«Έσβησε» ο Νίκολας Ρεγκ - Σκηνοθέτης του Μπόουι και του Τζάγκερ

Ο Νίκολας Ρεγκ, που έφυγε από τη ζωή το Σάββατο σε ηλικία 90 ετών, ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους και επιδραστικούς δηµιουργούς που γνώρισε το παγκόσµιο σινεµά.

Ιδιοσυγκρασιακός και µε µοναδική αίσθηση του ψυχολογικού τρόµου, της σύζευξης του σοκ µε το αποτρόπαιο, της σηµειολογίας της εικόνας και της ερµηνείας των ηθοποιών κατέθεσε µεταξύ άλλων το σηµαντικότερο ψυχολογικό θρίλερ στην ιστορία του κινηµατογράφου, το «Μετά τα µεσάνυχτα» (1973), µε τους Ντόναλντ Σάδερλαντ και Τζούλι Κρίστι, την ταινία φαντασίας «Ο άνθρωπος που έπεσε στη γη» (1976) µε τον Ντέιβιντ Μπόουι ως εξωγήινο στην ερµηνεία της ζωής του και το «Performance» (1970) µε τον Μικ Τζάγκερ σε µία ταινία που ορίζει την ψυχεδέλεια των 60s. 

Ο Ρεγκ γεννήθηκε το 1928 στο Βόρειο Λονδίνο και παρέµεινε ένας παθιασµένος, ξεχωριστός και τολµηρός σκηνοθέτης σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Μοναχικός ταξιδιώτης στην κινηµατογραφική του πορεία κατέθεσε ταινίες που εκτιµήθηκαν µε την πάροδο του χρόνου ασκώντας επιρροή σε νεότερους σκηνοθέτες - από τον Ρίντλεϊ Σκοτ ως τον Κρίστοφερ Νόλαν.

Η πρώτη του ταινία

Ο Ρεγκ ξεκίνησε την καριέρα του στα στούντιο του Μάριλµποουν το 1947, ενώ δούλεψε ως κάµεραµαν σε ταινίες όπως η περιπέτεια «Η ζούγκλα φλέγεται» (1959) του Τζον Γκίγιερµιν και το βιογραφικό δράµα «Η δίκη του Οσκαρ Ουάιλντ» (1960) του Κεν Χιουζ.

Αφού δεν στέριωσε ως βοηθός διευθυντή φωτογραφίας στον «Λόρενς της Αραβίας» του Ντέιβιντ Λιν, γύρισε την πρώτη του ταινία µε τίτλο «Performance» µαζί µε τον Ντόναλντ Κάµελ και πρωταγωνιστή τον Μικ Τζάγκερ, ποτισµένη από τον αντικοµφορµισµό και το ελεύθερο πνεύµα των τελών της δεκαετίας του ’60 και των αρχών του ’70. Ακολούθησε το «Μετά τα µεσάνυχτα», βασισµένο σε ένα διήγηµα της ∆άφνης Ντι Μοριέ, στο οποίο η µικρή κόρη ενός ευτυχισµένου ζευγαριού πνίγεται στη λίµνη του κήπου φορώντας το αγαπηµένο της κόκκινο αδιάβροχο ενώ η φαινοµενική παρουσία της στοιχειώνει τη µετέπειτα ζωή του.

Από τον φρικαλέο πόνο της σκηνής του πνιγµού ως την εκπληκτική ερωτική σκηνή των Ντόναλντ Σάδερλαντ και Τζούλι Κρίστι όπως και την ανατριχιαστική «παρουσία» του κοριτσιού στα σκοτεινά σοκάκια της Βενετίας, το φιλµ παραµένει ως σήµερα µία κορυφαία δηµιουργία του βρετανικού σινεµά µε ένα σηµαντικό επίτευγµα: τη συναισθηµατική αλήθεια στο πλαίσιο ενός θρίλερ τρόµου.

Στον «Άνθρωπο που έπεσε στη γη» ο Νίκολας Ρεγκ αξοποίησε στο έπαρκο το ταλέντο του ροκ σταρ Ντέιβιντ Μπόουι βάζοντάς τον µπροστά από την κάµερα ως διαγαλαξιακό επισκέπτη στη γη µε την αποστολή να σώσει τον δικό του πλανήτη. Το παράδοξο, ο φετιχισµός και ο ερωτισµός έδωσαν διαστάσεις καλτ στην ταινία που καταπιάνεται µε την ιδέα του «ξένου». Ο ίδιος σκηνοθέτησε, ακόµα, τη µυστηριακή «Περιπλάνηση» (1971) στην έρηµο της Αυστραλίας, τη «∆ύναµη της σάρκας» (1980) µε την εκρηκτικά σέξι Τερέζα Ράσελ και τον Αρτ Γκαρφάνκελ, το «Eureka» (1983) µε τους Τζιν Χάκµαν, Τερέζα Ράσελ και Ρούτγκερ Χάουερ αλλά και το απρόσµενο «Μια νύχτα µε τη Μέριλιν» (1985) που βάζει τον Αλµπερτ Αϊνστάιν, τον γερουσιαστή ΜακΚάρθι, τη Μέριλιν Μονρόε και τον Τζο ντι Μάτζιο να συναντιούνται σε ένα δωµάτιο.

Ο Νίκολας Ρεγκ έγραψε τη δική του ιστορία ως σκηνοθέτης µε θαρραλέα φαντασία και όραµα, που δεν ακολούθησε ποτέ τους κανόνες «είδους» του σύγχρονου κινηµατογράφου. Ηταν και παρέµεινε ένας δηµιουργός απρόβλεπτων αριστουργηµάτων