Animasyros 2021: Ξεκίνησε και «βρέχει» ελευθερία - Έμπνευση και δημιουργία εν μέσω πανδημίας στην Ελλάδα

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων Animasyros 2021 επέστρεψε για 14η χρονιά στη Σύρο, γιορτάζοντας την ελευθερία. Με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, το μεγαλύτερο στο είδος του φεστιβάλ στην Ελλάδα και ένα από τα 20 σημαντικότερα παγκοσμίως, αντλεί φέτος έμπνευση από τον αγώνα των Ελλήνων για Ελευθερία και είναι αφιερωμένο στην προσωπική ελευθερία και την προσωπική επανάσταση.

Ο πρόεδρος ΑΣΙΦΑ ΕΛΛΑΣ - Animasyros, Βασίλης Κ. Καραμητσάνης, μιλώντας στο ethnos.gr πριν από λίγες ημέρες, είχε τονίσει: «ότι υπάρχουν πολύ μεγάλα περιθώρια εξέλιξης του Animasyros, ιδίως στην κατεύθυνση της ανάδειξής του σε περιφερειακό θεσμό για τους επαγγελματίες του animation σε όλη την νοτιοανατολική Ευρώπη και την ανατολική Μεσόγειο. Αλλά, βεβαίως και της περεταίρω εξωστρέφειας και ανάπτυξης του κλάδου των ελληνικών κινουμένων σχεδίων, που βρίσκονται ήδη σε μία πολύ εντατική φάση εξέλιξης τα τελευταία δέκα χρόνια».

Το Animasyros, το οποίο θα παρουσιάζεται μέχρι και την Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου, συνεχίζει για 7η συνεχόμενη χρονιά το τμήμα της Αγοράς που αποτελεί πυρήνα δημιουργικής επαγγελματικής δικτύωσης και δημιουργίας, συνεργασιών και συνεργιών μεταξύ επαγγελματιών κινουμένων σχεδίων απ' όλο τον κόσμο και απευθύνεται σε σκηνοθέτες, παραγωγούς, διανομείς και επαγγελματίες στον τομέα της δημιουργίας ταινιών ανιμέισον, κινηματογράφου και νέων τεχνολογιών.

Το απόγευμα της Τετάρτης (23/9), διερευνήθηκε, μέσα από τρεις ελληνικές περιπτώσεις, η παραγωγή ανιμέισον εν μέσω Covid στην Ελλάδα. Στη συζήτηση συμμετείχαν ο σκηνοθέτης Χαράλαμπος Μαργαρίτης, η ιστορικός Μαρία Σαμπατακάκη, δημιουργοί της ταινίας «Τόποι του Ελληνισμού: Ερμούπολη», η σκηνοθέτις της ταινίας «Ανάμεσα» Έφη Παππά και η Δάφνη Ξουράφη, σκηνοθέτις της ταινίας «Μινέ». Συντονίστρια της ομιλίας ήταν η σκηνοθέτις πολυμέσων Μαρινέτα Μακ Κρητικού.

Μαργαρίτης - Σαμπατακάκη: «Η ιστορία υπάρχει για να βάζει τους ανθρώπους να σκέφτονται»

Η ταινία «Τόποι του Ελληνισμού: Ερμούπολη», η οποία επιλέχθηκε ως ταινία έναρξης του φεστιβάλ, είναι ένα animated ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, το οποίο παρουσιάζει την ιστορία του νησιού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Χαράλαμπος Μαργαρίτης, τα πρωτότυπα σχέδια και οι χαρακτήρες αναπτύχθηκαν από τους σχεδιαστές Βασίλη Ευδοκιά και Λευτέρη Φαϊδά, ενώ η επιμέλεια του σεναρίου ανήκει στην ιστορικό Μαρία Σαμπατακάκη και η αφήγηση στον ηθοποιό Σίμο Πατιερίδη. «Είναι ένα πρότζεκτ, το οποίο δούλευε εδώ και καιρό η ομάδα του Animasyros. Η ιδέα είναι να δημιουργηθούν μία σειρά από αφιερώματα ελληνικών πόλεων, με πρώτη την Ερμούπολη, αφενός γιατί είναι μία πόλη που έχει να κάνει κυρίως με το φεστιβάλ αφετέρου κρύβει μια τεράστια ιστορία. Συμπυκνώνει πολλά θέματα του σύγχρονου ελληνισμού. Είναι ένας τόπος που έχει μεγάλη εμπορική σημασία και σχετίζεται απόλυτα με την ανάπτυξη πολλών τομέων της οικονομίας της χώρας μας» αναφέρουν ο Χαράλαμπος Μαργαρίτης και η Μαρία Σαμπατακάκη στο ethnos.gr, μετά την ομιλία τους.

Ο Χαράλαμπος Μαργαρίτης είναι animator και εικαστικός, απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών του Παρισιού. Ζει και εργάζεται στην Πάφο της Κύπρου, όπου το 2015 συνίδρυσε το Κέντρο Τεχνών Κίμωνος. Από το 2017 διευθύνει το διεθνές φεστιβάλ animation με τίτλο «The Animattikon Project». Παράλληλα, διευθύνει το Kimonos Animation Studio και διδάσκει ανιμέσιον, σχέδιο και Ιστορία της Τέχνης στο Τμήμα Πολυμέσων και Γραφικών Τεχνών του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου. Ταινίες του έχουν επιλεγεί και βραβευτεί σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ και έχει εκθέσει έργα σε πολλές εκθέσεις, ομαδικές και ατομικές, στην Κύπρο και το εξωτερικό.

Από την άλλη, η Μαρία Σαμπατακάκη σπούδασε Ιστορία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι και Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Η πορεία της στον τομέα της ιστορικής έρευνας ξεκίνησε από το Ιστορικό και Διπλωματικό Αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών και το Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ). Από το 2004 ασχολείται συστηματικά με τη Δημόσια Ιστορία ως αρθρογράφος και επιστημονική συνεργάτιδα σε εφημερίδες, περιοδικά και εκδοτικούς οίκους. Έχει εκδώσει σειρά ιστορικών μονογραφιών, καθώς και βιβλίων.

«Όσον αφορά την παραγωγή της ταινίας δεν μπορώ να πω ότι συνάντησα ιδιαίτερες δυσκολίες, καθώς το οπτικό κομμάτι της ταινίας το επιμελήθηκα κυρίως εγώ. Από εκεί και πέρα η βασική δυσκολία ήταν η αναζήτηση του αρχειακού υλικού που χρησιμοποιήθηκε ως αναφορά για τη δημιουργία του ανιμέισον. Σε αυτό βοήθησε πάρα πολύ η Μαρία από την έρευνα που είχε κάνει» επισημαίνει ο Χαράλαμπος, με τη Μαρία να προσθέτει: «Έγινε ένα ιστορικό σκανάρισμα όλου του σεναρίου που είχε γράψει ο Βασίλης Καραμητσάνης. Μπήκαν κάποια θέματα σε διάφορες θέσεις και πήραν μια δομή και σειρά». «Μόλις έφτανα σ' ένα σημείο που δεν ήμουν σίγουρος, αμέσως ρωτούσα τη Μαρία. Ένιωθα μεγάλη ασφάλεια μαζί της, καθώς η προετοιμασία που είχε κάνει, αποδείχθηκε σωτήρια. Παρόλο που υπήρχε απόσταση, λόγω της πανδημίας, και δεν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε, συνεργαστήκαμε όλοι ευχάριστα» συμπληρώνει ο Χαράλαμπος.

Η ταινία, χρηματοδοτήθηκε από το έκτακτο πρόγραμμα ενίσχυσης της κινηματογραφικής δημιουργίας animation του υπουργείου Πολιτισμού, λόγω των επιπτώσεων της πανδημίας Covid-19 σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. «Στην ταινία αφήνουμε πολλά ερωτηματικά και αποσιωπητικά στον θεατή για την Ερμούπολη ώστε να την περπατήσει και να την ανακαλύψει μόνος του. Γιατί η ιστορία δεν είναι να δίνεις απαντήσεις, αλλά να βάζεις τους ανθρώπους να σκέφτονται και κυρίως να διατυπώνουν ερωτήματα» καταλήγουν και οι δύο.

Δάφνη Ξουράφη: «Είναι από τους λίγους χώρους που έχω δει τεράστια αποδοχή σαν γυναίκα»

Η Δάφνη Ξουράφη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στου ΕΚΠΑ και έκανε το μεταπτυχιακό της πάνω στο Animation και Vfx στο πανεπιστήμιο του Dundee. Έχει δημιουργήσει κινούμενα σχέδια, storyboards και εικονογραφήσεις για πελάτες, όπως η Google, το Μουσείο της Ακρόπολης, ο Δήμος Αθηναίων, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, καθώς και μουσικά βίντεο και ένα μουσικό βιβλίο.

Η ταινία της με τίτλο «Mine» περιγράφει τη ζωή της Αμίνα, η οποία ζει στη μεγαλούπολη, δουλεύοντας από το σπίτι. Όταν οι πιέσεις της ενήλικης ζωής ξεχειλίζουν, το σπίτι της ζωντανεύει με περιέργους και ασυνήθιστους τρόπους, αναγκάζοντας την να αντιμετωπίσει έναν αόρατο εχθρό για να σώσει την ημέρα στη δουλειά. «Η προετοιμασία της ταινίας διήρκησε περίπου έναν χρόνο. Θέλω να δείξω, μεταξύ άλλων, πως το μόνο που χρειάζεται κάποιος για να χαλαρώσει από τα προβλήματα της καθημερινότητας είναι ένα μικρό πους από έναν άνθρωπο δικό μας, που μας αγαπάει. Το "Mine" είναι αφιερωμένο σε μία φίλη μου, η οποία περνάει δύσκολα. Μένει στην άλλη άκρη του κόσμου και καταφέραμε μέσω της πανδημίας, να μειώσουμε το άγχος η μία στην άλλη, ξεπερνώντας μαζί τα προβλήματά μας» τονίζει η Δάφνη Ξουράφη στο ethnos.gr.

Η ιδέα της ταινίας ξεκίνησε από μία σκηνή που είχε δει όταν ήταν μικρή σε κάποιο περιοδικό μόδας και στο οποίο ένα μοντέλο πόζαρε μέσα σε ένα δωμάτιο σπιτιού κάτω από το νερό. «Ήταν σαν να έμπαινες σε άλλη διάσταση. Τα έπιπλα αιωρούνταν. Άλλαζε κυριολεκτικά ο κόσμος. Πάνω σε αυτή τη σκέψη και ότι το θέμα έχει να κάνει με τη φιλία, αλλά και ότι όλα σήμερα γίνονται στην υπερβολή τους και δεν αντέχουμε εξαιτίας άγχους, δημιούργησα αυτή την ταινία. Το κεφάλι της κοπέλας συμβολίζει το σπίτι που είναι γεμάτο με νερό, ενώ παράλληλα θέλω να δείξω πόσο σημαντικό είναι όταν μας βοηθούν οι φίλοι μας τη στιγμή που νιώθουμε χάλια και τους έχουμε ανάγκη».

Η Δάφνη ήταν μία από τις νικήτριες του Ειδικού Προγράμματος Ενίσχυσης της Κινηματογραφικής Κοινότητας από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και το ΥΠΠΟΑ. Η πρώτη της ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους χρηματοδοτήθηκε από το πρόγραμμα, κοστίζοντας συνολικά 17.000 ευρώ. «Δυστυχώς, στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετοί ταλαντούχοι animators και σκηνοθέτες, αλλά δεν υπάρχει αγορά. Υπάρχουν δράσεις και πολιτιστικές κοινότητες, όπως το Animasyros, απλώς τα παιδιά πρέπει να κοιτάξουν την τύχη τους και στο εξωτερικό. Εγώ θα πρότεινα να δουν διαγωνισμούς, να γνωρίσουν κόσμο σε φεστιβάλ, να βλέπουν τι γίνεται γύρω τους και από εκεί και πέρα θέληση και σκληρή δουλειά. Ωστόσο, πιστεύω ότι και στη χώρα μας υπάρχει η δυνατότητα να γίνουν μεγάλα πράγματα. Επίσης, είναι από τους λίγους χώρους που έχω δει τεράστια αποδοχή σαν γυναίκα».

Εφη Παππά: «Κάποια στιγμή πρέπει να χαλαρώσουμε και να δούμε λίγο τη ζωή πιο αργά»

H Εφη Παππά είναι βραβευμένη σκηνοθέτις και ανιμέιτορ με έδρα την Αθήνα και το Λονδίνο. Το έργο της διερευνά χαρακτήρες και συζητά καθολικά θέματα που απεικονίζουν ανθρώπινες ανησυχίες μέσω αλληγορίας, γελοιότητας και μαύρου χιούμορ. Στη νέα της ταινία με τίτλο «Ανάμεσα» (In Between), παρακολουθούμε τη Βίκυ που δεν έχει χρόνο να φάει το πρωινό της, τον μικρό Ανδρέα που δεν μπορεί να διασχίσει το δρόμο λόγω της κίνησης και ένα τραπεζίτη που χρειάζεται επειγόντως να πάει στην τουαλέτα. Ο χρόνος παγώνει ξαφνικά και σαν το mannequin challenge όλα σταματούν. Εκτός από αυτούς.

«Οι προετοιμασίες για την ταινία μου κράτησαν περίπου έξι μήνες. Η έμπνευση ήταν το lockdown και ο κορονοϊός. Κανονικά θα ήταν πέντε φορές πιο ακριβή, αλλά επειδή η πανδημία έκανε εμένα και την ομάδα μου να κάνουμε κάποιες υποχωρήσεις, αλλά και να γεμίσουμε τον χρόνο μας πιο δημιουργικά, βοήθησε στο να μειωθεί ο προϋπολογισμός, κάνοντας κάποια πράγματα πιο οικονομικά. Σίγουρα ήταν δύσκολο ν’ ανταπεξέλθουμε σε αυτές τις συνθήκες και έγιναν αρκετές θυσίες. Για μένα ήταν ένα μεγάλο σοκ η πανδημία. Δεν είμαι άνθρωπος που χαλαρώνει εύκολα. Γι’ αυτό, έπεσα με τα μούτρα σε αυτό το σενάριο, το οποίο είναι και πολύ αυτοαναφορικό. Υπάρχουν στοιχεία δικά μου, όπως για παράδειγμα, ότι σε αυτή την παύση του χρόνου, μου δόθηκε η δυνατότητα να σκεφτώ πιο ήρεμα και να κάνω πράγματα που ήθελα. Προηγουμένως, ένιωθα ότι υπήρχε ένας στόχος και έπρεπε να τρέξω πάρα πολύ μέχρι να τον φτάσω. Οπότε νιώθω κερδισμένη απ’ όλο αυτό» λέει η Εφη Παππά με το χαμόγελο να είναι ζωγραφισμένο στα χείλη της.

Έργα της έχουν προβληθεί και βραβευτεί διεθνώς, με πιο διακεκριμένη την ταινία μικρού μήκους «My Stuffed Granny» που συγκέντρωσε συνολικά είκοσι διεθνή βραβεία (Φεστιβάλ Κινηματογράφου Εδιμβούργου, Τόκιο, Palm Springs, Νέα Υόρκη, μεταξύ άλλων) και εκατοντάδες άλλες σημαντικές υποψηφιότητες. Παράλληλα με τα κινηματογραφικά έργα, σκηνοθετεί για διαφημίσεις στο εξωτερικό και την Ελλάδα, καθώς και βίντεο κλιπ, με πιο γνωστά το «Wild World» της Cat Stevens, το «The Little Elephant» του Γιώργου Χατζηπιερή και το «Star» των Locomondo. Η δουλειά της εμφανίζεται, μεταξύ άλλων, στα Rolling Stone, BFI Showcase, Short of the Week, ABC και The Fader.

«Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής μου πορείας σίγουρα έχω συναντήσει κλειστές πόρτες, αλλά κι άλλες τόσες ανοιχτές. Προσπαθώ πάντα να έχω μια θετική εικόνα και ν’ αφοσιώνομαι εκεί που βλέπω ότι υπάρχει έδαφος και μπορούμε να προχωρήσουμε παρακάτω και παραπέρα. Η Αγγλία με βοήθησε πάρα πολύ γιατί έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη των Άγγλων, κατάφερα έτσι να γυρίσω στην Ελλάδα. Αλλιώς δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα» δηλώνει. «Ο θεατής θέλω να φύγει μ’ ένα αισιόδοξο μήνυμα, βλέποντας την ταινία μου. Θέλω ν’ αναθεωρήσουμε το πόσο γρήγορους ρυθμούς μπορούμε να ζούμε και το πόσο σημαντικά πράγματα αγνοούμε στην καθημερινότητά μας. Κάποια στιγμή πρέπει να χαλαρώσουμε και να δούμε λίγο τη ζωή πιο αργά» καταλήγει.

Όλες οι ειδήσεις

Monica Bellucci και Άννα Βίσση χέρι χέρι στο Ηρώδειο - Όταν η «απόλυτη» γνώρισε την Ιταλίδα σταρ

Willie Garson: Πέθανε ο «Stanford Blatch» του Sex and the City στα 57 του

Monica Bellucci: Έλαμψε ως Μαρία Κάλλας στο Ηρώδειο - Μπακογιάννης και Ιμάμογλου στο κοινό

Louis Vuitton: Στη νέα καμπάνια του γαλλικού οίκου συμμετέχουν μαθητές της Μήλου

Uma Thurman για τον νόμο των αμβλώσεων στο Τέξας - «Έμεινα έγκυος στα 15»