Denise Gough στο ethnos.gr για Monday: Λατρεύω την Ελλάδα, θέλω να φτιάξω ένα σπίτι εδώ μια μέρα

Τα θερινά σινεμά άνοιξαν και πάλι τις πόρτες τους, με τη γνώριμη δροσιά τους, τα αρώματα και τα μέτρα υγειονομικής ασφάλειας. Διάθεση καλοκαιρινή, ο κορονοϊός στην άκρη του νου και ταξίδια μέσα από το λευκό πανί. Νέες κυκλοφορίες, αλλά και «χρωστούμενα» ενός χρόνου με κλειστές αίθουσες έρχονται στους υπαίθριους κινηματογράφους, που άναψαν και πάλι τους προβολείς τους.

Την καινούργια ταινία του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου την περιμέναμε από πέρσι. Το «Monday», σε συμπαραγωγή Cosmote TV, είναι ένα τρυφερό, ρομαντικό και γλυκόπικρο δράμα χαρακτήρων, που εξιστορεί τον ξέφρενο και μετωπικό έρωτα αναμεσα στον Mickey (Sebastian Stan) και στην Chloe (Denise Gough) στην καρδιά της καλοκαιρινής Αθήνας. Η ενστικτώδης έλξη, ο αυθορμητισμός του φλερτ και η παραζάλη της ερωτικής νύχτας στην πόλη μια υποσχόμενη Παρασκευή, αναπόφευκτα θα συγκρουστούν με την πραγματικότητα και τους συμβιβασμούς της συμβίωσης. Όπως το hangover μιας Δευτέρας που μοιραία ακολουθεί ένα ξέφρενο σαββατοκύριακο.

«Έλαβα το σενάριο από τον ατζέντη μου και μου φάνηκε πολύ καλό, αλλά οι σκηνές σεξ δεν ήταν κάτι που είχα κάνει ξανά και έτσι σκέφτηκα ν' αρνηθώ την οντισιόν. Έπειτα, παρακολούθησα το "Suntan" (η προηγούμενη ταινία του Παπαδημητρόπουλου) και είδα πώς η ταινία δεν αντιμετώπιζε το σώμα της Ellie χυδαία, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Έτσι πίστεψα ότι θα ήμουν ασφαλής με αυτούς τους ανθρώπους. Γνώρισα αρχικά τον Αργύρη Παπαδημητρόπουλο μέσω Skype, είχαμε μια ωραία συζήτηση, σχετικά με τη ζωή. Στη συνέχεια έστειλα ένα email ζητώντας τον ρόλο. Ο Χρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος (ο κύριος παραγωγός μας) ήταν αρκετά υποστηρικτικός και έστειλε τον Αργύρη στη Νέα Υόρκη για να κάνουμε όλοι μαζί παρέα και να γνωριστούμε ακόμα καλύτερα. Αμέσως δέσαμε σαν μια μικρή οικογένεια και ήταν ξεκάθαρο ότι θα κάνουμε την ταινία μαζί» υπογραμμίζει η Ντενίς Γκαφ στο ethnos.gr.

Η αιώνια ανεμελιά του ελληνικού καλοκαιριού, η ζωντανή μνήμη από παλιούς έρωτες που στοιχειώνουν το παρόν, οι ενήλικες ευθύνες και η ανάγκη για σωματική απελευθέρωση και αγάπη, βρίσκονται στο επίκεντρο μιας παραγωγής που θα φέρει μετά από καιρό ξανά το ελληνικό κοινό στις κινηματογραφικές αίθουσες. «Θα δένομαι για πάντα με τον Αργύρη και τον Sebastian, αλλά και με όλη την ομάδα. Ο Sebastian είναι ένας άνθρωπος που πάντοτε θ' αγαπώ για την ικανότητά του να μου επιτρέπει να είμαι αρκετά έντονη και μεγαλοπρεπής χωρίς να προσπαθεί να με κάνει να είμαι μικροπρεπής - ταίριαζε μαζί μου σε κάθε βήμα της διαδρομής. Μαλώναμε και φροντίζαμε ο ένας τον άλλον σαν οικογένεια. Και δεν ήταν πάντα διασκεδαστικό και γλυκό - μερικές φορές ήταν ένα χάος. Ακριβώς όπως μία οικογένεια».

Οι σκηνές του σεξ, που υπάρχουν στην ταινία, σύμφωνα με τη Denise Gough ήταν αρχικά περίεργες, αλλά ήταν όλα κομμάτι της εμπειρίας. «Και εγώ και ο Sebastian έπρεπε να φροντίσουμε ο ένας τον άλλον αλλά και τον εαυτό μας. Ήταν υπέροχο στο τέλος. Το να προσποιείσαι πως φιλιέσαι έχει πολλή πλάκα» λέει με χιούμορ.

Από τα στενά του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, μέχρι τα μπαρ των ελληνικών νησιών και από εκεί στην ατμοσφαιρική και πολυπολιτισμική Κυψέλη, το σενάριο της ταινίας παρουσιάζει την ιστορία του Mickey και της δικηγόρου Chloe, δύο Αμερικανών που ερωτεύονται στην καρδιά του ελληνικού καλοκαιριού. Η γνωριμία της με τον γοητευτικό dj ωθεί την πρωταγωνίστρια να εγκαταλείψει την καριέρα της στην Αμερική και να μείνει μόνιμα στην Αθήνα. «Από την ταινία, λατρεύω τις σκηνές του πάρτι. Χορέψαμε πολύ. Και η σκηνή όταν η Chloe έκανε το παντελόνι της σορτς –ο Χρήστος Καραμάνης (Διευθυντής Φωτογραφίας) και εγώ χορεύαμε μαζί σε αυτήν τη σκηνή– "έπιασε" όλα τα συναισθήματα της ηρωίδας τόσο όμορφα. Αυτός και ο Αργύρης άφησαν τη σκηνή να τρέξει, αφού ο Sebastian έφυγε από το δωμάτιο και ήταν η πρώτη μου εμπειρία που χόρεψα με την κάμερα. Τον αγαπώ τον Χρήστο – μου 'μαθε τόσα πολλά».

Ο ρόλος της Chloe και η αγάπη για την Ελλάδα

Όλα, όμως, ανατρέπονται στην ταινία όταν το καλοκαίρι τελειώνει και η παθιασμένη αυτή σχέση καλείται να επιβιώσει κόντρα στην καθημερινότητα και τους συμβιβασμούς της συμβίωσης. «Έχω κοινά στοιχεία με την Chloe. Έχω εμπλακεί σε σχέσεις και έχω ερωτευτεί τη δυνατότητα του τι μπορεί να γίνει ιδανικά κάποιος, αλλά δεν το κάνω πια. Επίσης, δεν πίνω ούτε παίρνω ναρκωτικά όπως εκείνη. Νομίζω ίσως ήμουν κάποτε σαν την Chloe, αλλά τώρα φροντίζω καλύτερα τον εαυτό μου».

Η ταινία γυρίστηκε στην Αθήνα, στην Αντίπαρο και την Πάρο. Πώς της φάνηκε η εμπειρία των γυρισμάτων στη χώρα μας; «Ω Θεέ μου λατρεύω την Ελλάδα. Όλα ελληνικά. Θα φτιάξω ένα σπίτι εδώ μια μέρα. Το δράμα, η ένταση, η έλλειψη της ψιλοκουβεντούλας - ακόμη και η ψιλοκουβεντούλα γίνεται βαθιά συζήτηση εδώ. Μα το Θεό έκλαψα μαζί με ταξιτζήδες. Την αγαπώ. Είναι το πνευματικό μου σπίτι. Και ο χορός! Τα ελληνικά πάρτι είναι τα πιο σέξι μέρη που επισκέφτηκα ποτέ! Τα λατρεύω όλα αυτά» απαντά με ενθουσιασμό.

Το «Monday» έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Τορόντο 2020, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. «Ελπίζω ότι ο κόσμος θ' απολαύσει την ταινία ως την πιο ρεαλιστική οπτική αυτού που πιστεύουμε ότι είναι "έρωτας" και ελπίζω οι γυναίκες να μπορέσουν ίσως να δουν τους τρόπους με τους οποίους αποφεύγουμε να είμαστε όσο πιο δυνατές μπορούμε, με το να ερωτευόμαστε τη δυνατότητα παρά την πραγματικότητα. Και ν' απολαμβάνουμε όλο τον χορό, το σεξ, τα φιλιά και τα αγγίγματα! Μετά την πανδημία πρέπει να μας θυμίσει κάποιος τη χαρά αυτού του πράγματος όσο περισσότερο γίνεται. Και τέλος, έχει ψυχή αυτή η ταινία, βάλαμε όλη μας την αγάπη - είτε σας αρέσει είτε όχι - είναι πολύ αυθεντική».

Denise Gough: «Το #Metoo έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει»

Βραβευμένη με Tony και δύο Olivier, η Denise Gough γεννήθηκε στην Ιρλανδία ως το έβδομο από τα 12 παιδιά της οικογένειας. Όνειρό της ήταν να γίνει σοπράνο, αλλά όλα άλλαξαν όταν στην εφηβεία της το… έσκασε και μετακόμισε στο Λονδίνο «για ένα αγόρι». Εκεί μπόρεσε να κάνει μαθήματα υποκριτικής και μάλιστα να κερδίσει μια θέση στη φημισμένη Ακαδημία Τεχνών του Wandsworth.

Σε ηλικία 35 ετών, όμως, ήθελε να τα παρατήσει όλα, καθώς είχε κουραστεί ψυχολογικά να είναι μια σκληρά εργαζόμενη και συχνά άνεργη ηθοποιός στο Λονδίνο, που δούλευε παράλληλα ως σερβιτόρα και μετρούσε μέχρι και το τελευταίο ευρώ κάθε μήνα για να πληρώσει το νοίκι της. Η καριέρα της πήρε ανοδική πορεία, όταν υποδύθηκε την Έμμα στο θεατρικό έργο «People, Places and Things» που την έκανε αναγνωρίσιμη και είδαν όλοι την καλλιτεχνική της αξία.

Πώς αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός;

Ήμουν υπέροχη στο να προσποιούμαι ως παιδί. Και το να είμαι πάνω στη σκηνή ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο για μένα από πάντα, κι έτσι αισθανόμουν ότι το να 'μαι στο θέατρο ήταν το καλύτερο που είχα να πάω. Είχα δίκιο!

Είναι η ομορφιά εισιτήριο για την επιτυχία;

Όλα εξαρτώνται από το τι ορίζεις ομορφιά, έτσι δεν είναι; Εάν δεν το καλλιεργείς μέσα, τότε η εξωτερική ομορφιά μπορεί να είναι πολύ κενή, οπότε δεν ξέρω αν η ομορφιά είναι εισιτήριο για την επιτυχία - η δουλειά μου δεν έχει καθοριστεί ποτέ από την εξωτερική μου εμφάνιση. Πιστεύω ότι η αυθεντικότητα έχει μια πολύ ελκυστική ομορφιά, σε οποιαδήποτε ηλικία και τύπο.

Ο κινηματογράφος πόσο ανδροκρατούμενος παραμένει στην Αγγλία και το κίνημα του #metoo έχει βοηθήσει καθόλου την κατάσταση εκεί;

Το #Metoo έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει και πρέπει να ξεφύγει από την ιδέα ότι οι άνδρες είναι οι μόνοι ένοχοι αυτού του συστήματος. Όλοι παίζουμε ρόλο στις δυναμικές εξουσίας που υπάρχουν σε αυτόν τον κλάδο και η συμπεριφορά αυτών των συγκεκριμένων ανδρών είναι απλώς ένα σύμπτωμα μιας πολύ μεγαλύτερης αρρώστιας. Το σύστημα έχει δημιουργηθεί για να δώσει αξία σε κάποιους και όχι άλλους – και μέχρι όλοι να αναλάβουμε την ευθύνη για να το αλλάξουμε από τον πυρήνα του, θα συνεχίσουμε να γινόμαστε μάρτυρες μίας αηδιαστικής συμπεριφοράς από ορισμένους ανθρώπους με εξουσία.

Λέγεται ότι μια γυναίκα στα 40 της καταφέρνει να βρει την ελευθερία που αναζητούσε στη ζωή. Είναι αλήθεια;

Η ελευθερία μπορεί να έρθει σε οποιαδήποτε ηλικία. Για μένα έχει να κάνει με το να γνωρίζω ποια είμαι. Αυτό χρειάζεται ενδοσκόπηση και εμένα μου πήρε χρόνο, αλλά μου έδωσε απίστευτους φίλους. Ποιος ξέρει;!

Ποιο είναι το πιο σημαντικό μάθημα που σας έχει διδάξει η ζωή;

Η ζωή με έχει διδάξει να λέω την αλήθεια μου. Πάντα. Να είμαι αυθεντική και στοργική με τον εαυτό μου. Και για να δίνω το καλύτερό μου εαυτό σε όλα.

Διαβάστε ακόμη

Σκότωσαν τον πατέρα τους για 12.000 ευρώ - Πώς σκηνοθέτησαν το άγριο φονικό για να τη γλιτώσουν

Οι ομαδικοί τάφοι της Συρίας αποκαλύπτουν εγκλήματα χειρότερα των Ναζί - «Κόλαφος» Αμερικανός εισαγγελέας

Πρόστιμα συνολικού ύψους 5,5 εκατ. ευρώ σε οκτώ μεγάλες εταιρείες - Ποιες είναι

Ο γιος του Δημήτρη Ήμελλου δεν επιθυμεί πολύ κόσμο και κανάλια στην κηδεία του πατέρα του