Οι ταινίες της εβδομάδας: Ο «Έκπτωτος» και η πολιτική «Επανάσταση»

«Ο έκπτωτος» («El Reino») / Σκηνοθεσία: Ροντρίγκο Σορογκόγιεν / *** 
Παίζουν: Αντόνιο ντε λα Τόρε, Μόνικα Λόπεζ, Γιοσέπ Μαρία Που

Ο Μανουέλ Λόπεζ Βιντάλ, τοπικός γραμματέας μεγάλου κόμματος της Ισπανίας σε παραθαλάσσια πόλη και φαβορί για να αναλάβει τη θέση του υπό αποχώρηση τοπικού προέδρου, βλέπει την πολιτική καριέρα και την πολυτελή ζωή του να απειλείται στα πλαίσια της νέας στρατηγικής εκκαθάρισης της πολιτικής διαφθοράς που έχει αναλάβει ένας ανερχόμενος πολιτικός στην πρωτεύουσα Μαδρίτη. Η σταδιακή αποκάλυψη ενός μεγάλου σκανδάλου που εισχωρεί βαθιά μέσα στον ιστό της κρατικής πολεοδομίας και του ξεπλύματος χρημάτων, αγγίζει τον ίδιο και τους κομματικούς φίλους του, αφήνοντάς τον εκτεθειμένο να παλέψει λυσσαλέα για επιβίωση και εκδίκηση.

Η περιβόητη ισπανική κρίση, με τα ανά την υφήλιο αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά της διαφθοράς της πολιτειακής εξουσίας και της έκπτωσης των κοινωνικών και ηθικών αξιών προσωποποιημένη εδώ – σε ένα ηλεκτρισμένο από το πρώτο του ως το τελευταίο του πλάνο πολιτικό θρίλερ - στην αμφίσημη όψη του πρωταγωνιστή Αντόνιο ντε λα Τόρε που από ταχύτατος μάνατζερ των λουκούλλειων φανταχτερών «γευμάτων» των κομματικών φίλων του, με όλη τη ρεαλιστική και μεταφορική σημασία της λέξης, «σωστός» σύζυγος και πατέρας, μεταμορφώνεται σε ασυγκράτητο εκδικητή εκτός νόμου για να σώσει «υπόληψη» και καριέρα.

Γρήγορο, δαιδαλώδες στους «ευέξαπτους» σεναριακούς του ελιγμούς με μια σκηνοθεσία που ισορροπεί θαυμάσια τα επίπεδα της έντασης και τους «γκαζωμένους» ρυθμούς, από το επιτακτικό και το κατεπείγον που υπαγορεύει το σάουντρακ του Ολιβιέ Αρσόν και τα υποκειμενικά πλάνα σε κλειστούς πολυτελείς χώρους, καταδιώξεις σε αστικές λεωφόρους, υποθαλάσσια μακροβούτια και φωνακλάδικους διαπληκτισμούς, το φιλμ του Σορογκόγιεν είναι τόσο το πορτρέτο ενός άντρα σε πτώση όσο και το βίαιο ξύπνημα στον εφιάλτη μιας κοινωνίας που ζει χωρίς ηθικές αποχρώσεις και αναστολές. Κρατώντας την ηθική ασάφεια των χαρακτήρων ως προϋπόθεση για κάθε ρόλο (κυρίως ως κρυφό άσσο για την τελική αντιπαράθεση του έκπτωτου μηχανορράφου με την φιλόδοξη δημοσιογράφο που υποδύεται η Μπάρμπαρα Λένι) ο Ισπανός σκηνοθέτης συνθέτει ένα αμοραλιστικό θρίλερ…επικαιρότητας. Το φινάλε μπορεί να μοιάζει με δασκαλίστικο ηθικό δίδαγμα ωστόσο η όλη εμπειρία της ταινίας παραμένει απολαυστική. Κέρδισε επτά βραβεία Γκόγια, μεταξύ των οποίων καλύτερης σκηνοθεσίας και α΄ και α΄ ανδρικής ερμηνείας. Υποψήφια και για το Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. (2018)

«Έρωτας αλά Ιταλικά» («Little Italy») / Σκηνοθεσία: Ντόναλντ Πέτρι / * 1/2
Παίζουν: Έμα Ρόμπερτς, Χέιντεν Κρίστενσεν, Ντάνι Αγιέλο, Τζέιν Σέιμουρ

Μια νεαρή εκπαιδευόμενη σεφ με μέλλον που διαγράφεται λαμπρό, επιστρέφει για λίγο από το Λονδίνο στην γειτονιά των Ιταλών εμιγκρέδων στο Τορόντο όπου μεγάλωσε, όπου θα δοκιμάσει μια σχέση με τον παιδικό της έρωτα, επιδέξιο μάγειρα της ναπολιτάνικης πίτσας, ενώ θα διαπιστώσει ότι οι γονείς τους, πάλαι ποτέ κολλητοί φίλοι και ιδιοκτήτες ανταγωνιστικών πιτσαριών, έχουν γίνει θανάσιμοι εχθροί. Από το «Mystic Pizza» (1988) που πρωτοσύστησε στο κοινό μια ενζενί με το όνομα Τζούλια Ρόμπερτς έως τις χριστουγεννιάτικες περιπέτειες των Τζακ Λέμον και Γουόλτερ Ματάου στους «Γκρινιάρηδες» (1993, «Grumpy Old Men»), την πασαρέλα της Σάντρα Μπούλοκ στο «Μiss…με το ζόρι!» (2000), το κρυόμπλαστρο ρομάντζο των Μάθιου ΜακΚόναχι και Κέιτ Χάντσον στο «Πώς να χωρίσετε σε 10 μέρες» (2003) και τις τουριστικές περιπέτειες της Νία Βαρντάλος στην Ελλάδα στο πλευρό του Αλέξη Γεωργούλη στο «Έρωτας αλά Ελληνικά» (2009), ο Ντόναλντ Πέτρι έχει υπάρξει άνισος σκηνοθέτης, ικανός όμως για εμπορικές επιτυχίες.

Εδώ, έχοντας προσπεράσει πια την αίγλη των ταινιών των 80s και των 90s, ανακατεύει όλα τα υλικά των παραδοσιακών χολιγουντιανών ρομαντικών κομεντί με τον πιο άγευστο τρόπο σε μια ταινία-τυφλοσούρτη που μπορεί να υπόσχεται μια σύζευξη ναπολιτάνικων γεύσεων και μυστικών συνταγών για μια γαστριμαργική κομεντί, χάνει όμως στην εκτέλεση. H Έμμα Ρόμπερτς, ανιψιά της Τζούλια Ρόμπερτς, είναι όμορφη και γλυκιά δίπλα στον κάποτε ανερχόμενο Χέιντεν Κρίστενσεν (ο Νταρθ Βέιντερ του Τζορτζ Λούκας στα Star Wars της περασμένης δεκαετίας), τώρα κοντά στα 40, σε μια ιταλιάνικη εκδοχή – καρικατούρα του Ιταλοαμερικανών δεύτερης γενιάς του Καναδά. Όπως καρικατούρες μοιάζουν και όλοι οι χαρακτήρες της ταινίας (ακόμη και ο βετεράνος καρατερίστας Ντάνι Αγιέλο), μπλεγμένοι στα δίχτυα του ακατάσχετου φολκλόρ και των ανόητων ρομαντικών περιπτύξεων φουρνισμένων στα πρότυπα ενός ξαναζεσταμένου «Γάμου αλά ιταλικά». (2018)

«Χαλαρώστε κύριε Αλέν!» («Un Homme Pressé») / Σκηνοθεσία: Ερβέ Μιμράν
Παίζουν: Φαμπρίς Λουκινί, Λεϊλά Μπεκτί, Ρεμπέκα Μάρντερ

Ένας προσηλωμένος στην επαγγελματική του ζωή επιχειρηματίας βλέπει ξαφνικά τη ζωή του να ανατρέπεται μετά από σοβαρό εγκεφαλικό που επηρεάζει την ομιλία του. Προκειμένου να σώσει καριέρα και υπόληψη, ζητάει τη βοήθεια μιας νεαρής λογοθεραπεύτριας – μια διαδικασία που θα χρειαστεί χρόνο και υπομονή φέρνοντας τον εργασιομανή μπίζνεσμαν αντιμέτωπο με τις επιλογές της ζωής του. Δραματική κομεντί γύρω από το εφήμερο της ανθρώπινης ύπαρξης και τις δεύτερες ευκαιρίες στη ζωή εμπνευσμένη από την αληθινή ιστορία του πρώην επικεφαλής της Peugeot Κριστιάν Στρεφ που απέκρυπτε επί μήνες το εγκεφαλικό που είχε πάθει προκειμένου να γλιτώσει τη θέση του στην εταιρεία. Πρωταγωνιστεί ο βετεράνος σταρ των γαλλικών δραμεντί Φαμπρίς Λουκινί («Το αγόρι στο τελευταίο θρανίο», «Η άλλη Μποβαρί», «Το μυστήριο του κυρίου Πικ»). (2018)

«Χελς Κίτσεν: Οι βασίλισσες του εγκλήματος» («The Kitchen») / Σκηνοθεσία: Αντρέα Μπερλόφ
Παίζουν: Μελίσα ΜακΚάρθι, Τίφανι Χάντις, Ελίζαμπεθ Μος

Στη Νέα Υόρκη του 1978, οι σύζυγοι τριών μαφιόζων από τη διαβόητη γειτονιά του Χελς Κίτσεν, ανάμεσα στην 8^η Λεωφόρο και τον ποταμό Χάντσον, συνεχίζουν επάξια τις κομπίνες και το «έργο» των αντρών τους, που φυλακίζονται. Το ομώνυμο graphic novel της Vertigo μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη από την πρωτοεμφανιζόμενη εδώ στη σκηνοθεσία Αντρέα Μπερλόφ, υποψήφια για Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου με το «Straight Outta Compton» (2015), βιογραφία των μελών του συγκροτήματος NWA. (2019)

Επανεκδόσεις σε ψηφιακές κόπιες

«La Strada» / Σκηνοθεσία: Φεντερικό Φελίνι / *****
Παίζουν: Τζουλιέτα Μασίνα, Αντονι Κουίν, Ρίτσαρντ Μπέιζχαρντ

Η μεταπολεμική Ιταλία της φτώχειας και της εξαθλίωσης σε μια κλασική, διαχρονική φελινική χριστιανική παραβολή την οποία ο σκηνοθέτης εμπνεύστηκε από τα βιώματά του στο Ρίμινι: ένας βάρβαρος περιπλανώμενος τσιρκολάνος (Αντονι Κουίν) αγοράζει ένα καλοκάγαθο κορίτσι από τη μητέρα της (την υποδύεται η Τζουλιέτα Μασίνα, σύζυγος του Φελίνι, ως μια παραλλαγή του Σαρλό) και της φέρεται βάναυσα έως ότου στο ιδιότυπο τσίρκο προστίθεται ένας ακόμη πλανόδιος ακροβάτης. Πρώτη μεγάλη εμπορική επιτυχία του Φεντερίκο Φελίνι καθώς κι εκείνη που του χάρισε διεθνή αναγνώριση με το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας καθώς και μία οσκαρική υποψηφιότητα πρωτότυπου σεναρίου. (1954)

«Ζυλ και Ζιμ» («Jules et Jim») / Σκηνοθεσία: Φρανσουά Τριφό / ****
Παίζουν: Όσκαρ Βέρνερ, Ανρί Σερ, Ζαν Μορό

Ο Ζυλ, Αυστριακός συγγραφέας, και ο Γάλλος διανοούμενος φίλος του Ζιμ, ζουν την μποέμικη ζωή στο Παρίσι του 1914 με φόντο την προπολεμική περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου έως ότου μπαίνει ανάμεσά τους η Κατρίν, ένα κορίτσι με ελεύθερο, ασυμβίβαστο πνεύμα που θα διαμορφώσει ιδιότυπου ερωτικού τριγώνου. Ο έρωτας ως πόλεμος χωρίς όρια ανάμεσα στα δύο φύλα και εν τέλει τραγωδία στο τρίτο φιλμ του Φρανσουά Τριφό που αποτέλεσε σταθμό στην ιστορία της νουβέλ βαγκ. Διασκευή της ομώνυμης νουβέλας του Ενρί-Πιερ Ροσέ παραμένει ανέγγιχτο από τον χρόνο, με την αέρινη κινηματογραφική του γλώσσα να προκαλεί κάθε κανόνα της φιλμικής αφήγησης και την αξέχαστη Ζαν Μορό να τραγουδάει το «Le Tourbillon». (1961)

«Πριν την επανάσταση» («Prima della Rivoluzione») / Σκηνοθεσία: Μπερνάρντο Μπερτολούτσι / ****
Παίζουν: Αντριάνα Άστι, Φρανσίσκο Μπαρίλι

Ένας 20χρονος κομμουνιστής φοιτητής από την Πάρμα, με αστική καταγωγή, αμφιταλαντεύεται μεταξύ της κομμουνιστικής του ιδεολογίας και της επιβεβλημένης ενσωμάτωσης στο σύστημα, αλλά και μεταξύ καρδιάς και λογικής καθώς διατηρεί ερωτική σχέση με τη θεία του. Η πρώτη αμιγώς πολιτική ταινία του Μπερτολούτσι προέκυψε μόλις στα 22 του χρόνια. Ελεύθερα εμπνευσμένη από το «Μοναστήρι» της Πάρμα του Σταντάλ, διαθέτει αισθητικές επιρροές από την νουβέλ βαγκ καθώς και ιδέες από προσωπικά του βιώματα. Οι υπαρξιακές-ιδεολογικές ανησυχίες συγκρούονται εδώ με τον έρωτα που τόσο σημάδεψε τις ταινίες του σπουδαίου Ιταλού δημιουργού. (1964)

«Η συμμορία των Σικελών» («The Sicilian Clan») / Σκηνοθεσία: Ανρί Βερνέιγ / ****
Παίζουν: Αλέν Ντελόν, Λίνο Βεντούρα, Ζαν Γκαμπέν

Ένας σεσημασμένος κλέφτης δραπετεύει με τη βοήθεια της σικελικής μαφίας και συνεργάζεται μαζί της στην προετοιμασία μιας μεγάλης ληστείας διαμαντιών στη Ρώμη. Με τις αμερικανικές αρχές στο κατόπι τους η συμμορία οργανώνει αεροπειρατεία στο αεροσκάφος που μεταφέρει τα διαμάντια. Η μεγάλη εμπορική επιτυχία του Ανρί Βερνέιγ με τους τεράστιους σταρ Ντελόν, Βεντούρα και Γκαμπέν να πρωταγωνιστούν σε μια γαλλική γκανγκστερική περιπέτεια -κλασικό δείγμα του είδους - στην οποία δεσπόζει το σάουντρακ του Ένιο Μορικόνε. Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Ογκούστ Λε Μπρετόν. (1969)