┋ Βιβλίο ┋ 11.12.2019 16:18

Σαν τις πυρακτωμένες κιθάρες του Χέντριξ και του Σαντάνα (pics)

«Το Woodstock και ο μύθος του» των Κώστα Δ.Μπλιάτκα και Στέφανου Σακελλαρίδη, είναι η πρώτη εμπεριστατωμένη μελέτη για το μυθικό τριήμερο Φεστιβάλ του 1969 στην ελληνική βιβλιογραφία και ένα κατάλληλο ανάγνωσμα για όσους ονειρεύονται έναν καλύτερο (και πιο εύηχο) κόσμο

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά ┋

«Προϊόν μιας ουτοπικής νοσταλγίας δύο δωδεκάχρονων του 1969 για εκείνο το καλοκαίρι, που ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι και το ροκ ήταν ακόμα επικίνδυνο, δείχνοντας απατηλά πώς μπορεί να κληρονομήσει τον κόσμο…». Η περιγραφή του βιβλίου «Το Woodstock και ο μύθος του» (Εκδόσεις Επίκεντρο) που συνυπογράφουν ο Κώστας Δ.Μπλιάτκας και ο Στέφανος Σακελλαρίδης είναι…αυτοβιογραφική και ποιητική. Είναι επίσης και ακριβής διότι το κίνητρό τους ήταν πράγματι η αφάνταστη γοητεία που άσκησε στους εφήβους όλου του κόσμου το Φεστιβάλ-μύθος για την ιστορία της Ροκ, 50 χρόνια μετά…

Το βιβλίο όμως που καταθέτουν δεν αφορά μόνον στη γενιά τους και δεν αφορά μόνο στους λάτρεις της ροκ. Αφορά σε όσους κατάλαβαν και όσους θέλουν να καταλάβουν το ελευθεριακό πνεύμα και την κοινωνικοπολιτική δυναμική όλου του 20^ου αιώνα. Αυτό άλλωστε δεν αντικατόπτρισαν εκείνες οι ημέρες του Αύγουστου του ΄69, όταν 400.000 νέοι άνθρωποι μαζεύτηκαν σε ένα λασπωμένο χωράφι στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, σ' ένα φεστιβάλ για την Ειρήνη, την Αγάπη και τη Μουσική, που άλλαξε την πορεία του ροκ και έμεινε μέχρι τις μέρες μας ως ανεξίτηλο σύμβολο του ιδεαλισμού;

«Ήταν ένας χείμαρρος. Τα νερά βέβαια μετά τραβήχτηκαν, αλλά το σημάδι που έφτασε η στάθμη τους, ψηλά στον βράχο, υπάρχει πάντοτε για να μας θυμίζει ότι η αληθινή τέχνη οφείλει να εκφράζει πάντα την αξεδίψαστη δίψα μας» γράφει ο Διονύσης Σαββόπουλος στην εισαγωγή του βιβλίου, εξηγώντας συνοπτικά και καίρια την αξία αυτής της καταγραφής, της πρώτης εμπεριστατωμένης μελέτης δύο Ελλήνων συγγραφέων για το Woodstock στην ελληνική βιβλιογραφία. Τα νερά τραβήχτηκαν στον 21^ο αιώνα και σε καλλιτεχνικό και σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο. Αλλά πάλι αυτό το σημάδι στο βράχο είναι μη αναστρέψιμο.

«Το Woodstock και ο μύθος του» ξεκινά με το σημείωμα του Σαββόπουλου, κατεξοχήν εκπροσώπου του ροκ πνεύματος του Woodstock στην Ελλάδα του ΄60 και του ΄70, ο οποίος μεταξύ άλλων ανακαλεί πώς ένα βράδυ που έπαιζε στο Ροντέο τα καινούρια του τότε τραγούδια από «Το περιβόλι του τρελού» συνάντησε τον Ντόνοβαν, απρόβλεπτο επισκέπτη της συναυλίας που προκάλεσε ρίγη ενθουσιασμού στο κοινό. Τον αντίκτυπο της λέξης «Woodstock» εντός του ανακαλεί και ο εκδότης Πέτρος Παπασαραντόπουλος στο δικό του σημείωμα. Κι ακολουθεί μία συνέντευξη του Μπλιάτκα από την ελληνικής καταγωγής Eva Varelas, μια από τις τυχερές κοπέλες που βρέθηκαν το ΄69 στο Φεστιβάλ και αφηγείται την εμπειρία της.

Το κύριο σώμα του βιβλίου με το δεξιοτεχνικό αφηγηματικό τρόπο των δύο νοσταλγών του ροκ ΄ν ρολ, μας μεταφέρει στο κλίμα, τους ήχους και τις εικόνες του τριήμερου Φεστιβάλ με..χρονολογική συνέπεια (ανά ημέρα, ανά ώρα από το στήσιμο μέχρι την ολοκλήρωση) και με αφοσίωση στο line up: Σαντανα, Τζοπλιν, Χεντριξ, Μπαεζ, Κοκερ, Χέιβενς, Who, Jefferson Airplane, Grateful Dead κ.ά. Αυτούς σχεδόν τους ακούμε μέσα από την ηλεκτρισμένη αφήγηση για εκείνες τις, άγρυπνες, εμβαπτισμένες στο σύνθημα Sex drugs and rock and roll, μέρες. Δεν μένει όμως εκεί. Αν το φεστιβάλ βρίσκεται στον πυρήνα της αφήγησης, πολλοί ομόκεντροι κύκλοι οδηγούν προς αυτό: η κοινωνικοπολιτική συγκυρία της εποχής, τα μεγάλα πολιτικά γεγονότα, ο Μάης του 68, η εμβληματική «βρετανική απόβαση» των εμβληματικότερων Beatles, ποιοι μεγάλοι δεν πήγαν και γιατί (Beatles, Rolling Stones, Doors, Led Zeppelin, Ντίλαν κ.ά.) και βέβαια η κληρονομιά και ο απόηχος του Woodstock. Γιατί οι δυο συγγραφείς παράλληλα με τη σύνδεση που επιδιώκουν με το γενικότερο μουσικό και πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο της εποχής, επιχειρούν μια εξερεύνηση της επίδρασης που είχε ο απόηχος του φεστιβάλ (όταν έφτασε το ντοκιμαντέρ και οι ζωντανές ηχογραφήσεις) και στην Ελλάδα των αρχών του '70 πάνω στα μουσικά και πολιτικά πράγματα, αλλά και στον τρόπο ζωής.

Η γενιά τους μπορεί να μην κληρονόμησε τον κόσμο και να μην τον άλλαξε όπως είχε ελπίσει άφησε όμως ένα ανεξίτηλο προοδευτικό σημάδι όχι μόνο στη μουσική αλλά και στον τρόπο σκέψης, έναν απόηχο εκείνης της ουτοπίας ηλεκτρισμένο σαν τις κιθάρες του Χέντριξ, βαθύ σαν τους λαρυγγισμούς της Μπαέζ, ανεξίτηλο σε όσους θέλουν πάντα να ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο.

Στην Αθήνα το βιβλίο παρουσιάστηκε σε ειδική εκδήλωση στο Polis Art Cafe, με ομιλητές εκτός από τους δύο συγγραφείς τους Διονύση Σαββόπουλο, Παύλος Τσίμα και τον εκδότη Πέτρο Παπασαραντόπουλο. «Το Woodstock και ο μύθος του» βρίσκεται πια στα βιβλιοπωλεία αλλά δεν είναι κι ένα βιβλίο προορισμένο για το..ράφι. Αποτελεί άλλωστε ένα ιδανικό χριστουγεννιάτικο δώρο, ικανό να μιλήσει της κάθε μια γενιάς.