Ο Αύγουστος Κορτώ έχει αποκτήσει μια ιδιαίτερη θέση στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, αγγίζοντας θέματα που σπάνια συζητιούνται ανοιχτά, όπως η ψυχική υγεία, οι σχέσεις μέσα στην οικογένεια και η διαφορετικότητα. Με την ειλικρίνεια και το μοναδικό χιούμορ του, μοιράζεται τις πιο ευαίσθητες πλευρές του, δημιουργώντας ιστορίες γεμάτες ουσία και ανθρωπιά. Μέχρι σήμερα έχει γράψει πάνω από τριάντα βιβλία, τα περισσότερα από τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη και περιλαμβάνουν διηγήματα, μυθιστορήματα, ποιήματα, νουβέλες και παιδικές ιστορίες. Θεωρείται δικαίως ένας από τους πιο αγαπητούς και πολυγραφότατους συγγραφείς της εποχής μας.
Παράλληλα, είναι ένας άνθρωπος που μέσα από τη γραφή του, μας υπενθυμίζει ότι η αποδοχή του εαυτού μας και η αναζήτηση της αλήθειας μας είναι μια συνεχής πορεία. Γνωστός για την καυστική του ματιά, έχει μιλήσει δημόσια για τις σχέσεις με τους γονείς του, την προσωπική του διαδρομή και τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει ως γκέι άνδρας στην Ελλάδα. Η κουβέντα μας δεν περιορίστηκε μονάχα στο νέο του βιβλίο «Η Καρδιά του πατέρα μου» που κυκλοφόρησε πριν από λίγες εβδομάδες, αλλά ήταν μια βαθιά βουτιά στις μνήμες, τις εμπειρίες και τις σκέψεις του.
Τα τραύματα της παιδικής ηλικίας
Η αυτοκτονία της μητέρας του υπήρξε καθοριστικό γεγονός, επηρεάζοντας βαθιά όχι μόνο τη ζωή αλλά και το έργο του. Τα βιβλία «Κατερίνα» και «Η άλλη Κατερίνα» αποτελούν ίσως τα πιο προσωπικά του έργα, αντλώντας υλικό από αυτή την τραγική εμπειρία και προσφέροντας μια καθηλωτική ματιά στη σχέση μάνας και γιου. «Η σχέση μου με την Κατερίνα ήταν τόσο βαθιά – συμβιωτική, επιστατική – που δύσκολα άφηνε χώρο για οτιδήποτε κι οποιονδήποτε άλλο. Ήμουν ξεκάθαρα γιος της μητέρας μου, της έμοιαζα σε όλα, καλά και κακά» αναφέρει ο ίδιος στο ethnos.gr. Ωστόσο, η απόφαση να στραφεί στον πατέρα του, Τάσο Χατζόπουλο και να εξερευνήσει τη σχέση τους μετά την απώλεια της μητέρας του ήταν, όπως είπε, ένα φυσικό επόμενο βήμα. «Η σχέση μας άρχισε να γίνεται διαυγής μετά τον θάνατο της Κατερίνας, όταν, μένοντας μόνοι, έπρεπε να μάθουμε ο ένας τον άλλο».
Η συγγραφή του νέου του βιβλίου, «Η Καρδιά του Πατέρα μου», ήταν ένα ταξίδι που διήρκεσε πέντε ολόκληρα χρόνια. «Ηταν ένας συνδυασμός πραγμάτων» εξηγεί. «Αφενός, η ηλικία μου, που μ’ έκανε να θυμηθώ πώς ήταν ο πατέρας μου στα σαράντα πέντε, από πού λάβαινε χαρά κι αγάπη. Αφετέρου, κι ας ακούγεται λίγο αλλόκοτο, η σχέση μου με τον Τζέρι είναι αμιγώς πατρική – κι όσο τον φροντίζω και τον λατρεύω καταλαβαίνω τη φροντίδα και τη λατρεία που εισέπραττα απ’ τον Τάσο, κι ας μην καταλαβαινόμασταν απόλυτα. Τέλος, κάθε βιβλίο έχει τη στιγμή του – το καταλαβαίνεις να γεννιέται».
Στο βιβλίο του, ο Κορτώ αναφέρεται στον πατέρα του με δύο πρόσωπα: αυτό του ανθρώπου και αυτό του γονέα. Όταν ρωτήθηκε πώς διαχώρισε αυτές τις δύο πτυχές, απάντησε: «Δυστυχώς, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι πλασμένοι για γονείς. Υπάρχουν πατεράδες και μανάδες που είναι μηχανές παραγωγής τραύματος. Η βιολογική ιδιότητα δεν αρκεί – αν δεν έχεις μεγάλο απόθεμα αγάπης και καλοσύνης, είσαι απλώς κάποιος που αναπαρήχθη». Παρά τις δυσκολίες, ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του τυχερό. «Ακόμα κι όταν η σχέση μου με τους γονείς μου γινόταν τραυματική, διαισθανόμουν πως δεν έφταιγαν: η Κατερίνα δεν έφταιγε για την αρρώστια της, ούτε ο πατέρας μου για την απελπισία που τον κυρίευε. Ήταν πληγωμένοι γονείς, αλλά υπέροχοι».
Η σχέση του με τον πατέρα, όπως την περιγράφει, διαμορφώθηκε μέσα από απόσταση και αμοιβαίο θαυμασμό. Σχολιάζει ότι η φυσική απόσταση μπορεί να βοηθήσει μια σχέση, ιδίως στις ελληνικές οικογένειες που συχνά χαρακτηρίζονται από έντονη προσκόλληση. «Πιστεύω πως είναι ωφέλιμο για κάθε παιδί να ζήσει λίγο μακριά απ’ τους γονείς του, ιδίως στην Ελλάδα, όπου οι οικογένειες είναι συχνά καταβροχθιστικές. Η Αθήνα δεν έσωσε μονάχα εμένα, αλλά και την αγάπη που με δένει με τον πατέρα μου». Παραδέχεται, ωστόσο, ότι η απόσταση τους στέρησε στιγμές καθημερινής εγγύτητας. «Όταν ανταμώνουμε, υπάρχει μια αμηχανία στην επαφή μας – σαν να φοβόμαστε ότι οι παλιές πληγές μπορεί ν' ανοίξουν. Κι απ’ την άλλη, κάθε φορά συνειδητοποιώ πόσο μοιάζουμε, πόσο μοιάζαμε ανέκαθεν, χωρίς να το υποπτεύομαι».
«Η βέρα κι η καρδιά μου γράφουν τ’ όνομά σου»
Τον Νοέμβριο του 2014, ο Αύγουστος Κορτώ παντρεύτηκε στην πολιτεία της Νέας Υόρκης τον σύντροφό του Αναστάσιο Σαμουηλίδη. Δύο χρόνια αργότερα υπέγραψαν σύμφωνο συμβίωσης, όντας από τα πρώτα ομόφυλα ζευγάρια που σύναψαν σύμφωνο την πρώτη μέρα ισχύος του στην Ελλάδα. Στις 7 Μαρτίου 2024 παντρεύτηκαν στην Αθήνα, όντας από τα πρώτα ομόφυλα ζευγάρια που πραγματοποιήσαν πολιτικό γάμο στη χώρα μας, τον οποίο τέλεσε ο Δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας. Η σχέση με τον πατέρα του πέρασε δυσκολίες λόγω των σεξουαλικών του επιλογών. «Ο πατέρας μου γεννήθηκε το 1951 και μεγάλωσε στη Βέροια. Ήταν αναπόφευκτο ότι η ιδέα και μόνο της ομοφυλοφιλίας μου θα τον τρομοκρατούσε» λέει, αλλά τονίζει ότι ο χρόνος και η αγάπη λειτούργησαν θεραπευτικά. «Όταν αγαπάς κάποιον, μπορείς να τον εκπαιδεύσεις, να του μάθεις τον δρόμο της ζωής σου, κι αυτό συνέβη, συν τω χρόνω, με τον πατέρα μου».
Μοιράζεται, επίσης, το μήνυμα που θα ήθελε ν' ακούσουν άλλοι γονείς: «Οι γονείς πάντα ξέρουν, κι ας παριστάνουν τους εμβρόντητους. Οφείλουν απλώς να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να συνεχίσουν να αγαπούν τα παιδιά τους το ίδιο και περισσότερο». Ο βραβευμένος συγγραφέας αναγνωρίζει ότι η ελληνική κοινωνία έχει κάνει βήματα προόδου όσον αφορά τη διαφορετικότητα, αλλά πιστεύει ότι υπάρχει ακόμα δρόμος. «Η κοινωνία έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό, αλλά δεν πρέπει να σταματήσει ν' αλλάζει. Ο λαός που επαναπαύεται είναι καταδικασμένος να εγκλωβιστεί στο παρελθόν που σήμερα λέγεται παρόν».
Γράφοντας με την ψυχή του
Ο αυτοσαρκασμός και το χιούμορ είναι σταθερά χαρακτηριστικά της γραφής και της προσωπικότητας του Κορτώ. «Το χιούμορ είναι σαφώς μηχανισμός άμυνας – γελάς για να μην κλάψεις» λέει. Εξηγεί πως αυτή η διάθεση ήταν κάτι που έμαθε από τη μητέρα του. «Ο αυτοσαρκασμός ήταν σωτήριος: αντί να μισήσεις τον εαυτό σου, τον περιγελάς. Κι η δική μου ανάγκη για ιλαρότητα φαίνεται στα ευθυμογραφικά βιβλία μου: σελίδα τη σελίδα, με σώζουν». Ως μοναχοπαίδι, ο συγγραφέας έχει βιώσει την απουσία αδερφών, κάτι που, όπως αναφέρει, επηρέασε τον τρόπο που δημιουργεί βαθιές σχέσεις με τους φίλους του. «Μακάρι να είχα αδέρφια, ή να μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου ως μεγάλο αδερφό. Δυστυχώς, ένεκα της τραγωδίας που οδήγησε τη μάνα μου στον θάνατο, δεν μου χαρίστηκε αυτό το δώρο – και πάντα θα το μακαρίζω».
Η παραγωγικότητα του είναι εξίσου αξιοσημείωτη. Μόνο τα δύο τελευταία χρόνια έχει δημοσιεύσει τα «Το σεξ και πώς να το αποφύγετε», «Το πράσινο αστέρι», «Τσιτσιμπού, η μάγισσα της πίστας», «Τζέρι» και τώρα το «Η Καρδιά του Πατέρα μου», ενώ παράλληλα αναλαμβάνει μεταφράσεις από έργα ξένων δημιουργών. «Απολαμβάνω τόσο πολύ το γράψιμο, που ολοκληρώνω επτά με οχτώ βιβλία τον χρόνο. Είναι το παιχνίδι μου, η δουλειά μου, η καθημερινή μου μαγεία» παραδέχεται. Με κάθε έργο του, ο Κορτώ δεν περιορίζεται στην αφήγηση μιας ιστορίας, προσφέρει φωνή σε όσους δυσκολεύονται να εκφράσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, αποδεικνύοντας ότι η γραφή του αποτελεί ένα πολύτιμο δώρο για την ελληνική λογοτεχνία. Κλείνοντας τη συνέντευξη, ο Αύγουστος Κορτώ μιλά για όσα του δίνουν χαρά στη ζωή. «Η οικογένεια κι οι φίλοι μου – τι άλλο μπορεί να χρειάζεσαι;». Σε μια εποχή που οι δυσκολίες μοιάζουν ατελείωτες, η απάντησή του είναι απλή, αλλά βαθιά ουσιαστική.
