Οι ταινίες της εβδομάδας: To Fast & Furious γκαζώνει... διαφορετικά

«Fast & Furious: Hobbs & Shaw» ** /Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Λιτς/ Παίζουν: Ντουέιν Τζόνσον, Τζέισον Στέιθαμ, Ίντρις Έλμπα, Βανέσα Κίρμπι

O σκληροτράχηλος Λουκ Χομπς, υψηλόβαθμος της διπλωματικής ασφάλειας και ο δαιμόνιος Ντέκαρντ Σο, παράνομος που ξεφεύγει πάντα από τις μυστικές υπηρεσίες, καλούνται να συνεργαστούν όταν ένας κοινός τους εχθρός, που έχει μεταλλαχθεί γενετικά σε φονική μηχανή, είναι έτοιμος να εξαπολύσει έναν ιό που θα καταστρέψει την ανθρωπότητα για λογαριασμό παντοδύναμης τρομοκρατικής οργάνωσης…

Μπορεί οι φαν των χρυσοφόρων «Μαχητών των δρόμων» να θεωρούν «προδοσία» τούτη την περιπέτεια - «spin off» της δημοφιλούς σειράς που συνδέει τους «ορκισμένους εχθρούς» Χομπς και Σο, εγκαινιάζοντας ουσιαστικά ένα νέο παράλληλο φραντσάιζ ταινιών για τους δύο κορυφαίους σταρ ταινιών δράσης του χολιγουντιανού σινεμά, θεωρώντας «παρίες» στο σύμπαν του Fast and Furious τους Ντουέιν Τζόνσον και Τζέισον Στέιθαμ που ξεκίνησαν να παίζουν στη σειρά από το πέμπτο-έκτο κεφάλαιό της και έπειτα, ωστόσο τίποτα εδώ δεν συνιστά κακοφωνία στη συνολική εικόνα του συγκεκριμένου κινηματογραφικού προϊόντος.

Πράγματι, ο μυώδης Καλιφορνέζος action man και ο Βρετανός «βασιλιάς» του trash θεάματος, επενδύουν στο γκαζιάρικο όνομα του Fast & Furious που καθόρισε την καριέρα του Βιν Ντίζελ και του πρόωρα χαμένου Πολ Γουόκερ για ένα νέο δικό τους μπλοκμπάστερ, καθ’ όλα όμως έντιμο ως προς το «πακέτο» που προσφέρει στον θεατή. Με σκηνοθέτη τον Ντέιβιντ Λιτς, έμπειρο κασκαντέρ και συντονιστή σκηνών δράσης που πρόσφατα έβαλε στη φιλμογραφία του τη σκηνοθεσία περιπετειών όπως το «Atomic Blonde» (2017) όπου πρωταγωνίστησε η Σαρλίζ Θέρον, η δράση είναι στο ζενίθ από τη μια σεκάνς στην άλλη ενώ οι Τζόνσον και Στέιθαμ μεταφέρουν την αγορίστικη παρλάτα της αντιπαράθεσής τους σε ένα buddy movie συνεπές με το ύφος της σειράς από όπου προέρχονται και τα εσχατολογικά σενάρια της εποχής. Είτε προκαλούν το χάος στους δρόμους του Λονδίνου είτε βρίσκονται να αντιμετωπίζουν τρομοκράτη-πειραματόζωο της τεχνολογίας στο κατεστραμμένο Τσερνόμπιλ ή κρέμονται από ελικόπτερo πάνω από γκρεμό κάπου στα νησιά Σαμόα, η φρενήρης δράση ποτέ δεν προδίδει το στόχο της ταινίας, το καθαρό entertainment για τις εφηβικές ηλικίες.

Το σενάριο, από την άλλη, γεμάτο τρύπες και απιθανότητες και με μία πολιτική ορθότητα που φτάνει έως την αποθέωση της οικολογίας, των παραδοσιακών μέσων πολέμου κόντρα στα σύγχρονα οπλικά συστήματα και τις οικογενειακές αξίες, προσομοιάζει των κατά καιρούς θεματικών του Fast & Furious. Μία εντυπωσιακή σε θέαμα και προκάτ σε σενάριο-ιδέες κατασκευή στην οποία τα εξωπραγματικά ανδραγαθήματα των Τζόνσον και Στέιθαμ, εμπλουτισμένα με την - πότε αδίστακτη, πότε ευάλωτη, πότε σέξι – παρουσία της Βανέσα Κίρμπι, παρακολουθούνται για περισσότερο από 2 ώρες, αβίαστα. (2019)

«Μπάτε σκύλοι αλέστε 2» («The Secret Life Of Pets 2»)/ **1/2 / Σκηνοθεσία: Κρις Ρενό/ Με τις φωνές των: (στα ελληνικά) Χρήστου Θάνου, Κώστα Τερζάκη, Ειρήνης Ψυχράμη, Ιφιγένειας Στάικου

Ο Μαξ, το αγαπημένο νεοϋορκέζικο Τζακ Ράσελ Τεριέ, καλείται να αντιμετωπίσει τις φοβίες του νιώθοντας υπερπροστατευτικά απέναντι στο μωρό της αφεντικίνας του αλλά τρομερά ανασφαλής στην οικογενειακή εξόρμηση στην εξοχή όπου βρίσκεται αντιμέτωπος με τα ζώα της φάρμας και ένα πανταχού παρών τσοπανόσκυλο…

Υιοθετώντας τη βάση της ιδέας του «Toy Story» της Pixar, το συναισθηματικό δέσιμο του ανθρώπου με τα «αντικείμενα της ιδιοκτησίας» του που αποκτούν δική τους ζωή κατά την απουσία των αφεντικών αλλά και συνείδηση, η Illumination Entertainment πραγματοποίησε μια εντυπωσιακή επιτυχία προ τριετίας με το «Μπάτε σκύλοι αλέστε», που είχε για ήρωες κάθε λογής κατοικίδια της μεγαλούπολης αντιμέτωπα με το…χάος της Νέας Υόρκης.

Το σίκουελ δεν παρεκκλίνει από τη δοκιμασμένη πατέντα του «Toy Story» – εν προκειμένω την θεματική της ενηλικίωσης και της αντιμετώπισης των φόβων και των ανασφαλειών στη ζωή – διαθέτοντας κέφι και μια σπίθα αναρχικού χιούμορ, κατάλληλο για κάθε ηλικιακή ομάδα θεατών, ακόμα και της προνηπιακής. Παραδόξως κοντά υφολογικά στο…ψυχολογικό θρίλερ, απλωμένο σε τρεις διαφορετικές ιστορίες που εξελίσσονται γρήγορα και απλά, γεμισμένο με καραμελένια χρώματα που σπάνε γρήγορα την όποια ατμόσφαιρα απειλής, ειδυλλιακό και ελαφριά σκοτεινό, το δεύτερο κεφάλαιο της χαριτωμένης ζωοφιλικής σειράς, στερείται της πρωτοτυπίας που θα μας το έκανε να απογειωθεί πραγματικά. (2019)

«Μητρικό ένστικτο» («Duelles») **1/2 / Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Μασέ-Ντεπάς/ Παίζουν: Βερλέ Μπετένς, Αν Κεζένς, Μεχντί Νεμπού

Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 σε ένα πλούσιο προάστιο των Βρυξελλών, η Αλίς και η Σελίν, κολλητές φίλες, μένουν σε γειτονικά και πανομοιότυπα σπίτια ενώ οι μικροί γιοί τους, Τεό και Μαξίμ, μεγαλώνουν σαν αδέρφια. Η τέλεια αρμονία της καθημερινότητάς τους διαταράσσεται δια παντός όταν ο γιός της Σελίν χάνει ξαφνικά τη ζωή του από ατύχημα. Το μοιραίο γεγονός θα μολύνει με καχυποψία τη φιλία των δύο γυναικών… Λουσμένο στα ονειρικά χρώματα των κλασικών μελοδραμάτων του Ντάγκλας Σερκ, το τρίτο φιλμ του Ολιβιέ Μασέ-Ντεπάς τον οποίο γνωρίσαμε με το κοινωνικό δράμα «Παράνομη» (2010), αναπαράγει το χιτσκοκικό μοτίβο της λανθάνουσας παράνοιας σε μια προσπάθεια εκμοντερνισμού δύο κλασικών κινηματογραφικών ειδών.

Κι ενώ η ταινία του ξεκινά ατμοσφαιρικά αφήνοντας υποσχέσεις για ένα ζωηρό ψυχολογικό θρίλερ, η αφήγηση πέφτει στην παγίδα της ανακύκλωσης στυλιζαρισμένων μεν, ατμοσφαιρικών δε, σκηνών που όμως δεν πιάνουν έναν ενιαίο τόνο, κοιτώντας τους ήρωες από απόσταση, μέσα από σκηνές που φλερτάρουν εναλλάξ με την υπερβολή και το φτηνό μελό. Ισχνό το στόρι δεν αρκεί για να προσφέρει επαρκή χώρο ανάπτυξης της ιστορίας πόσο μάλλον για να την κάνει πιστευτή καθώς παρεκτρέπεται σε ανατροπές που θυμίζουν τυποποιημένο τηλε-δράμα για τις μεταμεσονύχτιες ώρες. Το σύνολο συγκρατεί με την ισορροπημένη ερμηνεία της η Βελγίδα Αν Κεζένς, πρωταγωνίστρια και στις δύο προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη. (2018)

Επανεκδόσεις

«La Dolce Vita» *****/ Σκηνοθεσία: Φεντερίκο Φελίνι / Παίζουν: Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Ανίτα Έκμπεργκ, Ανούκ Εμέ

Ο Μαρτσέλο, δημοσιογράφος και υπεύθυνος τύπου κινηματογραφικής εταιρείας στη Ρώμη του ΄50 που καλύπτει όλο το φάσμα του life style της Αιώνιας Πόλης (τις αφίξεις σταρ του κινηματογράφου, τα σκάνδαλα της υψηλής κοινωνίας, τα παρασκήνια των πάρτι και των νάιτ κλαμπ, κτλ) αλλά και του κοινωνικού ρεπορτάζ στα υποβαθμισμένα περίχωρα, περιηγείται στον κόσμο των διασημοτήτων στο πλευρό πλούσιων κληρονόμων και αιθέριων σταρ ενώ βιώνει την εξτραβαγκάντσα της σόουμπιζ αλλά της διανόησης της εποχής εκ των έσω. Χρυσός Φοίνικας από το Φεστιβάλ των Καννών, Όσκαρ κοστουμιών και οσκαρικές υποψηφιότητες στις κατηγορίες σκηνοθεσίας, σεναρίου και καλλιτεχνικής διεύθυνσης για το διάσημο, κλασικό αριστούργημα του Φεντερίκο Φελίνι-μια πολυεπίπεδη παραβολή για την αναπόδραστη σαγήνη της ευμάρειας και της λαμπερής εικόνας των μύθων (κινηματογραφικών και μη), την ηθική παρακμή μιας κοινωνίας σε υπαρξιακό αδιέξοδο.  Ένα αξεπέραστο χαρμάνι υπερθεάματος και αναστοχασμού με αξεπέραστες σκηνές ανθολογίας όπως εκείνη της Ανίτα Έκμπεργκ και του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στο σιντριβάνι της Fontana di Trevi. Επανέκδοση με ψηφιακές κόπιες. (1960)

«Κλεμμένα φιλιά» («Baisers Volés») ***/ Σκηνοθεσία: Φρανσουά Τριφό/ Παίζουν: Ζαν Πιερ Λεό, Κλοντ Ζαντ, Ντελφίν Σιρίγκ

Αφού απολύεται από τον στρατό, ο 20χρονος Αντουάν Ντουανέλ επιστρέφει στο Παρίσι όπου χάρη στις γνωριμίες του πατέρα της πρώην φιλενάδας του, πιάνει δουλειά ως θυρωρός σε ξενοδοχείο της Μονμάρτης για να καταλήξει σε γραφείο ιδιωτικών ερευνών και στη συνέχεια υπάλληλος σε ένα κατάστημα υποδυμάτων. Η αποστολή θα τον οδηγήσει σε ερωτικά μπερδέματα και θα τον φέρει αντιμέτωπο με αισθηματικά διλήμματα. Τρίτο φιλμ του Φρανσουά Τριφό με ήρωα τον Αντουάν Ντουανέλ μετά τα «400 χτυπήματα» και το «Αντουάν και Κολέτ» του σπονδυλωτού «Ο έρωτας στα 20», γυρισμένη το ’68 όταν το Παρίσι φλεγόταν και ο Ανρί Λανγκλουά, σπουδαία μορφή της γαλλικής κινηματογραφίας και καθοριστική μορφή της νουβέλ βαγκ, εκδιωχνόταν από τη διεύθυνση της Γαλλικής Ταινιοθήκης. Ο Τριφό εμμένει στις ερωτικές αναζητήσεις του ήρωα του πριμοδοτώντας την κωμική ατμόσφαιρα και την κοινωνικοπολιτική του διάσταση με φευγαλέες ματιές στην πραγματικότητα. (1968)

«Η νύχτα των ζωντανών νεκρών» («Night Of The Living Dead») ****/ Σκηνοθεσία:  Τζορτζ Α. Ρομέρο / Παίζουν: Ντουέιν Τζόουνς, Τζούντιθ Ο’ Ντι, Καρλ Χάντμαν

Οι νεκροί βγαίνουν από τους τάφους τους διψασμένοι για τη σάρκα των ζωντανών προκαλώντας το χάος στην Ανατολική Ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών. Ένα νεαρό κορίτσι οχυρώνεται μαζί με άλλους επιζώντες σε μια παλιά φάρμα στην Πενσυλβάνια προσπαθώντας να επιβιώσουν από τη μανία των ζόμπι…Το καλτ αριστούργημα του Τζορτζ Ρομέρο άλλαξε για πάντα τους όρους της μυθολογίας των ταινιών τρόμου με τα φτηνά του μέσα παραγωγής, το συνδυασμό του ρεαλιστικού περιβάλλοντος με το παράλογο θέαμα, το σοκ και το γκορ χρησιμοποιώντας ως θεματική βάση τις κοινωνικοπολιτικές νύξεις για τον πόλεμο του Βιετνάμ. (1968)

«Οκτώβρης, Οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» («October, Ten Days That Shook The World») ****/ Σκηνοθεσία: Γκριγκόρι Αλεξάντροφ, Σεργκέι Αϊζενστάιν/ Παίζουν: Μπόρις Λιβάνοφ, Νικολάι Ποπόφ, Βασίλι Νικάντροφ

Το χρονικό της Οκτωβριανής Επανάστασης ιδωμένο μέσα από την πρωτοποριακή αισθητική του κορυφαίου Ρώσου κινηματογραφιστή Σεργκέι Αϊζενστάιν. O «Οκτώβρης» (1927) γυρίστηκε αμέσως μετά το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» (1925), με αφορμή τα δέκα χρόνια από τη Ρωσική Επανάσταση του 1917. Η ταινία αναφέρεται σε κρίσιμες καμπές της πορείας προς την επανάσταση. (1927)