ΄ εμού. Στην πορεία βέβαια η Έλλη πήρε τον δικό της δρόμο... Εννοώ ότι η ζωή της δεν έχει καμία σχέση με τη δική μου.

«Η εξέλιξη του ανθρώπου βρίσκεται στην ευαισθησία του» υπογραμμίζετε στην αρχή του βιβλίου σας. Τι σημαίνει για σας προσωπική και κοινωνική εξέλιξη;

Συχνά σπαταλάμε ολόκληρη τη ζωή μας για να καταξιωθούμε κοινωνικά, να κερδίσουμε χρήματα, να κατακτήσουμε θέσεις εξουσίας, να γίνουμε διευθυντές, προϊστάμενοι, να δουν οι άλλοι πόσο καλά τα καταφέραμε. Όπως η Έλλη, κυνηγάμε τους τίτλους αλλά ξεχνάμε την ψυχή μας. Καταπιέζουμε το συναίσθημά μας και παριστάνουμε τους ατρόμητους. Φαινομενικά εξελισσόμαστε, προχωράμε. Ουσιαστικά όμως παραμένουμε αδρανείς, αδιάφοροι, στάσιμοι. Για μένα ουσιαστική εξέλιξη σημαίνει να βάζω το συναίσθημα στην υπηρεσία της λογικής και όχι το αντίθετο.

Ποια στοιχεία σας ιντριγκάρουν περισσότερο, ώστε να μετατρέψετε μια ιστορία ή ακόμη και απλές σκέψεις σε μυθιστόρημα;

Η σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων έχει πάντα μεγάλο ενδιαφέρον. Ό,τι βρίσκεται κρυμμένο πίσω από την καλοσύνη και την καθολική αποδοχή. Η ζήλεια που μπορεί να νιώθει κάποιος επειδή ο συνάδελφος παίρνει καλύτερο μισθό, η ανασφάλεια που μετατρέπεται σε επιθετικότητα, η μιζέρια που παρουσιάζεται ως ατυχία. Με ιντριγκάρει όμως και το το θάρρος των ανθρώπων να ζουν κόντρα στο ρεύμα, να μην εντάσσονται στο σύστημα, να μην τους χωράει ο τόπος. Με άλλα λόγια με ιντριγκάρουν όλα όσα φαίνονται «λοξά». Στιγμές, συμπεριφορές, απόψεις, συναισθήματα που δεν είναι καθώς πρέπει.

«Η ησυχία είναι να μην ησυχάζουμε ποτέ» γράφετε σ’ ένα άλλο κομμάτι της ιστορία σας. Τι είναι αυτό που σας ανησυχεί περισσότερο σήμερα;

Ότι οι πάντες έχουμε άποψη για τα πάντα και μάλιστα αδιαπραγμάτευτη. Λες και η ζωή δεν είναι ρευστή, οι κοινωνίες δεν προχωρούν ούτε προς τα μπρος ούτε προς τα πίσω, εμείς οι ίδιοι παραμένουμε αναλλοίωτοι στο χρόνο. Και φυσικά, πάντα τα ξέρουμε όλα!

Γιατί πιστεύετε ότι κερδίζει έδαφος συνεχώς η ακροδεξιά στην Ελλάδα αλλά και γενικότερα στο εξωτερικό;

Γιατί η φτώχεια και η αδικία δημιουργούν ανασφάλεια, η ανασφάλεια φόβο και ο φόβος επιθετικότητα. Γιατί οι ιδεολογίες έχουν ξεφτίσει πια... Γιατί στα όνειρα μας βλέπουμε όλο και πιο συχνά τον Σκρουτζ και σπανίως τη Μαφάλντα.

Η Ελλη είναι ένα κορίτσι χωρίς χαρά για τη ζωή, μοναχικό και μελαγχολικό. Τι σας κάνει εσάς χαρούμενη στην καθημερινότητά σας; Τι θεωρείτε σημαντικό στη ζωή;

Οι συναντήσεις με τους φίλους μου και την οικογένεια μου, η γάτα μου η Νέλλη, μια καλή ταινία, η ευγένεια των ανθρώπων στο δρόμο, μια αξιόλογη θεατρική παράσταση, οι ειλικρινείς φιλοφρονήσεις (είτε τις ακούω, είτε τις απευθύνω), ένα καλό βιβλίο, η φροντίδα του εαυτού μου... Η ζωή έχει πολλές καθημερινές χαρές και προσέχω να μην τις προσπερνάω.

Θέλω να μας εξηγήσετε τη φράση «Τα όνειρα εξαφανίζονται, μόλις χαράξει ο Θεός τη μέρα». Εσείς τι όνειρα κάνετε και αν αυτά έχουν αλλάξει απ’ όταν ήσασταν παιδί;

Εννοώ πως η πραγματικότητα πολύ συχνά σκοτώνει το όνειρο. Εννοώ ότι κάποτε ονειρευόμουν έναν κόσμο ειρηνικό. Κάποτε ονειρευόμουν να είμαι κομμάτι της ανεξάρτητης μαχητικής δημοσιογραφίας. Ε! Μετά, ξύπνησα! Παρόλα αυτά, παρότι δεν έχω πλέον ψευδαισθήσεις, εξακολουθώ να ονειρεύομαι έναν καλύτερο κόσμο.

Τι είναι αυτό που θυμάστε πιο έντονα από την παιδική σας ηλικία;

Την αβάσταχτη μελαγχολία μου.

Αν έπρεπε να συστηθείτε σε κάποιον που δεν σας γνωρίζει, τι θα λέγατε;

Με λένε Κυβέλη, λατρεύω τα ζώα και θέλω να πάω στο Μάτσου Πίτσου.

Εχετε εργαστεί σε εφημερίδες και περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας. Μέσα από τη δουλειά σας έχετε μάθει πράγματα για τον εαυτό σας, τα οποία δεν γνωρίζατε;

Ότι εκφράζομαι καλύτερα με τον γραπτό λόγο, ότι παρατηρώ ανθρώπους και καταστάσεις χωρίς να σπεύδω να βγάζω συμπεράσματα και ότι έχω απίστευτη επιμονή όταν θέλω να πετύχω κάτι.

Να υποθέσω ότι έχετε ξεκινήσει ήδη να γράφετε το επόμενο βιβλίο σας;

Ισχύει! Αλλά δεν πρόκειται να πω κάτι παραπάνω.