Πέντε βιβλία που αξίζει να διαβάσεις αυτή την εβδομάδα (20-26/10/2019)

Οι καλύτερες εκδοτικές προτάσεις αυτής της περιόδου για ορκισμένους βιβλιοφάγους

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 7 λεπτά ┋

Ώρα να απολαύσεις τη μυρωδιά των σελίδων και να φτιάξεις εικόνες με το δικό σου μυαλό. Ανατρέχοντας στις πρόσφατες κυκλοφορίες των εκδοτικών οίκων, βρήκαμε τις καλύτερες επιλογές για να σου προκαλέσουν συναίσθημα, γέλιο, να σε ταξιδέψουν, να σου μάθουν το μεγαλείο της αγάπης και να σε οδηγήσουν σε μονοπάτια σκέψης που ούτε καν είχες φανταστεί.

«Παραπλάνηση» της Κέιτ Άτκινσον από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος

Μια εξηντάχρονη γυναίκα βρίσκεται χτυπημένη από αυτοκίνητο σε έναν δρόμο του Λονδίνου. Ποια είναι στ’ αλήθεια; Πόσες διαφορετικές ταυτότητες και ρόλους έχει αναλάβει στη ζωή της; Και τι ή ποιος την καταδιώκει;

Στις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η νεαρή Τζούλιετ, ορφανή, ευφυής, προσαρμοστική, με σαρδόνιο χιούμορ αλλά και κοριτσίστικη αφέλεια, έχει ενταχθεί, χωρίς καλά καλά να καταλάβει πώς, σε μια ομάδα κατασκόπων της ΜΙ5 που στοχεύει στην εξάρθρωση του δικτύου των Βρετανών φιλοναζιστών. Αργότερα, στις αρχές της δεκαετίας του ’50, τη συναντάμε ως παραγωγό εκπαιδευτικών προγραμμάτων στο BBC, να ζει μια φαινομενικά κανονική, σχεδόν βαρετή ζωή. Τότε όμως το παρελθόν της επιστρέφει για να κλείσει ορισμένους σκοτεινούς λογαριασμούς που έχουν παραμείνει ανοιχτοί.

Η πολυβραβευμένη Κέιτ Ατκινσον δημιουργεί, με ανελέητο χιούμορ, έναν εκπληκτικό γυναικείο χαρακτήρα που μας εισάγει σε ένα νέο, εκ πρώτης μόνο όψεως ανάλαφρο, είδος κατασκοπικού θρίλερ. Ταυτόχρονα, όμως, διερευνά με ακρίβεια την ευελιξία της θηλυκής ταυτότητας, τη ρευστότητα του Εαυτού, σε έναν κόσμο όπου, η πραγματικότητα είναι εξίσου ρευστή και αβέβαιη.

«Το λιμάνι των χαμένων γυναικών» της Νάγιας Δαλακούρα από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος

Το λιμάνι των χαμένων γυναικών είναι ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα με ιστορικό πλαίσιο και έντονα εθνογραφικά στοιχεία. Εκτυλίσσεται στις αρχές του 20ού αιώνα στην Αργεντινή. Θέμα του είναι ο κόσμος των μεταναστών, ο κόσμος του περιθωρίου, ο οποίος αγωνίζεται να επιβιώσει στο μεγαλύτερο λιμάνι του νότου του κόσμου.

Η ιστορία ξεκινάει στην Αργεντινή και πιο συγκεκριμένα στο Μπουένος Άιρες το 1912. Αφηγείται τις ζωές δύο ανθρώπων, της Ρόζας και του Λουίς, και το πως αυτές εξελίσσονται και περιπλέκονται μέσα στο χρόνο. Η Ρόζα φτάνει στο μεγάλο πόρτο της Νότιας Αμερικής έχοντας επάνω της ακόμα το άρωμα της Σικελίας. Μια μετανάστρια ανάμεσα σε χιλιάδες, που ονειρεύεται μονάχα να στεριώσει, μα αγνοεί ότι η ευτυχία βιάζεται να πετάξει μακριά.

Ο Λουίς, νταής του ισπανικού γκέτο, με ρίζες ανδαλουσιανές, ζει στον υπόκοσμο του λιμανιού και δεν ονειρεύεται ποτέ. Ξέρει ότι εκείνο το λιμάνι θα έχει στέμμα του πάντα τη θλίψη. Από τη γη της Αίτνας έως τη Γη του Πυρός οι δυο θα βυθιστούν σε ένα περιπετειώδες ταξίδι προσπαθώντας να χορέψουν έξω από τη σκιά τους. Με φόντο τον κόσμο των θρύλων και των ιθαγενών, όπου ο έρωτας και η μαγεία ορίζουν τη μοίρα των ανθρώπων, θα αγωνιστούν σκληρά για ένα κομμάτι ευτυχίας.

«Το στρατόπεδο της σιωπής» του Νίκου Σβέρκου από τις εκδόσεις Κέδρος

Από ένα χωριό της Ρούμελης σε μια μεγάλη αθηναϊκή εφημερίδα, και από το Βερολίνο στο σοβιετικό Ειδικό Στρατόπεδο 2. Και πάλι πίσω στην Αθήνα.

Ο μεσήλικας δημοσιογράφος Πάνος Δαφνίτης αφηγείται μέσα από επιστολές την ιστορία της ζωής του. Μιλά για τον ερχομό του στην Αθήνα, τις ημέρες και τις νύχτες στο Βερολίνο του Χίτλερ και του πολέμου, τις γυναίκες που θαύμασε, τη σύλληψή του και τον εγκλεισμό του στο στρατόπεδο της σιωπής, την επιστροφή του από τον κόσμο των νεκρών, την καθημερινότητά του στην εφημερίδα.

Η πρόωρη δύση της ζωής του συμπίπτει με την ταραγμένη δεκαετία του ’60. Εν μέσω πολιτικής και κοινωνικής αστάθειας, εκείνος επιλέγει την αναδρομή στις εμπειρίες που έζησε. Εμπειρίες γεμάτες απομόνωση, συγκρούσεις, ρίσκα, θανάτους και επανόδους.

«Σουφλέ» της Ασλί Ε. Περκέρ από τις εκδόσεις Ωκεανός

Ένα γλυκό, τρυφερό μυθιστόρημα από την Ασλί Ε. Περκέρ, που είναι μια από τις νέες σημαντικές φωνές της τουρκικής λογοτεχνίας.

Η Λίλα όποτε έβλεπε να καταρρέει το κέντρο του σουφλέ της, είχε την εντύπωση πως έβλεπε μπροστά της την ίδια τη ζωή της να ξεφουσκώνει και να καταρρέει. Ξαφνικά βούλιαζε το κέντρο της ψυχής της και η ζωή γύρω της γινόταν συντρίμμια.

Τα σκαμπανεβάσματα της μοίρας της της θύμιζαν το θρυλικό της σουφλέ. Όποτε συνέβαινε κάτι που της έδινε χαρά και φούσκωνε την ψυχή της, σύντομα μια δυστυχία ερχόταν να της χτυπήσει την πόρτα και να την βουλιάξει στα τάρταρα. Ο Μαρκ έμαθε να μαγειρεύει για να γιατρέψει τον πόνο και να ξεπεράσει το πένθος που τον είχε πλακώσει μετά τον θάνατο της γυναίκας του.

Η Φερντά μοναδική διέξοδο είχε την κουζίνα της και τη μαγειρική για να γλυτώνει από τη υστερία της μητέρας της που χρησιμοποιούσε κάθε τρόπο για να την καταρρακώνει. Η Λίλα πάσχιζε να λησμονήσει τις απογοητεύσεις του παρελθόντος μαγειρεύοντας για τους νοικάρηδές της. Τρεις καρδιές ραγισμένες που ζουν στο τρίγωνο Παρίσι, Ιστανμπούλ, Νέα Υόρκη που βρίσκουν το φάρμακο στον πόνο τους σε μια συνταγή για σουφλέ.

«Είμαι όσα έχω ξεχάσει» του Ηλία Μαγκλίνη από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Ένα μυθιστόρημα που δεν βασίζεται στη μυθοπλασία, μια αληθινή ιστορία για το πώς ένα συναισθηματικό τραύμα, τόσο σε προσωπικό όσο και συλλογικό επίπεδο, μπορεί να επηρεάσει ολόκληρες γενιές και για το πώς η ιστορία εισβάλλει στις προσωπικές και οικογενειακές διαδρομές αλλάζοντάς τες για πάντα.

«Όταν µιλάµε για τη ζωή του πατέρα µας, σε ποιο βαθµό µιλάµε για τη δική µας τη ζωή; Πάνω απ’ όλα, σε ποιο βαθµό µιλάµε για τη ζωή όλων των πατέρων του κόσµου, τη ζωή όλων των δυνητικών αναγνωστών µας; Δεν υπάρχει ασφαλής απάντηση σε αυτό το ερώτηµα. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα είχε νόηµα η γραφή αυτού του βιβλίου αν ένιωθα πως αφορά µονάχα τον άνθρωπο που γνώρισα. Έχει νόηµα και λόγο ύπαρξης µονάχα αν έχω κατά νου σε κάθε σελίδα ότι αυτή θα είναι µια αφήγηση που θα αφορά τον κάθε άγνωστο, τον κάθε πατέρα και την κάθε µητέρα, τον κάθε γιο και την κάθε κόρη που δεν γνώρισα ποτέ».

Και αν τελικώς η µνήµη δεν είναι άλλο παρά διάσπαρτα νησιά µέσα σε µιαν απέραντη θάλασσα λήθης; Με άλλα λόγια, µήπως είµαστε όσα έχουµε ξεχάσει;
Ο πρωτοπρόσωπος αφηγητής αυτής της αληθινής ιστορίας περνά από το ένα νησί στο άλλο, αναζητώντας άλλοτε σαν αρχαιολόγος και άλλοτε σαν αστρονόµος που παρατηρεί το παρελθόν του σύµπαντος τον άνθρωπο που ήταν ο πατέρας του προτού γίνει πατέρας του, τη χώρα του προτού γίνει χώρα του.

Τι βρίσκει; Οικογενειακά θαµµένα µυστικά, φόνους, τραύµατα που ταξιδεύουν µέσα στον χρόνο, ανολοκλήρωτους έρωτες, εικόνες και λέξεις που στοιχειοθετούν µια ανώµαλη διαδροµή µέσα από την οποία ο αφηγητής προσπαθεί να βρει τις χαµένες συνδέσεις: µε τον εαυτό του, πρωτίστως όµως µε τους άλλους γύρω του.

Διαβάστε ακόμη