Οι ταινίες της εβδομάδας: Από την Μπελούτσι και την Pixar μέχρι τον Χίτσκοκ και τον Μουρνάου

Η μειωμένη κίνηση στα ταμεία των σινεμά συνεχίζεται παρά την ασθενική ανάκαμψη της προηγούμενης εβδομάδας. Και με δεδομένο ότι σε λίγες ημέρες ξεκινά και το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, οι προβλέψεις για το φετινό καλοκαίρι δεν είναι ιδιαιτέρως ενθαρρυντικές. Από τις εννέα ταινίες που βγαίνουν απόψε, η μοναδική που ελπίζει να φέρει πλήθη πιτσιρικαρίας στα σινεμά είναι το τελευταίο animation της Pixar «Τα Μυαλά που Κουβαλάς 2», το σίκουελ της οσκαρικής ταινίας του 2015. Σε επανέκδοση το αριστουργηματικό δράμα, ηλικίας 100 χρόνων, του Φ.Β. Μουρνάου «Ο Τελευταίος Άνθρωπος» και το δημοφιλές στα θερινά σινεμά κλασικό θρίλερ του Χίτσκοκ «Η Θηλιά».

Παριζιάνικες Ιστορίες ("Paradis Paris")

Κομεντί, γαλλικής παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Μαρζάν Σατραπί, με τους Μόνικα Μπελούτσι, Ρόσι Ντε Πάλμα, Εντουάρντο Νοριέγκα, Ροσντί Ζεμ, Αντρέ Ντισολιέ κα.

Η Μαρζάν Σατραπί, έπειτα από το προ τετραετίας άνισο «Μαντάμ Κιουρί: Η Γυναίκα που Άλλαξε τον Κόσμο», επιστρέφει ορεξάτη παραδίδοντας μία κομεντί, με παριζιάνικο αέρα κι έχοντας ένα δυνατό καστ στη διάθεσή της - από Μόνικα Μπελούτσι μέχρι Αντρέ Ντισολιέ.

Μπορεί η ιρανικής καταγωγής σκηνοθέτιδα, να έχει απομακρυνθεί από την σημαντική δημιουργό των εξαιρετικών ταινιών «Persepolis» και «Κοτόπουλο με Δαμάσκηνα», αλλά διατηρεί, όπως δείχνει και σε αυτό το καλογυρισμένο φιλμ, την τρυφερή ματιά της, την ικανότητά της να διηγείται ιστορίες.

Η Τζοβάνα, πρώην σταρ της όπερας, βρίσκεται σε κρίση μέσης ηλικίας, η οποία επιδεινώνεται λόγω μίας ψευδούς είδησης ότι πέθανε, κάτι που θα τη βάλει στο περιθώριο της επικαιρότητας. Ο Μάικ, ένας ατρόμητος Άγγλος κασκαντέρ, αψηφά καθημερινά τον θάνατο, η Ντολόρες, παρά τις προειδοποιήσεις για τους κινδύνους του καπνίσματος, αποφασίζει να κάνει μία συμφωνία με τον Θεό, η Μαρί, μία έφηβη που πάσχει από κατάθλιψη, γλυτώνει από την απόπειρα αυτοκτονίας της, καθώς πέφτει θύμα απαγωγής, ενώ ο Εντουάρ, παρουσιαστής μίας διάσημης αστυνομικής εκπομπής, έρχεται αντιμέτωπος με την ίδια του τη θνητότητα.

Η ταινία κρατά τις υποσχέσεις, που δίνει από την αρχή, ως ένα σημείο, για τη διασκεδαστική εξερεύνηση της ζωής και του θανάτου, μέσα από ένα μωσαϊκό πολύχρωμων χαρακτήρων, έχοντας μία φιλοσοφική διάθεση, που ορισμένες φορές ξεπέφτει σε αμπελοφιλοσοφίες.

Το σενάριο έχει τα πάνω και τα κάτω του, αλλά καταφέρνει να πλέξει ικανοποιητικά τις διαφορετικές ιστορίες των ηρώων του, με χιούμορ και ευαισθησία, να ενώσει τις μοίρες τους μέσα από τα σύγχρονα άγχη, αυτά της ματαιοδοξίας, της αποξένωσης, των ανεκπλήρωτων ερώτων, του φόβου μπροστά στον θάνατο αλλά και τη ζωή.

Ανάλαφρη δραμεντί, που κολλάει με την ατμόσφαιρα του Παρισιού και με τη γαλλική σχολή του είδους, αλλά η ατάκα της ταινίας έρχεται από τον τόπο καταγωγής της σκηνοθέτιδας, η οποία συμπυκνώνει και το νόημα της ιστορίας: «Όπως έλεγε και η Ιρανή γιαγιά μου, Θεέ μου, αν δεν μας κάνεις πλούσιους κάνε μας τουλάχιστον βλάκες για να ζήσουμε ωραία τη ζωή μας».

Το ευπρόσωπο καστ συμβάλει στο ανάλαφρο κλίμα της ταινίας, με τους Αντρέ Ντισολιέ, Ρόζι ντε Πάλμα, Εντουάρντο Νοριέγκα, Ροζντί Σεμ και Γκουεντάλ Μαριμούτου, να είναι σε καλή φόρμα, ενώ η Μόνικα, ξεχωρίζει για την αυτοσαρκαστική προσέγγιση του ρόλου της.

Ο Κακός Ηθοποιός ("Un Actor Malo")

Δραματικό θρίλερ, μεξικάνικης παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Χόρχε Κούτσι, με τους Φιόνα Παλόμο, Αλφόνσο Ντοσάλ, Κάρλα Κορονάντο, Άννα Καρίνα Γκουεβάρα κα.

Πολυεπίπεδου ενδιαφέροντος δραματικό θρίλερ, που μας έρχεται από το Μεξικό και η ιστορία του περιστρέφεται γύρω από τη σεξουαλική κακοποίηση, με έναν αντισυμβατικό και ελκυστικό τρόπο, καθώς αναζητείται η αλήθεια, η οποία μπορεί να ισχύει και για το θύμα και για τον φερόμενο ως θύτη.

Ο άγνωστος στη χώρα μας Χόρχε Κούτσι, που διαπρέπει για πολλά χρόνια στο Μεξικό ως σκηνοθέτης διαφημίσεων και τηλεοπτικών προγραμμάτων, σε αυτή τη δεύτερη ταινία του, θα στήσει πραγματικά ένα συναρπαστικό θρίλερ, δουλεύοντας διεξοδικά τόσο στο σενάριο όσο και στο χτίσιμο των χαρακτήρων.

Το επίκαιρο θέμα του, θα το χειριστεί με προσοχή και ιδιαίτερη προσέγγιση, ξεφεύγοντας από τα συνηθισμένα, την καταγγελτική ρητορεία, τη μανιέρα του metoo και της πολιτικής ορθότητας. Στα γυρίσματα μίας ερωτικής ταινίας, η πρωταγωνίστρια Σάντρα Ναβάρο, κατηγορεί τον συμπρωταγωνιστή της Ντανιέλ Θαβάλα ότι τη βίασε κατά τη διάρκεια μίας σεξουαλικής σκηνής. Ο Ντανιέλ δηλώνει αθώος, όμως η Σάντρα αποφασίζει να τον καταγγείλει, ενώ οι άνθρωποι της παραγωγής προσπαθούν να αποφύγουν το σκάνδαλο, παρότι έχουν πιάσει δουλειά οι δικηγόροι και τα κοινωνικά δίκτυα έχουν πάρει φωτιά.

Ο Κούτσι, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλίμα, θα περιγράψει με ρεαλιστική ωμότητα το θέμα του, βάζοντάς μας στο μυαλό και τον χαρακτήρα των δυο πρωταγωνιστών, χωρίς να φανερώνει αν είναι αθώοι ή ένοχοι, αφήνοντας ακόμη και στο τέλος την κρίση στον θεατή.

Πέρα από μία δόση λατινοαμερικάνικης υπερβολής και ορισμένα θολά σημεία, η κινηματογραφική του γραφή είναι στιβαρή, αφού οι ρεαλιστικοί διάλογοι, οι σκέψεις και οι συμπεριφορές των ηρώων του είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα, ενώ ορισμένες φορές, χωρίς να πλατειάζει, φανερώνει και το ιδιαίτερο μαύρο χιούμορ του.

Ο Κούτσι καταφέρνει να αναδείξει και την ανασφάλεια κάθε γυναίκας μπροστά στην αρσενική ισχύ, ακόμη και μιας πρωταγωνίστριας του σινεμά και το πόσο ευάλωτος μπορεί να είναι σήμερα ένας άντρας, μπροστά στις καινούργιες συνθήκες, αλλά και τη σκοτεινή δύναμη που έχουν τα σόσιαλ μίντια. Θαυμάσιες ερμηνείες από το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, αλλά και από το υπόλοιπο καστ, που καταφέρνει να μεταδώσει το συγκρουσιακό κλίμα των παρασκηνίων σε ένα κινηματογραφικό πλατό.

Φρίμοντ ("Fremont")

Κομεντί, αμερικάνικης παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Μπαμπάκ Τζαλαλί, με τους Αναϊτα Ζάλι Γουάντα, Γκρεγκ Τέρκινγκτον, Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ, Τζένιφερ ΜακΚέι κα.

Διαθέτοντας το μελαγχολικό ύφος και τις υπαρξιακές αναζητήσεις του Τζιμ Τζάρμους, αντισυμβατικό χιούμορ και διακριτές πολιτισμικές αναφορές, η δραμεντί του Αφγανοβρετανού Μπαμπάκ Τζαλαλί, θυμίζει κάτι από τις παλιές καλές εποχές του ανεξάρτητου αμερικάνικου κινηματογράφου.

Το φιλμ, που κέρδισε το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, μια μικρή χαμηλού προϋπολογισμού αμερικάνικη παραγωγή, μπορεί να έχει μία μονομερή αντιμετώπιση των ανθρώπων που διέφυγαν από το Αφγανιστάν, για την Αμερική, αλλά είναι ιδιαιτέρως διεισδυτική στην ψυχολογία των μεταναστών σε μία χώρα πολύ διαφορετική από τη δική τους.

Η Ντόνια, μια νέα γυναίκα, δουλεύει σε ένα κινέζικο εργοστάσιο κατασκευής μπισκότων τύχης, στο Φρίμοντ, την πόλη που ζουν πολλοί συμπατριώτες της Αφγανοί. Πριν δούλευε ως μεταφράστρια για τον στρατό των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και ήρθε μαζί με τους Αμερικανούς όταν έφυγαν απ' τη χώρα. Αυτός είναι ο λόγος που δεν είναι σε όλους συμπαθής - ο άνδρας της μιας φίλης της ούτε καν της μιλάει. Τα βράδια έχει αϋπνίες, αλλά δεν ξέρει γιατί. Ο ψυχίατρος στον οποίο καταφεύγει προσπαθεί να την βοηθήσει ν' ανοιχτεί κι έτσι η Ντόνια, που θα πάρει προαγωγή και θα γράφει η ίδια τα ρητά στα τυχερά μπισκότα, γράφει σε ένα απ' αυτά το τηλέφωνό της και το ανακατεύει με τα υπόλοιπα, περιμένοντας να μιλήσει η τύχη.

Η στιλιζαρισμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία, το ξεχωριστό - ίσως και επιδεικτικό - καδράρισμα των πλάνων, η σεναριακή και αφηγηματική οικονομία και χιούμορ αλά Τζάρμους και οι απαλοί γκρίζοι φωτισμοί συναντούν ένα ενδιαφέρον στόρι που καθρεφτίζει τα περίπλοκα και αντικρουόμενα συναισθήματα της ηρωίδας.

Τα συναισθήματά της έρχονται και εμπλέκονται με τις υπαρξιακές αγωνίες, η μοναξιά δεν έχει πάντα προέλευση, ούτε προορισμό ή κατάληξη. Εδώ, εισχωρεί και το πνεύμα του Καουρισμάκι, που δένει με τις επιρροές από τον Τζάρμους, για να χαρίσει μία ωραία ιστορία, με τη συνάντηση της ηρωίδας με τον άνθρωπο που αναζητά να έρθει κοντά του, να γεμίσει τη ζωή της.

Κάποια στιγμή ο ψυχίατρος της Ντόνια λέει με νόημα ότι «τα πλοία είναι ασφαλή στο λιμάνι, αλλά δεν φτιάχτηκαν γι αυτό». Σωστά. Και ο Τζαλαλί πρέπει μάλλον να ξανοιχτεί ακόμη παραπέρα από τον ασφαλή κόλπο του λιμανιού, να αναζητήσει και άλλα λιμάνια, αφού περάσει από άγνωστες θάλασσες για να μας δείξει ότι είναι ένας καπετάνιος που θα μας πείσει να ταξιδέψουμε μαζί του.

Η πρωτοεμφανιζόμενη και πραγματική πρόσφυγας από το Αφγανιστάν, Αναϊτα Ζάλι Γουάντα έχει μία πρωτοφανή μαγνητική ικανότητα, ενώ το ολιγόλεπτο πέρασμα του Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ αποτελεί, από μόνο του, ένα μικρό δώρο της ταινίας.

Το Καλοκαίρι της Κάρμεν ("The Summer with Carmen")

Αισθηματική κομεντί, ελληνικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Ζαχαρία Μαυροειδή, με τους Γιώργο Τσιαντούλα, Ανδρέα Λαμπρόπουλο, Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου, Νικόλα Μίχα κα.

Το καλοκαιρινό αττικό φως, που λούζει την ταινία του Ζαχαρία Μαυροειδή και το ανάλαφρο αεράκι, που διαπερνά το οξυδερκές σενάριο (του ίδιου του σκηνοθέτη και του Ξενοφώντα Χαλάτση), δημιουργούν προσδοκίες, παρότι στην αρχή έχεις την αίσθηση ότι πρόκειται για μια ακόμη παραγωγή τηλεοπτικής αισθητικής και ύφους, όπως είθισται τις τελευταίες δεκαετίες.

Όμως, ο Ζαχαρίας Μαυροειδής, δυο χρόνια μετά τον συμπαθέστατο «Απόστρατο», με τον οποίο μας απέδειξε ότι δεν ανήκει στην αδιάφορη γενιά του ελληνικού σινεμά και πως οι ταινίες του έχουν πάντα κάτι να πουν, θα κάνει ακόμη ένα βήμα, αρκούντως τολμηρό, καθώς θα πατήσει στην παρακινδυνευμένη ιδέα της «ταινίας μέσα στην ταινία», χρησιμοποιώντας και αποδομώντας τα κλισέ και με ένα ευρηματικό ύφος αφήγησης θα δοκιμάσει να φέρει κάτι καινούργιο στη ρομαντική κομεντί, βάζοντας στο επίκεντρο της ιστορίας του δυο φίλους.

Ο Δημοσθένης και ο Νικήτας, που τους αρέσει να κάνουν γυμνισμό και να απολαμβάνουν τα μπάνια τους στα Λιμανάκια της Βουλιαγμένης, όπου συνωθούνται νεαροί γκέι Αθηναίοι, είναι καλοί φίλοι από τη σχολή που σπούδασαν μαζί. Ο πρώτος, συμβιβάστηκε για να γίνει δημόσιος υπάλληλος και ο δεύτερος, είναι ένας φιλόδοξος σκηνοθέτης. Όταν ο Νικήτας έχει μία πρόταση από έναν Γάλλο παραγωγό για να κάνει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, με την προϋπόθεση να την παραδώσει μέσα σε λίγες ημέρες, ο Δημοσθένης θα του προτείνει να γράψουν μαζί το σενάριο και να εξιστορεί το καλοκαίρι που υιοθέτησε την Κάρμεν, ένα μικρό σκυλάκι, με σύνδρομο εγκατάλειψης. Ο Νικήτας δέχεται διστακτικά, καθώς στο παρελθόν όταν είχαν δοκιμάσει πάλι να γράψουν μαζί ένα σενάριο είχαν φτάσει στα όρια να διαλύσουν τη φιλία τους.

Στα βραχάκια της Βουλιαγμένης, ένα υπέροχο φυσικό σκηνικό, θα αρχίσουν να σκέφτονται το σενάριο, να θυμούνται τσακωμούς, χωρισμούς, απώλειες, χαρές, παρεξηγήσεις, ερωτικές νύχτες, γέλια και πίκρες.

Ο αυτοσαρκασμός με τον οποίο παρουσιάζονται οι κανόνες συγγραφής μιας ταινίας, αλλά και των προσωπικών σχέσεων, δίνουν έναν κεφάτο τόνο, με - όχι πάντα - χαριτωμένες δραματικές υπερβολές, ενώ στο βάθος κρύβονται τα αισθήματα της απόρριψης, των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν λόγω της ομοφυλοφιλίας τους.

Ο Μαυροειδής, αποφεύγοντας τη στομφώδη ακτιβιστική καταγγελία και ερχόμενος πιο κοντά στο σινεμά του Αλμοδοβάρ, θα σχολιάσει με ευρηματικότητα τα κατάλοιπα της κοινωνικής απομόνωσης, των προσωπικών σχέσεων, της ερωτικής ταυτότητας, αλλά και μια σειρά από μικρά καθημερινά, που ταλανίζουν τους ήρωές του.

Καλογυρισμένη ταινία, για τις τεχνικές και οικονομικές δυνατότητές της, που έκανε πρεμιέρα στο παράλληλο τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας και διεκδικεί πολλά βραβεία Ίρις και που θα συγκινήσει με την αφηγηματική της αμεσότητα, θα κρατήσει το ενδιαφέρον της μέχρι τέλους - κάτι στο οποίο συμβάλουν και οι πρωταγωνιστές - και αναμένεται να βρει το κοινό της στους κινηματογράφους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.

Κυνήγι Γειτόνων ("Chasse Gardee")

Κωμωδία, γαλλικής παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Αντονίν Φουρλόν, με τους Ντιντιέ Μπουρτόν, Καμίλ Λου, Χακίμ Τζεμίλι, Σαντάλ Λαντεσού, Τιερί Λερμίτ κα.

Από τις κωμωδίες που βλέπεις για να ξεσκάσεις μια ζεστή νύχτα του καλοκαιριού, χωρίς άλλες αξιώσεις. Μια διασκεδαστική ταινία, με πολλά φαρσικά στοιχεία, προβλέψιμο χιούμορ τις περισσότερες φορές και ελκυστικούς δεύτερους ρόλους, που κρατούν το κέφι σε κάποια επίπεδα, καθώς το πρωταγωνιστικό ζευγάρι είναι μάλλον αδιάφορο.

Σε αυτή την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία του ο Αντονίν Φουρλόν, θα έχει την τύχη να σημειώσει μία απρόσμενη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στη Γαλλία, με κοντά 2 εκατομμύρια εισιτήρια, αποδεικνύοντας ότι σε όλο τον κόσμο το κοινό διψάει για εύπεπτες κωμωδίες, που θα τον κάνει να ξεχάσει έστω και για περίπου δυο ώρες τα καθημερινά του προβλήματα.

Σε ένα ήσυχο ειδυλλιακό χωριό, ένα ονειρεμένο σπίτι μέσα σε ένα δάσος βγαίνει προς πώληση. Για τον Σιμόν και την Αντελαΐντ, που ζουν στριμωγμένοι σε ένα διαμέρισμα στο Παρίσι, μαζί με τα δυο τους παιδιά, μοιάζει ιδανικό. Όταν θα το αγοράσουν, ενθουσιασμένοι από την επιλογή τους, θα έρθουν όμως μπροστά και στην πραγματικότητα, καθώς συνειδητοποιούν ότι οι φιλικοί γείτονές τους χρησιμοποιούν το κτήμα τους ακόμη και τον κήπο τους ως κυνηγότοπο για αγριογούρουνα.

Η ταινία του Φουρλόν ξεκινά ενθαρρυντικά, με την επαφή πρωτευουσιάνων και των ντόπιων του χωριού, αλλά σιγά σιγά αρχίζει να γλιστράει προς τη φαρσοκωμωδία και να αναμασά τα κλισέ του είδους, ενώ και η σκηνοθετική έμπνευση αρχίζει να αγκομαχά.

Οι σκηνές που βγάζουν γέλιο εξαντλούνται σχεδόν στα μισά της ταινίας, ενώ η αντιπαράθεση των καταξιωμένων ηθοποιών Ντιντιέ Μπουρτόν και Τιερί Λερμίτ, προσδίδει στην ταινία μία δόση αίγλης, παρότι συμμετέχουν σε ένα φιλμ που μάλλον θα ξεχαστεί άμεσα.

Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:

Τα Μυαλά που Κουβαλάς 2 ("Inside Out 2")

Πέρασαν κιόλας εννέα χρόνια από το οσκαρικό animation της Pixar για να έρθει το σίκουελ, που θα ενθουσιάσει την πιτσιρικαρία και αυτή τη φορά, ίσως περισσότερο, το εφηβικό κοινό. Με τη συνδρομή της Disnay και παραδίδοντας τη σκηνοθεσία στον Κέλσι Μαν, η Pixar ανανεώνει τον μύθο, με τη μικρή Ράιλι να βιώνει τις σαρωτικές αλλαγές που επιφυλάσσει η δύσκολη εφηβεία. Χωρίς να φτάνει στα επίπεδα της αρχικής ταινίας, το εξαιρετικής επεξεργασίας animation διατηρεί την έμπνευση και το κέφι του, ενώ το μελετημένο σενάριο παραμένει δημιουργικό, τρυφερό και αυτοσαρκαστικό.

Η μικρή Ράιλι μεγάλωσε - είναι πλέον έφηβη. Και μέσα της γίνεται χαλασμός, αφού νέα συναισθήματα έρχονται να την αναστατώσουν. Η Χαρά, η Λύπη, ο Θυμός, ο Φόβος και η Αηδία, που χρόνια τώρα διευθύνουν μια επιτυχημένη επιχείρηση, δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν όταν εμφανίζεται το Άγχος, που όπως φαίνεται έχει και παρέα…

Η ταινία προβάλλεται και μεταγλωττισμένη στα ελληνικά, με τις φωνές των Λευτέρη Ελευθερίου, Νάντια Κοντογιώργη, Λύδια Τζανουδάκη, Κώστα Δαρλάση, Λητώ Αμπατζή κα.

Η Αόρατη Μάχη ("Nahtamatu Voitlus")

Αλλοπρόσαλλη κωμική περιπέτεια, εσθονικής παραγωγής του 2023, ένα εκρηκτικό μείγμα κουνγκ φου, ορθοδοξίας και Black Sabbath, σε σκηνοθεσία Ράινερ Σάρνετ. Η καλτ ταινία, που γυρίστηκε στην Ελλάδα, διαθέτει ξεκαρδιστικές και αλλόκοτες σκηνές, αλλά κι ένα ευδιάκριτο χάος στο μυαλό του δημιουργού της, θέλει έναν σοβιετικό συνοριοφύλακα, χίπη, ροκά και λάτρη του Μπρους Λι, να βρίσκει καταφύγιο σε ένα μοναστήρι με μοναχούς Σαολίν, όπου τον περιμένει η θεία φώτιση, αλλά και ο πειρασμός της γυναίκας και η διάθεση για... θεάρεστο ξύλο. Με τους Ούρσελ Τιλκ, Έστερ Κούντου κα.

Ο Τελευταίος των Ανθρώπων ("Der Letzte Mann")

Κλασικός βωβός κινηματογράφος ηλικίας 100 χρόνων, με την υπογραφή του Φ. Β. Μούρναου, σε ψηφιακά αποκαταστημένη επανέκδοση. Ο σημαντικότερος Γερμανός σκηνοθέτης του εξπρεσιονισμού, δυο χρόνια μετά το περίφημο «Νοσφεράτου», θα γυρίσει υποδειγματικά ένα «δράμα δωματίου» και χαρακτήρων και ταυτόχρονα, θα εισαγάγει την κινούμενη κάμερα στον χώρο, με εκπληκτικά αποτελέσματα.

Ένας ηλικιωμένος θυρωρός δέχεται την περιφρόνηση των φίλων του και των γειτόνων του όταν απολύεται από το πολυτελές ξενοδοχείο που δούλευε. Μια ταινία κινηματογραφικό μάθημα, που επηρέασε καθοριστικά τον Χίτσκοκ, ο οποίος, σε νεαρή ηλικία, δούλευε ως βοηθός στα κραταιά στούντιο της UFA, όπου και γυρίστηκε το πανέμορφο φιλμ. Πρωταγωνιστεί ο σπουδαίος Εμίλ Γιάνινγκς.

Η Θηλιά ("Rope")

Το κλασικό θρίλερ του Άλφρεντ Χίτσκοκ, που θυμίζει μονοπλάνο (η ταινία γυρίστηκε με δέκα λήψεις) και διαρκεί περίπου όσο και ο πραγματικός χρόνος της ιστορίας, σε ακόμη μία βόλτα από τα θερινά σινεμά. Το στόρι διαδραματίζεται στο πολυτελές διαμέρισμα δυο φίλων και συμφοιτητών, που δολοφονούν έναν συμφοιτητή τους, θέλοντας να αποδείξουν ότι υπάρχει το τέλειο έγκλημα. Με τους Φάρλεϊ Γκρέιντζερ, Τζον Νταλ και τον Τζίμι Στιούαρτ στον ρόλο του καθηγητή τους, που θα αποδείξει ότι δεν υπάρχει τέλειο έγκλημα.