Οι ταινίες της εβδομάδας: Η πολιτική σάτιρα συναντά τη ρομαντική κομεντί (vids)

«Μια απίθανη σχέση» («Long Shot») / Σκηνοθεσία: Τζόναθαν Λέβιν / ***
Παίζουν: Σαρλίζ Θέρον, Σεθ Ρόγκεν, Αλεξάντερ Σκάρσγκααρντ, Αντι Σέρκις

Ένας περιθωριακός δημοσιογράφος, με «βαρύ» ιστορικό στο μάχιμο ρεπορτάζ, χάνει τη δουλειά του όταν η ανεξάρτητη εφημερίδα που δουλεύει εξαγοράζεται από μεγιστάνα των media. Πάνω στην κακοτυχία του ξανασυναντά τον εφηβικό του έρωτα, που δεν είναι άλλος από την πανέμορφη και επίσης ιδεαλίστρια Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ η οποία και θα τον εμπιστευτεί ως γραφιά των πολιτικών της λόγων έχοντας βάλει στόχο να ανακοινώσει την υποψηφιότητά της για τις προεδρικές εκλογές του 2020.

Υπεύθυνη για μια σειρά από μη πολιτικά ορθές κωμωδίες – σπιρτόζικες στην καρδιά του σεναρίου τους μεταλλάξεις κινηματογραφικών «ειδών» - η ομάδα των Σεθ Ρόγκεν και Έβαν Γκόλντμπεργκ, πειράζουν εδώ την πατροπαράδοτη ρομαντική κομεντί παρωδώντας Αμερικανούς πολιτικούς και μεγιστάνες των Μέσων έως και Καναδούς πρωθυπουργούς...Και το κάνουν έξυπνα, πάνω στο μοτίβο της Σταχτοπούτας, εκμοντερνίζοντας τον μύθο του «Pretty Woman», από το οποίο αλλά και από άλλα αμερικανοβρετανικά σινέ-μοτίβα των 90s (π.χ., το «Notting Hill») αντλούν έμπνευση απευθυνόμενοι κυρίως στο εφηβικό κοινό του τότε. Στο πλαίσιο μιας υπόκλισης στην made in Hollywood δυναμική γυναίκα, που το αμερικανικό σινεμά λανσάρει αφειδώς, και με αρκετά πετυχημένα γκαγκς που δένουν εδώ με την κατά των ψεύτικων ειδήσεων και κατά-Τραμπ ρητορεία του σεναρίου.

Χωρίς να αποφεύγουν εντελώς τις κακοτοπιές της χοντροκομμένης παραδοξότητας στις χιουμοριστικές ατάκες, οι σεναριογράφοι Ντ. Στέρλινγκ και Λ. Χάνα ισορροπούν τίμια ανάμεσα στο κοσμοπολίτικο ρομάντζο, την πολιτική θεωρία και τις αναφορές στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα. Άσσος στο κωμικό τάιμινγκ ο Σεθ Ρόγκεν όχι μόνο έχει χημεία με την εκτυφλωτικά όμορφη Σαρλίζ Θέρον αλλά και τριπάρει μαζί της καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον υπό ρυθμούς «It must have been love» ενώ ο Αντι Σέρκις, εκπληκτικά μεταμορφωμένος ξανά, συναγωνίζεται τη… γλίτσα του διαρκώς πειραματιζόμενου με το σεξαπίλ του, Αλέξαντερ Σκάρσγκαρντ. (2019)

«Sugartown: Για μια χούφτα ψήφους» / Σκηνοθεσία: Κίμων Τσακίρης / ***

Ο έκπτωτος, λόγω ανοιχτών ζητημάτων με την ελληνική δικαιοσύνη, δήμαρχος Ζαχάρως, Πανταζής Χρονόπουλος, καταφέρνει μια εβδομάδα πριν τις δημαρχιακές εκλογές του 2014 να θέσει ξανά υποψηφιότητα. Αποφασισμένος να νικήσει οριστικά τους αντιπάλους του, ρίχνεται στην προεκλογική μάχη επιστρατεύοντας τα μέσα που διαθέτει για την προσέλκυση ψηφοφόρων, πεπεισμένος ότι η επανεκλογή του στο πολιτειακό αξίωμα που κρατά επί 12 χρόνια, θα είναι περίπατος. Μετά τους επικεντρωμένους στην εισαγωγή Ρωσίδων νυφών για τους εργένηδες της Ζαχάρως «Γαμπρούς» (2006) και το «Η επόμενη μέρα» (2010) για τις επιπτώσεις της πύρινης λαίλαπας στην Ηλεία το 2007, ο Κίμων Τσακίρης, οξύς παρατηρητής όψεων της νεοελληνικής πραγματικότητας καθώς και εικονογράφος μοντέρνων καουμπόηδων κόντρα στο παρακμιακό της «σύστημα» («Η αρχαιολόγος»), ολοκληρώνει τώρα την τριλογία της Ζαχάρως. Ψύχραιμα, μέσα από ένα ντοκιμαντέρ που υφαίνει τους κώδικες του γουέστερν μαζί με αυτούς του γκανγκστερικού δράματος αποκαλύπτοντας, χωρίς να χειραγωγεί, πως η αθάνατη ελληνική επαρχία δεν απέχει και πολύ από το αθάνατο…αμερικανικό Φαρ Ουέστ. Η σχέση του μέσου Έλληνα πολίτη με την ελληνική πολιτεία σε ένα άχρονο, αστείο (με τραγικό τρόπο), γερά δομημένο στην παρατήρηση των γεγονότων, ντοκιμαντέρ – καθρέφτη του μεταπολεμικού ελληνικού κράτους. (2019)

Μπέργκμαν: Ένας αιώνας («Searching For Ingmar Bergman») / Σκηνοθεσία: Μαργκαρέτε φον Τρότα / *** 

Η Μαργκαρέτε φον Τρότα, πνευματικό παιδί του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, μας παίρνει από το χέρι σε μια εξερεύνηση της κινηματογραφικής κληρονομιάς και των προσωπικών παθών του θρυλικού Σουηδού σκηνοθέτη που έθρεψαν τις ταινίες του μέσα από συνεντεύξεις με στενούς συνεργάτες του, τα παιδιά του και προσωπικότητες του καλλιτεχνικού χώρου που συνδέθηκαν μαζί του ακόμα και μετά τον θάνατό του (Λιβ Ούλμαν, Ζαν Κλοντ Καριέρ). Περισσότερο ένα θερμό «ευχαριστώ» της σκηνοθέτη προς τον εμβληματικό δημιουργό, που καθόρισε τον μεταπολεμικό κινηματογράφο – πλούσιο σε πληροφορίες ως προς την προσωπική του ζωή και καλλιτεχνική κοσμοθεωρία όσο και αξία – παρά μία τομή στον τομέα του βιογραφικού ντοκιμαντέρ, το φιλμ παρέχει κυρίως τα ερεθίσματα για ένα ταξίδι αποκωδικοποίησης του σπουδαίου εικονοπλάστη. (2018)

«John Wick 3: Κεφάλαιο 3» («John Wick: Chapter 3 – Parabellum») / Σκηνοθεσία: Τσαντ Σταχέλσκι / **1/2
Παίζουν: Κιάνου Ριβς, Χάλι Μπέρι

Επικηρυγμένος με έπαθλο ένα αμύθητο ποσό αφού σκότωσε μέλος της διεθνούς ένωσης επαγγελματιών δολοφόνων, ο υπερ-δολοφόνος Τζον Γουίκ προσπαθεί να βρει συμμάχους στην προσπάθειά του ν’ αποδράσει από τη Νέα Υόρκη ενώ σε κάθε βήμα του καραδοκούν εχθροί. Επικό τρίτο κεφάλαιο στο απρόσμενα επιτυχημένο φραντσάιζ που χάρισε στον Κιάνου Ριβς μια δεύτερη μεγάλη επάνοδο στο σινεμά μετά το σουξέ του «Matrix», υιοθετώντας μέσα από τον έξυπνο χειρισμό της δράσης και της «καταραμένης» περσόνας του πρωταγωνιστή το μοτίβο του «δολοφόνου με τιμή και ήθος» που οι όμοιοι του δεν αφήνουν να αποσυρθεί. Τούτη η βίαιη περιπέτεια πετάει επιδεικτικά το σενάριο από το παράθυρο (σε αντίθεση με τα προηγούμενα δύο φιλμ) και σε κρατάει μέχρι τέλους ενώ συνθέτει εντυπωσιακά χορογραφημένες σεκάνς…ξύλου και πιστολιδιού μετά πολεμικών τεχνών που φλερτάρουν έντονα με τον παροξυσμό καθώς ο απίστευτα φορμαρισμένος 55άρης Ριβς ξεπαστρεύει άνετα όποιον του στέκεται εμπόδιο σαν εφτάψυχος σούπερ-σαμουράι. (2019)

«Μια αγάπη ανέφικτη» («Un Amour Impossible») / Σκηνοθεσία: Κατρίν Κορσινί / **1/2
Παίζουν: Βιρζινί Εφιρά, Νιλς Σνάιντερ, Κοραλί Ρασιέρ

Τέλη της δεκαετίας του ’50. Η Ρασέλ, εβραϊκής καταγωγής υπάλληλος γραφείου στη γαλλική επαρχία, ζει ένα ερωτικό πάθος με τον Φιλίπ, λαμπερό γόνο αριστοκρατικής οικογένειας. Σαγηνευμένη από τον έρωτα που της προσφέρει, η Ρασέλ δέχεται να ζήσει ακόμα και με ψήγματα σχέσης όταν εκείνος αποφασίζει να φύγει, ενώ γεννά την κόρη τους και την μεγαλώνει μόνη της αρχίζοντας έναν πεισματικό αγώνα για την αναγνώρισή της από εκείνον. Από τις πιο σημαντικές Γαλλίδες δημιουργούς, η Κατρίν Κορσινί παίρνει εδώ επ’ ώμου τη μεταφορά του πολύκροτου στη Γαλλία αυτοβιογραφικού μπεστ σέλερ της Κριστίν Ανγκό. Ακολουθώντας την μεθοδολογία του μελοδράματος εποχής στην παράδοση ενός Ντάγκλας Σερκ και ενός Τοντ Χέινς, καταθέτει ένα φωτογενές όσο και πικρότατο δράμα που σε απορροφά με το σαγηνευτικά δοσμένο προφίλ του οικογενειακού τρίγωνο που δεν μπόρεσε να αγαπηθεί ποτέ. Απλώνεται, όμως, σε διάρκεια καθώς εμφατικά διαπερνά κοινωνικά ζητήματα της μεταπολεμικής εποχής έως το σήμερα ενώ η δραματουργία μακρηγορεί αμήχανα γύρω από την σπαραχτική βίαιη ανατροπή στην καρδιά της ταινίας. (2018)

Στις αίθουσες από σήμερα και το αριστουργηματικό έπος του Σεργκέι Αϊζενστάιν «Αλεξάντερ Νιέφσκι» ενώ ξεκινά ο θεσμός του Ταινιοράματος στο Άστυ με καθημερινές προβολές.