Οι ταινίες της εβδομάδας: Το σκληρό δράμα «Ο Όρκος του Παμφίρ» και ο Φατίχ Ακίν σαρκάζει τους ναζιστές

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 9 λεπτά ┋

«Ο Όρκος του Παμφίρ» του Ντμίτρο Σουκολίτκι Σόμπτσουκ

Μετά από τις πολυάριθμες πρεμιέρες των τελευταίων ημερών, το κινηματογραφικό κύκλωμα αποφάσισε να πατήσει φρένο, αφήνοντας ταινίες που έχουν κάποια δυναμική και το δικό τους κοινό, ν' αναπνεύσουν και ν' αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στα ταμεία. Έτσι αυτή την εβδομάδα βγαίνουν μόλις τρεις καινούργιες ταινίες, ενώ αξιοσημείωτη είναι και η ψηφιακά αποκαταστημένη επανέκδοση της δραματικής ταινίας του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν «Το Πάθος», από το μακρινό 1969. Οι δραματικές ταινίες «Το Χρυσάφι του Ρήνου» του Φατίχ Ακίν και «Ο Όρκος του Παμφίρ» από την Ουκρανία έχουν το ενδιαφέρον τους, ενώ το animation «Ο Bίκινγκ και το Μαγικό Σπαθί» έρχεται να καλύψει τον καθιερωμένο χώρο του παιδικού κοινού.

Το Χρυσάφι του Ρήνου (Rheingold)

Δραματική βιογραφία / Σκηνοθεσία: Φατίχ Ακίν / Παίζουν: Εμίλιο Σακράγια, Κάρντο Ρατζαζί, Μόνα Πίτζαντ, Αρμάν Κασανί, Σογκόλ Φαχανί κα.

Ο Φατίχ Ακίν υποστήριξε ότι με το που διάβασε την πρώτη παράγραφο της βιογραφίας του διάσημου, πλέον, ράπερ Ξατάρ, κατάλαβε ότι θα είναι το σενάριο της επόμενης ταινίας του. Απολύτως λογικό, όταν διαβάζεις για έναν άνθρωπο, που πριν πιάσει τα 40 του χρόνια, έχει ζήσει τουλάχιστον τρεις ζωές! Είναι το παιδί, που έζησε τη φρίκη των βομβαρδισμών στο Ιράκ, πήρε τον δρόμο της προσφυγιάς, με τα πολλά βρέθηκε στα γκέτο της Βόνης, στη Γερμανία, μπήκε σε εγκληματικές νεανικές συμμορίες, έγινε έμπορος ναρκωτικών, πραγματοποίησε μία ληστεία και κατέληξε στις φυλακές, για να βγει και να διαπρέψει στη μουσική, να φτάσει στην κορυφή ως ράπερ αλλά και ως επιχειρηματίας. Μια μυθιστορηματική ζωή, αλλά το κυριότερο ένας άνθρωπος που κατέβηκε στην κόλαση τρεις φορές και βρήκε το κουράγιο να επιστρέψει στη ζωή και σαν ελατήριο να εκτοξευθεί στη γερμανική μουσική σκηνή και όχι μόνο.

Ο Ακίν στην προηγούμενη ταινία του μάλλον μας απογοήτευσε με την εγκαρδιότητα που αγκάλιασε τον διεστραμμένο ήρωά του. Τώρα, πιο συμβατικός και έχοντας την ιστορία του Ξατάρ, ενός Κούρδου, χωρίς πατρίδα, του δίνει την ευκαιρία να κάνει ένα σχηματικό γκανγκστερικό δράμα, αλλά να απλωθεί και σε άλλα είδη, το θρίλερ, της νεανικής άγριας περιπέτειας, της κωμωδίας, του κοινωνικού σινεμά. Ίσως αυτό, όμως να είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα της ενδιαφέρουσας ταινίας του, δεδομένου ότι δείχνει αναποφάσιστος και το φιλμ είναι λίγο ή και τίποτα απ’ όλα αυτά.

Ο Ακίν δανειζόμενος τον τίτλο της ταινίας του από την όπερα του Βάγκνερ «Το Χρυσάφι του Ρήνου», σαρκάζει τους ναζιστές που τη λάτρεψαν, ενώ θ' αναδείξει την επινοητικότητα του νεαρού Τζιγουάρ Χατζαμπί, μέχρι να γίνει ο γνωστός Ξατάρ, για να καταφέρει να επιβιώσει, αλλά και τη θέλησή του να ξεφύγει από το καταραμένο ριζικό του, έχοντας ένα επικό στόρι μπροστά του, το οποίο έστω και συνοπτικά είναι αν μη τι άλλο χορταστικό και ανεξάντλητο. Ο ίδιος ο Ακίν, όμως, δείχνει αρκετά αναπαυμένος πάνω στην ιστορία του Ξατάρ, χωρίς να έχει διάθεση να μπει στα δύσκολα, στο βάθος του χαρακτήρα του ήρωά του και για τις αιτίες που εκατομμύρια προσφυγόπουλα δεν έχουν την τύχη ή την απίστευτη θέληση του Τζιγουάρ Χατζαμπί. Αρκείται σε μία συμβατική προσέγγιση, χρησιμοποιώντας εύκολες λύσεις και χιουμοριστικά ιντερμέδια που δίνουν τις απαραίτητες ανάσες στο φιλμ. Αλλά είπαμε, η ιστορία από μόνη της είναι τόσο γεμάτη, τόσο συναρπαστική, που ακόμη και ένας απλός διεκπεραιωτής του σινεμά θα κατάφερνε να προκαλέσει αμείωτο ενδιαφέρον στον θεατή.

Ο Όρκος του Παμφίρ (Pamfir)

Δραματική ταινία / Σκηνοθεσία: Ντμίτρο Σουκολίτκι Σόμπτσουκ / Παίζουν: Αλεξάντρ Γιάτσεντιουκ, Στάνισλαβ Πότιακ, Σολομίγια Κιρίλοβα κα.

Δυσκολοχώνευτη ταινία, απ’ αυτές που αφήνουν απορίες αλλά και προβληματισμούς για μέρες, είναι αυτό το σκληρό δράμα, που αποτελεί το ντεμπούτο του Ουκρανού σκηνοθέτη, με το δύσκολο όνομα, Νμίτρο Σουκολίτκι Σόμπτσουκ. Η ταινία προβλήθηκε στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στις Κάννες, περισσότερο ως αναγνώριση στις προσπάθειες των συντελεστών της, δεδομένου ότι η παραγωγή δεν είχε ολοκληρωθεί μέχρι την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία και στον αγώνα που έγινε για να μεταφερθεί το υλικό στο εξωτερικό και να γίνει η τελική του επεξεργασία.

Δράμα έντονων αντιθέσεων, γυρισμένο στις άγριες, σχεδόν πρωτόγονες τοποθεσίες των Καρπαθίων, βγάζει μία ένταση που πυρπολεί τα συναισθήματα, φέρνει σε αντιπαράθεση και ταυτόχρονα σε μία όσμωση τα παγανιστικά έθιμα με τις μεταφυσικές αναζητήσεις, με αναφορές στην αρχαία τραγωδία και στη βιβλική ιστορία του Αβραάμ και του Ισαάκ, διευρύνει τη δυσκολία που υπάρχει στις ανθρώπινες σχέσεις και με φόντο μία ιστορία εγκλήματος, αναδεικνύει την πίστη στην οικογένεια, στους ηθικούς άγραφους νόμους και τη λύτρωση.

Ο Παμφίρ, επιστρέφει στο χωριό του, κοντά στα σύνορα με τη Ρουμανία, απ’ όπου έφυγε στα ξένα για να βγάλει κάποια χρήματα, αποφασισμένος να αφήσει πίσω του τις παράνομες δραστηριότητές του και να περάσει στη νομιμότητα. Σύντομα, όμως, θα ξανακυλήσει στην παρανομία και στο λαθρεμπόριο, έχοντας να αντιμετωπίσει τον προύχοντα μεγαλοκακοποιό της περιοχής, ενώ ο έφηβος γιος του βάζει φωτιά στην εκκλησία, λίγο πριν το τοπικό καρναβάλι.

Ο 40χρονος σκηνοθέτης, μπορεί να έχει ακόμη απόσταση να διανύσει για να γίνει ένας ολοκληρωμένος δημιουργός, αλλά η σκηνοθετική του ματιά έχει τέτοια δυναμική που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Τα πλάνα του διακρίνονται για την έντασή τους, το μαγνητισμό τους και μια γοητεία, που παραξενεύει παρότι ο θεατής νιώθει μία απόσταση απ’ όσα συμβαίνουν σε ένα απομονωμένο χωριό των Καρπαθίων. Όπως και η απεικόνιση των τοπικών παγανιστικών εθίμων, που έχουν βάθος αιώνων και αναδεικνύουν τη διαφορετικότητα των ανθρώπων, ένα θησαυρό για τον λαϊκό πολιτισμό.

Ταυτόχρονα, υπάρχει και η σκληρή ζωή, τα αίτια που κάνουν τη ζωή δίχως ιδιαίτερη αξία και έρχονται σε αντιδιαστολή με το ηθικό ανάστημα του ήρωα, ενός μονοκόμματου άντρα, που μοιάζει ξύλινος, φτιαγμένος από άκαμπτη βελανιδιά και που προσπαθεί να έρθει κοντά με τον Θεό, έχοντας δίπλα του μία γενναία γυναίκα. Ο Θεός όμως αφήνει στην τύχη του αυτόν και τη γυναίκα του, να ζήσουν μέχρι τέλους την οικογενειακή τους τραγωδία.

Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες

Ο Bίκινγκ και το Μαγικό Σπαθί (Vic the Viking and the Magic Sword): Παιδική – νηπιακή περιπέτεια κινουμένων σχεδίων, χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις, σε γαλλική και βελγική παραγωγή του 2019 και σκηνοθεσία του Ερίκ Καζές. Ο μικρός Βικ ονειρεύεται να σαλπάρει με τον πατέρα του σε μέρη μακριά από τις σκανδιναβικές ακτές, αλλά ο πατέρας του δεν είναι σίγουρος ότι ο γιος του έχει τα προσόντα να γίνει ένας αληθινός Βίκινγκ. Όλα θα αλλάξουν όταν ο πατέρας του αρπάζει ένα μαγικό σπαθί από τον μεγαλύτερο εχθρό του. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά, με τις φωνές των Άρη Κυπριανού, Γιώργο Ευαγώρου, Κρίστη Χαραλάμπους, Θανάση Δρακόπουλο, Μάρκο Δρουσιώτη κα.

Το Πάθος (The Passion of Anna): Από τις όχι και τόσο γνωστές και προβεβλημένες ταινίες του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν είναι τούτο το δράμα, που γύρισε ο μεγάλος Σουηδός δημιουργός το 1969, με την γνωστή αγαπημένη του τετράδα πρωταγωνιστών Λιβ Ούλμαν, Μαξ φον Σίντοφ, Μπίμπι Άντερσεν και Έρλαντ Γιόζεφσον. Το στόρι του, είναι τοποθετημένο στο νησί Φάρο, στη Βαλτική θάλασσα, που ο σκηνοθέτης αγάπησε περισσότερο και από τον κινηματογράφο και όπου βρίσκεται η τελευταία κατοικία του. Ένας μεσήλικας ζει απομονωμένος σε ένα άγριο νησί της Βαλτικής, μετά τον χωρισμό του από τη γυναίκα του, αλλά η γνωριμία του με μία μυστηριώδη βασανισμένη γυναίκα, την οποία ερωτεύεται και η συνάντησή του με ένα ακόμη περίεργο ζευγάρι, θα φέρουν στο φως επικίνδυνα μυστικά. Ο Μπέργκμαν μιλάει με τρυφερότητα για ανθρώπους που βυθίζονται στο πάθος και τον πόνο, αναζητούν μάταια τον Θεό, που θα σταθεί δίπλα τους, στα βάσανα της σύγχρονης ζωής. Πρωταγωνιστής και ο άγριος τόπος του νησιού, που επιδρά καταλυτικά στις πληγωμένες καρδιές των ηρώων του, ενώ η φωτογραφία του φημισμένου μάστορα Σβεν Νίκβιστ, πυροδοτεί περαιτέρω τα συναισθήματα και δημιουργεί από μόνη της ένα κινηματογραφικό κεφάλαιο.

Μετά από τις πολυάριθμες πρεμιέρες των τελευταίων εβδομάδων, το κινηματογραφικό κύκλωμα αποφάσισε να πατήσει φρένο, αφήνοντας ταινίες που έχουν κάποια δυναμική και το δικό τους κοινό, να αναπνεύσουν και να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στα ταμεία. Έτσι απόψε βγαίνουν μόλις τρεις καινούργιες ταινίες, ενώ αξιοσημείωτη είναι και η ψηφιακά αποκαταστημένη επανέκδοση της δραματικής ταινίας του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν «Το Πάθος», από το μακρινό 1969. Οι δραματικές ταινίες «Το Χρυσάφι του Ρήνου» του Φατίχ Ακίν και «Ο Όρκος του Παμφίρ» από την Ουκρανία έχουν το ενδιαφέρον τους, ενώ το animation «Ο Bίκινγκ και το Μαγικό Σπαθί» έρχεται να καλύψει τον καθιερωμένο χώρο του παιδικού κοινού.

*Με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ, Χάρης Αναγνωστάκης

ΌΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Διαβάστε ακόμη

Οι ταινίες της εβδομάδας: Το σκληρό δράμα «Ο Όρκος του Παμφίρ» και ο Φατίχ Ακίν σαρκάζει τους ναζιστές

Το Χρυσάφι του Ρήνου (Rheingold)

Ο Όρκος του Παμφίρ (Pamfir)

Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες

Πολυτεχνείο: Στην ισραηλινή πρεσβεία η κεφαλή της πορείας – Επεισόδια στη Θεσσαλονίκη – Live ενημέρωση

Πετάει για τις ΗΠΑ ο Αντώνης Σαμαράς: Οι επαφές με την ομογένεια και οι επόμενες κινήσεις του

Ζιζέλ Πελικό: Στις 20 Δεκεμβρίου η απόφαση για τους 200 βιασμούς της με «ενορχηστρωτή» τον ίδιο της τον σύζυγο

Live Φινλανδία - Ελλάδα: Το τελευταίο ματς της Εθνικής για τον όμιλο του Nations League