Ροµέν Γαβράς: «Στην οικογένεια µιλάµε µόνο για σινεμά»

Ο Ροµέν Γαβράς γεννήθηκε και µεγάλωσε σε µία από τις διασηµότερες οικογένειες του σύγχρονου κινηµατογράφου. Τριάντα επτά ετών σήµερα, ο γιος του Κώστα και της Μισέλ-Ρέι Γαβρά, αδελφός της Ζουλί και του Αλεξάντρ, είναι το... µήλο που έπεσε κάτω από τη µηλιά.

Ο ίδιος έχει γυρίσει δύο ταινίες µέχρι σήµερα, καθώς εργάζεται κυρίως στον χώρο της διαφήµισης και των µουσικών βιντεοκλίπ. Ψηλός, µελαχρινός, ο Ροµέν έχει χιούµορ, αµεσότητα και περιορισµένη γνώση των ελληνικών. Χθες (7/11) µίλησε για την «κινηµατογραφική του καταγωγή», µε αφορµή την γκανγκστερική κωµωδία «Ο κόσµος σού ανήκει», που, µετά το ντεµπούτο της στις Κάννες, προβλήθηκε στους «Ανοιχτούς ορίζοντες» του 59ου Φεστιβάλ Κινηµατογράφου της Θεσσαλονίκης.

«Είναι σαν να έχω κάνει ένα φιλµ για τη µητέρα µου “µεταµφιεσµένο” σε γκανγκστερική ταινία» αποκάλυψε την πηγή της έµπνευσής του ο Ροµέν Γαβράς. Ο ίδιος υπογράφει ένα διασκεδαστικό, νευρώδες φιλµ, υπό τους ήχους γαλλικής ποπ, γύρω από την προσπάθεια ενός νεαρού µικροκακοποιού, εµπόρου ναρκωτικών, στη σκιά της δεσποτικής µητέρας του να φέρει εις πέρας ένα τελευταίο µεγάλο κόλπο. Στους πρώτους ρόλους οι Βενσάλ Κασέλ, Ιζαµπέλ Ατζανί και ο βασικός πρωταγωνιστής Καρίµ Λεκλού.

Ο ανερχόµενος σκηνοθέτης ασχολήθηκε µε τη νεολαία και το υπαρξιακό της αδιέξοδο και στο πρώτο του φιλµ, «Θα έρθει η µέρα και για εµάς». Με διαφορετικό τρόπο, όµως. «Στην εποχή µας είναι δύσκολο να δώσεις ένα συγκεκριµένο µήνυµα ως σκηνοθέτης. Ο κόσµος είναι λιγότερο ασπρόµαυρος, από ό,τι ενδεχοµένως ήταν σε κάποια άλλη ιστορική περίοδο, συνεπώς είναι δύσκολο να µιλήσουµε για ξεκάθαρο µήνυµα της ταινίας µου. Ο στόχος ήταν να συλλάβουµε χαλαρά την εικονογραφία της εποχής µας διαστρεβλώνοντας το είδος του γκανγκστερικού φιλµ. Θέλαµε να αιχµαλωτίσουµε την πνευµατική οµίχλη στην οποία βρίσκεται η σηµερινή νεολαία που παρακινείται κυρίως από το χρήµα» δήλωσε ο Ροµέν Γαβράς.

Όσο για την κινηµατογραφική του ταυτότητα, αυτή είναι δεδοµένη: «Είµαι Γάλλος και λίγο Έλληνας, και θεωρώ τον εαυτό µου σκηνοθέτη που εργάζεται στο πλαίσιο της γαλλικής κινηµατογραφίας. Ανήκω σε µια γενιά που µεγάλωσε µε το MTV. Εκπαιδεύτηκα κινηµατογραφικά από τον πατέρα µου, αλλά η επανάστασή µου στα 13 ήταν να βλέπω το “Πολύ σκληρός για να πεθάνει” και ταινίες του Μπρους Λι. Ανήκω σε µια γενιά που έµαθε να βλέπει ταινίες αφιερωµένες στην εικόνα, ενώ η εικόνα εξέφραζε ένα µήνυµα χωρίς αυτό να εκχυδαΐζεται».

Και αν αναρωτιέστε πώς µεγαλώνει κανείς ως γιος διάσηµου καταξιωµένου σκηνοθέτη, ο Ροµέν Γαβράς απαντά: «Στην οικογένεια µιλάµε µόνο για ταινίες – δεν υπάρχει διαφυγή. Όταν δούλευα το σενάριό µου, συµβουλεύτηκα τους γονείς µου, τα αδέλφια µου. Μεγαλώσαµε µε κάθε δείπνο και οικογενειακή συζήτηση να σχετίζεται µε το σινεµά –έχουµε µια µητέρα που ήταν και η παραγωγός των ταινιών του πατέρα µου–, οπότε από νεαρή ηλικία αφοµοιώνεις το πώς χτίζεται µια ταινία, αλλά και το πώς σκέφτεσαι για τους ηθοποιούς, το κόστος παραγωγής και τις ιδέες σου»