«Beckham»: Γιατί ίσως πρόκειται για το καλύτερο αθλητικό ντοκιμαντέρ της χρονιάς

Παρόλη όλη τη φήμη και τη διασημότητά του, υπάρχουν πλευρές του Ντέιβιντ Μπέκαμ (David Beckham) που ήταν υποτιμημένες, μέχρι την κυκλοφορία του νέου αθλητικού ντοκιμαντέρ του Netflix με τον τίτλο «Beckham».

Την πρώτη εβδομάδα προβολής του, έφτασε στο νούμερο 1 του Netflix και είναι το μόνο για το οποίο μιλούν όλοι τις τελευταίες ημέρες - φίλαθλοι και μη του αθλητισμού. Εξάλλου, δεν χρειάζεται να είσαι οπαδός του ποδοσφαίρου για να γνωρίζεις τη βαρύτητα που έχει το όνομα «Ντέιβιντ Μπέκαμ».

Είναι ένα είδωλο του οποίου η επιρροή εκτείνεται πέρα από τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Αυτό το ντοκιμαντέρ μας βάζει στον κόσμο του, μοιράζεται άγνωστες μέχρι τώρα ιστορίες από την καριέρα του και δίνει βαθύτερο πλαίσιο στα κομμάτια της ζωής του που ήδη γνωρίζουμε. Και συνολικά, αποτελεί ίσως ένα από τα καλύτερα αθλητικά ντοκιμαντέρ, αν όχι το καλύτερο, της χρονιάς.

Ακολουθούν τρία χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το ντοκιμαντέρ «Beckham»:

Το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο

Ενώ το «Beckham» είναι ένα αθλητικό ντοκιμαντέρ που αφηγείται την ιστορία ενός από τους πιο εμβληματικούς ποδοσφαιριστές που υπήρξαν ποτέ, ένα πράγμα που κάνει επίσης καλά είναι να δείξει τη σχέση μεταξύ οπαδού και αθλήματος.

Στον αγώνα της Αγγλίας με την Αργεντινή στη φάση των 16 του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 1998, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο οποίος είχε παίξει καθοριστικό ρόλο, δέχθηκε κόκκινη κάρτα αφού σήκωσε το πόδι του από το έδαφος για να ρίξει τον Αργεντινό Ντιέγκο Σιμεόνε. Άφησε την ομάδα του με 10 παίκτες στον αγωνιστικό χώρο, το σκορ ήταν 2-2, και όταν ο αγώνας χρειάστηκε να πάει στα πέναλτι, η Αγγλία αποκλείστηκε.

Το κοινό κατηγόρησε τον Ντέιβιντ Μπέκαμ για όλα αυτά - και οι οπαδοί της Αγγλίας δεν είναι για να τα βάζουν μαζί τους. Μετά από αυτό, ο νεαρός παίκτης έγινε ο κακός της χώρας. Ένας τίτλος από τη σειρά ντοκιμαντέρ που ξεχωρίζει είναι αυτός που έγραφε: "Δέκα ηρωικά λιοντάρια, ένα ηλίθιο αγόρι".

Αλλά δεν έμεινε μόνο στις λέξεις. Το αθλητικό ντοκιμαντέρ έδειξε πόσο σοβαρά είχαν εκλάβει οι οπαδοί αυτή την ήττα - κάποιος κρέμασε ένα ομοίωμα του Μπέκαμ δημοσίως, ένας οπαδός πέταξε την τηλεόρασή του από το παράθυρο μετά το παιχνίδι, οι άνθρωποι του έστελναν απειλές για τη ζωή του και, ακόμα χειρότερα, άρχισαν να στοχοποιούν την οικογένειά του, στέλνοντας απειλές για την απαγωγή του νεογέννητου γιου του. Και αυτός ο κατάλογος δεν αγγίζει καν την επιφάνεια των όσων έπρεπε να υπομείνει ο Μπέκαμ, όχι μόνο για μερικές εβδομάδες, αλλά για μήνες.

Προφανώς, ένας αγώνας ποδοσφαίρου - ή ακόμη και μια μόνο στιγμή σε έναν αγώνα - δεν τελειώνει όταν ένας οπαδός κλείνει την τηλεόραση ή φεύγει από το γήπεδο μετά το τελικό σφύριγμα. Οποιαδήποτε στιγμή που χτυπάει μια ευαίσθητη χορδή μπορεί να κυριεύσει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις ενός φιλάθλου. Αν και ενέργειες και εκφράσεις όπως αυτή που έπρεπε να αντιμετωπίσει ο Μπέκαμ εκείνη τη χρονιά είναι εντελώς αδικαιολόγητες, αυτό το αθλητικό ντοκιμαντέρ δίνει μια ζωντανή εικόνα του τι σημαίνει το ποδόσφαιρο για πολλούς ανθρώπους. 

Ένας «Galactico»

Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ τιμάται ως θρύλος στον κόσμο του αθλητισμού. Ήταν ένας Galactico, μια ισπανική λέξη που σημαίνει "γαλαξιακός" και χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στην ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης που ήταν γεμάτη σούπερ σταρ τη δεκαετία του 2000. Και όμως, αυτή η σειρά έδειξε πόσο ανθρώπινος είναι στην πραγματικότητα.

Μετά τις αντιδράσεις από το χτύπημα που έκανε με το πόδι του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, ο Μπέκαμ έπαθε «κλινική κατάθλιψη», όπως εξηγεί η σύζυγός του Βικτόρια στο ντοκιμαντέρ. Ήταν μόλις 23 ετών τότε, αλλά παραδέχτηκε μάλιστα ότι τον στοιχειώνει ακόμα το περιστατικό με την κόκκινη κάρτα και αναμφίβολα αυτό ενισχύεται από τις αναμνήσεις της κακοποίησης.

Αλλά δεν ήταν μόνο το περιστατικό με την κόκκινη κάρτα που έδειξε την πιο ανθρώπινη πλευρά του. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε ο Μπέκαμ στην προσωπική του ζωή, από τις κατηγορίες για εξωσυζυγική σχέση που αμφισβήτησαν τον γάμο του, μέχρι τον χωρισμό του από τη σύζυγο και τα παιδιά του για μήνες κάθε φορά που επηρέασε την ικανότητά του να παίζει όσο καλύτερα μπορούσε - όλα αυτά έδειξαν μια πλευρά του Μπέκαμ που ίσως δεν γνωρίζαμε προηγουμένως πριν από αυτό το αθλητικό ντοκιμαντέρ.

Μάλιστα, όταν έπαιζε στη Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να διορθώσει την κατάσταση με την σύζυγό του, αποκάλυψε ότι δυσκολευόταν να έρχεται κάθε μέρα στην προπόνηση, πόσο μάλλον να παίζει στους αγώνες. Αυτό φάνηκε στην απόδοσή του. Ένας από τους συγγραφείς που μιλούν στο ντοκιμαντέρ περιέγραψε αρνητικά τον τρόπο που έπαιζε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Όπως κάθε αθλητικό ντοκιμαντέρ, ο Μπέκαμ δείχνει την ανθρώπινη πλευρά του αθλητή που συχνά, ο κόσμος δεν βλέπει (ή επιλέγει να αγνοήσει) λόγω των υπέρογκων αμοιβών ή της δημοσιότητας. Αλλά οι αθλητές είναι άνθρωποι, και αυτό ήταν μια καλή υπενθύμιση ότι ακόμη και οι καλύτεροι παίκτες θα έχουν τις κακές τους μέρες ή τους κακούς τους μήνες εν μέσω προσωπικών αγώνων. 

Beckham, ο αθλητής

Αλλά ο κύριος λόγος για τον οποίο το «Beckham» μπορεί να είναι το καλύτερο αθλητικό ντοκιμαντέρ της χρονιάς είναι επειδή, παρ' όλη τη φήμη και τη διασημότητα που έχει ο David Beckham, εξακολουθεί να δείχνει ότι είναι υποτιμημένος ως ποδοσφαιριστής, και αυτή η σειρά μας το υπενθυμίζει.

Όταν ο Beckham ανέβηκε σε δημοφιλία, ήταν από τους πρώτους αθλητές που έγιναν κάτι περισσότερο από έναν απλό αθλητή, αλλά ένα brand. Ήταν ένας από τους πρώτους ποδοσφαιριστές που υπέγραψαν συμφωνίες με εμπορικά σήματα, έκλεισαν δουλειές μοντέλων και έγιναν τόσο γνωστοί διεθνώς. Έγινε γνωστός έξω από τους ποδοσφαιρικούς κύκλους. Εξαιτίας αυτού, το όνομά του έγινε αναμφισβήτητα ακόμη περισσότερο συνώνυμο της μόδας, του στυλ και του κουτσομπολιού, παρά του ποδοσφαίρου.

Ευτυχώς, αυτό το ντοκιμαντέρ επαναφέρει τον Μπέκαμ στη σφαίρα του αθλητισμού. Ρίχνει τους «προβολείς» στο μαγικό δεξί του πόδι που είχε την ικανότητα να κάνει μερικές από τις πιο ακριβείς πάσες, τα πιο ασταμάτητα ελεύθερα σουτ και τις πιο δυνατές φάσεις.

Μπορούμε να μιλάμε όλη μέρα για τα κοστούμια ή τα κουρέματά του, αλλά ο Ντέιβιντ Μπέκαμ πρέπει να μείνει στη μνήμη μας ως ένας από τους καλύτερους μεσοεπιθετικούς της γενιάς του. Και το πάθος του δεν θα έπρεπε ποτέ να αμφισβητηθεί. Μετακόμισε από χώρα σε χώρα, συχνά εις βάρος της οικογενειακής του σταθερότητας, μόνο και μόνο για να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο. Όταν έπαιξε το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του, συγκινήθηκε μέχρι δακρύων. Συνέχισε να είναι ένας από τους συνιδιοκτήτες της Ίντερ Μαϊάμι, μη μπορώντας να αφήσει εντελώς το παιχνίδι.

Όταν λοιπόν σκεφτόμαστε τον Ντέιβιντ Μπέκαμ, ας σκεφτόμαστε κάτι περισσότερο από τις φήμες και τις διαμάχες. Εξάλλου, έχει στην κατοχή του έξι τίτλους Premier League με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, δύο Κύπελλα Αγγλίας, τέσσερα Community Shields, ένα τρόπαιο Champions League, δύο Κύπελλα MLS, έναν τίτλο Ligue από τη Γαλλία και έναν τίτλο La Liga από την Ισπανία. Και ακόμη περισσότερο από αυτό είναι η ανυπολόγιστη υπερηφάνεια και ευτυχία που έχει προσφέρει σε όλους τους οπαδούς των συλλόγων στους οποίους έχει αγωνιστεί στην ποδοσφαιρική του καριέρα.

*Με πληροφορίες από thegame-onemega.com