Οι ταινίες της εβδομάδας: Ένας Κορεάτης τεχνίτης της πλοκής και η Τζούλια Ρόμπερτς

«Το παιχνίδι με τη φωτιά» («Burning») του Λι Τσανγκ-ντογκ /***

Η βραδυφλεγής αφήγηση, η πολυεπίπεδη οξεία κριτική, το σοκ με το γάντι που απελευθερώνει συντριβάνια συναισθημάτων αποτελούν γνωρίσματα της τέχνης του Κορεάτη Λι Τσανγκ-ντογκ ο οποίος επιστρέφει οχτώ χρόνια μετά το εκπληκτικής ανθρωπιστικής τρυφερότητας και ταυτοχρόνως σκληρότητας, δράμα «Ποίηση». Σειρά έχει εδώ, η εξιστόρηση ενός αμφίσημου χρονικού, εμπνευσμένου από το διήγημα του Χαρούκι Μουρακάμι «Φλεγόμενος αχυρώνας», στο οποίο ο άνεργος νεαρός Γιονγκσού συναντά την πρώην γειτόνισσα και συμμαθήτριά του, Χαεμί, επίδοξη ηθοποιό, που θα τον σαγηνεύσει στο κρεβάτι της αλλά θα φύγει για ταξίδι ζητώντας του να προσέχει ένα γάτο που ποτέ δεν εμφανίζεται στο μικροσκοπικό διαμέρισμά της. Ο Γιονγκσού θα χρειαστεί να επιστρέψει στο πατρικό αγρόκτημα στα σύνορα με τη Βόρεια Κορέα καθώς ο πατέρας του δικάζεται για παράπτωμα ενώ με την επιστροφή της Χαεμί θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον νέο της φίλο, ένα αυτάρεσκο πλουσιόπαιδο που θα τους εισάγει σε έναν κύκλο γνωριμιών με τον κόσμο του. Το παράδοξο κοινωνικοερωτικό τρίγωνο συνοδεύουν ανεξήγητα ερωτηματικά μέσα από ένα σενάριο-ψιλοβελονιά το οποίο θολώνει σταθερά τα όρια ανάμεσα στη φαντασία και την αλήθεια, την τέχνη και την πεζή πραγματικότητα κρατώντας τον θεατή μετέωρο. Όλα αμφισβητούμενα, όλα ένα μυστήριο. Ο Κορεάτης τεχνίτης της αργής ανάπτυξης της πλοκής παίρνει τον χρόνο του εδώ –ίσως παραπάνω από ότι αντέχουμε – η αποζημίωση όμως που σου προσφέρει είναι σπουδαία δρομολογώντας ένα δράμα μυστηρίου και βαθμηδόν ψυχολογικό θρίλερ μέσα από μια απλή ρομαντική ιστορία που εξαπλώνεται σε ένα φλεγόμενο υπαρξιακό «γιατί» στην πολύπλευρη, κομματιασμένη Κορέα του σήμερα. Βραβείο της FIPRESCI στις Κάνες.

Παίζουν: Στίβεν Γιούν, Γιου Αχ-ιν, Τζουν Τζονγκ-σέο

«Η στολή του λοχαγού» («The Captain») του Ρόμπερτ Σβένκε / ***

Λίγο πριν το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με την ήττα του Γ΄ Ράιχ να θεωρείται δεδομένη και τους Γερμανούς στρατιώτες να λιποτακτούν στην γερμανική επαρχία, ένας 20χρονος λιποτάκτης προσπαθεί να επιβιώσει έως ότου η στολή ενός ναζί λοχαγού που βρίσκει τυχαία, του σώζει τη ζωή. Επωφελούμενος της τρομακτικής επιβλητικότητας της, ο Ουίλι Χέρολντ αποκτά τη δική του ομάδα πιστών ακολούθων στρατιωτών και αντιμέτωπος με την αποκάλυψη της πραγματικής του ταυτότητας, επινοεί μια μυστική αποστολή από τον ίδιο τον Χίτλερ που θα τον χρίσει ηγέτη μιας βάρβαρης σφαγής σε στρατόπεδο κρατουμένων. Μια αληθινή φρικιαστική ιστορία, αποκτά διαστάσεις αντιναζιστικής παραβολής, μπολιασμένης με ουκ ολίγα φαρσικά στοιχεία για την εξουσία και την επιβολή της. Στη σκηνοθεσία ο Γερμανός Ρόμπερτ Σβένκε («Tattoo», «RED»), ζωγραφίζει σε ασπρόμαυρο ψυχρό καμβά την παράνοια και την οργιαστική βία. Ξεκινώντας δυναμικά υπό τη μορφή ψυχοδράματος στη συνοριακή Γερμανία, με το σασπένς να τροφοδοτείται από τον τρόμο και τις αποτρόπαιες εικόνες στο κρεσέντο της σφαγής του στρατοπέδου να εναλλάσονται με τη σάτιρα, το φιλμ σερβίρει γενναίες δόσεις ναζιστικής λογικής. Απεικονίζει τον φασισμό ως το απόλυτο «κακό», μια ψυχασθένεια που μαζί με τις «ορμές» της εξουσίας μολύνει αλλήλους. Η μεταμόρφωση του Χέρολντ από τρομαγμένο φυγά σε απάνθρωπο απατεώνα και προδότη όπως και η πίστη των «συντρόφων» του σε αυτόν δεν εξηγείται ποτέ επαρκώς - τα γκροτέσκα φαρσικά στοιχεία, μάλιστα, υπερτονίζονται σε σημείο κουραστικής επανάληψης – αποτελεί, ωστόσο, μια ανατριχιαστικά άβολη εμπειρία.

Παίζουν: Μαξ Χουμπάχερ, Φρέντεριχ Λάου, Μιλάν Πεσέλ, Αλεξάντερ Φέλινγκ

«Η επιστροφή του Μπεν» («Ben Is Back») του Πίτερ Χέτζες / **

Ο 19χρονος Μπεν επιστρέφει απροειδοποίητα στο πατρικό του την παραμονή των Χριστουγέννων φεύγοντας από την κλινική αποτοξίνωσης όπου βρίσκεται για την απεξάρτησή του από τα ναρκωτικά. Η μητέρα του Χόλι τον καλοδέχεται όμως η αντίθεση του συζύγου της και της μεγάλης της κόρης θα προκαλέσει μια σειρά εξελίξεων στη διάρκεια ενός 24ώρου με βασικό άξονα την προσπάθεια της Χόλι να ελέγξει την καταστροφική εξάρτηση του τοξικομανή γιου της. Προφανώς ορμώμενος από την μεγάλη «κρίση των οπιοειδών» φαρμάκων που απέφερε ρεκόρ θανάτων στην Αμερική, ο υποψήφιος για Όσκαρ σεναρίου Πίτερ Χέτζες του «Για ένα αγόρι», ειδικευμένος σε θέματα οικογενειακών αναταράξεων («Τι βασανίζει τον Γκίλμπερτ Γκρέιπ;», «Το γλυκό στο τέλος», «Ο Νταν έφαγε κόλλημα») επιχειρεί μια κοινωνική ματιά στις επιπτώσεις του εθισμού σε μία ευυπόληπτη μεσοαστική οικογένεια των ΗΠΑ. Στην οποία η Τζούλια Ρόμπερτς, συνθέτει ξανά εύκολα το πορτρέτο μιας ηγετικής μητρικής φυσιογνωμίας απέναντι στον ταλαντούχο, επίσης οσκαρικό γιο του σκηνοθέτη, Λούκας Χέτζες ( «Μια πόλη δίπλα στη θάλασσα») και τον Αφροαμερικανό, καλό πατριό των δύο Λευκών παιδιών της όπως και πατέρα των άλλων δύο Μαύρων της, Κόρτνεϊ Μπ. Βανς. Όσο όμως πολιτικά ορθή και ηθικοδιδακτική αποδεικνύεται τούτη η επιλογή του σεναρίου άλλα τόσα πολιτικά ορθά είναι και τα όσα συμβαίνουν στην πορεία στο χριστουγεννιάτικο αμπαλάζ μιας χριστιανικής παραβολής, εκπληκτικά μονοδιάστατης και ατσούμπαλης ως προς τα που στρέφει τα βέλη της.

Παίζουν: Τζούλια Ρόμπερτς, Λούκας Χέτζες, Κόρτνεϊ Μπ. Βανς

Στο σώμα της του Ζαχαρία Μαυροειδή / ***

Παπαδιαμαντικής» ευαισθησίας και σημαντικής πολιτιστικής αξίας ντοκιμαντέρ του Ζαχαρία Μαυροειδή («Ο ξεναγός») που περικλείει περιέργεια και στοχασμό για την πολιτισμική αξία των ελληνικών παραδόσεων που σβήνουν στη λήθη. Η ράθυμη καθημερινότητα της αναπάντεχης φθίνουσας παράδοσης των «δεκαπεντάριδων» που κάθε 31 Ιουλίου επιστρέφουν στα κελιά της ανενεργής Μονής της Κοίμησης, στο νότιο άκρο της Θηρασιάς απέναντι από την κοσμοπολίτικη Σαντορίνη, προσευχόμενοι υπέρ αναπαύσεως των νεκρών και υπέρ υγείας ζωντανών, καταγράφεται με προσοχή και τρυφερότητα από τον ανερχόμενο Έλληνα σκηνοθέτη. Η ταινία παρουσιάζεται στις 12 και 19 Ιανουρίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

Στις αίθουσες προβάλλονται, ακόμη, το ντοκιμαντέρ «Η ιστορία της Jiyan» του Χαλούκ Ουνάλ για την «Επανάσταση των Γυναικών» εναντίον της πολιορκίας του ISIS στο Κομπάνι καθώς και το ευρωπαϊκό θρίλερ τρόμου «Το βράδυ που έφαγε τον κόσμο» του Ντομινίκ Ροσέρ.