Οι ταινίες της εβδομάδας: Στον ιστό των ψεμμάτων της εικονικής πραγματικότητας

«Ποια νομίζεις ότι είμαι;» («Who You Think I Am»)  / Σκηνοθεσία: Σαφί Νεμπού/**
Παίζουν: Ζιλιέτ Μπινός, Νικόλ Γκαρσιά, Φρανσουά Σιβίλ 

Η Κλερ, χωρισμένη καθηγήτρια πανεπιστημίου με δύο παιδιά, ακόμα γοητευτική, πληγώνεται από τον τρόπο που την αφήνει ο νεότερος σε ηλικία εραστής της και καταφεύγει στον κόσμο του Facebook όπου εφευρίσκει μια άλλη περσόνα, ένα νεότερό της κορίτσι, προκειμένου να κατασκοπεύσει τον πρώην της μέσα από τη διαδικτυακή σχέση που αναπτύσσει με τον νεαρό συγκάτοικο και φίλο του Άλεξ. Σύντομα όμως η εικονική ερωτική σχέση των δύο θα φουντώσει εγκλωβίζοντας την Κλερ σε έναν ιστό από ψέματα. Χρειάζεται να ρίξεις τις αντιστάσεις σου προκειμένου να παρακολουθήσεις το ανορθόδοξο της ιστορίας του Σαφί Νεμπού που μεταφέρει το ομότιτλο βιβλίο της Καμίλ Λορέν στην μεγάλη οθόνη χειριζόμενος ανά στιγμές την υπέροχη πρωταγωνίστρια του με παροιμιώδη παιδική αφέλεια.

Πολλά υποσχόμενη η ιδέα της παρατήρησης του γυναικείου ψυχισμού που μπροστά στην κρίση της μέσης ηλικίας βρίσκει παρηγοριά στον ψευδαισθητικό κόσμο των social media, ενώ η Ζιλιέτ Μπινός παραμένει η επιτομή της οικείας γυναικείας ευθραυστότητας και παραπλανητικής σέξι γοητείας στο σινεμά, όμως το ρεαλιστικό υπόβαθρο της ιστορίας παραπαίει. Το τραβηγμένο από τα μαλλιά μελό που η αφήγηση εμφανίζει σιγά-σιγά ψυχαναλύοντας την ηρωίδα σαν ημίτρελη ασθενή και όχι σαν ένα περίπλοκο ον στέλνουν εντελώς ξενέρωτα την υπόσχεση του ερωτικού θρίλερ στο…ντιβάνι της ψυχανάλυσης. Κι όλο αυτό το ενδιαφέρον εν δυνάμει παιχνίδι με τη διέξοδο που προσφέρει η εικονική πραγματικότητα στις προσωπικές ανασφάλειες και τα προκαθορισμένα κοινωνικά στάνταρντ για τις γυναίκες στο μπαγκράουντ, χάνει έρεισμα από την έλλειψη στιβαρής πνευματικής αντίληψης της υπόστασης της ίδιας της (αντι)ηρωίδας. (2019)

«Sex και ψυχανάλυση» («Sybil») / Σκηνοθεσία: Ζιστίν Τριέτ/**
Παίζουν: Βιρζινί Εφιρά, Αντέλ Εξαρχόπουλος, Γκασπάρ Ουλιέλ, Σάντρα Ούλερ, Νιλς Σνάιντερ 

Η Σιμπίλ, αλκοολική ψυχοθεραπεύτρια που άφησε τον μεγάλο της έρωτα, τη συγγραφή, προκειμένου να κάνει νέα αρχή στη ζωή της μετά το τέλος της παθιασμένης σχέσης της με τον νεότερό της Γκάμπριελ, από τον οποίο απέκτησε το πρώτο της παιδί, αποφασίζει να απομακρυνθεί από το επάγγελμα προκειμένου να επιστρέψει στο βιβλίο. Αναζητώντας την έμπνευση αποκτά εμμονή με την Μαργκό, ανερχόμενη νεαρή ηθοποιό που έχει δεσμό με τον γοητευτικό συμπρωταγωνιστή και σύντροφο της σκηνοθέτη με την οποία γυρίζουν ταινία στο ηφαιστειακό νησί του Στρόμπολι.

Αυτά και πολλά, ακόμα - πειστικά μόνο εφ’ όσον εκλαμβάνονται ότι συμβαίνουν στη σφαίρα του φαντασιακού της ηρωίδας και σε ένα σενάριο που θέλει να χωρέσει πολλά στοιχεία παραλληλίζοντας τη ζωή με την τέχνη της συγγραφής και της μίμησης στο σινεμά συμβαίνουν στην τρίτη ταινία της Ζιστίν Τριέτ. Η κεντρική ηρωίδα βαφτίζεται αλληγορικά με το αρχαιοελληνικό όνομα της μάντισσας Σίβυλλας, οι γοητευτικοί Γάλλοι σταρ στο καστ καθώς και η Γερμανίδα Σάντρα Ούλερ (γνωστή μας από τη διεθνή επιτυχία του «Τόνι Ερντμαν») το προσπαθούν, ωστόσο η σύνδεση του παθιάρικου ερωτικού δράματος και της ελαφριάς κομεντί πάνω στη σχέση των δύο φύλων είναι τόσο στομφώδης ώστε να γίνεται προβληματική, διαρκώς ελισσόμενη ανάμεσα σε σκηνές έντονου ψυχαναλυτικού συμβολισμού γύρω από το γυναικείο ερωτικό ένστικτο, νατουραλιστικού σεξ και γλυκερών διαλόγων. (2019) 

«Η ληστεία της μαφίας» («Vault») / Σκηνοθεσία: Τομ ΝτεΝούτσι/**
Παίζουν: Θίο Ρόσι, Κλάιβ Στάντεν, Σαμίρα Γουάιλι, Ντον Τζόνσον

Το 1975 μια συμμορία από μικροεγκληματίες αποπειράται να κάνει τη μεγαλύτερη ληστεία στην ιστορία της Αμερικής, κλέβοντας πάνω από 30 εκατομμύρια δολάρια από τη μαφία στο Ρόουντ Άιλαντ. Η ιστορία του αρχιμαφιόζου Ρέιμοντ Πατριάρκα και της δεύτερης μεγαλύτερης ένοπλης ληστείας στην ιστορία των ΗΠΑ ειπωμένη εδώ μέσα από την οπτική δύο μικροκακοποιών που προσπάθησαν να εισχωρήσουν στα ενδότερα της μαφίας. Γι’ αυτό και το φιλμ μοιάζει σαν ένα ιλαροτραγικό buddie movie στη συσκευασία της γκανγκστερικής περιπέτειας, μόνο που ο ΝτεΝούτσι, ενώ διαθέτει ταλέντο στην απεικόνιση λεπτομερειών στην ανασύνθεση της εποχής, κρατάει χαμηλά τους ρυθμούς και δεν καταφέρνει ποτέ να προσδώσει στην ταινία του το κρεσέντο στη δράση που θα περίμενε κανείς.

Ούτε καν να φτάσει τα επίπεδα του πολυσύνθετου γκανγκστερικού δράματος, που ο αμερικανικός κινηματογράφος με μπροστάρη τον Σκορσέζε, μας έχει συνηθίσει βουτώντας στα σκοτεινά μονοπάτια του οργανωμένου εγκλήματος. Η παρουσία του εμβληματικού σε ρόλους μεγαλομαφιόζων Τσαζ Παλμιντέρι («Συνήθεις ύποπτοι») παρέχει μόνο πρεστίζ. (2019) 

«Polaroid» / Σκηνοθεσία: Λαρς Κλέβμπεργκ/*1/2
Παίζουν: Κάθριν Πρέσκοτ, Γκρέις Ζαμπρίσκι

Μια μαθήτρια λυκείου ανακαλύπτει φωτογραφική μηχανή Polaroid που μπορεί να μοιάζει ως ένα ωραίο βίντατζ εύρημα όμως στην πραγματικότητα επιφέρει βίαιο θάνατο σε όποιον φωτογραφηθεί, στοιχειωμένη καθώς είναι η μηχανή από ένα δολοφονικό πνεύμα. Ανακάτεμα των πρωτογενών στοιχείων των θρίλερ τρόμου «Σήμα κίνδυνου» (2002) και «Η κατάρα» (2004), που έγιναν εμπορικές επιτυχίες των ’00s, με το εύρημα της παλιομοδίτικης τεχνολογίας που εγκυμονεί τον θάνατο, όπως ήταν η «καταραμένη» βιντεοκασέτα, να παραλλάσσεται με αυτό της Πολαρόιντ στη σύγχρονη εποχή των σέλφι φωτογραφιών και του θανάσιμου σχολικού εκφοβισμού.

Μια ιδέα, που φέρει την υπογραφή του Ρόι Λι, παραγωγού των προαναφερθέντων θρίλερ αλλά και κάμποσων γνωστών ακόμα, πάνω στο θέμα της μικρού μήκους ταινίας του σκηνοθέτη Λαρς Κλέβμπεργκ από το 2015 το οποίο εδώ σερβίρεται ξεχειλωμένα με όλα τα εκκωφαντικά κλισέ του είδους (χαρακτήρες-καρικατούρες, βολικές ανατροπές, τρομακτικό τέρας, ηχητικά εφέ τρόμου) και παρά την πειστική αίσθηση παρακμής που «χρωματίζει» η διεύθυνση φωτογραφίας. (2017) 

«Η γνωριμία της σάρκας» («Carnal Knowledge») / Σκηνοθεσία: Μάικ Νίκολς/***
Παίζουν: Τζακ Νίκολσον, Αρτ Γκαρφάνκελ, Κάντις Μπέργκεν, Αν-Μάργκρετ 

Η αισθηματική σεξουαλική ζωή δυο φίλων συμφοιτητών από το κολέγιο του Άμχερστ στη δεκαετία του '50 μέχρι και τις μέρες του Πολέμου του Βιετνάμ στα τέλη της δεκαετίας του '60  μέσα από την τολμηρή για τα δεδομένα της εποχής της, μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου του Τζουλς Φέιφερ στη μεγάλη οθόνη από τον Μάικ Νίκολς («Ο πρωτάρης»), τον δημιουργό που έσπασε τα χολιγουντιανά ταμπού.

Υποψήφιο για Όσκαρ β΄ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της Αν-Μάργκρετ το φιλμ σκανδάλισε εξαιτίας των ρεαλιστικών διαλόγων περί σεξ αλλά και του γυμνού των ηθοποιών και πρωτοστάτησε σε υπόθεση λογοκρισίας που έφτασε ως το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Παραμένει επίκαιρη, ενδεικτική της νοοτροπίας μιας ολόκληρης γενιάς, αλλά και ενός διεισδυτικού στην αντιμαχία των δύο φύλων σινεμά. Επανέκδοση με ψηφιακές κόπιες. (1971).