Κινηματογραφικές πρεμιέρες: Επιοστρέφουν Ίστγουντ, Μόρτενσεν και Μαχερσάλα Αλί

Η άγρια αχλαδιά (The Wild Pear Tree) του Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν / ***

Ο 20χρονος Σινάν επιστρέφει στο χωριό του κοντά στο τουριστικό λιμάνι του Τσανάκαλε, μετά τις σπουδές του, με όνειρα να γίνει συγγραφέας. Χωρίς δουλειά όμως φιλόδοξος και επαναστατημένος εναντίον του παραδοσιακού κατεστημένου του περιβάλλοντός του με πατέρα δάσκαλο τον οποίο αμφισβητεί διαρκώς καθώς ο εθισμός του στον τζόγο έχει φορτώσει χρέη την οικογένεια, ο Σινάν έχει ετοιμάσει ήδη ένα ημιαυτοβιογραφικό βιβλίο για τον τόπο του το οποίο θα προσπαθήσει να εκδώσει ψάχνοντας τοπικές χορηγίες. Την ίδια ώρα πρέπει να αποφασίσει αν και αυτός θα ακολουθήσει τη διδασκαλία στο τουρκικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα..Μετά τον Χρυσό Φοίνικα για το αριστοτεχνικό ψυχόδραμα στην Καπαδοκία της «Χειμερίας νάρκης» (2014) ο Τζεϊλάν επιστρέφει στην τουρκική επαρχία χτίζοντας ένα ακόμη δραματικό πορτρέτο της Τουρκίας στο οποίο το δέντρο της άγριας αχλαδιάς αποτελεί την μεταφορά για τους «ξένους» και αντικομφορμιστές μιας κοινωνίας βαθιά ριζωμένης στις παραδόσεις της. Η επιρροή του Τσέχωφ επανέρχεται στο τρίωρο έπος του Τούρκου δημιουργού που μέσα από τη σχέση ενός γιου με τον πατέρα του, διαλόγους που απαιτούν προσοχή με τις φιλοσοφικές τους διακλαδώσεις και εικόνες νατουραλιστικής ομορφιάς, καταθέτει ένα λογοτεχνίζον δράμα που εμμένει στις λεπτομέρειες και αποζημιώνει τον θεατή αργά-αργά σε ρυθμούς ελεγειακούς (χρειάζεται υπομονή). Οι συναντήσεις και διαλογικές αναμετρήσεις του Σινάν με μια σειρά από πρόσωπα (από τους γονείς του ως τον τοπικό δήμαρχο και τον ‘’συνέταιρο’’ βιβλιόφιλο εργολάβο, την όμορφη συμμαθήτριά του, τον διάσημο ντόπιο συγγραφέα, τους χωρικούς παππούδες και τους φίλους ιμάμηδες), αποκαλύπτουν πάγιες θεματικές του έργου του Τζεϊλάν: παραδόσεις –ρίζες, οικογενειακές και θρησκευτικές, ζητήματα τέχνης και δημιουργίας, ηθικής και ευθύνης, ενηλικίωσης και συμφιλίωσης με τα βαθύτερα της ατομικής ύπαρξης συνθέτουν ένα αργόσυρτο εντούτοις γοητευτικό φιλοσοφικό ερώτημα για τον χρόνο και το τίμημα του τζόγου της ίδιας της ζωής με φόντο την σύγχρονη Τουρκία.

Παίζουν Ντογκού Ντεμιρκόλ, Μουράτ Σεμσίρ, Χαζάρ Εργκουκλού 

Το βαποράκι (The Mule) του Κλιντ Ιστγουντ / ***

Ο Ερλ Στόουν, 90χρονος φυτοκόμος με διακρίσεις, βετεράνος του πολέμου της Κορέας, εξορισμένος από την γυναίκα και την κόρη του εξαιτίας ατοπημάτων του παρελθόντος και οικονομικά χρεοκοπημένος, δράττει την ευκαιρία για να βγάλει εύκολα ζεστό χρήμα και να συνεισφέρει στον γάμο της εγγονής του, μεταφέροντας με το φορτηγάκι του κοκαΐνη αξίας εκατομμυρίων δολαρίων από το Ιλινόις στο Μεξικό για λογαριασμό μεξικάνικου καρτέλ στην εξολόθρευση του οποίου στοχεύουν δύο πράκτορες της δίωξης ναρκωτικών...Επιστρέφοντας στην σκηνοθεσία και την ηθοποιία για πρώτη φορά μετά το «Gran Torino» (2008) ο Κλιντ Ίστγουντ βγαίνει στους αμερικανικού αυτοκινητοδρόμους ως αειθαλής καουμπόης αποδομώντας ακόμη μία πλευρά του αμερικανικού ονείρου στο πατρόν μια ιστορίας αργοπορημένης εξιλέωσης κοντά στο «στυλ Ρόμπερτ Ρέντφορντ» (το πρόσφατο «Ο κύριος & το όπλο») όπου ο (αντι)ήρωας επιλέγει την επαγγελματική καριέρα και μοναχική ανεξαρτησία αντί της οικογένειας (αναφορές αυτής της θεματικής υπάρχουν τόσο στο πρόσφατο «Sully» όσο και στον «Ελεύθερο σκοπευτή», δύο ταινίες της τελευταίας περιόδου του σκηνοθέτη Ίστγουντ). Ξεκάθαρα αντιηρωικό το μοντέλο εδώ, εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα που δημοσίευσε το περιοδικό των New York Times, φέρνει τον Ίστγουντ ξανά στους γνώριμους δρόμους του σινεμά του μετά την στροφή του σε πιο συντηρητικά ρεπουμπλικανικά πρότυπα ηρώων της

διπλανής πόρτας «που κάνουν το σωστό» («Ελεύθερος σκοπευτής», «Sully», «Αναχώρηση για Παρίσι»). Και ο 90άρης Ερλ επιχειρεί το σωστό εδώ με λάθος βέβαια τρόπο σε μια γλυκόπικρη, αναπάντεχα αστεία εκτός της χολιγουντιανής πολιτικής ορθότητας (κάτι που ο Ίστγουντ συνηθίζει εξάλλου) ταινία δρόμου που συνταιριάζει το οικογενειακό μελόδραμα με το αστυνομικό σασπένς ανάλαφρα, παράδοξα (ακόμα και με εξώφθαλμα σεναριακά χάσματα και με σκηνές που φαίνονται ότι έχουν γυριστεί μια και έξω) ωστόσο ακαταμάχητα. Μια ημιαυτοβιογραφικού τύπου γηριατρική προσέγγιση του τηλεοπτικού «Breaking Bad» όπου το καπιταλιστικό επαγγελματικό μοντέλο ορίζει την ραχοκοκκαλιά της σύγχρονης Αμερικής.

Παίζουν: Κλιντ Ίστγουντ, Μπράντλεϊ Κούπερ, Νταϊάν Γουίστ

Το πράσινο βιβλίο (Green Book) του Πίτερ Φαρέλι / ***

Εκτός του τερέν της φαρσοκωμωδίας όπου έχτισε την καριέρα του με τον αδελφό του Μπόμπι («Ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος», «Κάτι τρέχει με τη Μαίρη») ωστόσο εντός της αντιρατσιστικής και υπέρ της ανοχής στη διαφορετικότητα λογικής που τους έχει απασχολήσει στο παρελθόν («Βαριά ερωτευμένος», «Οι κολλητοί»), ο Πίτερ Φαρέλι συνθέτει εδώ μια απολαυστική δραμεντί ηθών στο περιτύλιγμα ενός αυτοκινητιστικού οδοποιρικού στην Αμερική του 1962. Ενας άξεστος Ιταλοαμερικανός πορτιέρης αφήνει οικογένεια, συγγενείς και μαφιόζικα πάρε δώσε στην ιταλική γειτονιά του Μπρονξ όπου μένει χάρη ενός καλού μεροκάματου στην υπηρεσία φημισμένου Αφροαμερικανού πιανίστα που κόντρα στα πρότυπα της εποχής, στοχεύει να περιοδεύσει οδικώς στον βαθύ αμερικανικό νότο. «Οδηγός» του αταίριαχτου ντουέτου μια πραγματική ιστορία αλλά και το «Πράσινο βιβλίο» με τα ασφαλή για τους Μαύρους καταλύματα το οποίο ο δύο φορές υποψήφιος για Όσκαρ Βίγκο Μόρτενσεν («Eπικίνδυνες υποσχέσεις», «Captain Fantastic») και ο οσκαρικός Μαχέρσαλα Αλί του «Moonlight» κάνουν φύλλο και φτερό με ερμηνείες απολαυστικές, κομμένες και ραμμένες στο φυζίκ τους, ανασυνθέτοντας και εξυψώνοντας μια σωστά γραμμένη και σχεδιασμένη να αρέσει σε όλους διδακτική ταινία οσκαρικών βλέψεων στα πρότυπα του «Ο σωφέρ της κυρίας Ντέιζι», σε μία τρυφερή, έξυπνη και απελευθερωτικά χιουμοριστική ματιά στις φυλετικές και ταξικές διακρίσεις της Αμερικής. Μετράει 5 υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες.

Παίζουν: Βίγκο Μόρτενσεν, Μαχερσάλα Αλί, Λίντα Καρντελίνι

Destroyer της Καρίν Κουσάμα / *

Βασισμένο αποκλειστικά στην σοκαριστική μεταμόρφωση της Νικόλ Κίντμαν στον ρόλο μιας αστυνομικού που επιχειρεί να επανορθώσει για τις προσωπικές της επιλογές κυνηγώντας τη νέμεσή της, τον αρχισυμμορίτη μιας αιματηρής τραπεζικής ληστείας στο Λος Άντζελες κάμποσα χρόνια πριν, το φιλμ της Καρίν Κουσάμα («Το σώμα που σκοτώνει») πρωτοτυπεί ελάχιστα. Υπερβολικά ζοφερό, βίαιο και αναπτυγμένο επί της ουσίας ως υπαρξιακό νουάρ κάθαρσης που υπερθεματίζει στο θέμα της αυτοδικίας, ελάχιστα έχει να πει τόσο για τους σχηματικούς - πλην του χαρακτήρα της Κίντμαν - δεύτερους χαρακτήρες όσο και για το κοινωνικό μπαγκράουντ το οποίο επιχειρεί ανεπιτυχώς να θίξει. Η χολιγουντιανή σταρ πονάει και υποφέρει με μια ερμηνεία που ορίζεται από το βαρύ μακιγιάζ της μεταμόρφωσής της ωστόσο τα υπόλοιπα –η απλοϊκή αστυνομική ιστορία, τα ηθικά διλήμματα –μοιάζουν έρμαια ενός τετριμμένου σεναρίου επιπέδου βιντεοκασέτας. Οσκαρικής φιλολογίας με την Κίντμαν υποψήφια για την ερμηνεία της στις Χρυσές Σφαίρες.

Παίζουν: Νικόλ Κίντμαν, Σεμπάστιαν Σταν, Τατιάνα Μασλάνι

-----------------------------------------------

Στις αίθουσες κυκλοφορούν, επίσης,  η δραματική κομεντί «Μια δεύτερη ευκαιρία» με την Τζένιφερ Λόπεζ σε μία ταινία που θυμίζει την παλιότερη επιτυχία της «Η καμαριέρα», η δανέζικη παιδική περιπέτεια κινουμένων σχεδίων «Η απίστευτη ιστορία του γιγάντιου αχλαδιού», το μαλαισιανό καρτούν με αυτοκίνητα «Γουίλι» και το θρίλερ «Escape Room».