Grotesquerie: Το νέο αριστούργημα του Ryan Murphy που συνδυάζει έγκλημα, μυστήριο και θρησκευτικούς συμβολισμούς

Ο Ryan Murphy δεν σταματά ποτέ να εκπλήσσει τους θεατές με τις δημιουργίες του, και η νέα τηλεοπτική του σειρά, Grotesquerie, δεν αποτελεί εξαίρεση. Από τα πρώτα κιόλας επεισόδια, γίνεται σαφές ότι η σειρά δεν περιορίζεται στα κλασικά μοτίβα του αστυνομικού ή του ψυχολογικού θρίλερ. Με τους συνεργάτες του Jon Robin Baitz (Feud) και Joe Baken (American Horror Stories) στο πλευρό του, ο Murphy πλάθει έναν σκοτεινό και παράξενο κόσμο, γεμάτο ασυνήθιστα πλάσματα και ακόμη πιο μυστηριώδη, θρησκευτικά υποκινούμενα εγκλήματα.

Από τους αστυνομικούς που πασχίζουν να λύσουν αποτρόπαιες υποθέσεις, μέχρι τον κατά συρροή δολοφόνο που περιλαμβάνει βιβλικές αναφορές στις στυγερές του πράξεις, η σειρά ξυπνά μνήμες από άλλες παραγωγές του Murphy, όπως το «American Horror Story: Asylum». Ωστόσο, το Grotesquerie ξεχωρίζει από τις προηγούμενες σειρές για τον τρόπο που χειρίζεται θέματα που έχουν να κάνουν με το έγκλημα, τη θρησκεία και την ανθρώπινη ψυχή.

Ο σκοτεινός κόσμος της ντετέκτιβ Lois Tryon

Η κεντρική ηρωίδα, η ντετέκτιβ Lois Tryon, είναι ένας χαρακτήρας βαθιά τραυματισμένος και γεμάτος αντιφάσεις. Με την καθηλωτική ερμηνεία της, η Niecy Nash-Betts καταφέρνει ν' αποφύγει τα στερεότυπα του «σκληροτράχηλου ντετέκτιβ», αναδεικνύοντας μια γυναίκα που παλεύει με τους εσωτερικούς της δαίμονες, έναν σύζυγο σε κώμα, και μια υπόθεση που τη δοκιμάζει στα όρια του παράλογου. Η Lois Tryon, πολυσύνθετη και ανθρώπινη, δεν είναι απλώς μια ντετέκτιβ που επιδιώκει να λύσει εγκλήματα. Η ζωή της έχει διαλυθεί, και αυτό που κάποτε ήταν διέξοδος — η δουλειά της — έχει μετατραπεί σ' έναν ατελείωτο εφιάλτη.

Στα πρώτα επεισόδια, καλείται να εξιχνιάσει μια σειρά δολοφονιών που είναι τόσο τρομακτικές όσο και προσωπικές. Οι θεατές παρακολουθούν την αργή κατάρρευση του χαρακτήρα της, καθώς οι προσωπικές της δοκιμασίες, όπως η φροντίδα του συζύγου της, την οδηγούν στον αλκοολισμό και στην αποξένωση από την κόρη της. «Το ποτό με κάνει πιο οξυδερκή. Τα βλέπω όλα πιο καθαρά. Δεν πίνω για να δραπετεύσω. Πίνω για να φανταστώ. Για να οραματιστώ μια λύση» λέει η ίδια σε μία συζήτηση που έχει με την κόρη της.

Σε αυτό το πλαίσιο, η σειρά υιοθετεί μια προσέγγιση που θυμίζει τα ψυχολογικά δράματα του «True Detective» και του «Se7en». Όπως και σε άλλες παραγωγές του Murphy, το θέμα της παρακμής και της ηθικής αποσύνθεσης κυριαρχεί, ενώ η αισθητική της σειράς είναι τόσο παραστατική που κάνει ακόμα και τον πιο θαρραλέο θεατή να φοβάται κάποιες φορές.

Μια ιστορία γεμάτη θρησκευτικές αναφορές

Το Grotesquerie δεν είναι απλώς μια ιστορία αστυνομικής έρευνας. Ο δολοφόνος, του οποίου το όνομα είναι επίσης Grotesquerie, φαίνεται να έχει μια έντονη εμμονή με τις θρησκευτικές αναφορές και τις βιβλικές παραβολές. Κάθε σκηνή εγκλήματος είναι μια γιορτή του μακάβριου, με αποτρόπαιες εικόνες που θα μπορούσαν να βγουν κατευθείαν από τον πιο σκοτεινό εφιάλτη του Dante ή του Hieronymus Bosch.

Η χρήση θεολογικών μοτίβων στην αφήγηση δεν είναι κάτι νέο για τις σειρές του Murphy, αλλά εδώ παίρνει μια εντελώς νέα διάσταση. Η σειρά ενσωματώνει σχήματα που θυμίζουν όχι μόνο το «American Horror Story: Asylum», αλλά και το «Cult» και το «Apocalypse», δύο από τις πιο απόκοσμες σεζόν της δημοφιλούς σειράς. Η αφήγηση δεν περιορίζεται μόνο στο τι συμβαίνει στο παρόν, αλλά υπαινίσσεται μια μεγαλύτερη, σκοτεινότερη αλήθεια που κρύβεται πίσω από κάθε έγκλημα.

Μάλιστα, σ' έναν από τους πρώτους διαλόγους της σειράς, ένας άστεγος φωνάζει «Το τέλος πλησιάζει!», ενισχύοντας την αίσθηση επικείμενης καταστροφής που κυριαρχεί στην πλοκή. Οι σκηνές βίας είναι εξαιρετικά ωμές, με κάθε φόνο να υπερβαίνει τον προηγούμενο σε φρικαλεότητα και ευρηματικότητα. Τα πτώματα παρουσιάζονται κομματιασμένα, καμένα, διαμελισμένα, προσφέροντας στον θεατή έναν έντονα απτό και ψυχολογικό τρόμο.

Το Grotesquerie, όμως, δεν είναι απλώς μια σειρά που στηρίζεται στη βία και το σοκ. Πίσω από την αποκρουστική επιφάνεια, υπάρχουν βαθύτερα θέματα που ξεδιπλώνονται σιγά - σιγά στην πλοκή. Η σειρά εξερευνά την έννοια του κακού, την πίστη και την ηθική αποσύνθεση της σύγχρονης κοινωνίας, αφήνοντας τον θεατή ν' αναρωτιέται για την ίδια την φύση του κακού.

Ενας κόσμος που παραπέμπει σε Αποκάλυψη

Εκτός από τη θεματική της βίας και της θρησκείας, το Grotesquerie διαπραγματεύεται και την ιδέα της καταστροφής, της Αποκάλυψης. Η πόλη στην οποία εκτυλίσσεται η ιστορία μοιάζει να βυθίζεται στη δική της αποσύνθεση. Η ηλεκτροδότηση διακόπτεται, οι δρόμοι είναι γεμάτοι λάσπη και αδιέξοδα, ενώ οι κάτοικοι μοιάζουν να έχουν παραδοθεί στην απόγνωση. Σε αυτό το πλαίσιο, το Grotesquerie εξερευνά την έννοια της κοινωνικής παρακμής, ενώ ταυτόχρονα ανατρέπει την παραδοσιακή αφηγηματική δομή του αστυνομικού θρίλερ.

Η Sister Megan, ερμηνευμένη εξαιρετικά από τη Micaela Diamond, αντιπροσωπεύει μια νέα μορφή θρησκευτικής φιγούρας, που όχι μόνο δεν περιορίζεται στα συντηρητικά πρότυπα, αλλά προσφέρει και μια φρέσκια προσέγγιση στο πως μπορεί η θρησκεία να συνδεθεί με την επίλυση εγκλημάτων. Η αλληλεπίδρασή της με τη Lois είναι ενδιαφέρουσα γιατί οι δύο γυναίκες προέρχονται από πολύ διαφορετικούς κόσμους: η μία πιστεύει στη δύναμη της πίστης και η άλλη στην επιστήμη και την ορθολογική ανάλυση. Μαζί, δημιουργούν μια παράξενη αλλά αποτελεσματική συμμαχία, που προσδίδει στη σειρά μία αίσθηση μυστηρίου και ανατροπής.

«Αυτός ο δολοφόνος ηθικολογεί, προσηλυτίζει, λέει κάποια παραβολή, κηρύττει. Δοξάστε με, τρέμετε μπροστά στο μεγαλείο μου. Θεωρεί τον εαυτό του Θεό» λέει στο δεύτερο επεισόδιο η καλόγρια για τον δολοφόνο, με την ντετέκτιβ να διαφωνεί: «Δεν μπορείς ν' αγνοήσεις το γεγονός ότι ίσως είναι ακαδημαϊκός». Τότε η Megan συμπληρώνει: «Λες να βοηθήσει η κλασική αστυνομική λογική; Ο κόσμος είναι διαφορετικός πια. Είναι θρησκευτικές δηλώσεις. Λέει ότι τίποτα δεν είναι ιερό, ότι κανείς δεν είναι ασφαλής... Είσαι χαμένη. Εγώ δεν είμαι».

Ο ιερέας, με τις εμμονές του για την εξιχνίαση των εγκλημάτων, φέρνει στο μυαλό τις προσωπικές του εμμονές με τη θρησκεία και τη διαστρέβλωση των θεϊκών εννοιών. Ο Nicholas Chavez, στον ρόλο του παπά είναι εξαιρετικός, και ο χαρακτήρας του συμβολίζει την αντίθεση μεταξύ πίστης και χειραγώγησης. «Διαπράττω ύβρη, αλλά έχω και πίστη. Το ένα είναι κακό, το άλλο είναι καλό. Μα η πίστη μου, μου λέει ότι μπορώ να βελτιώνομαι με τον καιρό. Μου λέει ακόμα ότι μπορεί να υπερισχύσει το πνεύμα καλοσύνης στην κοινότητά μας. Οσοι από εμάς πιστεύουμε στα όπλα, οι περισσότεροι εδώ, δηλαδή, τα έχουμε κοντά μας, γεμισμένα, δίκιο δεν έχω;» αναρωτιέται και συνεχίζει: «Τα όπλα είναι εντάξει. Όπως και τα ρόπαλα του μπέιζμπολ, τα τσεκούρια, οι μαχαίρες, τα φλογοβόλα. Μα η πίστη... η πίστη είναι τόσο δυνατή όσο και οι σφαίρες».

Η αναμονή για τον Travis Kelce

Ενας από τους πιο ενδιαφέροντες παράγοντες που προσδίδουν στο Grotesquerie το δικό του ξεχωριστό στίγμα είναι η παρουσία του Travis Kelce. Αν και δεν έχει εμφανιστεί στα πρώτα επεισόδια, η αναμονή γύρω από την είσοδό του είναι μεγάλη. Οι φήμες που κυκλοφορούν θέλουν τον ηθοποιό να ερμηνεύει έναν ρόλο που θα σχολιάζει τη λατρεία των ηρώων, κάτι που αν μη τι άλλο προκαλεί περιέργεια. Η πιθανότητα ο χαρακτήρας του να εμπλέκεται με το cult που περιβάλλει τα εγκλήματα φέρνει μια ακόμα ενδιαφέρουσα διάσταση στη σειρά. Και ενώ η συμμετοχή του ακούγεται σαν ακόμα μια κίνηση stunt casting, κάτι που το AHS έχει χρησιμοποιήσει ξανά, η συμμετοχή του Kelce ίσως φέρει μια νέα γεύση στην ιστορία.

Εν κατακλείδι, το Grotesquerie, το οποίο είναι διαθέσιμο στο Disney+, είναι μια εύστοχη προσθήκη στον κόσμο του Ryan Murphy και των αστυνομικών θρίλερ, που δεν φοβάται να εξερευνήσει τα πιο σκοτεινά βάθη της ανθρώπινης ψυχής. Η ανάλυση στη θρησκεία, η πολυεπίπεδη ψυχολογική περιγραφή των χαρακτήρων και η υποβλητική ατμόσφαιρα την καθιστούν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες σειρές του φθινοπώρου.

Με την πρωταγωνίστρια Lois Tryon ν' αποτελεί το κεντρικό σημείο αναφοράς και μια ιστορία γεμάτη ανατροπές, αναμένονται πολλά ακόμα από τη σειρά. Το ερώτημα που μένει ν' απαντηθεί είναι αν η σειρά θα καταφέρει να διατηρήσει την ένταση και το ενδιαφέρον της σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, ή αν θα ακολουθήσει την πορεία άλλων σειρών του Murphy που ξεκίνησαν δυνατά αλλά κάπου στην πορεία έχασαν τη δυναμική τους.