ΕΧ: Μια νύχτα λαγνείας και αυτοκαταστροφής στις τουαλέτες του βερολινέζικου κλαμπ KitKat

Ο Γιώργος Μαρκάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη και σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και τη Νέα Υόρκη. Μετά το «India Blues», επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, με τίτλο «EX», η οποία γυρίστηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου στις τουαλέτες του underground βερολινέζικου κλαμπ KitKat.

Η εξτραβαγκάντζα περσόνα της πρωταγωνίστριας, Diana Kleimenova, μας καθοδηγεί στα άδυτα της ιεροτελεστίας του clubbing, όπου ο θάλαμος της τουαλέτας μεταμορφώνεται σε εξομολογητήριο, όπου η διαφορετικότητα και η συμπερίληψη είναι η νέα κανονικότητα με τους χαρακτήρες της ταινίας να υποδύονται τον εαυτό τους και να ξεδιπλώνουν τις πιο μύχιες σκέψεις τους διαμορφώνοντας το σενάριο αυτής της fiction-documentary ταινίας.

«Το να βρεθείς σ' ένα τόσο μικρό χώρο με φίλους ή αγνώστους και να μοιράζεσαι μαζί τους πολύ προσωπικά θέματα ή απλώς να διασκεδάζεις μαζί τους σα να είναι το σαλόνι του σπιτιού σου, το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον ειδικά σε έναν τέτοιο χώρο που είναι προκαθορισμένος για ιδιωτικές στιγμές» λέει, χαρακτηριστικά, ο Γιώργος Μαρκάκης στο ethnos.gr. Η κάμερα του Έλληνα σκηνοθέτη εστιάζει με closeups στις βαθύτερες σκέψεις, τα συναισθήματα και τους λόγους που οι χαρακτήρες έλκονται από τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής.

Πώς έγινε η επιλογή των προσώπων που εμφανίζονται στην ταινία;

Ήθελα να υπάρχουν όλα τα χρώματα, χαρακτήρες, διαφορετικές προσωπικότητες που όλοι μαζί θα δημιουργούν αυτό που λέμε «βερολινέζικο πάρτι». 

Πόση προσπάθεια και σχεδιασμός χρειάστηκε για να ολοκληρώσετε το «EX»; 

Χρειάστηκε ένας χρόνος προετοιμασίας και οκτώ μήνες γυρίσματα. Νωρίτερα, υπήρξε ενδελεχής έρευνα προκειμένου να βρεθούν οι κατάλληλοι και αυθεντικοί θαμώνες των clubs, ώστε να μπορέσουμε ν' αποτυπώσουμε όχι μόνο αυτό ακριβώς που συμβαίνει μέσα σε ένα βερολινέζικο club, αλλά και τον τρόπο σκέψης και τα συναισθήματα των θαμώνων.

Γιατί δώσατε το συγκεκριμένο τίτλο;

Οι EX είναι η γενιά που έζησε την ουσιαστική εμπειρία του clubbing.

Τι θυμάστε από την πρώτη φορά που εσείς πήγατε σ’ ένα underground dance club;

Τη μουσική, τον ρυθμό και την ελευθερία.

Πώς βρεθήκατε στο Βερολίνο και τι σας ελκύει στη νυχτερινή ζωή εκεί;

Βρέθηκα από «ατύχημα» θα έλεγα αρχικά. Το πλάνο ήταν να μείνω έξι μήνες και τελικά είμαι εδώ και δέκα χρόνια! Η αίσθηση ελευθερίας και η δυνατότητα που σου προσφέρει η πόλη να είσαι αυθεντικός ήταν αυτό που με κράτησε. Το clubbing είναι κάτι που με συναρπάζει λόγω όλων των διαφορετικών ανθρώπων που μπορείς να συναντήσεις τη νύχτα και, η φυσικά, η ποιότητα της μουσικής.

Τι ρόλο παίζουν τα ναρκωτικά στη νυχτερινή διασκέδαση της πόλης; 

Τα ναρκωτικά είναι για πολλούς ανθρώπους μέρος της διασκέδασης τους, όπως για κάποιους άλλους είναι το αλκοόλ. Είναι γεγονός πως η ηλεκτρονική μουσική συνδυάζεται με αυτό. Σκοπός, όμως, είναι καθένας να είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και για τις επιλογές του. 

Βρίσκετε κοινά στον τρόπο διασκέδασης της νυχτερινής ζωής στο Βερολίνο με την Ελλάδα;

Το clubbing βρίσκεται παντού, η διαφορά έχει να κάνει πάντα με τους ανθρώπους που συμμετέχουν. Παντού υπάρχουν κοινά σημεία και διαφορές.

Θεωρείτε ό,τι ο κινηματογράφος που κάνετε είναι ένα είδους ακτιβισμού; Είναι δύσκολο να κάνει κάποιος κινηματογράφο με queer θεματολογία στη χώρα μας;

Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι ένα είδος ακτιβισμού, ωστόσο πιστεύω πως στην Ελλάδα έχουν γίνει σημαντικά βήματα ως προς την ορατότητα της queer κοινότητας και η κοινωνία είναι πιο ανοιχτή και έτοιμη να την «καταλάβει» καλύτερα. Δεν πιστεύω ότι είναι δύσκολο να επικοινωνήσεις και να δημιουργήσεις queer ταινίες πλέον.

Η Αθήνα μπορεί να γίνει διεθνής LGBT προορισμός, όπως το Βερολίνο; 

Η Αθήνα ως Έλληνας του εξωτερικού που μπορώ να τη δω λίγο διαφορετικά, μπορώ να πω ότι έχει κάνει τεράστια βήματα τα τελευταία χρόνια προς αυτή την κατεύθυνση. Φυσικά, έχουν να γίνουν πολλά ακόμη, αλλά πλέον η διεθνής κοινότητα την βλέπει ως προορισμό.

Τι θα θέλατε ν' αποκομίσουν οι θεατές από την ταινία σας;

Θα ήθελα καθένας ν' αναγνωρίσει, μέσα από τους χαρακτήρες της ταινίας, κάτι δικό τους ή κάποιον που γνωρίζει. Θα χαιρόμουν ιδιαίτερα αν αυτή η ταινία μπορούσε να συμβάλλει στην καλύτερη -και χωρίς κριτική- επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων με κοινό παρονομαστή την αγάπη. Χωρίς στερεότυπα και προκαταλήψεις, με σεβασμό προς τον άνθρωπο όποιος και να είναι αυτός. Αυτό είναι το συναίσθημα που θα ήθελα να νιώσουν οι θεατές.

Σας επηρεάζουν οι αρνητικές κριτικές;

Η κριτική είναι πάντα μέρος της έκθεσης ενός καλλιτεχνικού έργου. Μια δομημένη αρνητική κριτική είναι πάντα καλοδεχούμενη.

Τι ετοιμάζετε από εδώ και πέρα;

Ετοιμάζω την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία μου. Αυτή την εποχή δουλεύω με τον συνεργάτη μου Κωνσταντίνο Κωνιο το σενάριο και ψάχνουμε για χρηματοδότηση.