Οι ταινίες της εβδομάδας: Η τέταρτη συνέχεια των «Αναλώσιμων» και η «Κάρμεν» αναμένεται να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον

Έπειτα από μία αρκετά καλή και ελπιδοφόρα περίοδο, ειδικά από την εμπορικότητα ορισμένων ταινιών, ξεκινά απόψε μία από τις πλέον αδιάφορες εβδομάδες. Από τις νέες πρεμιέρες, αναμένεται να κυριαρχήσει η τέταρτη συνέχεια των «Αναλώσιμων», της χαβαλέ-περιπέτειας του Σταλόνε. Οι δυο επανεκδόσεις του επταήμερου, αποτελούν, όμως, μία καλή εναλλακτική επιλογή: «Νευρικός Εραστής», διά χειρός Γούντι Άλεν και «Το Λιμάνι των Απόκληρων» του Μισέλ Καρνέ, με το μυθικό πρωταγωνιστικό ζευγάρι Ζαν Γκαμπέν και Μισέλ Μοργκάν.

«Ράδιο Μετρονόμ» (Metronom)

Δραματική ταινία, ρουμανικής παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Αλεξάντρου Μπερκ, με τους Μαρα Μπουγκάριν, Βλαντ Ιβάνοφ, Σερμπάν Λαζαροβίτσι, Αλίνα Μπερζουντεάνου κα.

Γεννημένος το 1980, ο ταλαντούχος πρωτοεμφανιζόμενος Ρουμάνος σκηνοθέτης Αλεξάντρου Μπερκ, κάνει μια βουτιά στη σκοτεινή ιστορία του καθεστώτος Τσαουσέσκου, μέσα από τις νεανικές μνήμες των γονιών του. Τοποθετεί την ιστορία του το 1972, μία εποχή κοσμογονίας, όταν η μουσική, που ακούγεται από παράνομους σταθμούς μπορεί να δώσει μία αίσθηση ελευθερίας, να δημιουργήσει όνειρα, να φέρει τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα στα εφηβικά νιάτα, που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακριβώς τι σημαίνει «καθεστώς Τσαουσέσκου».

Η βραβευμένη ταινία στις Κάννες (καλύτερης σκηνοθεσίας στο Τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα το 2022) ξεκίνησε ως ντοκιμαντέρ πριν από κάποια χρόνια για τη δεκαετία του '70 και τον παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό «Μετρονόμ» και τον παραγωγό και εξόριστο Ρουμάνο δημοσιογράφο Κορνέλ Κιριάκ ο οποίος δολοφονήθηκε στο Μόναχο το 1975.

Το σενάριο του Μπερκ, επικεντρώνεται στην Άννα, μία 17χρονη, ερωτευμένη με τον Σόριν, που ετοιμάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα μαζί με την οικογένειά του, για να μεταναστεύσουν στη Γερμανία. Στεναχωρημένη από τη φυγή του έρωτά της, η Άννα μαζί με συμμαθητές της στο γυμνάσιο, ετοιμάζονται να γράψουν σε ένα παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό, με αποτέλεσμα να συλληφθεί, μαζί με την παρέα της από τη διαβόητη μυστική αστυνομία του καθεστώτος.

Ο σκηνοθέτης δίνει τη μεγαλύτερη στοργή και αγάπη του για τη νέα γενιά της εποχής εκείνης, την αθωότητά της, που απειλείται από τη βαναυσότητα του καθεστώτος. Η κεντρική ηρωίδα θα μεταβληθεί σε ένα σύμβολο για τη στάση της, για την επιλογή της να μη λυγίσει μπροστά στους ασφαλίτες, να «δώσει» τους φίλους της για να σωθεί. Ο Μπερκ αποφεύγει τη συνηθισμένη γραφικότητα των κακών και επιλέγοντας τον Βλαντ Ιβάνοφ για τον ρόλο του προϊστάμενου της Μυστικής Αστυνομίας, που ανακρίνει την Άννα και τους φίλους της, καταφέρνει να δείξει αποτελεσματικά την αντίθεση του θύματος και του θύτη, της αθωότητας απέναντι στην κατάχρηση εξουσίας, αλλά κάπου εκεί χάνει και το μέτρο και οι χαρακτήρες μοιάζουν αρκετά τυποποιημένοι, δείχνουν να χάνουν τη φυσικότητά τους.

Η ταινία που βλέπεται με ενδιαφέρον, πέρα από τις αδυναμίες της, κερδίζει και το στοίχημα της ανασύστασης της εποχής του '70, ενώ στα προτερήματά της είναι και η νεαρή πρωταγωνίστρια Μάρα Μπουγκάριν.

«Κάρμεν» (Carmen)

Ρομαντικό δραματικό μιούζικαλ, αμερικάνικης και γαλλικής παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Μπέντζαμιν Μίλιπεντ, με τους Πολ Μέσκαλ, Μελίσα Μπαρέρα, Ρόζι ντε Πάλμα, Νικόλ ντα Σίλβα, Έλσα Πατάκι κα.

Το ελκυστικό πρωταγωνιστικό ζευγάρι, με τον υποψήφιο για Όσκαρ Πολ Μέσκαλ και την ταμπεραμεντόζα Μελίσα Μπαρέρα, αλλά και ορισμένες χορογραφίες, απ' τις υπερβολικά πολλές που διαθέτει η ταινία, θα τραβήξουν δικαιολογημένα την προσοχή του κοινού. Ειδικά τους λάτρεις του φλαμέγκο, αλλά και της κλασικής ιστορίας της όπερας Κάρμεν, αν και η μουσική είναι του Νίκολας Μπρίτελ και το λιμπρέτο μοιάζει απλώς η αφορμή για ένα περιπετειώδες ρομάντζο, τοποθετημένου στα σύνορα Μεξικού - ΗΠΑ.

Εδώ, στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, ο γνωστός χορευτής και χορογράφος Μπέντζαμιν Μίλιπεντ, που έκανε τις χορογραφίες στο φιλμ «Μαύρος Κύκνος», διασκευάζει την περίφημη ομώνυμη όπερα, μεταφέροντας την Κάρμεν στο σήμερα. Η Κάρμεν θέλοντας να ξεφύγει από το μεξικάνικο καρτέλ, μπαίνει κρυφά στις ΗΠΑ, όπου κάποιοι Αμερικάνοι έχουν κάνει σπορ το κυνήγι κεφαλών παράνομων μεταναστών, θα συλληφθεί από έναν αστυνομικό των συνόρων, που προσπαθεί να τη σκοτώσει. Θα τη σώσει ένας άλλος αστυνομικός, που τη βοηθά να δραπετεύσει, γοητευμένος από το πάθος και το ελεύθερο πνεύμα της. Θα συμφωνήσουν να φύγουν για το Λος Άντζελες, για να κάνουν μια νέα αρχή, αλλά τα εμπόδια είναι πολλά.

Ο Μίλιπεντ, ως πρωτάρης στη σκηνοθεσία, θα προσπαθήσει να εντυπωσιάσει, να αποδείξει τις ικανότητές του και στη σκηνοθεσία, αλλά δεν τα πολυκαταφέρνει, είναι υπέρ το δέον πληθωρικός, ορισμένες φορές αναποφάσιστος και ειδικά στο κόψιμο αχρείαστων σεκάνς, ενώ υπερβάλει και με τα πολλά μουσικοχορευτικά κομμάτια της ταινίας, αν και υπάρχουν ορισμένες απολαυστικές στιγμές. Επίσης, δείχνει ανέτοιμος να χειριστεί ένα σοβαρό ζήτημα όπως το μεταναστευτικό, θίγοντάς το επιφανειακά και μόνο ως έναυσμα για μια περιπετειώδη ιστορία αγάπης, θέλοντας να αξιοποιήσει το ζηλευτό πρωταγωνιστικό του ζευγάρι.

«Οι Αναλώσιμοι 4» (The Expendables 4)

Περιπέτεια, αμερικάνικης παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Σκοτ Γουό, με τους Σιλβέστερ Σταλόνε, Τζέισον Στέιθαμ, Μέγκαν Φοξ, Ντολφ Λούντγκρεν, Άντι Γκαρσία κα.

Η χαβαλετζίδικη μιλιταριστική περιπέτεια των βετεράνων έως και απόμαχων σούπερ ηρώων της εποχής του '80, επιστρέφει για μια τέταρτη συνέχεια, που δείχνει όλο και περισσότερο αποκαμωμένη.

Οι «Αναλώσιμοι», μαζί με τη νέα γενιά που προστίθεται στην παρέα, θα πρέπει να αντιμετωπίσει έναν τρομοκράτη, που κατέχει πυρηνικά όπλα και μπορεί να προκαλέσει τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Εντάξει, ορισμένες σκηνές έχουν την πλάκα τους, βλέποντας τα γερόντια - κομάντος να συναγωνίζονται τον Superman ή ακόμη και τον Τσακ Νόρις στα νιάτα του, αλλά όλα έχουν ένα όριο. Φυσικά, ουδείς παίρνει στα σοβαρά τα όσα βλέπει στην οθόνη - το μόνο ελαφρυντικό - στην απίστευτη, αναληθοφανή περιπέτεια, με το υποτυπώδες σχηματικό σενάριο, ενώ τα αστεία και ο αυτοσαρκασμός των πρωταγωνιστών μοιάζουν πιο μπαγιάτικα και από το πρόσωπο του Σταλόνε.    Οι σκηνές των μαχών (ορισμένες έχουν γυριστεί και στη Θεσσαλονίκη) μοιάζουν με επανάληψη των προηγουμένων, τα κλισέ μας βομβαρδίζουν και η γραφικότητα προσπαθεί να καλύψει την έλλειψη φαντασίας.

Πάντα έχει, τη θέση του και το γνωστό μιλιταριστικό πνεύμα, με την παρέα των υπερηρώων να κατατροπώνει τους τριτοκοσμικούς τρομοκράτες, που απειλούν τον κόσμο. Οι πρωταγωνιστές κάνουν την πλάκα τους, εξασφαλίζουν το παντεσπάνι τους και ο Σιλβέστερ Σταλόνε, ακόμη και στα γεράματά του, θησαυρίζει.

Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:

«Αfter 5: Όλα Μετά» (After: Everything): Το γνωστό αισθηματικό μελόδραμα φτάνει στο τέλος του με αυτή την πέμπτη ταινία του φραντσάιζ «After», που σκηνοθετεί, αυτή τη φορά, η νεαρή ηθοποιός και σκηνοθέτις Κάστιλ Λάντον. Τα γλυκανάλατα αισθηματικά επεισόδια ολοκληρώνονται στη Λισαβόνα, με τα ροζ συννεφάκια να συνεχίζουν να θολώνουν την ερωτική σχέση του Χάρντιν με την Τέσα. Έτσι, ο Χάρντιν ταξιδεύει στην Πορτογαλία για να επανορθώσει τα λάθη του παρελθόντος, προτού μπορέσει να αναλάβει την απόλυτη δέσμευση με την Τέσα. Με τους Χίρο Φάινς Τίφιν, Τζοζεφίν Λάνγκφορντ και Μίμι Κιν.

«Μάβκα: Το Ξωτικό του Δάσους» (Mavka: The forest song): Ουκρανική παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, που προετοιμαζόταν για χρόνια και έκανε φέτος πρεμιέρα. Χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις animation, αλλά με εξαιρετικές λαϊκές παραδοσιακές μελωδίες, που θέλει να περάσει οικολογικά και άλλα επίκαιρα μηνύματα. Η κεντρική ηρωίδα Μάβκα, ένα μυθικό εξωτικό του δάσους, θα κάνει τα πάντα για να το σώσει από ύπουλους εισβολείς, μαζί με τον αγαπημένο της Λούκας. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.

«Ο Νευρικός Εραστής» (Αnnie Hall): Υπέροχη ταινία, σήμα κατατεθέν του Γούντι Άλεν και του κινηματογράφου με τον οποίο απέκτησε φήμη και καταξίωση, αλλά και τους σινεφίλ όλου του κόσμου και βεβαίως τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας. Ήταν το μακρινό 1977 όταν ο Άλεν αφήνει τους πειραματισμούς και το αποσπασματικό σινεμά, για να δείξει την ωριμότητά του, μέσω της κινηματογραφικής του περσόνας, αλλά και του ιδιότυπου χαρακτήρα του. Στην πιο αφοπλιστικά αστεία ρομαντική κομεντί του κινηματογράφου, ο Άλεν αναδεικνύει τις νευρώσεις της εποχής, τα ανυπέρβλητα προβλήματα των σχέσεων, τα αδιέξοδα και τη δύναμη του έρωτα, με ένα ιδιοφυές σενάριο και ατάκες που πέφτουν βροχή, ενώ δεν αφήνει ασχολίαστα τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα της Αμερικής. Με πολλά αριστοτεχνικά φλας μπακ, που ξεκινούν από την παιδική ηλικία του πρωταγωνιστή, η ταινία περιστρέφεται γύρω από έναν νευρωτικό κωμικό, τον Άλβι, που έχει εμμονή με τον θάνατο, ερωτεύεται την Άνι Χολ, έχει μια επταετή θυελλώδη σχέση μαζί της, χωρίζουν αλλά αυτός «κολλημένος» μαζί της, προσπαθεί να την ξανακάνει δική του. Αγέραστο χιούμορ υψηλού επιπέδου, υποδειγματική σκηνοθεσία, φωτογραφία του Γκόρντον Γουίλις και εμπνευσμένο σενάριο του ίδιου του σκηνοθέτη και του Μάρσαλ Μπρίκμαν. Εκτός από τον Γούντι Άλεν, παίζουν και οι Ντάιαν Κίτον, Τόνι Ρόμπερτς, Κάρολ, Κρίστοφερ Γουόκεν και Σέλεϊ Ντιβάλ.

«Το λιμάνι των Απόκληρων» (Le Quai des brumes): Κλασική γαλλική προπολεμική ταινία (1938) του φημισμένου Μαρσέλ Καρνέ, εκπροσώπου του ποιητικού ρεαλισμού στο σινεμά. Αν και δείχνει την ηλικία της και το θέμα της μπορεί να είναι ξεπερασμένο, η ταινία αποτελεί δραματικό πρότυπο, βλέπεται με αμείωτο ενδιαφέρον, ενώ εντυπωσιάζει η υποβλητική ασπρόμαυρη φωτογραφία του Εουτζέν Σουφτάν. Και βεβαίως η παρουσία του γίγαντα Ζαν Γκαμπέν και της γοητευτικότατης Μισέλ Μοργκάν. Το σενάριο του Ζακ Πρεβέρ, θέλει έναν λιποτάκτη του γαλλικού αποικιακού στρατού να προσπαθεί να διαφύγει από τη Χάβρη, όπου θα ερωτευθεί μία νεαρή, αντικείμενο του πόθου των ανδρών του λιμανιού. Η αναπόφευκτη μοίρα του μυθικού κινηματογραφικού ζευγαριού συνάδει απολύτως με το πεσιμιστικό κλίμα της ταινίας, τις ζοφερές εποχές, τον ερχομό ενός ακόμη καταστροφικού Μεγάλου Πολέμου.

*Με πληροφορίες του Χάρη Αναγνωστάκη, ΑΠΕ-ΜΠΕ