«Φυσικά»: Η πρώτη ταινία των Ελλήνων του Βελγίου!

Κάπως... «Φυσικά», Έλληνες που ζουν στις Βρυξέλλες αποφάσισαν να γυρίσουν μια ταινία μικρού μήκους. Γνωστά και άγνωστα πρόσωπα της ελληνικής κοινότητας του Βελγίου -που μετά την οικονομική κρίση έχει ανανεωθεί δραματικά- ανταποκρίθηκαν θετικά στην πρόταση του ταλαντούχου αλλά “πρωτάρη” Δημήτρη Στασινόπουλου και εξέθεσαν εαυτούς στην κινηματογραφική ματιά του. 

Και μάλλον είναι και «Φυσικά» που η ταινία ταξιδεύει ήδη σε διάφορα φεστιβάλ και ήδη κερδίζει διακρίσεις. Πιο πρόσφατα στα Λος Άντζελες Independent Shorts Awards, στην κατηγορία BRONZE Σεπτεμβρίου 2020, όπου κέρδισε τα βραβεία της καλύτερης μαύρης κωμωδίας, του καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη, της καλύτερης υποκριτικής ομάδας και της καλύτερης πρωτότυπης ιστορίας! 

Το «Φυσικά» (Naturally είναι ο τίτλος στα αγγλικά) είναι μια σουρεαλιστική ταινία που περιγράφει τρεις μικρές ιστορίες. Τρία σχόλια πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και την επαφή που όσο πάει γίνεται όλο και πιο αφύσικη. Με καθαρά... “λανθιμικές” επιρροές, η σπονδυλωτή ταινία διάρκειας περίπου 18 λεπτών ακολουθεί την τάση των έργων της εποχής. Η συντριπτική πλειοψηφία των πρωταγωνιστών είναι ερασιτέχνες. Παρά τις ανεπαίσθητες ατέλειες, βγάζει μια φρεσκάδα που σε αποζημιώνει.  

«Χαίρομαι όταν μου λένε ότι η ταινία θυμίζει κάτι από Λάνθιμο. Τον θαυμάζω πολύ και σίγουρα έχω επηρεαστεί», σχολιάζει ο σκηνοθέτης Δημήτρης Στασινόπουλος. Στην… κανονική του ζωή, ο Δημήτρης δουλεύει ως υπεύθυνος πληροφορικής στην Κομισιόν. Έφτασε στις Βρυξέλλες πριν από 9 χρόνια, γνώρισε την αγαπημένη του (σε ένα λεωφορείο!), έφυγαν για Αγγλία, αλλά επέστρεψαν το 2015 ξανά και εγκαταστάθηκαν για τα καλά.

Στα πέντε χρόνια, ο Δημήτρης «πρόλαβε» να ξεχωρίσει στα καλλιτεχνικά πεπραγμένα της ομογένειας. Παίζοντας σε μία από τις 8 -ναι, 8!- θεατρικές ομάδες των Ελλήνων στις Βρυξέλλες, το ταλέντο του φάνηκε. Στα social media κατάφερε να φτιάξει -τουλάχιστον μία- ιδιαίτερη περσόνα, αναγνωρίσιμη και σαρκαστική, παρασύροντας και άλλους σε αυτήν την “τρέλα” ενώ με το lockdown οργάνωσε on line… θεατρικές «συνεδρίες» στις οποίες συμμετείχαν οι φίλοι του. Η ταινία μικρού μήκους είναι η πρώτη του απόπειρα.

«Την ταινία τη γυρίσαμε το Πάσχα 2019. Ήμασταν κάποιοι… κατατρεγμένοι εναπομείναντες Έλληνες που δεν κατεβήκαμε στην Ελλάδα και είπαμε να κάνουμε κάτι δημιουργικό. Είχα γράψει διάφορα σενάρια, τα διαβάσαμε, αποφάσισα να τα γυρίσουμε. Το πρότεινα στα παιδιά και είπαν ναι!», μας λέει ο Δημήτρης Στασινόπουλος.

Η επιλογή των προσώπων έγινε με βάση τον κινηματογραφικό χαρακτήρα, μας λέει. Οι ηθοποιοί, αλλά και οι συνεργάτες της ταινίας, προέρχονται από διαφορετικές θεατρικές ομάδες της πόλης. Και κάπως… «φυσικά» κι αυτό, τα γυρίσματα ξεπέρασαν τις διαιρέσεις μεταξύ των διαφορετικών ομάδων. Για τον Δ. Στασινόπουλο πάντως, το βασικό συστατικό ήταν ο ενθουσιασμός.

«Τα παιδιά τα ξέρω, είμαστε φίλοι. Βρεθήκαμε όλοι μαζί και το κάναμε. Και ντύσανε πολύ όμορφα το σενάριο, αναπτύξανε χαρακτήρες κυρίως μόνοι τους. Δημιούργησαν. Και το έκαναν με μεγάλη θέρμη. Κανείς δεν είπε “κουράστηκα, δε θέλω άλλο”. Γυρίζαμε τις σκηνές ξανά και ξανά και αυτό ήταν κοπιαστικό. Αλλά δούλεψε!», λέει ο σκηνοθέτης. «Ο κινηματογράφος είναι μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Μια συλλογική προσπάθεια, που άσχετα με ρόλους, ο καθένας συνδράμει στο βαθμό που τους αναλογεί. Στην περίπτωσή μας με πάθος, προσοχή και χιούμορ!».

Ο ίδιος έχει αναλάβει και όλη την παραγωγή και τα έξοδα της ταινίας -που στο Βέλγιο είναι απαιτητικά, διότι απαιτούνται άδειες, ασφάλειες και άλλα παρόμοια. Από την άλλη, κανείς δεν πληρώθηκε για τη συμβολή του -μία ακόμη ένδειξη του “παρεΐστικου” κλίματος. «Ανταμοιβή» τους θα είναι η διάκριση της ταινίας στα φεστιβάλ του πλανήτη. Ήδη, το ταξίδι της έχει θετικά αποτελέσματα.

«Περάσαμε πολύ ωραία, αν και κουραστήκαμε πολύ», επιβεβαιώνει ο Γιάννης Αμπαζής, ένας από τους πρωταγωνιστές της ταινίας. «Το κομμάτι που συμμετέχω το γυρίσαμε μονοπλάνο. Κάθε λάθος που κάναμε, έπρεπε να το ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή. Οπότε ήταν πολλή δουλειά, αλλά γελάσαμε πολύ, περάσαμε καλά», λέει.  

Ο Γιάννης έχει συμμετάσχει ενεργά σε θεατρικές ομάδες, ως ηθοποιός αλλά και ως σκηνοθέτης -επίσης με μεγάλη επιτυχία-στην ομάδα του Ελληνικού Θεατρικού Εργαστηρίου. Νομικός στο επάγγελμα που επίσης δουλεύει στην Κομισιόν, είδε την ταινία αυτή ως μια ευκαιρία αυτοβελτίωσης.

«Συμμετείχα στην ταινία καταρχάς γιατί ο Δημήτρης είναι πάρα πολύ ταλαντούχος, χαρισματικός, ικανός άνθρωπος. Θεωρώ ότι είναι αληθινά καλλιτέχνης και πιστεύω ότι έχει όλες τις δυνατότητες, το ταλέντο και την αφοσίωση να το κάνει και σε επαγγελματικό επίπεδο», μας εξηγεί. «Από εκεί και πέρα, ως ερασιτέχνης, θέλησα να συμμετέχω για την προσωπική μου εξέλιξη. Η μόνη μου κινηματογραφική εμπειρία ήταν από την ταινία “Νύφες” όπου ήμουν κομπάρσος. Για μένα, είναι σημαντικό να βελτιώνεσαι. Και θεώρησα ότι το να δουλέψω με κάποιον τόσο καλό θα με εξελίξει», λέει. 

Ο Γιάννης μας περιγράφει τη χαρά του να βρεις ανθρώπους που να μοιράζεσαι το ίδιο... ψώνιο μ’εσένα. «Θεωρώ ότι δεν μπορείς να πάρεις μέρος σε μια τέτοια προσπάθεια, αν δεν έχεις στοιχεία χαρακτήρα. Δηλαδή αφοσίωση, συνέπεια, ευθύνη, να θέλεις να κάνεις κοινή προσπάθεια για ένα κοινό αποτέλεσμα. Να θες να υποχωρείς για να λειτουργήσει στο σύνολο. Αυτά ή τα έχεις ή όχι. Και είναι σπουδαίο να μπαίνεις σε αυτή τη διαδικασία με ανθρώπους που έχουν το ίδιο ψώνιο. Ανεκτίμητο!», επιμένει.

Για την Αγγελική Καλλιάνου, εργαζόμενη στην Κομισιόν που όμως έχει αποφοιτήσει από Σχολή Θεάτρου, η συμμετοχή της στην ταινία ήταν... αυτονόητη. Γνωστή και ταλαντούχα, ανεβαίνει στην σκηνή των Βρυξελλών αρχικά με την ομάδα Y-Grec και στην συνέχεια με το Ελληνικό Θεατρικό Εργαστήρι και δώ και πολλά χρόνια δε φοβάται να εκτεθεί: όποιον ρόλο και να αναλάβει τον κάνει δικό της και αυτό φτάνει στο κοινό. 

«Θα ήθελα πολύ να ασχολούμαι επαγγελματικά με την ηθοποιία. Οπότε αν κάτι με εμπνέει, αν εμπιστεύομαι τον άνθρωπο με τον οποίο θα συνεργαστώ, αν υπάρχει χημεία στην ομάδα, λέω ναι! Και αυτό συμβαίνει με τον Δημήτρη», μας εξηγεί. 

«Ήταν πάρα πολύ όμορφη η μέρα του γυρίσματος. Κάναμε μία πρόβα ή δύο, βρεθήκαμε με τα παιδιά και αρχίσαμε. Μία από τις δυσκολίες ήταν ο ρυθμός. Αυτό έπρεπε να βρούμε. Το γυρίσαμε όλο σε μια μέρα», διηγείται. 

Την ρωτήσαμε για το περιεχόμενο. «Όποιος θέλει να διαβάσει κάτι στην ταινία, θα το κάνει. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. Είναι τόσο σουρεάλ ή ακραία, που κάποιος μπορεί να κάνει τις δικές του προβολές. Είναι ένας καμβάς σουρεαλιστικός, ανοιχτός για ερμηνεία», τονίζει. «Αυτό που μ’ αρέσει με τον Δημήτρη είναι ότι δεν υπάρχουν όρια στη δημιουργικότητα. Είναι ακατέργαστο διαμάντι. Και πιστεύω ότι θα βελτιώνεται συνέχεια!», επιμένει. 

Ο Ηλίας Κοντέας είναι από τα πιο παλιά… νέα μέλη της ελληνικής ομογένειας στο Βέλγιο. Βρίσκεται στις Βρυξέλλες από το 2002 και είναι πλέον διευθυντής τον ευρωπαϊκό Οργανισμό που εκπροσωπεί εκδότες, εφημερίδες και περιοδικά. Από το 2010 ασχολείται με το θέατρο, παίζοντας σε παραστάσεις του Λυκείου Ελληνίδων Βρυξελλών. 

«Θα έλεγα ότι είχαμε και άγνοια κινδύνου για τις προκλήσεις ενός κινηματογραφικού γυρίσματος. Ωστόσο υπήρχε ενθουσιασμός. Και πέρασα πολύ ωραία. Μια εμπειρία πολύ ξεχωριστή, γιατί είναι κάτι καινούργιο. Για έναν ερασιτέχνη ηθοποιό, το να κάνει κινηματογραφικό γύρισμα είναι πρόκληση. Πρέπει να χρησιμοποιήσεις άλλα μέσα από αυτά της θεατρικής σκηνής. Το βασικό όμως ήταν το εξαιρετικό κλίμα μεταξύ όλων, μπροστά και πίσω από την κάμερα», μας λέει. 

Η ταινία για τον Ηλία ήταν μια ευκαιρία να παραμείνει δημιουργικός. «Για μένα, αυτό ήταν κάτι που με βοήθησε πολύ. Η καλλιτεχνική δραστηριότητα με την ταινία και τα άλλα καλλιτεχνικά δρώμενα, με κάνουν να ισορροπώ συναισθηματικά, πνευματικά, ψυχολογικά, να μπορώ να λειτουργώ καλύτερα. Είμαστε κλεισμένοι μέσα στο σπίτι, δουλεύουμε μέσα, οι σχέσεις μας έχουν περιοριστεί, τους φίλους μας δεν τους βλέπουμε όσο θα θέλαμε, αλλά η επικοινωνία με την ομάδα ταινίας που είναι κάτι που έχουμε χαρεί», σημειώνει. 

Ο ίδιος θέτει όμως και κάτι επίσης σημαντικό. Όπως μας λέει, «η ταινία είναι ανοιχτή στο κοινό της χώρας που μας φιλοξενεί, εκεί δηλαδή όπου γυρίστηκε, και θέλει να επικοινωνήσει με όλους. Να ανοίξει ένα διάλογο, όχι μόνο με το ελληνικό κοινό. Ως εγχείρημα η ταινία, εμπεριέχει μία εξωστρέφεια». 

«Η ομογένεια των Ελλήνων στις Βρυξέλλες ήταν πάντα πολύ ενεργή καλλιτεχνικά. Η ταινία δείχνει ότι υπάρχει και μία γενιά ανθρώπων που θέλει να συνεχίσει και ενδεχομένως να πάει παραπέρα όλη την σημαντική πνευματική, καλλιτεχνική δραστηριότητα του ομογενειακού ελληνισμού που διακόπηκε λόγω κορονοϊού. Σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για όλους μας, η δημιουργία, η ζωή συνεχίζεται και προτείνουμε και πράγματα που δεν έχουν γίνει μέχρι στιγμής. Είναι μια πρώτη απόπειρα, είναι σημαντικό να αγκαλιαστεί. Είμαι αισιόδοξος. Χτίζοντας σε όλα που έχουν γίνει, μπορούμε να το πάμε και παραπέρα», καταλήγει ο Ηλίας Κοντέας.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Alexandros Moridis / Αλέξανδρος Μορίδης 

Δείτε εδώ το τρέιλερ της ταινίας