Στα άδυτα του Χόλιγουντ και των Όσκαρ: Κακοί ηθοποιοί, άθλιες αδικίες και αγαλματίδια για γέλια

Μάρτιος, ο μήνας των Όσκαρ· ο μήνας της λαμπρής τελετής απονομής των βραβείων της Ακαδημίας Κινηματογράφου, που «σφραγίζει» τις προσπάθειες των παραγωγών, των σκηνοθετών και των ηθοποιών. Ο κινηματογράφος ζει και μετά την COVID-19 και επέστρεψε στις ζωές μας πιο δυνατός, πιο ποιοτικός και πιο μαγευτικός. Μάθετε !

Για την ώρα, τι κάνουμε λίγο πριν από τα Όσκαρ 2022;

Αναδρομή στο παρελθόν και ξεσκόνισμα σε παλιές ταινίες, ηθοποιούς που έγραψαν Ιστορία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με τα ρεκόρ ή τις αποτυχίες τους. Να θυμηθούμε τους πιο κακούς από τους διάσημους ηθοποιούς του Χόλιγουντ, τους πιο αδικημένους, τις ταινίες που έμειναν στην Ιστορία, αλλά η Ακαδημία τους γύρισε την πλάτη, τους ηθοποιούς που έχουν συλλογή από Όσκαρ σαν να είναι γραμματόσημα και στιγμές οσκαρικές, που η Ακαδημία θα ήθελε να έχουν σβηστεί από το σκληρό δίσκο της…

Διάσημοι και «αποτυχημένοι»

Το 2002 η Ακαδημία Κινηματογράφου, διόρθωσε το λάθος της και απένειμε στον Πίτερ Ο’Τουλ ένα τιμητικό αγαλματίδιο για το σύνολο της προσφοράς του. Οι Αμερικάνοι το ΄χουν αυτό: απαξιώνουν τις αξίες και λίγο πριν από το τέλος τους (βιολογικό ή επαγγελματικό) τους δίνουν ένα βραβείο «για όλα» και νομίζουν πως έτσι εξιλεώθηκαν και διόρθωσαν τα λάθη τους. Δυστυχώς κάνουν ένα ακόμα λάθος, που σίγουρα δεν διορθώνει τα υπόλοιπα…

Ο Πίτερ Ο’Τουλ ήταν, λοιπόν, μαζί με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον οι ηθοποιοί με τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ (επτά!), που όμως έμειναν με τις σημειώσεις για τον επινίκιο λόγο τους στην τσέπη… Πολλοί διάσημοι, αλλά και ταλαντούχοι αστέρες που έλαμψαν στη Μεγάλη Οθόνη, σκοτείνιαζαν όταν ερχόταν στο νου τους ο… θείος Όσκαρ. Η Γκρέτα Γκάρμπο, ο Κάρι Γκραντ, ο Έντουαρντ Ρόμπινσον είναι τρεις μόνο από τους πολλούς που το χρυσό αγαλματίδιο το είδαν… σε φωτογραφία. Να θυμίσουμε εδώ πως υπάρχουν και ηθοποιοί  που είχαν συλλογή τους Όσκαρ, όπως η Λούις Ράινερ που κέρδισε το 1936 και το 1937 το πολυπόθητο βραβείο της Ακαδημίας, και δεν τους θυμάται ούτε ο Θεός που τους έπλασε…

Οι ηθοποιοί λοιπόν με τις περισσότερες υποψηφιότητες και τις περισσότερες…αποτυχίες ήταν: 7: Ρίτσαρντ Μπάρτον, Πίτερ Ο’Τουλ, 6: Ντέμπορα Κερ, Θέλμα Ρίτερ, 5: Γκλεν Κλόουζ, Ιρένε Ντιούν, Άλμπερτ Φίνεϊ, Άρθουρ Κένεντι, 4: Γουόρεν Μπίτι, Τζέιν Αλεξάντερ, Τσαρλς Μπόιερ, Μοντγκόμερι Κλιφτ, Γρέτα Γκάρμπο, Μάρσα Μέισον, Κλοντ Ρέινς, Μίκι Ρούνι, Ροζαλίντα Ροσελίνι, Μπάρμπαρα Στάνγουικ.

«Ατάλαντοι» και λαμπεροί  

Είναι κάποιοι ηθοποιοί που ακτινοβολούν ταλέντο, ευφυία, γοητεία. Ερμηνείες όπως του Μάρλον Μπράντο, του Άντονι Χόπκινς, της Μέριλ Στριπ, της Κάθριν Χέπμπορν, του Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ, του Λόρενς Ολίβιε έχουν μείνει ιστορικές και αξεπέραστες. Υπάρχουν κι εκείνοι οι ηθοποιοί όμως που εκμεταλλευόμενοι την εξωτερική τους εμφάνιση, το καλογυμνασμένο κορμί τους, το… θεληματικό πηγούνι τους, έκαναν καριέρα που ξεπέρασε ακόμα και τις δικές τους προσδοκίες. Οι αυστηροί κριτικοί όμως δεν τους χαρίστηκαν: τους κατέταξαν στη λίστα με τους χειρότερους ηθοποιούς όλων των εποχών και τους τοποθέτησαν στα σκονισμένα ράφια του Χόλιγουντ. Η λίστα που ακολουθεί είναι βασισμένη στην λίστα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ με τους χειρότερους ηθοποιούς όλων των εποχών, στα Χρυσά Βατόμουρα και στις Χρυσές Γαλοπούλες που τους απονεμήθηκαν. Διαβάστε ονόματα και κλείστε το στόμα σας…

Ρίτσαρντ Μπάρτον, ναι καλά διαβάσατε Ρίτσαρντ Μπάρτον! «Για κάθε «Equus» αντιστοιχούν μισή ντουζίνα «Κλεοπάτρες» ή «Boom», έγραψε εύστοχα κριτικός κινηματογράφου. Και δεν είναι μια δεν είναι δυο οι κάκιστες ταινίες που πήρε μέρος ο Ουαλός ηθοποιός: The Sandpiper , Hammersmith Is Out , The Voyage , The Medusa Touch και Η δολοφονία του Τρότσκι, Exorcist II: The Heretic… Πολλές από τις ταινίες που πρωταγωνίστησε κέρδισαν Χρυσά Βατόμουρα και θεωρήθηκαν «σκουπίδια». Ένα τεράστιο ταλέντο στη χωματερή του κέρδους…

Και ακολουθούν: Τόνι Κέρτις, Βίκτορ Ματσιούρ, Τσακ Νόρις, Κιάνου Ριβς, Στίβεν Σιγκάλ, Σιλβέστερ Σταλόνε. Ο τελευταίος, ο θρυλικός «Ρόκι», μετά την επιτυχία του στο ρόλο του χαρισματικού πυγμάχου αναλώθηκε σε περιπετειούλες όπως οι «Κόμπρα», «Τάνγκο και Κας», με αποτέλεσμα να είναι ο ρέκορντμαν στα Χρυσά Βατόμουρα με 9 απονομές! Τη λίστα συμπληρώνουν οι Τζον Άγκαρ, Πόλι Σορ και Σόνι Ταφτς.

Στις γυναίκες τώρα την πρώτη θέση κατέχει η Λίντα Μπλερ. Η δαιμονισμένη του «Εξορκιστή», έγινε η «Γκομενάρα με τα Πατίνια», πέρασε στη «Νύχτα Κόλασης» και τιμήθηκε με αρκετά Χρυσά Βατόμουρα για τις ερμηνείες της. Από κοντά η Κάντις Μπέργκεν, η Μπο Ντέρεκ, η Ζα Ζα Γκαμπόρ, η Άλι ΜακΓκρώ,  η Μαντόνα, η Πία Ζαντόρα. Η Ράκελ Ουέλς κρίθηκε για το σύνολο της προσφοράς της στον κινηματογράφο ως η χειρότερη όλων των εποχών παίζοντας σε ταινίες σκουπίδια όπως «Μια Κυρία στο Τσιμέντο» και «Μίρα Μπρέκινριζ». Η Χρυσή Γαλοπούλα την τίμησε δεόντως…

Οι άριστοι των «αρίστων»

Κι αν οι «ακαδημαϊκοί» των βραβείων Όσκαρ έχουν… ξεχάσει πολλά από τα ιερά τέρατα της 7ης Τέχνης, δεν παύουν να δίνουν λάμψη και δόξα σε όσους απονέμουν τα χρυσά αγαλματίδια. Να δούμε ποιοι κρατούν τα σκήπτρα στις υποψηφιότητες και ποιοι έχουν δυο βιτρίνες για να στολίζουν τον «θείο Όσκαρ».

11 είναι ο μεγαλύτερος αριθμός βραβείων που έχει αποσπάσει μία και μόνη ταινία. Το ρεκόρ έχουν τρεις ταινίες: «Μπεν Χουρ» (12 υποψηφιότητες), «Τιτανικός» (14 υποψηφιότητες), «Ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών - Η επιστροφή του Βασιλιά» (11 υποψηφιότητες).

Η Κάθριν Χέπμπορν είναι η ηθοποιός που είχε δυο ράφια για να τοποθετεί τα αγαλματάκια της… Κατέκτησε 4 βραβεία στην κατηγορία του Καλύτερου Α΄ Γυναικείου Ρόλου. Η Μέριλ Στριπ έχει το ρεκόρ των περισσότερων υποψηφιοτήτων συνολικά με 21 υποψηφιότητες και στην κατηγορία του καλύτερου Α΄ Γυναικείου Ρόλου με 14 υποψηφιότητες, ενώ έχει στη συλλογή της 3 Όσκαρ, τα δύο Α’ και το ένα Β’ γυναικείου ρόλου.

Το ρεκόρ βραβείων για τον Καλύτερο Α΄ Ανδρικό Ρόλο κατέχει ο Ντάνιελ Ντέι Λούις, ενώ ο Τζακ Νίκολσον έχει 2 Όσκαρ Α’ και ένα Β’ ανδρικού ρόλου. Ο συνθέτης Τζον Ουίλιαμς είναι ο εν ζωή άνθρωπος που κατέχει το ρεκόρ των υποψηφιοτήτων στην ιστορία των Βραβείων, με 45 υποψηφιότητες, και το ρεκόρ των βραβείων Καλύτερης Μουσικής, με 5 Όσκαρ.

Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ έχει το απόλυτο ρεκόρ των Όσκαρ, με 22 βραβεία σε διάφορες κατηγορίες και 4 τιμητικά βραβεία! Να πούμε ότι η Έντιθ Χεντ έχει κερδίσει 8 βραβεία Όσκαρ για τον καλύτερο σχεδιασμό κοστουμιών από το 1949 μέχρι το 1973.

Μέτρησαν υποψηφιότητες, έφυγαν με άδεια χέρια!

Ήταν το φαβορί για τα περισσότερα Όσκαρ το 2020, ο «Ιρλανδός» του Μάρτιν Σκορσέζε με 10 υποψηφιότητες. Τη βραδιά της απονομής οι παραγωγοί (Netflix) έτρεχαν να κρυφτούν· ούτε ένα αγαλματάκι (και δικαίως) για την σχεδόν τετράωρη υπνοθεραπευτική ταινία, που στο καστ της είχε «θεούς»: Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Αλ Πατσίνο, Τζο Πέσι…

Και διαβάστε τη λίστα και εκπλαγείτε: 11 υποψηφιότητες: «Η Κρίσιμη Καμπή». Ούτε η Σίρλεϊ Μακ Λέιν, ούτε ο Μίσα Μπαρίσνικοφ, ούτε η Αν Μπάνκροφτ, αλλά ούτε και η σκηνοθεσία του Χέρμπερτ Ρος συγκίνησαν τα μέλη της Ακαδημίας. 11 υποψηφιότητες είπατε; Σπίτι χωρίς Όσκαρ! «Το Πορφυρό Χρώμα»: Κατήφεια για τον Steven Spielberg, που με 11 υποψηφιότητες δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε ένα Χρυσό Αγαλματίδιο. Τι «Στενές επαφές τρίτου τύπου», τι «Ιντιάνα Τζόουνς και οι κυνηγοί της χαμένης Κιβωτού», τι «Ε.Τ, ο εξωγήινος» και έπρεπε να έρθει η «Λίστα του Σίντλερ» για να χαμογελάσει.  

10 υποψηφιότητες: «Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης» (κι εδώ Σκορσέζε, τυχαίο;), «True Grit», «Οδηγός Διαπλοκής».  Κι ακολουθούν, 8 υποψηφιότητες: «Ο Άνθρωπος Ελέφαντας» του Ντέιβιντ Λιντς κέρδισε 8 υποψηφιότητες, αλλά έχασε και στις οκτώ! Ο Ντέιβιντ Λίντς δεν είναι από τα χαϊδεμένα παιδιά του Χόλιγουντ...

Με 7 υποψηφιότητες, αλλά καμία επιτυχία, η «Διπλή Ταυτότητα» του Billy Wilder, του αγαπημένου σκηνοθέτη της «χρυσής» δεκαετίας του Hollywood. Ο «Νονός Νο3», το τελευταίο μέρος της τριλογίας του Coppola κέρδισε 7 υποψηφιότητες αλλά κανένα Όσκαρ. Τα είχαν πάρει όλα οι άλλοι… Νονοί. «The Shawshank Redemption» ή με τον ευφάνταστο ελληνικό: «Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ». Ακόμα μια ταινία - από τις καλές αυτή - με 7 υποψηφιότητες, αλλά κανένα Όσκαρ.

Και η λίστα συνεχίζει με αδικίες, αλλά και απονομή δικαιοσύνης πολλές φορές...

Στιγμές, που ο… θείος Όσκαρ θα ήθελε να ξεχάσει

Υψηλής θεαματικότητας η ετήσια τελετή απονομής των Όσκαρ για τα τηλεοπτικά δίκτυα, όχι μόνο των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και ολόκληρου του κόσμου. Εμβληματικές παρουσίες, αστραφτερά σύνολα υψηλής ραπτικής, σαρδόνια χαμόγελα, βλέμματα όλο νόημα και ευθυγράμμιση αστέρων στο στερέωμα των βραβείων της Ακαδημίας κινηματογράφου. Είναι πολλοί (και στη χώρα μας) οι φανατικοί της λαμπερής βραδιάς που περιμένουν μέχρι τα ξημερώματα – ώρα Ευρώπης – για να ακούσουν και να δουν τους μεγάλους νικητές. Και πολλοί θα θυμούνται τον εντυπωσιακό χορό του Κούμπα Γκούτινγκ τζούνιορ, όταν πήρε στα χέρια του το αγαλματάκι, κι ακόμα πιο πολλοί δεν ξεχνούν την τελευταία δημόσια εμφάνιση του Τζον Γουέιν – κάτισχνου και αδύναμου καταβεβλημένου από τον καρκίνο να παρουσιάζει τις υποψηφιότητες Καλύτερης Ταινίας το 1978. Πολλές οι αξέχαστες στιγμές στις απονομές και όχι πάντα για τους… πολιτικά ορθούς λόγους. Για παράδειγμα, στην Ιστορία έχει μείνει η εισβολή ενός γυμνού άνδρα στη σκηνή, ενώ ο αμήχανος Ντέιβντ Νίβεν προσπαθούσε να καταλάβει τι… τρέχει πίσω του στην τελετή των Όσκαρ 1974. Ο βρετανός ηθοποιός θα σώσει την κατάσταση με μια έξυπνη ατάκα: «Το μόνο πραγματικά αστείο που κατάφερε αυτός ο τύπος ήταν να μας αποκαλύψει τις ατέλειές του»…

Επίσης ιστορική έχει μείνει η απαξίωση του θεσμού από τον Μάρλον Μπράντο, που έστειλε μια Ινδιάνα της φυλής των Απάτσι να δηλώσει ότι δεν παραλαμβάνει το Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στον «Νονό», σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την διαστρέβλωση της Ιστορίας των ιθαγενών Αμερικανών. Επίσης έκαναν αίσθηση αρνητική, ο χορός που συνόδευσε την υποψηφιότητα της ταινίας «Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν», τα γέλια του Ρόμπερτ Ντιβάλ, όταν ανακοίνωνε την υποψηφιότητα της Σέλεϊ Γουίντερς, τον παράφωνο Ρομπ Λόου, την ομιλία του Τζόναθαν Ντιμ… Όμως όπως και να ‘χει η τελετή απονομής των Όσκαρ πάντα παραμένει λαμπερή και πάντα θα ξεχειλίζει  από τον μαγικό κόσμο του σινεμά.

Μα πώς τους ξεχάσατε αυτούς;

Κι όσο κι αν αγαπάμε τα Όσκαρ κι όσο κι αν τα θεωρούμε τα… Νόμπελ του κινηματογράφου, πάντα θα έχουμε στο νου εκείνη τη στιφή απορία γιατί να μην πάρει Όσκαρ ο «Πολίτης Κέιν» ή ο «Ταξιτζής», ή το «Λος Άντζελες Εμπιστευτικό». Τουλάχιστον η ταινία του Όρσον Ουέλς, που ταξινομείται από τους ειδικούς πρώτη στη λίστα των καλυτέρων ταινιών όλων των εποχών, ήταν υποψήφια για το χρυσό βραβείο της Ακαδημίας, το ίδιο και το «Λος Άντζελες Εμπιστευτικό», άλλο αν δεν έκοψαν το νήμα… Υπάρχουν όμως κινηματογραφικά αριστουργήματα που δεν κέρδισαν καν υποψηφιότητα καλύτερης ταινίας. Διαβάστε: «Σιωπηλός Μάρτυς» με Γκέις Κέλι, Τζέιμς Στιούαρτ και Άλφρεντ Χίτσκοκ στη σκηνοθεσία: τίποτα! «Τραγουδώντας στη Βροχή», «Μερικοί το προτιμούν καυτό», «Η Βασίλισσα της Αφρικής», «Ραν», «Πρωϊνό στο Τίφανις» και «Τα φώτα της Πόλης». Ποιος Τσάρλι Τσάπλιν; «Μαθήματα Αμερικάνικης Ιστορίας»… Για Ιστορία θα μιλάμε στις ΗΠΑ; Καίει… Και συνεχίζουμε: «Η Αιχμάλωτος της Ερήμου» του Τζον Φορντ, «Μετρόπολις» του Φριτς Λανγκ! Και άλλες πολλές αδικίες που όσο υπάρχουν άνθρωποι τόσο θα συνεχίζονται. Για την ώρα περιμένουμε να ανοίξουν οι αίθουσες, να δούμε τον Άντονι Χόπκινς και την Ολίβια Κόλμαν στο «The Father», τον καινούργιο Τζέιμς Μποντ που πάλιωσε πια και να αφεθούμε στην ονειροπαγίδα του σελιλόιντ, να μας πιάσει και να μην μας αφήσει μέχρι την επόμενη πανδημία…