Περιμένοντας τη «Ρεβέκκα»: Ταινίες – ριμέικ που «ντρόπιασαν» τις αυθεντικές

Η «Ρεβέκκα» βγήκε στις αίθουσες το 1940 και είναι το μοναδικό φιλμ του Άλφρεντ Χίτσκοκ που έχει κατακτήσει Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Οι συντελεστές; Θρυλικοί! Λόρενς Ολίβιε, Τζόαν Φοντέν και η εμβληματική Τζούντιθ Άντερσον στον ρόλο της σατανικής Mrs Danvers. Tο μυθιστόρημα της Δάφνης ντι Μοριέ καταγράφηκε ως ένα από τα πιο αγωνιώδη θρίλερ του βρετανού μετρ του είδους. Και τώρα; Τώρα το Netflix δίνει τη δυνατότητα στον Μπεν Γουίτλι (σκηνόθέτης κυρίως τηλεοπτικών σειρών, αλλά και της ασπρόμαυρης ταινίας θρίλερ - τρόμου «A Field in England») να «πειράξει» λίγο τον κλασσικό Χίτσκοκ και να μας ξανασυστήσει τη «Ρεβέκκα».

Στους βασικούς ρόλους ο Άρμι Χάμερ και η Λίλι Τζέιμς, ενώ τον ρόλο που έκλεψε - το ’40 - την παράσταση, αυτόν της κυρίας Ντένβερς θα υποδυθεί η Κρίστιν Σκοτ Τόμας. Για όσους έχουν δει το πρωτότυπο θα δυσκολευτούν να ρίξουν ματιά έστω στο τρέιλερ της ταινίας, που όμως είναι τόσο καλοφτιαγμένο που ίσως τους φέρει στις αίθουσες (λέμε τώρα, με τον κορονοϊό…) ή το επιλέξουν στην πλατφόρμα του Netflix, όμως…

Θα αρχίσω με τα απλά: Θυμηθείτε ένα ριμέικ που ξεπέρασε το ανεπανάληπτο πρωτότυπο. Και μην μου πείτε τη «Σιωπή των Αμνών», που ανασκεύασε μια Β-movie και την έκανε αριστούργημα, ή τον «Κινγκ Κονγκ» ή «Την συμμορία των 11»… Ό,τι προσπαθείς να ξαναφτιάξεις είναι καταδικασμένο να κινείται στη σκιά του αριστουργήματος πρωτοτύπου, πάει και τέλειωσε. Δεν θα καταπιαστούμε με σειρά ριμέκ που (δεν) έγραψαν ιστορία, αυτά που είδαμε θα κρίνουμε και είναι αρκετά ώστε να πειστείτε.

Μια αγέραστη «Δεσποινίς»

Κι ας αρχίσουμε από μια κλασσική ελληνική ταινία που τρατάρει τον θεατή ένα πικρό φινάλε: «Δεσποινίς ετών 39». Ο Αλέκος Σακελάριος σκηνοθετεί Βασίλη Λογοθετίδη και Σμάρω Στεφανίδου και η ταινία κρατάει θέση στις 10 καλύτερες στην καρδιά μας. Ο ίδιος σκηνοθέτης ανασκευάζει το σενάριό του και τον τίτλο («Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο») 14 χρόνια μετά, με πρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και την αδελφή του Μίτση και χαλάει τη συνταγή. Όποια ταινία του Λογοθετίδη επανεκδόθηκε με άλλους πρωταγωνιστές, καταδικάστηκε από την αδιαφορία του κοινού!  Αυτά έτσι για ορεκτικό. Με ελληνική ταινία. Κυρίως μενού; Χόλιγουντ!

Για γέλια και για κλάματα…

Σαν είδαμε τον «Πεταλούδα» του Φράνκλιν Σέφνερ το 1973 καθηλωθήκαμε. Σχεδόν παιδιά τότε, μας γοήτευσε η ερμηνεία του Στιβ ΜακΚουίν και του Ντάστιν Χόφμαν, αλλά και κλείσαμε τα μάτια απολαμβάνοντας την επική μουσική του Τζέρι Γκόλντσμιθ. Το 2017 ο σκηνοθέτης Μάιλ Νόερ προσπαθεί να κάνει τον «Πεταλούδα» να… ξαναπετάξει· μάταιο! Ταινία για κλάματα. Πρωταγωνιστές; Τσάρλι Χάναμ, Ράμι Μάλεκ. Ύβρις στη μνήμη του Στιβ ΜακΚουίν. Τα εφέ και το μοντάζ και η τεχνολογία δεν ξαναφτιάχνουν έναν «Γκωγκέν», τον χαλάνε!

Και πάμε πιο κάτω. «Υπόθεση Τόμας Κράουν» του Νόρμαν Τζούισον. 1968. «Ταινιούλα», θα πουν κάποιοι. Ταινιούλα, με Στιβ ΜακΚουίν (ξανά) και Φέι Ντάναγουει και τραγούδι το εκπληκτικό «The windmills of your mind» Του Μισέλ Λεγκράν. Κι όμως ταινιάρα σαν κάνεις το λάθος και δεις το ριμέικ του Τζον Μακ Τίρναν του 1999 με τον Πιρς Μπρόσναν και την Ρενέ Ρούσο. Καμία σχέση!

Και συνεχίζουμε: «El Secreto de sus Ojos», στα ελληνικά: «Το μυστικό στα μάτια της». Αργεντίνικη ταινία του σκηνοθέτη Χουάν Χοσέ Καμπανέλα με κατάκτηση Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Ο πρωταγωνιστής Ρικάρντο Νταρίν γοητεύει και το σενάριο σε καθηλώνει. Κι έρχονται οι Αμερικάνοι έξι χρόνια μετά την λατινοαμερικάνικη επιτυχία και με πρωταγωνίστριες την «χαλασμένη» από τις πλαστικές Νικόλ Κίντμαν και την κουρασμένη Τζούλια Ρόμπερτς και τα χαλάει όλα. Η σκηνοθεσία του Μπίλι Ρέι, αστεία. Το μυστικό της συνταγής το κράτησε ο Καμπανέλα…

Και για να κλείσουμε και να μην μακρηγορούμε: «Και οι Επτά ήταν υπέροχοι»… Από το 1960 στο 2016. Από τον Τζον Στάρτζες και τους Γιούλ Μπρίνερ, Στιβ ΜακΚουίν, Τσάρλς Μπρόνσον, Τζέιμς Κόμπερν και, και στους Αντουάν Φούκα(;) και Ντέντζελ Ουάσινγκτον και Ήθαν Χοκ και Κρις Πρατ… Καλοί οι Ουάσιγκντον και Χοκ, αλλά οι Μπρίνερ και ΜακΚουίν καλύτεροι. Και η ταινία; Η μέρα με τη νύχτα!

… Και για «μπράβο»

Αλλά για να μην είμαστε άδικοι με τα ριμέικ, υπάρχουν και καλές επαναλήψεις, πολλές φορές καλύτερες από το πρωτότυπο, που όμως είναι οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Για παράδειγμα: «Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά». Γυρίστηκε το 1934 από τον Χίτσκοκ και ήταν μια μετριότατη ταινία. Το 1956 ο ίδιος σκηνοθέτης ξαναπροσπαθεί και αναδεικνύει τους Τζέιμς Στιούαρτ και Ντόρις Ντέι σε σπουδαίους ηθοποιούς. Ο «Σημαδεμένος» του Χάουαρντ Χοκς του 1932 υστερεί κατά πολύ του «Σημαδεμένου» του 1983. Θα μου πείτε εδώ υπάρχει ένας Μπράιαν Ντε Πάλμα κι ένας Αλ Πατσίνο, α και Όλιβερ Στόουν στο σενάριο… Ε, αυτοί έκαναν την διαφορά. Αυτά, και γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλά ριμέικ, άλλα καλά κι άλλα αδιάφορα, τα περισσότερα όμως στην αντίπερα όχθη από τα πρωτότυπα που άρεσαν και γοήτευσαν. Περιμένουμε με ενδιαφέρον λοιπόν, να γνωρίσουμε την «Ρεβέκκα» και να την συγκρίνουμε αυστηρά με την κατά 80 χρόνια μεγαλύτερή της… Εμείς στοιχηματίζουμε στον Χίτσκοκ!