Οι ταινίες της εβδομάδας: Το «Aftersun» είναι ένα από τα πιο συγκινητικά δράματα των τελευταίων ετών

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 11 λεπτά ┋

Όλες οι καινούργιες ταινίες, μέχρι το τέλος του χρόνου, θα πρέπει ν' αναμετρηθούν με τη συνέχεια του «Avatar», όπως όλα δείχνουν, παρά το όχι και τόσο εντυπωσιακό «άνοιγμα» των πρώτων τεσσάρων ημερών, καθώς άγγιξε τα 70.000 εισιτήρια. Παρά ταύτα, αυτή την εβδομάδα κάνουν πρεμιέρα έξι ταινίες, απ' τις οποίες οι τέσσερις είναι εξαιρετικές, η καθεμιά στο είδος της.

Πρόκειται για το πολιτικό θρίλερ «Η Συνωμοσία του Καΐρου», το συγκινητικό δράμα «Aftersun», το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ «Η Λεοπάρδαλη του Χιονιού» και το παιδικό διασκεδαστικό animation «Ο Παπουτσωμένος Γάτος: Η Τελευταία Επιθυμία». Επιπλέον, για τους παθιασμένους σινεφίλ, προβάλλεται σε ψηφιακές κόπιες το αριστούργημα του βωβού κινηματογράφου «Η Αυγή» του φημισμένου Φρίντριχ Β. Μουρνάου, που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Καλλιτεχνικής Παραγωγής το 1929.

Η Συνωμοσία του Καΐρου (Boy From Heaven)

Δραματικό θρίλερ / Σκηνοθεσία: Ταρίκ Σαλέχ / Παίζουν: Φάρες Φάρες, Ταουφίκ Μπαρχόμ, Μεχντί Ντεμπί, Σεργουάν Χατζί, Μοχάμαντ Μπακρί κα.

Αν ήταν μια αμερικάνικη παραγωγή, με γνωστούς ηθοποιούς και στην αγγλική γλώσσα, ίσως θα μιλάγαμε για μία από τις δέκα μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς. Το εξαιρετικό δραματικό θρίλερ μυστηρίου του Ταρίκ Σαλέχ, γυρισμένο μέσα σε ένα τζαμί, όπου εξυφαίνεται μία πολιτική-θρησκευτική συνωμοσία τεράστιων διαστάσεων, θυμίζει ως ένα σημείο το «Όνομα του Ρόδου», αλλά έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος, λόγω του βραβευμένου σεναρίου στο τελευταίο φεστιβάλ των Καννών, όπου έκανε πρεμιέρα, καθώς παραπέμπει σε όλα αυτά που υποπτευόμαστε για τις σχέσεις κράτους - εκκλησίας και την εξουσία. Πόσο δε μάλλον, όταν πρόκειται για την Αίγυπτο, στην οποία η δύναμη του ισλάμ είναι καθοριστική στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Όχι, ότι δεν υπάρχουν περιπτώσεις ελέγχου της εκκλησίας από την πολιτική εξουσία και σε άλλες χώρες, αλλά όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε τη σημασία σε μια μουσουλμανική χώρα.

Ο Ταρίκ Σαλέχ, με καταγωγή από την Αίγυπτο, γεννημένος στη Σουηδία, γνωστός από το ιδιαιτέρως καλό «Κάιρο Εμπιστευτικό», θα γυρίσει, σ' ένα τζαμί της Κωνσταντινούπολης, καθώς αποτελεί persona non grata για το αιγυπτιακό καθεστώς, ένα σφιχτοδεμένο θρίλερ μυστηρίου, θυμίζοντας τις καλύτερες στιγμές του είδους από το αμερικάνικο σινεμά του '70.

Η υπόθεση της ταινίας θέλει έναν πρωτοετή στο τζαμί - πανεπιστήμιο του Αλ Αζχάρ, που είναι κάτι παραπάνω από τόπος λατρείας και εκπαίδευσης, να μπλέκει σε μία τεράστια συνωμοσία, καθώς ένας βετεράνος πράκτορας, που δρα στο πανεπιστήμιο, θα τον χρησιμοποιήσει προς το συμφέρον της κυβέρνησης. Και αυτό διότι πριν ο νεαρός σπουδαστής προλάβει να γνωρίσει το πανεπιστήμιο, θα πεθάνει ο Μεγάλος Ιμάμης και πρέπει να εκλεγεί ο ισόβιος διάδοχός του, ένα πρόσωπο που θέλει να ελέγχει το καθεστώς και θα κάνει ό,τι μπορεί για να το πετύχει, διότι το Αλ Αζχάρ αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στα νομοθετικά και πολιτικά πράγματα της χώρας.

Ο Σαλέχ, έχοντας αποδείξει ότι γνωρίζει πολύ καλά τους κινηματογραφικούς κώδικες που ενεργοποιούν όλες τις αισθήσεις του θεατή, αλλά κυρίως το μυαλό, θα στήσει ένα άψογο πολιτικό θρίλερ, σε ασφυκτικούς σκοτεινούς χώρους, με αγωνία και στοχαστικό ζουμί, κάνοντας τον θεατή συμμέτοχο στην υπόθεση, αν και ορισμένες φορές υπερβάλει με τις ανατροπές του. Ταυτόχρονα, με καλοσχεδιασμένα και ευφυή γεωμετρικά πλάνα, που αποδεικνύουν την ισχύ του ισλάμ, θα αναδείξει την επιρροή των μαζών από τη θρησκεία και γιατί οι μηχανισμοί της πολιτικής εξουσίας θα κάνουν το παν για να την ελέγξουν, ενώ είναι πανέξυπνη η ιδέα του να μεταμορφώσει έναν αθώο πρωτοετή, έναν «άγγελο», σε σκοτεινό όργανο των «διαβόλων», να χάνει τη συνείδησή του, την οποία βρίσκει ο εξ ορισμού «σατανάς» της ιστορίας, ο εντεταλμένος πράκτορας του καθεστώτος.

Ο Σάλεχ, δεν θα διαλέξει τον εύκολο δρόμο της καταγγελίας και δεν έχει καμία διάθεση να προσβάλει την πίστη. Στόχος του είναι να καυτηριάσει τις βρώμικες ενέργειες της πολιτικής εξουσίας και των κρατικών υπηρεσιών.

Ο νεαρός Τοφίκ Μπαρόμ, στο ρόλο του νεαρού σπουδαστή, που μεταμορφώνεται σε έναν επικίνδυνο σπιούνο, ένα όργανο των σκοτεινών υπηρεσιών, είναι αρκετά καλός, αλλά αυτός που συγκλονίζει με την ερμηνεία του είναι ο Φαρές Φαρές, υποδυόμενος τον «τσαλακωμένο» πράκτορα, που αποκτά συνείδηση, θυμίζοντας τους μεγάλους αντιήρωες του ένδοξου, σήμερα ξεχασμένου, αμερικάνικου σινεμά του παρελθόντος.

Aftersun

Δραματική ταινία / Σκηνοθεσία: Σάρλοτ Γουέλς / Παίζουν: Πολ Μεσκάλ, Φράνκι Κόριο, Σίλια Ρόουλσον-Χολ κα.

Από τις ταινίες που σε ακολουθούν για μέρες μετά τη θέασή της, σίγουρα από τα πιο συγκινητικά δράματα των τελευταίων ετών, ενώ δεν θα είναι λίγοι αυτοί που θα φύγουν από την αίθουσα με λυτρωτικά αναφιλητά. Όχι, δεν πρόκειται για υπερβολή, αλλά για το ντεμπούτο της νεαρής σκηνοθέτιδος Σάρλοτ Γουέλς, που όπως όλα δείχνουν, θα μας απασχολήσει ευχάριστα τα επόμενα χρόνια.

Το θέμα της αφορά μία νέα γυναίκα που ανακαλεί μνήμες από τις διακοπές που είχε πάει πριν από 20 χρόνια με τον πατέρα της όταν ήταν 11 χρόνων, δηλαδή ό,τι πιο σημαντικό στον ψυχισμό ενός ανθρώπου και ειδικά μιας κόρης, που τη βαραίνει η απώλεια του πατέρα της. Μιας γυναίκας πλέον που προσπαθεί να ανακαλύψει τον ιδεαλιστή και ταυτόχρονα ψυχικά βασανισμένο πατέρα της, μέσα από ένα ερασιτεχνικό βιντεάκι, σκέψεις, θολές εικόνες της μνήμης, γεγονότα που δεν μπορεί να ξεδιαλύνει παρά την ωριμότητά της, αλλά θα πληγώνουν τον συναισθηματικό της κόσμο για πάντα.

Η Σάρλοτ Γουέλς αναλύει τους χαρακτήρες πατέρα και κόρης με ευκρίνεια, αποφεύγοντας τις επεξηγήσεις και τις φιοριτούρες, ακολουθώντας μία ρεαλιστική φόρμα, που σιγοντάρει η καθαρή σκηνοθετική της ματιά, ενώ αξιοποιεί αφηγηματικά και τα θαυμαστά ευρυγώνια πλάνα και ορισμένες ιδέες, που ακουμπούν συναισθηματικά κάθε θεατή.

Άλλωστε, η ταινία μπορεί να έχει - εκ των πραγμάτων - μια μελαγχολική διάθεση, αλλά καταφέρνει να εκπλήσσει τον θεατή, με μια διαδοχή εικόνων, που ξαφνιάζουν και ταυτόχρονα χτυπούν τις πιο ευαίσθητες χορδές, δίνοντας μια οικειότητα σε μια απλή όσο και ασυνήθιστη ιστορία.

Μία ανθρωποκεντρική ταινία, που εξετάζει, μέσω της παρατηρητικότητας που διαθέτει η κόρη, μία σειρά από ζητήματα καθημερινά, σημερινά, αλλά και διαχρονικά, καθώς οι ενέργειες, οι αποφάσεις, μια έκφραση του σώματος ή μια ματιά μπορούν να σημαδέψουν έναν άνθρωπο.

Ο Πολ Μέσκαλ, της νεορομαντικής σειράς «Normal People», αξιοποιεί στο έπακρο τον χώρο που του δίνει η σκηνοθέτις, για να ξεδιπλώσει το ταλέντο του, με την αφοπλιστική του ερμηνεία, ενώ η Φράνκι Κόριο, στο ρόλο της μικρής κόρης κινείται με την άνεση μίας σημαντικής ηθοποιού, που έχει μπει στο σώμα μιας 11χρονης.

Η Λεοπάρδαλη του Χιονιού (La panthere des neiges)

Ντοκιμαντέρ / Σκηνοθεσία: Μαρί Αμιγκέ και Βενσάν Μινιέ

Εξαιρετικού ενδιαφέροντος πολυβραβευμένο γαλλικό ντοκιμαντέρ (βραβείο Σεζάρ) που αντικατοπτρίζει σαν ένας τεράστιος καθρέφτης στα υψίπεδα των Ιμαλαΐων τη θέση του ανθρώπου στον πλανήτη γη. Ένα οδοιπορικό αναζήτησης της σπάνιας, στα όρια της εξαφάνισης, «Λεοπάρδαλης του Χιονιού», θα γίνει η αφορμή για τους δημιουργούς του ντοκιμαντέρ, να αναδείξουν τη μαγεία της παρθένας φύσης και φυσικά την αλαζονική, σχεδόν επιληπτική στάση του ανθρώπου, περιορίζοντας συνεχώς τον ζωτικό χώρο των άγριων ζώων, κατακτώντας τη φύση και κάνοντάς την πεδίο κερδοφορίας.

Ο Βενσάν Μινιέ, ένας από τους πιο διακεκριμένους φωτογράφους της άγριας ζωής, μαζί με τη σκηνοθέτιδα Μαρί Αμιγκέ και τον συγγραφέα και φυσιοδίφη Σιλβέν Τεσόν, θα βρεθούν για αρκετές εβδομάδες στα οροπέδια του Θιβέτ, για να εντοπίσουν τη λεοπάρδαλη του χιονιού, ένα από τα πλέον ακριβοθώρητα και απρόσιτα αιλουροειδή.

Όμως, όπως είναι λογικό, η άγρια φύση των απροσπέλαστων πεδιάδων και των δυσπρόσιτων βουνών, θα τους μαγέψει. Μία μαγεία που θα μεταφέρουν στην οθόνη, καθώς υπάρχουν οι εικόνες που κόβουν την ανάσα και ταυτόχρονα η ηρεμία των πλάνων και η υπνωτιστική όσο και αντισυμβατική, για ντοκιμαντέρ, αφήγηση, που γαληνεύουν την ψυχή, βάζουν τον θεατή σ' ένα όνειρο και μάλιστα συνοδευόμενο από τις εξαίσιες μουσικές του Νίκ Κέιβ και του Γουόρεν Έλις. Απ' αυτά που όταν ξυπνάς νιώθεις μια ευεξία, μια αισιοδοξία ότι πάντα υπάρχει κάποια ελπίδα και σιγά σιγά όταν ξαναμπαίνεις στην πραγματικότητα, έρχεται η θλίψη, η απαισιοδοξία και διερωτάσαι πώς άφησες, πώς συμμετείχες, έστω και άθελα, στην καταστροφή της φύσης.

Ο Παπουτσωμένος Γάτος: Η Τελευταία Επιθυμία (Puss in Boots: The Last Wish)

Παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων / Σκηνοθεσία: Τζόελ Κρόφορντ

Δέκα χρόνια απ' όταν τον πρωτογνωρίσαμε, ο Παπουτσωμένος Γάτος επιστρέφει σε μια διασκεδαστική περιπέτεια, με την υπογραφή της Dreamworks Animation και σε σκηνοθεσία του Τζόελ Κρόφορντ («Οι Κρουντς 2»). Μια κεφάτη παραγωγή, που θα ενθουσιάσει τους μικρούς μας φίλους, αλλά θα χαζέψουν με ευχαρίστηση και οι μεγαλύτεροι, καθώς το σενάριο είναι ιδιαιτέρως προσεγμένο και η ανάπτυξη των χαρακτήρων αρκετά καλή - η περίπτωση του «αλητάκου» σκύλου που θα βοηθήσει τον Παπουτσωμένο Γάτο να ξεφύγει από τους «κακούς» διώκτες του είναι απολαυστική. Εννοείται ότι τα γραφικά βρίσκονται στα υψηλά στάνταρ της Dreamworks.

Τα μηνύματα της ταινίας μπορεί να φαίνονται απλοϊκά (η φιλία, η οικογένεια, η συνεργασία, το περιβάλλον κλπ), αλλά πετυχαίνουν τον στόχο τους, ενώ για πρώτη φορά ένας παιδικός ήρωας βιώνει τον φόβο για τη θνησιμότητα και την αναγκαιότητα να παλέψει για τη ζωή του. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.

Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες

Η Αυγή (Sunrise: A Song of Two Humans): Το αριστούργημα που γύρισε το 1927 ο φημισμένος Φρίντριχ Β. Μουρνάου («Νοσφεράτου») και βρίσκεται σχεδόν πάντα ανάμεσα στις δέκα καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, έρχεται σε ψηφιακά επεξεργασμένη κόπια, για να θυμίσει σε όλους τους σινεφίλ, τι σημαίνει σκηνοθετικό ταλέντο, στιβαρό σενάριο, καλλιτεχνική δημιουργία. Και βεβαίως τι σημαίνει αισθηματικό δράμα, τι σημαίνει ερωτική αποπλάνηση, που μπορεί να τρελάνει τον άνθρωπο και να τον φτάσει στο έγκλημα. Η ταινία, κύκνειο άσμα του βωβού κινηματογράφου, παραγωγής του Γουίλιαμ Φοξ, θα είναι η πρώτη και μοναδική που θα τιμηθεί το 1929 με το Όσκαρ Καλύτερης Καλλιτεχνικής Παραγωγής, χάρισε και το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου στην Τζάνετ Γκέινορ, αλλά και το Όσκαρ Φωτογραφίας στον Τσαρλς Ρόστερ, ενώ το πρωτοποριακό μοντάζ ακόμη και σήμερα εντυπωσιάζει. Παίζουν ακόμη οι Τζορτζ Ο' Μπράιεν, Μάργκαρετ Λίβινκστον, ενώ η διασκευή του διηγήματος που έγραψε ο Χέρμαν Σούντερμαν είναι του Καρλ Μάγιερ και η μουσική του Χιούγκο Ρίζενφελντ.

Army Baby: Φαρσοκωμωδία, ελληνικής παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κορδέλλα και με πρωταγωνιστή τον τραγουδιστή Ίαν Στρατή. Οι κάποιες καλές στιγμές και οι προσπάθειες αναβίωσης της λαϊκής κωμωδίας λιώνουν κάτω από την αρβύλα, ενώ παίζουν και οι Γεράσιμος Γεννατάς, Μαρία Κωνσταντάκη, Τάσος Παλατζίδης και Γιώργος Γιαννόπουλος και μια σειρά από νέους ηθοποιούς. Παραμονές Χριστουγέννων, σε ένα στρατόπεδο κάπου στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον 'Έβρο κι ένα ταξί αφήνει στην πύλη ένα ασυνόδευτο μωρό, το οποίο στέλνει η μητέρα του στον πατέρα - φαντάρο που κάνει τη θητεία του.

*Με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ, Χάρης Αναγνωστάκης

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΣΗΣΕΙΣ

Διαβάστε ακόμη