Fingernails: Το αγγλόφωνο ντεμπούτο του Αθηναίου σκηνοθέτη Χρήστου Νίκου - Μία περίπλοκη ταινία, όπως ο έρωτας

Τι θα συνέβαινε αν ζούσαμε σ' ένα κόσμο όπου, αντί να χρησιμοποιούμε τα δάχτυλά μας για να σαρώνουμε την οθόνη του κινητού προς αναζήτηση ερωτικού συντρόφου σε dating app, μπορούσαμε να χρησιμοποιούμε τα νύχια των χεριών μας για να τεστάρουμε την πραγματική αγάπη;

Η Anna και ο Ryan είναι ένα ευτυχισμένο ζευγάρι, δύο νέοι που ζουν μαζί χωρίς προβλήματα. Στην πραγματικότητα, είναι το τέλειο ζευγάρι, σύμφωνα με ένα τεστ που προσδιορίζει με ακρίβεια αν ένα ζευγάρι είναι ερωτευμένο. Στην εναλλακτική πραγματικότητα της ταινίας, τα ζευγάρια εξετάζουν την αφοσίωσή τους σε ινστιτούτα που δοκιμάζουν τον έρωτα, εκτελώντας ασκήσεις που φέρνουν τους συντρόφους πιο κοντά πριν περάσουν από ένα τεστ νέας τεχνολογίας, το οποίο απαιτεί ο κάθε συμμετέχοντας να υποβάλει ένα νύχι του για να καθοριστεί η συμβατότητα. Μερικοί περνάνε τη δοκιμασία με απόλυτη βαθμολογία. Το 100% υποδεικνύει το τέλειο ζευγάρι. Εκείνοι που σκοράρουν ένα 50% ή 0% ανακαλύπτουν ότι η σχέση τους δεν ήταν μοιραία. Αλλά είναι δυνατόν, ακόμα και σε έναν κόσμο με αλγόριθμους, διαγνωστικά και ροές δεδομένων να αποφύγουμε εξ ολοκλήρου το ρίσκο ενός αποτυχημένου έρωτα;

Η Anna δεν είναι και τόσο σίγουρη. Ενδιαφέρεται ανεξήγητα για μία θέση εργασίας σε ένα ινστιτούτο προκειμένου να μελετήσει τις ασκήσεις που ο Ryan πιστεύει ότι είναι περιττές, δεδομένης της αποδεδειγμένης συμβατότητάς τους. Εκεί συναντά τον Amir, έναν ειδικό στις διαγνώσεις, που υποστηρίζει ότι είναι ασφαλής στη σχέση του. Μόνο που δεν είναι, όπως ούτε και η Anna. Παρά τη στατιστική, οι δύο συνάδελφοι ερωτεύονται, αμφισβητώντας το σύστημα που τους έχει δώσει δουλειά και τους έχει φέρει κοντά. Θέτουν στο κοινό το ερώτημα αν ο έρωτας είναι πραγματικά μετρήσιμος.

Η ταινία «Fingernails» είναι το αγγλόφωνο ντεμπούτο του Αθηναίου σκηνοθέτη Χρήστου Νίκου που με την πρώτη ταινία του, «Μήλα» (Apples), ένα δυστοπικό δράμα για μία πανδημία αμνησίας, προσέλκυσε το ενδιαφέρον της Dirty Films, της εταιρείας παραγωγής των Cate Blanchett, Andrew Upton και Coco Francini. «Μας εντυπωσίασε η ικανότητα του Χρήστου να διηγηθεί μία ιστορία λίγο δυστοπική και αλληγορική, αλλά γεμάτη ανθρωπιά» λέει η Francini. «Η ομορφιά της ταινίας αυτής, και της δουλειάς του Χρήστου γενικά, είναι ότι δεν ανήκει σε ένα συγκεκριμένο είδος. Εξερευνά ελαφρώς μέσα από το πρίσμα της επιστημονικής φαντασίας μία ερωτική πλοκή μέσα σε μία ευρύτερη ιστορία για την ανθρώπινη φύση. Η ταινία είναι εξίσου περίπλοκη με τον ίδιο τον έρωτα».

Η Cate Blanchett, που ανυπομονούσε να συνεργαστεί με τον Νίκου, αφού είδε την ταινία «Μήλα» το 2020, προσθέτει: «Θα μπορούσε κάποιος να πιαστεί από φράσεις όπως μελαγχολικός παραλογισμός ή αποξενωμένη γοητεία. Το ύφος των ταινιών του δεν ορίζεται εύκολα. Αλλά όποτε μιλάω με τον Χρήστο, νιώθω ότι βρίσκομαι σε μία βαθιά σοβαρή συζήτηση, ενώ την ίδια στιγμή κάποιος με γαργαλάει. Πιστεύω ότι οι ταινίες του έχουν παρόμοια ενέργεια».

Με πρωταγωνιστές τους Jessie Buckley, Riz Ahmed και Jeremy Allen White, και συμπρωταγωνιστή τον Luke Wilson, η ταινία «Fingernails» επιστρατεύει ένα γλυκόπικρο κωμικό ύφος για να εξερευνήσει με σύγχρονο τρόπο τις σχέσεις και τα άκρα στα οποία φτάνουν τα ζευγάρια για να παραμείνουν σε μία σχέση, εξασφαλίζοντας ότι είναι σταθερή και μακροχρόνια ικανοποιητική.

«Μοιάζει αρκετά με τον κόσμο που ζούμε, όπου μπαίνεις σε ένα dating site και ο αλγόριθμος σου βρίσκει ένα ταίρι που με τα βίας γνωρίζεις ή που μπορεί να μη γνωρίσεις ποτέ» λέει η Buckley, που παίζει την Anna. «Στον κόσμο της ταινίας μπορείς να τεστάρεις τη σχέση σου και να πάρεις πιστοποιητικό, όποτε και να κοιμάσαι ήσυχος γνωρίζοντας ότι η σχέση σου είναι ασφαλής. Μόνο που η Anna προσπαθεί να ξυπνήσει από όλο αυτό. Φοβάται να αποκοιμηθεί μέσα σε μία σχέση που υποτίθεται ότι έχει πάθος και ζωντάνια».

Ο Riz Ahmed, που υποδύεται τον συνάδελφο της Amir, προσθέτει: «Ο ρόλος του ινστιτούτου επικεντρώνεται στο να αφαιρεί το ρίσκο από τον έρωτα και στην ικανότητα του τεστ να κρίνει αν δύο άτομα είναι ερωτευμένα. Μερικοί κάνουν το τεστ πριν αρραβωνιαστούν, ή παντρευτούν, ή πάνε να ζήσουν μαζί. Η ιδέα είναι να εξακριβώσουν αν είναι πλήρως αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον. Το πρόβλημα είναι ότι ο έρωτας πάντα ενέχει ρίσκο. Η αληθινή αγάπη ποτέ δεν είναι ασφαλής ή μετρήσιμη».

Στην ταινία «Fingernails», ο Νίκου διευρύνει το μελαγχολικό ύφος που βιώσαμε στην ταινία «Μήλα», οδηγώντας τη δεύτερη ταινία του σε ένα πιο παράλογο, κωμικό πεδίο με το τελικό τεστ συμβατότητας στο ινστιτούτο του έρωτα: τα νύχια των συμμετεχόντων εξάγονται και τοποθετούνται σε ένα ειδικό μηχάνημα για να τεστάρουν αν η αγάπη τους είναι αληθινή.

«Συχνά χρησιμοποιούμε τα δάχτυλά μας για να σύρουμε δεξιά ή αριστερά στα dating apps όταν διαλέγουμε πιθανούς συντρόφους, και ένα από τα πρώτα σημάδια καρδιακών παθήσεων είναι η εμφάνιση λευκών στιγμάτων στα νύχια μας» λέει ο Νίκου. «Πήραμε ένα επιστημονικό γεγονός και το μετατρέψαμε σε δραματικό για να δείξουμε πόσο επώδυνη είναι η αγάπη. Είναι ιδιαίτερα οδυνηρό όταν ερωτεύεσαι γιατί θυσιάζεις πράγματα και χάνεις τον εαυτό σου. Αλλά αν σου αφαιρέσουν τα νύχια και τα δάχτυλά σου είναι μπανταρισμένα, τότε η πλοήγηση στα dating apps γίνεται αδύνατη. Ίσως να μην μπορείς να βρεις την αγάπη με αυτόν τον τρόπο».

Ο παραγωγός της FilmNation Entertainment, Lucas Wiesendanger, μοιράζεται τον ενθουσιασμό του για τον σκηνοθέτη. «Αυτή η ταινία ξεπηδά από το μυαλό ενός πραγματικού σκηνοθέτη και δεν υπάρχει κανείς άλλος στη γη που θα μπορούσε να κάνει αυτή την ταινία. Έχει ένα μοναδικό όραμα και ο Χρήστος βρίσκει ένα ολόδικό του ύφος, που είναι αμήχανο, ρομαντικό, γνήσιο, ανθρώπινο και αστείο την ίδια στιγμή».

Μελαγχολικά οράματα

Το ντεμπούτο του Νίκου έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας το 2020, στο τμήμα Orizzonti (Ορίζοντες), που ειδικεύεται στα νέα έργα με τολμηρό όραμα από σχετικά νέους σκηνοθέτες. Συνδυάζοντας την κωμωδία με την τραγωδία, η ειρωνική ταινία «Μήλα» αφορούσε στην ιστορία ενός μοναχικού άντρα (Άρης Σερβετάλης) που προσπαθεί να αναδομήσει τη ζωή του μετά από μία επιδημία αμνησίας που χτυπάει μία ανώνυμη πόλη. Μετά το εξιτήριό του από το νοσοκομείο, συμμετέχει σε ένα πρόγραμμα που τον βοηθάει να ανακτήσει τις αναμνήσεις του και να επανενταχθεί στην κοινωνία μέσα από καθημερινά, κοινότοπα τελετουργικά. Με πολλά στοιχεία αναλογικής τεχνολογίας στη σκηνογραφία του, συμπεριλαμβανομένων παλιών μαγνητοφώνων και Polaroid καμερών, η ταινία «Μήλα» έλαβε πολύ θετικές κριτικές για το μελαγχολικό της ύφος και την εξερεύνηση του πένθους, της ανάκαμψης και της αποσύνδεσης.

«Η πρώτη μου ταινία ήταν μία πολύ προσωπική ιστορία, μία ταινία για τον πατέρα μου» λέει ο Νίκου. «Προσπάθησα να βάλω τον εαυτό μου στη θέση του πρωταγωνιστή και να δω πώς αντιμετωπίζει κανείς το πένθος και την απώλεια όταν όλοι γύρω του αρχίζουν να ξεχνάνε πράγματα».

Πριν την προβολή στη Βενετία, η ταινία «Μήλα» είχαν ήδη κερδίσει το ενδιαφέρον της δύο φορές βραβευμένης με Όσκαρ Cate Blanchett (Tar). Η επόμενη ταινία του Νίκου είχε ήδη αρχίσει να διαμορφώνεται και η Blanchett είχε την ελπίδα να συνεργαστεί μαζί του για τη δεύτερη ταινία του. «Λίγο πριν την πρεμιέρα μας, έλαβα ένα μήνυμα από τον ατζέντη μου ότι η Cate ήθελε να φάμε πρωινό όσο ήμουν στο Λίντο» λέει ο Νίκου. «Είχαμε μόνο ένα βασικό κείμενο με μία μικρή παρουσίαση για την ταινία Fingernails σε εκείνη τη φάση και δεν είχε ρόλο για εκείνη, αλλά διατηρήσαμε την επικοινωνία».

Τελικά, η Dirty Films ανέλαβε την παραγωγή και των δύο ταινιών. «Ήμουν ήδη φαν της ταινίας Μήλα και ήμουν ενθουσιασμένη που η Dirty Films μπόρεσε να οδηγήσει μία ταινία γύρω από μία πανδημία -εν καιρώ μιας πραγματικής παγκόσμιας πανδημίας- για να βρει το κοινό της» λέει η Blanchett. Ο Upton προσθέτει, «Όταν ο Χρήστος έστειλε την τελική παρουσίαση για την ταινία Fingernails, μας ενθουσίασε αμέσως».

Οι παραγωγοί και ο σκηνοθέτης ήξεραν ότι ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες για να ζωντανέψει η ιστορία ήταν η επιλογή των ηθοποιών. Οι χαρακτήρες έπρεπε να είναι πιστευτοί στο επίκεντρο αυτού του ελαφρώς παράλογου κόσμου. Ήταν σημαντικό να επιλεχθούν ηθοποιοί με τους οποίους θα ταυτιζόταν το κοινό. Ο Νίκου, η Francini, ο Upton και η Blanchett μίλησαν εκτεταμένα με την Jessie Buckley και τον Riz Ahmed στο στάδιο της προ-παραγωγής, οι οποίοι ήταν θαυμαστές του Νίκου με την ταινία Μήλα και ανυπομονούσαν για τη νέα του ταινία. Μόλις η ομάδα μοιράστηκε το σενάριο με την Buckley and Ahmed, οι δύο ηθοποιοί δέχτηκαν αμέσως.

Οι Francini, Upton και Blanchett της Dirty Films δήλωσαν: «Προσπαθήσαμε συνειδητά να αιχμαλωτίσουμε τις αποχρώσεις του χιούμορ, του συναισθήματος και της ανθρωπιάς που έχει ο πυρήνας της ταινίας. Ο Riz και η Jessie ως δίδυμο έχουν δώσει τόσα στους χαρακτήρες που νιώσαμε ότι αποδίδουν τέλεια το όραμα του Χρήστου».

Οι δημιουργοί άρχισαν να αναζητούν συνεργάτες και ενθουσιάστηκαν με την προσθήκη της υπέροχης ομάδας της FilmNation Entertainment στην ταινία. Σύντομα, τα γυρίσματα σχεδιάστηκαν για το φθινόπωρο του 2022. «Μας άρεσε πολύ η ταινία Μήλα και ενθουσιαστήκαμε με το σενάριο για την ταινία Fingernails» μοιράζεται ο Glen Basner, executive producer και CEO της FilmNation Entertainment. «Ήταν ένα φιλόδοξο βήμα μπροστά για τον Χρήστο, ως σεναριογράφο και σκηνοθέτη, και δεν υπάρχει κάτι που να ενθουσιάζει τη FilmNation όσο η συνεργασία σε ταινίες που συνδυάζουν τη φιλοδοξία με την πρωτοτυπία. Αμέσως προσφέραμε την υποστήριξη μας στην ταινία και αναλάβαμε την παραγωγή με την Dirty Films. Ευτυχώς για εμάς, τόσο ο Χρήστος όσο και η ομάδα της Dirty Films ήταν ενθουσιασμένοι με τη συνεργασία χάρη στην παράδοσή μας να υποστηρίζουμε τολμηρούς και δημιουργικούς σκηνοθέτες. Κινηθήκαμε ταχύτατα και άμεσα».

Σύρε αριστερά, σύρε δεξιά

Ο Νίκου έγραψε το σενάριο για την ταινία «Fingernails» με τον συν-σεναριογράφο της ταινία Μήλα, Σταύρο Ράπτη, που είναι ο καλύτερός του φίλος. Μετά την επιτυχία του ντεμπούτου, ο Νίκου συνεργάστηκε με έναν ατζέντη με την ελπίδα να σκηνοθετήσει μία αγγλόφωνη ταινία. Το πρώτο σενάριο που έλαβε ήταν για την ταινία Morning του βρετανού σεναριογράφου Sam Steiner, το οποίο τελικά σκηνοθετεί ο Justin Kurzel (Nitram).

Το δυστοπικό δράμα «Morning» διαδραματίζεται στο κοντινό μέλλον όπου υπάρχει ένα χάπι που μειώνει την ανάγκη για ύπνο. Με τη βοήθεια μάλιστα ενός τεχνητού ήλιου, το φως της ημέρας είναι αιώνιο. Η νέα γενιά που μεγαλώνει στερημένη από ύπνο αποφασίζει να επαναστατήσει για να ανακτήσει τα όνειρα της.

«Όσο κι αν μου άρεσε το σενάριο και η ιδέα, δεν ήθελα να σκηνοθετήσω το σενάριο κάποιου άλλου» λέει ο Νίκου. «Η συγγραφή του σεναρίου με τον Sam, όμως, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Σκεφτήκαμε ότι θα ήταν βοηθητικό να έχουμε έναν αγγλόφωνο σεναριογράφο στην ομάδα και εκείνος κατάλαβε τον κόσμο της ιστορίας μας με το παραπάνω».

Οι τρεις σεναριογράφοι πέρασαν το καλοκαίρι πριν την παραγωγή της ταινίας στην Ελλάδα και έπλασαν την πρώτη γραφή του σεναρίου. «Τη μισή μέρα γράφαμε και την άλλη κολυμπούσαμε και βλέπαμε ταινίες» λέει ο Νίκου. «Το υπόλοιπο διάστημα, επικεντρωθήκαμε στην αγάπη. Τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι γύρω μου δεν ερωτεύονται αυθεντικά, γιατί χρησιμοποιούν dating apps για να συνδεθούν».

Αλλά ο Νίκου δεν ενδιαφερόταν να κάνει μία συμβατική ερωτική ιστορία ή μία ρομαντική κομεντί. «Όταν ακούς τον τίτλο της ταινίας Fingernails, δεν σκέφτεσαι ότι θα είναι μια ερωτική ιστορία και αυτό ήταν στην πρόθεση του Χρήστου, γιατί αυτή η ιστορία δεν αντιμετωπίζει τον έρωτα ως κάτι χαρούμενο και αστείο» λέει η παραγωγός Francini. «Έχει να κάνει με τον πόνο της αγάπης και τον πόνο του να κάνεις μία επιλογή στη ζωή σου που περιστρέφεται γύρω από την αγάπη».

Ο executive producer Basner προσθέτει: «Το σενάριο πλέκει αριστοτεχνικά διαφορετικά κινηματογραφικά είδη καθιστώντας την ταινία μία πρωτότυπη πρόταση ενώ πραγματεύεται θεμελιώδη ερωτήματα που θέτουμε οι ίδιοι στους εαυτούς μας: μπορούμε ποτέ να είμαστε σίγουροι για τον έρωτα; Μπορείς να ποσοτικοποιήσεις τη σύνδεση μεταξύ δύο ανθρώπων; Σου μένει στο μυαλό για καιρό αφού το διαβάσεις».

Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του σεναρίου, οι συν-σεναριογράφοι απορροφήθηκαν από την ιδέα του απόλυτου τεστ για τον έρωτα, ένα τεστ που προσφέρει επιστημονική απόδειξη για το αν ένα ζευγάρι είναι ερωτευμένο. Τοποθέτησαν την ιστορία τους μέσα σε ένα επινοημένο ινστιτούτο που ασχολείται με τον έρωτα και οραματίστηκαν μία διαδικασία που ξεπερνάει την ακρίβεια των dating apps, κατά την οποία εξάγονται τα νύχια και των δύο μελών του ζευγαριού για να τοποθετηθούν σε ένα μηχάνημα που καθορίζει την αφοσίωση τους.

«Πριν το γράψουμε, κοιτούσα γύρω μου και όλοι προσπαθούσαν να αποδείξουν τα πάντα γύρω από τη ζωή τους, συμπεριλαμβανομένου και του έρωτα, αλλά ο έρωτας δεν είναι επιστήμη, δεν μπορείς να τον συλλάβεις, να τον αναλύσεις και να πεις αυτό είναι έρωτας» λέει ο Νίκου. «Αρχίσαμε να σκεφτόμαστε αν τελικά χρειαζόμαστε τον έρωτα και τι θα θυσιάζαμε για να έχουμε αυθεντικές σχέσεις».

Ο Νίκου με τους συν-σεναριογράφους καλλιέργησε ένα ιδιαίτερο ύφος για την ταινία Fingernails, ένα ύφος που δεν είναι ακριβώς φουτουριστικό αλλά ούτε και μία παραδοσιακή ρομαντική κωμωδία. «Τεχνικά, η ταινία ανήκει στο είδος της επιστημονικής φαντασίας εξαιτίας του μηχανήματος στην καρδιά της ιστορίας, που καθορίζει αν ένα ζευγάρι είναι συμβατό, αλλά στην πραγματικότητα αφορά μία ομάδα ανθρώπων που συζητάνε για τον έρωτα και μαθαίνουν τους εαυτούς τους» λέει ο Jeremy Allen White (The Bear), που υποδύεται τον Ryan. «Η ιστορία του Χρήστου είναι απλή με μία έννοια αλλά και σύνθετη σε ό,τι αφορά τα ερωτήματα που θέτει για τη φύση και τις δυναμικές των σύγχρονων σχέσεων».

Μιλώντας για το έργο του, ο Νίκου παρομοιάζει το ύφος των ταινιών του με ένα μελαγχολικό χαμόγελο, με την έννοια ότι είναι αστείες και θλιμμένες την ίδια στιγμή. «Οι αγαπημένες μου ταινίες και οι αγαπημένοι μου σκηνοθέτες μοιράζονται αυτό το ύφος: Η ταινία Η Γκαρσονιέρα (Τhe Apartment) του Billy Wilder και η ταινία Truman Show, που με έκαναν να θέλω να γίνω σκηνοθέτης και οι ταινίες των Aki Kaurismaki, Jacques Tati, Mike Mills, και Charlie Kaufman» λέει ο Νίκου.

«Είναι μία όμορφη ιστορία με ξεχωριστό κωμικό ύφος και ελπίζω να κάνει τους ανθρώπους να μιλήσουν και να σκεφτούν για τη φύση και τις δυνατότητες της αγάπης» λέει ο Riz Ahmed. «Θα κάνατε το τεστ; Ρωτάει η ταινία. Πόσο μακριά θα φτάνατε για να τεστάρετε την αγάπη σας;»

Η Jessie Buckley και ο Riz Ahmed ως «Anna» και «Amir»

Η Jessie Buckley υποδύεται την Anna, μία δασκάλα που έχει μία σχέση που της παρέχει ασφάλεια, ενώ αναλαμβάνει μία θέση σε ένα ινστιτούτο που μελετά τον έρωτα για να αξιολογήσει τη σχέση της, παρόλο που με τον σύντροφο της Ryan έχει σκοράρει 100% συμβατότητα. «Είναι μαζί για τρεισήμισι χρόνια και όλα μοιάζουν τέλεια, αλλά εκείνη έχει αμφιβολίες» λέει η Buckley. «Πηγαίνει να δουλέψει στο ινστιτούτο γιατί μέσα της παλεύει για κάτι που νιώθει ότι της λείπει στη σχέση, αλλά δεν ξέρει πώς να το εκφράσει από τη στιγμή που η σχέση της με τον Ryan έχει πιστοποιηθεί ως τέλεια».

Η δουλειά της Anna στο ινστιτούτο είναι να βοηθάει τον Amir να βάζει ασκήσεις σε ζευγάρια πριν υποστούν την εξαγωγή των νυχιών τους για να καθοριστεί η συμβατότητα τους. Μερικές από τις ασκήσεις περιλαμβάνουν να βλέπουν ρομαντικές ταινίες, να προσπαθήσουν να θυμηθούν πώς μυρίζει ο σύντροφος τους με τα μάτια τους δεμένα, και να κρατάνε την αναπνοή τους κάτω από το νερό ενώ κοιτάνε τον σύντροφο τους στα μάτια ως τεστ αντοχής. Ενώ επιβλέπει τις ασκήσεις με τον Amir, η Anna ανακαλύπτει ότι τρέφει συναισθήματα για εκείνον, κάτι που επιστημονικά δεν στέκει.

«Με την ερμηνεία της Jessie Buckley, η Anna είναι ένας πραγματικά συναρπαστικός χαρακτήρας» λέει ο Wiesendanger. «Είναι μία γυναίκα που έχει μία πιστοποιημένη σχέση, και ο κόσμος τής λέει ότι θα έπρεπε να είναι ικανοποιημένη γιατί έχει ό,τι χρειάζεται. Αλλά είναι κάποια που δεν σταματάει να αναζητά, που έχει το κουράγιο να ακούσει τη μικρή φωνή μέσα της και λέει ότι χρειάζεται να καταλάβει καλύτερα, να νιώσει περισσότερα. Δεν μένει ικανοποιημένη με αυτά που της λένε ότι είναι αρκετά».

«Αυτό που ξεχώρισε την Anna στο μυαλό μου, όταν διάβαζα το σενάριο, είναι η περιέργειά της, ο τρόπος που θέλει πραγματικά να καταλάβει την κατάστασή της, ενώ εγκαταλείπει τις όποιες προκαταλήψεις της, όπως θα προκύψουν μετά την κατανόηση» λέει η Buckley. «Αυτή η επιφανειακά τέλεια σχέση με τον Ryan δεν την τροφοδοτεί πια. Η περιέργειά της την ωθεί μπροστά γιατί επιθυμεί κάτι παραπάνω. Είναι πρόθυμη να ρισκάρει για να βρει την αλήθεια».

Η Buckley είχε περιέργεια να εξερευνήσει τον κόσμο του έρωτα στο πλαίσιο των σύγχρονων σχέσεων. «Έχει ενδιαφέρον πόσο έχουμε καλλιεργήσει έναν κόσμο στον οποίο όλοι παλεύουμε να έχουμε αυτές τις 100% τέλειες σχέσεις» λέει η Buckley. «Αλλά η πραγματικότητα είναι πιο μπερδεμένη. Ήθελα να καταλάβω και αγαπήσω το μπέρδεμα που ενυπάρχει στις περισσότερες ασφαλείς σχέσεις, αντί να παλέψω για κάτι άπιαστο που αφήνει τους πάντες να νιώθουν άδειοι».

Με την Buckley για τον ρόλο της Anna, ο Νίκου και οι παραγωγοί του αναζητούσαν τον κατάλληλο ηθοποιό για τον ρόλο του Amir, ώστε το πρωταγωνιστικό δίδυμο να εκφράζει κομψά και πειστικά τη χημεία που ανθίζει καθώς η ιστορία εξελίσσεται. «Είχα ήδη συναντήσει την Jessie και τον Riz πριν τους προτείνω γιατί πιστεύω ότι είναι δύο από τους καλύτερους ηθοποιούς αυτή τη στιγμή» λέει ο Νίκου. «Η Jessie έχει το πιο όμορφο κινηματογραφικό χαμόγελο και ο Riz έχει αυτά τα μεγάλα μάτια που σε κάνουν να νιώθεις ότι πνίγεσαι στο συναίσθημα όταν τον κοιτάς. Μετά την επιλογή τους για το πρωταγωνιστικό δίδυμο, η Jessie και ο Riz έγιναν σαν συν-δημιουργοί στην ταινία».

Και οι δύο ηθοποιοί αναζητούσαν το σωστό υλικό για να συνεργαστούν, έχοντας διασταυρωθεί πολλές φορές σε διάφορες εκδηλώσεις. Η Buckley ήταν φαν του Ahmed και ο Ahmed ένιωσε τον ίδιο ενθουσιασμό για την καταξιωμένη ηθοποιό που έχει συμμετάσχει σε ταινίες όπως οι: Γυναικείες Κουβέντες (Women Talking), Men και Σκέφτομαι να βάλω ένα τέλος (I’m Thinking of Ending Things) του Charlie Kaufman.

«Νομίζω ότι ο Riz είναι εκπληκτικός και η συνεργασία ήταν ενδιαφέρουσα όχι μόνο εξαιτίας της ευαισθησίας του χαρακτήρα του, αλλά και γιατί βρήκαμε αυτή την ευαισθησία μαζί ως χαρακτήρες, καθώς η Anna τον πείθει ότι πρέπει να είναι μαζί» λέει η Buckley. «Ήταν αξέχαστη εμπειρία να μπορώ να το κάνω αυτό με κάποιον που είναι τόσο ευγενικός και αστείος και που μου έμαθε τόσα για τη ραπ ενώ εγώ προσπαθούσα να του μάθω για τη φολκ μουσική».

Ο Ahmed από την πλευρά του γοητεύτηκε από το βάθος και την πολυπλοκότητα του Amir. «Τα ζευγάρια υποτίθεται ότι μαθαίνουν από εκείνον, αλλά ο Amir βρίσκεται στο ινστιτούτο για να βρει τον έρωτα ο ίδιος ή τουλάχιστον να προσπαθήσει να καταλάβει τι είναι ο έρωτας» λέει ο Ahmed. «Έχει πληγωθεί πολλές φορές σε αποτυχημένες σχέσεις και κρύβει το γεγονός ότι δεν έχει λάβει ποτέ θετικά αποτελέσματα στα τεστ. Η λύση του είναι να σπάσει τον κώδικα της αγάπης, να τον εξετάσει. Αλλά καταλαβαίνει ότι ο έρωτας δεν είναι ένα μοτίβο, δεν μπορεί να περιοριστεί σε μία φόρμουλα».

Ο Ahmed προσθέτει: «Η συνάντηση με την Anna ανατρέπει τα πάντα στη ζωή του Amir. Το γεγονός ότι την ερωτεύεται του δείχνει ότι ίσως η προσέγγισή του για να κατανοήσει τον έρωτα είναι λάθος. Προσπαθούσε να τον καταλάβει διανοητικά αντί να τον βιώσει συναισθηματικά».

Η Buckley και ο Ahmed ανακάλυψαν μία ανανεωτική μέθοδο συντόμευσης στη συνεργασία τους για την ταινία Fingernails. «Με ένα τόσο όμορφο σενάριο και μία τόσο ωραία ιστορία, τα πράγματα γίνονται μόνα τους» λέει ο Ahmed. «Και στους δύο μας αρέσει να προσπαθούμε διαφορετικά πράγματα από λήψη σε λήψη και από σκηνή σε σκηνή, αλλά ποτέ δεν μας απασχόλησε να επινοήσουμε πολλά (γύρω από την Anna και τον Amir). Πιο πολύ μας ενδιέφερε να ζούμε τη στιγμή».

Ο Jeremy Allen White ως «Ryan»

Σε ό,τι αφορά τον ρόλο του Ryan, του αφοσιωμένου συντρόφου της Anna, ο Νίκου δυσκολεύτηκε να βρει τον σωστό ηθοποιό για να υποδυθεί τον τρυφερό γόη που καταλήγει πληγωμένος. Κατά τη διάρκεια του casting ο σκηνοθέτης Carmen Cuba ανέφερε τον Jeremy Allen White και ο Νίκου παρακολούθησε την ερμηνεία του ηθοποιού στην τηλεοπτική σειρά The Bear. Μόλις είδε τον White να κόβει κρεμμύδια ως Carmy Berzatto, τότε ήξερε ότι βρήκε τον Ryan της ταινίας του. Ο περιζήτητος ηθοποιός απέρριψε αρκετούς άλλους ρόλους για να εμφανιστεί στην ταινία Fingernails.

Ο White είχε δει την ταινία «Μήλα» και του άρεσε το ξεχωριστό στυλ του Νίκου καθώς και η πρωτότυπη ματιά του στο σήμερα. «Ήταν δυνατό, συναισθηματικό και έντονο κι ένιωσα το ίδιο με την ταινία Fingernails» λέει ο White. «Ο Χρήστος διακατέχεται από περιέργεια για την ανθρώπινη κατάσταση και θέλει ο κόσμος των ταινιών του να είναι διαχρονικός, δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που καθορίζει τη χρονική στιγμή τους».

Ο White ένιωσε συμπάθεια για τον χαρακτήρα του Ryan εξαιτίας της πρακτικής του προσέγγισης στη σχέση του με την Anna και του σκεπτικισμού του όταν του ζητάει να κάνουν ένα δεύτερο τεστ για να επιβεβαιώσουν τον έρωτα τους. «Ο Ryan λειτουργεί μέσα από τον φόβο γιατί δεν θέλει να κάνει το δεύτερο τεστ, φοβάται τι μπορεί να αποκαλύψει» λέει ο White. «Έχοντας μεγάλη εμπιστοσύνη στο αρχικό τεστ, ο Ryan κοιτάει τα δεδομένα, ενώ η Anna ακούει την καρδιά της».

Ο White ανέλαβε τον ρόλο γιατί ήθελε πολύ να συνεργαστεί με την Jessie Buckley, την οποία θεωρεί μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της. «Είναι ανίκανη να πει κάτι χωρίς τιμιότητα ή να έχει μία στιγμή στον φακό χωρίς γνησιότητα, όλα πάνω της είναι γειωμένα και το μεταδίδει αυτό» λέει ο White. «Την πρώτη εβδομάδα του γυρίσματος ήμασταν μόνοι μας με την Jessie για τις σκηνές στο σπίτι της Anna και του Ryan. Ήταν ωραία που έριξα τους ρυθμούς, έκανα επιλογές και την παρακολουθούσα επί τω έργω».

Οι δύο ηθοποιοί είχαν κάνει πρόβες μέσω Zoom μαζί με τον Νίκου, όπου αποφάσισαν ότι η Anna και ο Ryan έπρεπε να είναι πραγματικά ερωτευμένοι και ότι κανείς από τους δύο δεν προσποιούταν. «Αρχικά, νιώθουν ασφαλείς με τα αποτελέσματα του τεστ» λέει ο White. «Θέλαμε να βρούμε στιγμές έρωτα και σύνδεσης ανάμεσά τους παρόλο που ξέραμε ότι δεν ήταν προορισμένοι να παραμείνουν ζευγάρι».

Στις πρόβες, ο Νίκου δημιούργησε μία ομαδική συνομιλία με την Buckley και τον White για να τους στέλνει τραγούδια που θα τους βοηθούσαν να διαμορφώσουν τους χαρακτήρες. Οι ηθοποιοί ακολούθησαν το παράδειγμά του και άρχισαν να ανταλλάσσουν τα δικά τους τραγούδια.

Ο Luke Wilson ως «Duncan»

Συμπρωταγωνιστικό ρόλο παίζει ο Luke Wilson ως Duncan, ο ιδρυτής του περίφημου ινστιτούτου. «Είναι ένας χωρισμένος πατέρας που πήρε διαζύγιο γιατί τα αποτελέσματα του τεστ ήταν αρνητικά» λέει ο Wilson. «Η δουλειά του είναι να δίνει τα αποτελέσματα των τεστ και να επιβλέπει το επιχειρηματικό κομμάτι του ινστιτούτου, ανακοινώνοντας τα καλά ή σπαρακτικά νέα στα ζευγάρια που έρχονται».

Ο Wilson λάτρεψε την ταινία Μήλα και ήθελε να συμμετάσχει στο αγγλόφωνο ντεμπούτο του Νίκου όταν έμαθε ότι η Buckley, ο Ahmed και ο White είχαν επιλεγεί για τους κύριους ρόλους. «Όλοι οι ηθοποιοί που μου αρέσουν προέρχονται από τα ‘70s και τα ‘80s, και το να βλέπω μία νέα σοδειά από ηθοποιούς που είναι δυναμικοί και ενδιαφέροντες, όπως και τα πρόσωπα εκείνης της εποχής, ήταν ένα ωραίο συναίσθημα» λέει ο Wilson. «Όταν ανακάλυψα ότι η Cate Blanchett είχε εμπλακεί στην παραγωγή μέσω της Dirty Films, ήξερα ότι θα ήταν ένα ποιοτικό και ενδιαφέρον εγχείρημα».

Ο Νίκου επέλεξε τον Wilson για τον ρόλο του Duncan για την ευαισθησία που έχει δείξει σε ερμηνείες όπως στην τηλεοπτική σειρά Enlightened του Mike White, στο οποίο ο ηθοποιός υποδύεται τον παρόμοια διαλυμένο Levi Callow. «Ο Wilson υποδύεται τον Θεό στην ιστορία αυτή, τον δημιουργό του ινστιτούτου και πάντα ένιωθα τρυφερότητα για τον χαρακτήρα του. Είναι σαν να τον ανακάλυψα ξανά, αν και ποτέ δεν έπαψε να είναι ένας από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς» λέει ο σκηνοθέτης.

Η αίσθηση της ταινίας

Με φόντο στο κοντινό μέλλον, η ταινία έχει μία αναλογική και ρετρό αισθητική, όπως η ταινία Μήλα, που εκφράζεται για παράδειγμα από τις μηχανές που μοιάζουν σαν φούρνοι και που τεστάρουν τα νύχια.

«Το ινστιτούτο μπορεί να λειτουργεί με μία επινοημένη τεχνολογία, αλλά ο κόσμος της ταινίας ξεκάθαρα δεν ανήκει στον κόσμο της επιστημονικής φαντασίας» λέει η σκηνογράφος Zazu Myers. «Ήταν σημαντικό για τον Χρήστο το ινστιτούτο να μοιάζει με ένα μέρος που δεν είναι ιδιαίτερα μοντέρνο ή ξεχωριστό, ένα μέρος που μπορεί να επισκεφθείς για μία θεραπεία, υπηρεσία ή πιστοποιητικό, σαν ένα οδοντιατρείο ή ένα λογιστικό γραφείο».

Ο Νίκου ήθελε η ταινία να μοιάζει διαχρονική και κλασική, όχι ιδιαίτερα μοντέρνα, να διαδραματίζεται κάπου αφηρημένα, σαν σε μία ανώνυμη πόλη της βόρειας Αμερικής. Στις πρώτες συζητήσεις με τη σκηνογραφική ομάδα, ο Νίκου πρότεινε μία ατμόσφαιρα από τα τέλη των ‘90s και αρχές των ‘00s, μία ρετρό διαχρονικότητα που μοιάζει αρκετά με το παρόν παραμένοντας οικεία και άμεση, αλλά και ριζωμένη στο παρελθόν.

«Γεμίσαμε το ινστιτούτο με αντικείμενα που υπονοούν διαγράμματα και δεδομένα γιατί θέλαμε να ποσοτικοποιήσουμε την εμπειρία της ρομαντικής σύνδεσης, που μοιάζει πιθανή στο σήμερα» λέει η Myers. «Οι διευθυντές του ινστιτούτου θέλουν τα ζευγάρια που φτάνουν να επιτύχουν στις σχέσεις τους, αλλά δεν θέλαμε να έχουμε μία ψυχρή, γραφειοκρατική και ιδρυματική αίσθηση».

Σε συνεργασία με τη Myers, τον διευθυντή φωτογραφίας Marcell Rev (Euphoria) και την ενδυματολόγο Bina Daigeler (Tar, Mulan), ο Νίκου εξέλιξε μία χρωματική παλέτα για την ταινία που έμοιαζε οργανική, με βασικά χρώματα και γήινους τόνους για τους πρωταγωνιστές και τους χώρους. «Μας ενδιέφεραν συγκεκριμένα χρώματα και υφές και πήγαμε προς τα πλούσια μπλε και σκουριασμένα κόκκινα για τους τοίχους του ινστιτούτου, για να ισορροπήσουμε την κοινοτοπία της καθημερινότητας του γραφείου» λέει η Myers. «Είναι μία πολύ δυνατή χρωματική γλώσσα για την ταινία». Η ομάδα προσέγγισε το σπίτι της Anna και του Ryan με την ίδια χρωματική παλέτα για να δώσει την αίσθηση του άνετου και του βιωμένου χώρου.

Ο Marcell Rev προσθέτει: «Θεωρήσαμε ενδιαφέρον να έχουμε τα κύρια χρώματα σε αυτόν τον κόσμο, γιατί το ινστιτούτο υπονοεί μία εταιρική ατμόσφαιρα, αλλά δεν είναι αποστειρωμένο». Η ομάδα χρησιμοποίησε μία παρόμοια χρωματική στρατηγική για το σπίτι της Anna και του Ryan, που έπρεπε να μοιάζει αρκετά βιωμένο για να αντανακλά τη σταθερή σχέση του ζευγαριού.

«Δεν υπάρχει λόγος να είναι παράξενο το σπίτι της Anna, καθώς έχει βγει θετική στο τεστ με τον Ryan και είναι 100% συμβατοί» λέει η Myers. «Το σπίτι τους έπρεπε να δίνει την αίσθηση μιας ζεστής κουβέρτας, που είναι ένας καλός τρόπος για να περιγράψουμε τον Ryan».

Ο Amir εν αντιθέσει ζει σε ένα μοντέρνο διαμέρισμα στην καρδιά της πόλης και όταν η Anna μπαίνει με το ζόρι στον χώρο του για πρώτη φορά, μαθαίνει πολλά για εκείνον από το σπίτι του, περισσότερα από τα λίγα που έχει αποκαλύψει για τον εαυτό του στη δουλειά. «Είναι επιφυλακτικός στο ινστιτούτο» λέει η Myers. «Αλλά μόλις η Anna μπει στον προσωπικό του χώρο, μαθαίνει για το παρελθόν του και για το ποιος είναι πραγματικά μέσα από τον χώρο του».

Όταν ο Νίκου άρχισε να συζητάει την αίσθηση της ταινίας με τον Ούγγρο Marcell Rev, ο διευθυντής φωτογραφίας είχε μόλις ολοκληρώσει τα γυρίσματα των δύο σεζόν του σήριαλ Euphoria με τον Sam Levinson, μία τηλεοπτική σειρά που είναι μεθυστική και πολύ στυλιζαρισμένη με έντονα κορεσμένα χρώματα, σαν ένα ποπ πυρετώδες όνειρο. Για την ταινία Fingernails, ο Νίκου ήθελε κάτι πιο ήπιο που να ενσωματώνει τον φυσικό φωτισμό.

Αποφάσισαν να γυρίσουν σε φιλμ για να υπογραμμίσουν το νατουραλιστικό ύφος της ταινίας. «Έχω σταθεί τυχερός τα τελευταία χρόνια γιατί έχω κάνει γύρισμα πολλά πρότζεκτ σε φιλμ και από τη στιγμή που θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι οργανικό και αληθοφανές, το γύρισμα της ταινίας σε φιλμ ήταν ταιριαστή επιλογή» λέει ο Rev. «Η αίσθηση του φιλμ έχει πιο πολύ ζωντάνια από την ψηφιακή απεικόνιση. Έχει κάτι η χημική διαδικασία που προσθέτει επιπλέον γυαλάδα στο υλικό. Το εκμεταλλευτήκαμε αυτό στην ταινία».

Ο Rev γύρισε την ταινία Fingernails σε 35άρι φιλμ με την ARRI LT κάμερα και vintage φακούς, υποεκθέτοντας το κλασικό φιλμ της Kodak για να προσδώσει περισσότερο κόκκο στην εικόνα. «Ο Marcell γύρισε το σήριαλ Euphoria σε φιλμ και εγώ έχω γυρίσει πολλές ταινίες σε φιλμ στην καριέρα μου» λέει η Francini. «Έχει πανέμορφη υφή που δεν παίρνεις από το ψηφιακό και ο τρόπος που ο Marcell χρησιμοποιεί τις σκιές και το φως, για να πει ιστορίες, είναι πολύ ξεχωριστός. Νιώσαμε ότι στην ταινία ταίριαζε η απτή φύση του φιλμ, αν και δεν γυρίζουν όλοι σε φιλμ αυτές τις μέρες. Πιστεύω ότι έχει αποδώσει την ομορφιά των κάδρων του Marcell και της υφής των εικόνων του».

Η ταινία γυρίστηκε στο Τορόντο από τον Νοέμβριο μέχρι τον Δεκέμβριο του 2022. Ο Νίκου επιθυμούσε να γυρίσει το αγγλόφωνο ντεμπούτο του σε μία πόλη της βόρειας Αμερικής που να έχει ουδέτερη ατμόσφαιρα και να μην εκπέμπει ξεχωριστή ενέργεια. «Το Τορόντο είναι σαν αντίγραφο της Νέας Υόρκης με έναν τρόπο, αλλά σε πιο χαλαρή εκδοχή και μου άρεσε αυτό» λέει ο Νίκου. «Η αρχιτεκτονική μπορεί να μοιάζει ουδέτερη, αλλά λειτουργεί καλά κινηματογραφικά αν θέλεις να τοποθετήσεις την ιστορία σε ένα ανώνυμο περιβάλλον».

«Στην ταινία Μήλα δεν μπορούσαμε να κινήσουμε την κάμερα γιατί δεν είχαμε μακινιστικά μηχανήματα, δεν είχαμε τα χρήματα» λέει ο Νίκου. «Σε αυτή την ταινία είχαμε περισσότερο εξοπλισμό που μας επέτρεπε να πούμε την ιστορία με έναν διαφορετικό τρόπο. Προσπαθήσαμε να κάνουμε κάτι πιο οικείο και εμπορικό χωρίς να χάνουμε το μελαγχολικό χαμόγελο της προηγούμενης ταινίας».

«Αυτή η ταινία θα προσφέρει ψυχαγωγία στους θεατές» λέει ο Wiesendanger. «Μπαίνεις στην ταινία χωρίς να ξέρεις τι να περιμένεις και μετά έρχεσαι σε επαφή με μία υπέροχη ιστορία αγάπης που σε κάνει να γελάς με απρόσμενους τρόπους. Είναι μία από τις σπάνιες ταινίες που σου μένει στο μυαλό. Σε κάνει να σκέφτεσαι για τις δικές σου σχέσεις: τις φορές που αναζήτησες την αγάπη, τις φορές που πίστευες ότι ήσουν ερωτευμένος, ήσουν στα αλήθεια;».