Τα Χελωνονιντζάκια επιστρέφουν στη μεγάλη οθόνη - Μια αναδρομή στην ιστορία του franchise

Μία νέα σειρά ηρώων θα αναδυθεί από τους υπονόµους, όταν τα παραγνωρισµένα από τον υπόλοιπο κόσµο Χελωνονιντζάκια αρπάζουν την ευκαιρία ν' αποδείξουν την αληθινή τους αξία. Στη νέα, διασκεδαστική περιπέτεια κινουµένων σχεδίων - που ανανεώνει την εφηβική αισθητική του franchise - τη σκηνοθεσία αναλαµβάνει ο Jeff Rowe (Οι Μίτσελ και η εξέγερση των µηχανών - The Mitchells vs the Machines), ενώ ο αιώνια έφηβος Seth Rogen (Superbad) αναλαµβάνει την παραγωγή και συνυπογράφει το σενάριο.

Αποκλεισµένα στους υπονόµους από τον θετό τους πατέρα, τον µεταλλαγµένο αρουραίο Splinter που πιστεύει ότι ο έξω κόσµος δεν θα τα αποδεχτεί ποτέ, τα Χελωνονιντζάκια λαχταρούν περισσότερο από οτιδήποτε να ζήσουν σαν συνηθισµένοι έφηβοι. Όταν γνωρίσουν µία νεαρή φιλόδοξη ρεπόρτερ, την April O’Neil, και µάθουν για το σχέδιό της να κατατροπώσει τον µεταλλαγµένο εγκληµατία Superfly, βρίσκουν την τέλεια ευκαιρία. Αν απαλλάξουν την πόλη από το έγκληµα, µήπως η πόλη θα τους αποδεχτεί επιτέλους;

Πώς γεννήθηκαν τα Χελωνονιντζάκια;

Τα Χελωνονιντζάκια προέκυψαν σχεδόν από τύχη, τον Νοέµβριο του 1983, όταν δύο φίλοι και δηµιουργοί κόµικς, οι Kevin Eastman και Peter Laird, άραζαν στο «στούντιο» τους (το καθιστικό του διαµερίσµατος που µοιράζονταν). Η αλήθεια είναι ότι το µόνο που επιδίωκαν ήταν να διασκεδάσουν.

«Τα Χελωνονιντζάκια είναι καρπός αγάπης, πάθους και πλάκας», λέει ο Eastman. «Λατρεύω τον Bruce Lee και αναρωτήθηκα αν ήταν ζώο, ποια θα ήταν η πιο ανόητη επιλογή; Οπότε σχεδίασα µία χελώνα που στέκεται στα δύο της πόδια και φοράει µάσκα». Ο Laird ανταποκρίθηκε, οπότε το δίδυµο συνέχισε το αστείο. «Έκανα ένα σχέδιο µε τέσσερις χελώνες µε διαφορετικό όπλο για την καθεµία», συνεχίζει ο Eastman. «Ο Pete τα χρωµάτισε και τα ονόµασε Χελωνονιντζάκια. Αυτό ήταν. Ερωτευτήκαµε την ιδέα».

Το δίδυµο άρχισε να δίνει σάρκα και οστά στην ιδέα, µε διαφορετικές προσωπικότητες για την κάθε χελώνα, αντλώντας έµπνευση από τους παιδικούς τους φίλους. Όσο για τα ονόµατά τους, αυτά προέκυψαν από την αγάπη του Eastman για την τέχνη. Έτσι, κατέληξαν στα ονόµατα των ζωγράφων της Αναγέννησης: Leonardo, Michelangelo, Raphael και Donatello.

Οι Eastman και Laird υποψιάζονταν ότι τα Χελωνονιντζάκια θα µπορούσαν να γίνουν κόµικς, αλλά µόνο για ένα τεύχος. Οπότε, το 1984 έβγαλαν το πρώτο τεύχος, χωρίς να έχουν πρόθεση για συνέχεια. «Τότε συνέβη κάτι παράξενο και όλοι όσοι πήραν το πρώτο τεύχος ήθελαν και δεύτερο», θυµάται ο Eastman.

Τα κόµικς σηµείωσαν µεγάλη επιτυχία και κυκλοφορούν ακόµα και σήµερα. Το 1987 κατέφθασε η σειρά κινουµένων σχεδίων, που έφερε τα Χελωνονιντζάκια κοντά σε ένα νέο κοινό. Έτσι, στο µικρό καθιστικό γεννήθηκε ένα ολόκληρο πολιτιστικό φαινόµενο.

Μερικοί από τους φαν µάλιστα έγιναν σκηνοθέτες που ανέλαβαν να µεταφέρουν στη µεγάλη οθόνη τα Χελωνονιντζάκια µε τη νέα τους ταινία, µία ταινία που πάει τους αγαπηµένους τους χαρακτήρες ακόµα παραπέρα.